"Shit, namatay!" naiinis na Sabi ni Danica, nalowbat ako. Malamang magalit na naman sa akin ang lalaking iyon at isipin na pinagpatayan ko siya ng phone," bulong niya sa sarili habang hinihintay si Ian na kumuha ng sasakyan, "Oh, bakit parang nalukot ang mukha mo?" papalapit sa kanya si Siren habang may kinukutingting sa bag, "malayo pa lang ako, napapansin ko na yang inaarte mo." "Wa-wala naman.. ang tagal ni Ian," nakanguso siya at itinago ang phone, "nalowbat kasi ako." "Naku, hayaan mo na, hindi natin kailangan ng phone kapag nandun na tayo,"humawak ito sa kanyang braso, "oh, ayan na pala sila," natanaw na nila ang sasakyan na papalapit sa kanilang dalawa. Pagdating nila sa Tramo, tumigil siya saglit upang ayusin ang sandals "mauna na kayo, hahanapin ko na lang kayo sa loob," Sabi niya. Paborito nila ang lugar na ito, dahil masasarap ang pagkain at may live band pa. Pag angat niya ng kanyang ulo, nabangga ito ng isang lalaki. Agad siyang inalalayan nito, dahil muntik na s
Habang nakatayo si Vinz, hindi niya mapigilan ang pag-alala sa babaeng kanyang nakita. Hindi ito mawala sa kanyang isip. Parang isang pagkakataon na hindi niya puwedeng palampasin. Kailangan niyang malaman kung sino siya. Sa kabilang banda, hindi rin niya alam kung paano siya lalapit. Maraming mga bagay na maaaring magkamali, pero mas malakas ang kanyang determinasyon kaysa sa takot. Sa loob ng bar, nakaupo si Danica kasama ang kanyang mga kaibigan, ngunit tila wala siya sa sariling mundo. Hindi mawala sa isip niya ang lalaki na kanyang nabangga kanina. Ibang klase ang tingin nito sa kanya, at ang mga mata nito ay tila bumabaon sa kanyang isip. Hindi rin niya maiwasang mapansin kung gaano kagwapo ito, pero sinaway niya agad ang sarili. Hindi niya kailangan ng ganitong distractions ngayon. “Hoy, Danica! Dito ka naman sa amin, para kang lutang!” biglang sabi ni Siren, sabay kalabit sa kanya. Napatingin si Danica sa mga kaibigan at ngumiti. “Sorry, may iniisip lang ako.” “Ano ba kasi
"Tara na sa loob, nariyan na yung ipapakilala ko sa Inyo," yaya ni Jethro sa dalawa, "sigurado, maiinggit kayo sakin kapag nakilala niyo siya." mayabang pa niyang sabi. "Ako sin, makikilala ko na diyan sa loob ang babaeng pangarap ko," nakangiting Sabi ni Vinz. "Oh? may nakilala Kang babae?" nakakunot ang noo na tanong ni Santi, "ang bilis mo naman ata.," "Basta,," nakangiti si Vinz habang nakasunod Kay Jethro. "Danica.." Napatingin si Siren sa pinto habang kinakalabit siya. Lumingon siya, pati SI Ian. Si Jethro iyon, may kasamang mga kaibigan. Bigla siyang namutla ng makita ito. Hindi siya makahuma. Ang kabog ng kanyang dibdib ay patuloy na bumibilis. Papalapit sa table niya ang mga ito. Hindi na niya kayang magtago pa. Inaatake siya ng nerbiyos, habang ang mga tingin ni Jethro ay sa kanya naka focus. Natuwa naman si Vinz, ng makitang sa table nina Danica sila lalapit. Malamang, iyong cute ang girlfriend ni Jethro. Subalit nagulantang si Vinz, ng si Danica ang kau
