Ngumiti si Danica nang marinig iyon, ngunit hindi niya maiwasang makaramdam ng kaba. Alam niyang hindi madaling baguhin ang isang tao, lalo na kapag ito na ang nakasanayan ng pagkatao. Ngunit sa kabila ng lahat, mahal niya si Jethro at handa siyang tanggapin ang bawat bahagi nito, kahit na ang mga kahinaan. "Alam ko naman, Jethro," sabi niya, pinipilit na ipakita ang lakas ng loob sa kabila ng mga agam-agam sa kanyang puso. "Ang mahalaga sa akin, nandito ka. Lahat ng bagay, kaya nating ayusin basta't magkasama tayo." "Oo, Danica," sagot ni Jethro, na tila seryoso. "Hindi ko alam kung ano ang hinaharap natin, pero handa akong harapin iyon kasama ka." Nakatitig si Danica sa mga mata ni Jethro, naghahanap ng kasiguruhan. Ngunit sa kabila ng mga sinabi nito, may bahagi pa rin ng kanyang isipan na nagdududa. Alam niyang may mga bagay na hindi pa ganap na nailalabas si Jethro, ngunit pinili niyang magtiwala. Sa kabila ng kanilang mga pagkakaiba, naniwala siya na magtatagumpay sila. Tahi
Nang magtagpo ang kanilang mga mata, naramdaman ni Danica ang biglaang bugso ng damdamin na hindi niya maintindihan. May bahagi ng kanyang puso na gustong umiwas, ngunit may isa rin na tila nais magtagal sa pagkakatitig kay Vinz. Alam niyang hindi tama ang kanyang nararamdaman—si Jethro ang pinili niya, at siya rin ang kasama niyang haharapin ang kinabukasan. Ngunit bakit parang may hindi pa rin natatapos na kwento sa pagitan nila ni Vinz kahit wala pa naman Silang umpisa? Si Vinz, sa kabilang banda, ay tila nanatili lang doon—tahimik, seryoso, at parang may mga salitang gustong bitawan ngunit pilit na ikinukubli. Ilang sandali lang iyon, ngunit sapat para muling magtanong si Danica sa kanyang sarili: Ano nga ba talaga ang nararamdaman niya para kay Vinz? Ito ba ay love at first sight? oh nakikita niya lang dito ang kanyang ideal man? "Danica?" biglang tawag ni Jethro, hinila siya pabalik mula sa kanyang mga iniisip. "Gusto mo bang magpahinga na? Mukhang pagod ka na." Napatingin si
"Simple lang, pinaimbestigahan na kita.." nakangiting sagot ni Jethro sa kanya. "Paanong.. Paanong pinaimbestigahan?" hindi siya makapaniwala sa sinabi ng lalaki. Biglang naguluhan si Danica. "Noong sabihin mo sa akin, na ako ang ama ng ipinagbubuntis mo, siyempre, kailangan ko munang alamin ang lahat sayo, tulad noong una ko ng sinabi sayo, marami na akong alam sayo. Hindi naman maaaring tanggapin ko agad ang dinadala mo, na hindi ako sigurado, hindi ba?" ang ngiti ng lalaki ay matamia, na parang siguradong sigurado sa sinasabi. "Isa pa, ako ang unang lalaki sa buhay mo, kaya sigurado akong sa akin ang dinadala mo." Napangiti si Danica sa tinuran nito. "Talaga? Sigurado ka?" sagot ni Danica habang bahagyang natatawa. Hindi niya alam kung matatawa o maiinis sa sobrang kumpiyansa ni Jethro. "Wala ka bang tiwala sa akin?" Muling ngumiti si Jethro, ngunit sa pagkakataong ito, may halong pilyong tingin. "Hindi naman sa ganun. Pero kailangan kong maging responsable, lalo na sa ga