Inayos ng waiter ang lamesa, para sa kanilang pito. Sa isang parang buffet area sila dinala ng waiter, at close door iyon.Hindi maiwasan nina Siren na mailang kay Jethro, dahil ang presensiya nito ay talagang nakakabahala."Huwag kayong mahiya sa akin, isipin niyo na lang na iisa tayo ng katayuan sa buhay dito," sabi ni Jethro na bahagya pang inakbayan si Danica. Napakislot naman ang babae sa kanyang ginawa at alanganing ngumiti."Totoo ba sir?" tanong ni Siren? so walang personalan dito ha?""Oo naman, wala. "Saka siya tumingin ng matiim sa babae, "pero pipiliin mo ang mga salitang gagamitin mo.""Naku, minus points ka Siren," sabi ni Vohn dito na tumataltak."At bakit naman?" nakataas ang kilay ni Siren pagsagot sa kaibigan."Bungangera ka eh.""Baliw!" binatukan ni Siren ang kaibigan.Si Santi naman ay pasimpleng tumabi kay Siren. Patuloy ang pagpapacute nito. Tiningnan naman niya iyon mula ulo hanggang paa."Bakit? may dumi ba ako sa mukha?" angal ni Siren dito."Wala naman, ngay
"Bawal sa kanya ang alak," ininom ni Jethro ang alak na bigay ni Vinz."May hika ba siya?" napakunot ang noo nito at napatingin kina Siren, "may sakit ba si Danica?"Umiling si Siren, wala siyang sakit.. malusog siya..""Bakit bawal ang alak?" nahihirapang mangapa si Vinz sa sitwasyon."Buntis kasi siya," si Ian iyon, habang umiinom ng beer mula sa bote.Dahan dahan ang paglingon ang ginawa ni Vinz kay Danica, na noon ay tahimik lang na nakikinig sa kanila.Parang ang saya na nararamdaman ni Vinz, ay biglang nagkaroon ng tumarak na kutsilyo. Alam niyang nobya ito ng kaibigan, subalit pakiramdam naman niya, siya ang nauna. Nahuli ba siya sa paglapit? Inuna niya kasi ang maging torpe. Kung noon pa lang sa Manila, nakilala niya si Danica, baka sa kanya ito napunta.Hindi niya maisip ang tamang salita na sasabihin. Handa na sana siyang putulin ang pakikipagkaibigan kay Jethro, alang alang sa babaeng ito.May kakaiba dito na hindi niya makita sa iba. Bukod sa pagiging maganda, may katangia
"Kambal ang magiging anak niyo?" hindi makapaniwala si Siren, "wow ang saya naman." "Hindi pa iyon sigurado. Hindi ko pa nga sana sasabihin kaso, narito na rin lang tayo, kaya sinabi ko na." nakangiting sagot ni Danica. "Wow.. kambal agad ang magiging anak natin?" biglang nag iba ang awra ni Jethro. Literal itong bossy, subalit sa gabing iyon, para na lang siyang simpleng empleyado gaya ng iba. "Sigurado na ba?" binasag ni Vinz ang kanyang katahimikan. Bakit ang kanyang puso ay kumikirot? parang hindi niya iyon matanggap. "Sa sunod na check up ko, malalaman ko na kung talagang kambal sila," nginitian siya ni Danica. Sa tuwing masisilayan niya ang ngiti nito, parang kumakabog ang kanyang dibdib. Sinisisi niya ang kanyang sarili dahil sa kanyang kabagalan. Kung noon pa man, hindi niya pinairal ang pagiging mahiyain o pagiging torpe, sana.. sana.. siguro, nagkaroon ng pagkakataon na siya ang nauna. Nanghihinayang siya sa panahong iyon. Ang paghahanap niya dito ay biglang nabalewal
"Ah, kaya pala," ngumiti si Jethro, pero hindi nakaligtas kay Danica ang bahagyang pagbabago sa ekspresyon nito. Parang may kung anong bagay na gumugulo sa isipan ng lalaki. Narinig kaya nito ang naging usapan nila ni Vinz? "May problema ba?" tanong ni Danica habang iniinom ang natirang juice sa kanyang braso, habang nanonood sa mga taong sumasayaw sa labas. Maganda marahil ang tugtugan. "Ah, wala naman," mabilis na sagot ni Jethro. "Napaisip lang ako bigla. Ang bilis ng mga pangyayari, 'di ba? Kambal agad... Hindi ko akalaing magiging magulang ako agad." ngumiti siya, pero halata ang pag-aalinlangan sa tono ng kanyang boses. Narinig ni Danica ang pagbabago sa boses ni Jethro, ngunit mas pinili niyang hayaan na lang. Baka nga masyado lang siyang nag-iisip, at pagod din si Jethro sa dami ng mga bagay na kailangan nilang ayusin. Hindi rin biro ang pagbabalita na magiging ama ka, lalo na't kambal pa ang sinasabing anak. Tahimik silang dalawa sa loob ng ilang sandali. Sa labas, masaya
Ngumiti si Danica nang marinig iyon, ngunit hindi niya maiwasang makaramdam ng kaba. Alam niyang hindi madaling baguhin ang isang tao, lalo na kapag ito na ang nakasanayan ng pagkatao. Ngunit sa kabila ng lahat, mahal niya si Jethro at handa siyang tanggapin ang bawat bahagi nito, kahit na ang mga kahinaan. "Alam ko naman, Jethro," sabi niya, pinipilit na ipakita ang lakas ng loob sa kabila ng mga agam-agam sa kanyang puso. "Ang mahalaga sa akin, nandito ka. Lahat ng bagay, kaya nating ayusin basta't magkasama tayo." "Oo, Danica," sagot ni Jethro, na tila seryoso. "Hindi ko alam kung ano ang hinaharap natin, pero handa akong harapin iyon kasama ka." Nakatitig si Danica sa mga mata ni Jethro, naghahanap ng kasiguruhan. Ngunit sa kabila ng mga sinabi nito, may bahagi pa rin ng kanyang isipan na nagdududa. Alam niyang may mga bagay na hindi pa ganap na nailalabas si Jethro, ngunit pinili niyang magtiwala. Sa kabila ng kanilang mga pagkakaiba, naniwala siya na magtatagumpay sila. Tahi
Dala dala ni Lovely ang lutong pagkain. Inilagay niya iyon sa kotse. Sumakay naman siya upang magdrive, at gaya ng kanyang plano, kailangan niyang makalapit kay Danica ng hindi nahahalata na may plano siya.Pakanta kanta pa siya habang nagmamaneho.Subalit pagdating niya doon, nagulat siya sa bungan sa kanya ng guard."Mam, wala po sina sir. Isinama po niya ang mag iina niya na mag out of town ngayon.""Out of town?" hindi makapaniwalang tanong niya. Paanong aalis ang mga ito ng hindi man lang niya nalalaman?Agad niyang tinawagan si Vinz at Santi upang alamin kung nag out of town nga sina Jerhro."Oo, nagpaalam siya samin kagabi, bakit?" tanong ni Santi na nakaupo sa kanyang clinic at naghihintay ng pasyente."Ha? bakit hindi ko ,an lang alam?" hindi makapaniwala si Lovely na basta na lang umalis sin Jethro na hindi man lang siya kinokontak."Kailangan ba?" hindi makapaniwala si Santi sa narinig, "Lovely, akala ko ba, hahayaan mo ng mamuhay ng maayos sina Danica, bakit ngayon. para k
"Natutulog na pala sila.." nakangiting sabi ni Jethro, habang tinitingnan ang mga bata na nakahiga sa kuna. "Sir, kukunin niyo po ba ang bata?" anong ng isang yaya sa kanya. "Hindi na, pakibantayan niyo na lang maigi ang mga bata. Patutulugin ko muna ang nanay nila.." kinindatan niya si Danica na agad na namula sa biro niyang iyon. "Naku, ikaw talaga.. ano ka ba naman, nakakahiya," bulong niya sa lalaki, habang napasulyap sa mga katulong na kinikilig sa paglalambing ni Jethro. "Bakit?" hinawakan nito ang baywang niya, "may mga anak na tayo, kaya dapat mas lalo tayong magmahalan." Lalo siyang namula sa ginagawa ng lalaki, lalo na ng bulungan siya nito, "palalakihin lang natin sila ng konti, para maging flower girl at ring bearer sa ating kasal." Nanlaki ang mga mata ni Danica.. Di yata't.. di yata ay nagpapahiwatig ng kasal ang lalaki sa kanya. "Pa-papakasalan mo ko?" nabanggit na nito iyon sa kanya, kaso, simula noong manganak siya, hindi na ulit ito nagbanggit ng tungkol doon.