Na gusto ng mga babae ay may respeto?" iyon pala ang tinutumbok ni Siren. Ang akala niya ay iyong tungkol sa pagpapaimbestiga ni Jethro sa kanya. "Ah.. hahahaa oo, may mga babae talagang iyon ang gusto," nakangiti niyang sagot. "Sige, babalik na ko kina Ian sa dance floor," paalam ni Siren sa kanila. "Sama ko," kabuntot na naman nito si Santi. "Okay ka lang ba?" tanong ni Jethro sa kanya, "ang mga baby natin, okay ba?" Ayaw ni Danica na maging mahadera. Hindi naman niya maitanong kay Jethro kung pakakasalan ba siya nito. Ang sabi lang nito ay pananagutan siya. "Kapag lumaki na ang mga bata, pakakasalan kita," waring nabasa ng lalaki ang kanyang iniisip. "Alam kong gusto mo ng kasiguraduhan, Danica," patuloy ni Jethro. "Pero gusto kong maging tapat sa'yo—hindi kita pakakasalan dahil lang sa sitwasyon natin. Gusto kong gawin 'yon dahil handa na ako."Hindi alam ni Danica kung ano ang sasabihin. Tila ba nahuli siya sa isang katanungang matagal nang bumabagabag sa kanya. Nakatingin
Ngumiti lang si Jethro, halatang nag-eenjoy sa reaksiyon ni Danica. Ngunit alam niyang kailangan nilang maging seryoso sa mga bagay na kinakaharap nila, lalo na’t may mga anak na silang pareho ang inaalagaan. "Pero seryoso, Danica," biglang naging mas seryoso ang tono ng boses ni Jethro, "alam kong hindi madali para sa'yo ang sitwasyong ito. Pero sana magtiwala ka sa akin, gagawin ko ang lahat para maging maayos ang lahat para sa atin."Tumango si Danica. Bagaman may mga alinlangan pa rin sa kanyang puso, gusto niyang magtiwala. Gusto niyang maniwala na kaya ni Jethro ang mga pangako nito. Ngunit ang realidad ng kanilang sitwasyon—ang pagiging hindi pa kasal, ang posibilidad na magbago ang lahat anumang oras—ay nananatiling mabigat sa kanyang isipan."Alam ko naman na hindi madaling magdesisyon sa ganitong mga bagay, lalo na kung hindi pa tayo handa," sagot ni Danica. "Pero sana, kung darating ang panahon na magdesisyon ka na tungkol sa atin, isama mo ako. Ayoko lang na maramdaman na
"Aaah.. ang.. ang sakit.." daing niya habang hawak hawak ang tiyan na kasalukuyang tumitigas. "Ha?" nagpanic bigla si Jethro, "ikaapat pa lang na buwan ng iyong pagbubuntis...a-anong nangyayari?" "Masakit!!!" napapaiyak na siya sa nararamdamangmsakit na iyon na halos pumugto sa kanyang paghinga. Ang kanyang balakang ay parang mapuputol at ang kanyang mga paa ay namamanhid. "Dadalahin kita sa ospital!" kaagad siyang pinangko ng lalaki at inilabas ng bar. ñNapansin ng mga kasama nila ang nangyayari at nagmamadaling sumunod sa kanila palabas. "Anong nangyayari?" medyo nagpapanic na rin si Siren pagkakita sa maputlang mukha ni Danica, "Ba-bakit ka namumutla?" "Sobrang sakit ng tiyan niya.. Vinz, kunin mo ang kotse!" utos ni Jethro sa kaibigan na nagkukumahog namang sumunod. "Kunin mo ang bag natin," sabi ni Siren kay Vohn, "susunod tayo.." Kaagad isinakay ni Jethro si Danica sa sasakyan na inaalalayan naman ni Vinz. Maingat nilang naipasok si Danica sa loob. "Ikaw na ang
Nagkatinginan sina Danica at Jethro, at sa mga mata nila’y makikita ang tiwala at pagmamahalan na kanilang pinanday sa gitna ng lahat ng pagsubok. Hawak pa rin ni Danica ang isa sa kanilang mga anak, at si Jethro naman ay bahagyang yumuko upang haplusin ang noo ng isa pa."Ang pangalan ng panganay ay 'Hope,'" sabi ni Danica, mahina ngunit puno ng pagmamahal. "Dahil siya ang nagbigay sa atin ng pag-asa sa kabila ng lahat ng hirap."Tango ng tango si Jethro, kitang-kita sa kanyang mga mata ang pag-apruba. "At ang pangalawa," dagdag niya, "ay si 'Faith.' Dahil kung hindi tayo naniwala na kaya natin ito, hindi tayo makakarating dito."Napalunok si Siren, damang-dama ang lalim ng mga pangalan ng kambal. "Hope at Faith," bulong niya, halos natutunaw sa saya. "Napakagandang mga pangalan, angkop na angkop sa inyong pinagdaanan.""Bagay na bagay," sang-ayon ni Vohn, habang binuksan ang dalang regalo—isang pares ng maliliit na damit pambata na piniling mabuti nila ni Siren.Tahimik na ngumiti s