"Hi.." isang nakangiting Lovely ang bumungad kay Danica ng umagang iyon. Tumayo ito mula sa sofa, "pinatuloy na ako ng katulong kasi kilala naman nila ko." "Ah.. wala si Jethro dito eh," alanganin ang ngiting ibinigay ni Danica sa babae. Hindi niya inaasahan na magtutungo ito doon ngayong umaga. "Hindi naman siya ang kailangan ko eh," hindi pa rin nawawala ang ngiti nito habang papalapit siya. Bigla siyang natigilan sa sinabi nito. Hindi si Jethro ang kailangan? eh sino? Mukhang napansin ni Lovely ang kanyang iniisip, itinaas nito ang dalang prutas, "ikaw ang sadya ko. Mukhang hindi kasi naging okay yung una nating pagtatagpo. Baka mamis interpret mo pa.." "Ah.. iyon ba?" ngumiti na rin siya at sinabihan ito, "sige maupo ka." inabot niya ang prutas ng basket na inialay nito, "salamat." "Alam mo kasi, ako lang ang babae sa aming magkakaibigan, siyempre hindi ko masyadong napag tuunan ng pansin na darating nga pala ang araw na magkakaroon na ng kanya kanyang pamilya ang mga kaibig
Mabilis na pinahid ni Lovely ang luha sa kanyang pisngi at pilit na ngumiti kay Vinz. "Salamat, Vinz. Alam kong nandiyan kayo palagi para sa akin. Siguro nga, kailangan ko nang palayain ang sarili ko mula sa ilusyon ng pag-ibig na hindi naman totoo." Sa paglabas nila ng restaurant, ramdam ni Lovely ang magkahalong kalungkutan at kasiyahan. Malungkot siya dahil sa wakas ay tuluyan na niyang tinanggap na hindi siya ang pipiliin ni Jethro, pero may bahagyang kasiyahan sapagkat naroon sina Vinz at Santi na handang damayan siya. Habang naglalakad sila sa gabi, may mga bituin na kumikislap sa kalangitan, tila nagbibigay liwanag sa kanyang madilim na damdamin. Huminga siya nang malalim at nagdesisyong magpatuloy. Ayaw niyang magpatali sa alaala ni Jethro, nais niyang makita ang sarili sa ibang liwanag—isang Lovely na handang mahalin ang sarili. Hindi nagtagal, tumigil sila sa isang parke at naupo sa isang bench. Tahimik nilang pinanood ang mga tao sa paligid, bawat isa ay tila may sarilin
Lovely nasaan ka na? Pupuntahan kita? Umuwi ka na.. Nasaan ka? Hoy kita tayo..Habang binabasa ni Lovely ang sunod-sunod na mensahe mula kina Santi at Vinz, hindi niya mapigilang mapabuntong-hininga. Kahit pa gusto niyang sumama sa mga kaibigan, mas nangingibabaw ang lungkot at pagkabigo. Wala siyang natatanggap na kahit anong mensahe mula kay Jethro—ang taong mas nais niyang makausap ngayon."Umiiwas ba talaga siya sa akin?" bulong niya sa sarili. Lalong bumibigat ang pakiramdam niya sa tuwing naaalala ang dahilan ng kanilang hindi pagkakaintindihan. Mula nang makilala ni Jethro si Danica, tila nagbago ang lahat. Nagkamali ba siya ng akala na may espesyal na namamagitan sa kanila? O sadyang mas pinili lang ni Jethro ang bagong babae sa kanyang buhay?Naalala niya ang sinabi nina Santi—na aksidente lang daw ang nangyari kay Danica at Jethro. Buntis si Danica, ngunit hindi pa raw matagal na magkakilala ang dalawa. Sa kabila ng ganitong sitwasyon, tila mas pinili pa rin ni Jethro na
Dahan-dahang humarap si Jethro kay Santi, ang mga mata'y puno ng pag-aalala at pagsisisi."Bro, alam ko mahirap, pero kailangan mong harapin si Lovely," sabi ni Santi habang mahigpit na hinahawakan ang balikat niya. "Alam kong pinagsisisihan mo na hindi mo siya pinuntahan, pero hindi ka niya kailangan para sumbatan o sisihin. Kailangan ka niya para damayan siya."Napayuko si Jethro. Mabigat ang bawat hakbang papunta sa kwarto ni Lovely, parang hinihila siya ng mga alaala ng gabing iyon, ng bawat tawag at pakiusap ng kaibigan na hindi niya sinagot.Sa wakas, dahan-dahan niyang binuksan ang pinto. Nakita niya si Lovely na nakahiga, maputla, at mahina ang katawan, ngunit ang mga mata nito ay muling nagniningning. Ngunit sa kabila ng liwanag sa mata nito, ramdam ni Jethro ang kirot at lungkot na hindi kayang itago ng ngiti."Jeth," mahina ngunit malinaw ang pagtawag ni Lovely sa kanya. Walang halong galit, walang paninisi, ngunit sapat na ang simpleng tawag na iyon upang mabasag ang pader
"Nasaan ka na ba kasi?" tanong ni Lovely sa kanya. Graduating na sila noong panahong iyon. "Umuwi ka na, hindi nga ako pupunta diyan!" nahahalata ni Jethro ang pagkaclingy sa kanya ng babae, kaya siya umiiwas. Ayaw niyang samantalahin ang pagkakataon. Hindi siya ganoong klase ng lalaki. "Hindi ako aalis dito hanggang hindi mo ako pinupuntahan, hihintayin kita," at pinatay na ni Lovely ang tawag. "Bahala ka.." sabi niya sa sarili, saka tinulugan ang hiling ng kaibigan. Hindi talaga niya ito pinuntahan dahil sa kanyang pag iwas. Tunog ng tunog ang kanyang cellphone pagsapit ng umaga.. Sina Santi ang natawag sa kanya. Ang miscalls ng dalawang kaibigang lalaki ay magkasunod na nag appear sa kanyang cellphone. Hindi niya alam kung nakakailang tawag na ang mga ito, subalit itong huli ay nasagot niya. "Nasaan ka?" ang pag aalala sa tinig ni Santi ay abot abot na parang nagmamadali ito. ñ"Nasa bahay, bakit ba?'0" oatamad niyang sagot dito. "Putang ina par, dinala ni Vinz si Lovely
"Hindi ako galit sayo, bakit mo naman naisip yan?" kunwari ay hindi niya alam ang sinasabi ni Lovely. Ayaw niya itong masaktan ngunit hindi niya maaaring tanggapin ang pagbibigay nito ng motibo sa kanya.Hindi na gaya ngbdatinang buhat niya ngayon. Kasama na niya ang kanyang mag iina, at sugurado na siya sa kanyang sarili na pakakasalan niya si Danica. Nahanap lang siya ng magandang pagkakataon."Bakit hindi mo ako pinuntahan kanina? alam mo namang kailangan ko ng tulong?" may himig ng pagtatampo ang boses nito."May meeting kasi ako ngayon, Kailangan kong umattend ng maaga. Saka pinuntahan ka naman ni Vinz hindi ba?""Iba kasi kung ikaw ang nagpunta sa akin. Mas naging maayos sana ako kahit konti..""Bakit? hindi ba inayos ni Vinz ang kotse mo?""Hindi iyon, ikaw ang ibig kong sabihin.. sana, ikaw ang nagpunta sakin.""May meeting nga ako," naging malamig ang kanyang mukha habang sinasabi iyon. Noon pa man, demanding na ito para sa kanyang oras, subalit ngayon lang niya ito narereali
Hindi pa rin umalis si Vinz matapos niyang maayos ang gulong ni Lovely. Maganda ang tanawin na kanyang nakikita. Naroon ang babaeng kanyang inaasam. May dala dalang bata at pahele hele na ginagawa.Umapaw ang lungkot sa kanyang puso at para siyang nahihirapan habang tinitingnan si Danica. Sinisisi niya ang kanyang sarili, dahil noong may pagkakataon pa siya, hindi siya gumawa ng paraan na makilala ito, at ngayon nga ay ang kanyang kaibigan na ang nagmamay ari dito, hindi man legal, subalit may deposito na itong ibinigay.Ang mga batang iyon ay hindi sinasadya, subalit sa nakikita niyang nangyayari kay Jethro, tama na lang siguro para sa kanya na tumanaw buhat sa malayo.Isang malalim na paghinga ang kanyang pinakawalan. Ayw niyang maging ganito habang buhay. Nais niyang maging malaya ang kanyang damdamin, ngunit para kanino? tinapos na ni Jethro ang laban.Ang naging pagtatapat niya noong una niyang nakilala si Danica sa bar, ay hindi inaasahan. Gusto niya lang ihinga ang kanyang nara