"Bisita? sino?" napakunot ang kanyang noo sa narinig. "Si Ma'am Lovely po.." sagot ni Meding habang nakatingin sa kanya. "Wala ho akong kilalang Lovely, bago lang ho ako dito.." tugon niya. "Kaibigan ho iyon ni Sir.. dating tomboy.." Lalo siyang nacurious at pinuntahan kung sino ang Lovely na sinasabi nito. Pagkakita niya sa babae, nakasuot iyon ng magandang dress, na may kulot na buhok. Nakatingin sa mga frame na nasa dingding. "Yes?" nag aalinlangan ang kanyang tinig ng tawagin ang pansin nito. Humarap sa kanya si Lovely, at labis siyang nabigla dito. Napatigil si Danica sa kanyang kinatatayuan habang nakatitig kay Lovely, hindi makapaniwala sa kanyang nakikita. "Napakagandang tomboy naman nito," bulong niya sa sarili, tila naguguluhan sa mga inaasahan niyang makikita. Ang kanyang mga mata ay mabilis na naglakbay mula sa eleganteng damit ni Lovely hanggang sa perpektong pagkakakulot ng buhok nito."Hello," bati ni Lovely, may ngiting tila ba komportable na sa bawat sitwasyon.
Dala dala ni Lovely ang lutong pagkain. Inilagay niya iyon sa kotse. Sumakay naman siya upang magdrive, at gaya ng kanyang plano, kailangan niyang makalapit kay Danica ng hindi nahahalata na may plano siya.Pakanta kanta pa siya habang nagmamaneho.Subalit pagdating niya doon, nagulat siya sa bungan sa kanya ng guard."Mam, wala po sina sir. Isinama po niya ang mag iina niya na mag out of town ngayon.""Out of town?" hindi makapaniwalang tanong niya. Paanong aalis ang mga ito ng hindi man lang niya nalalaman?Agad niyang tinawagan si Vinz at Santi upang alamin kung nag out of town nga sina Jerhro."Oo, nagpaalam siya samin kagabi, bakit?" tanong ni Santi na nakaupo sa kanyang clinic at naghihintay ng pasyente."Ha? bakit hindi ko ,an lang alam?" hindi makapaniwala si Lovely na basta na lang umalis sin Jethro na hindi man lang siya kinokontak."Kailangan ba?" hindi makapaniwala si Santi sa narinig, "Lovely, akala ko ba, hahayaan mo ng mamuhay ng maayos sina Danica, bakit ngayon. para k
"Natutulog na pala sila.." nakangiting sabi ni Jethro, habang tinitingnan ang mga bata na nakahiga sa kuna. "Sir, kukunin niyo po ba ang bata?" anong ng isang yaya sa kanya. "Hindi na, pakibantayan niyo na lang maigi ang mga bata. Patutulugin ko muna ang nanay nila.." kinindatan niya si Danica na agad na namula sa biro niyang iyon. "Naku, ikaw talaga.. ano ka ba naman, nakakahiya," bulong niya sa lalaki, habang napasulyap sa mga katulong na kinikilig sa paglalambing ni Jethro. "Bakit?" hinawakan nito ang baywang niya, "may mga anak na tayo, kaya dapat mas lalo tayong magmahalan." Lalo siyang namula sa ginagawa ng lalaki, lalo na ng bulungan siya nito, "palalakihin lang natin sila ng konti, para maging flower girl at ring bearer sa ating kasal." Nanlaki ang mga mata ni Danica.. Di yata't.. di yata ay nagpapahiwatig ng kasal ang lalaki sa kanya. "Pa-papakasalan mo ko?" nabanggit na nito iyon sa kanya, kaso, simula noong manganak siya, hindi na ulit ito nagbanggit ng tungkol doon.
"Hi.." isang nakangiting Lovely ang bumungad kay Danica ng umagang iyon. Tumayo ito mula sa sofa, "pinatuloy na ako ng katulong kasi kilala naman nila ko." "Ah.. wala si Jethro dito eh," alanganin ang ngiting ibinigay ni Danica sa babae. Hindi niya inaasahan na magtutungo ito doon ngayong umaga. "Hindi naman siya ang kailangan ko eh," hindi pa rin nawawala ang ngiti nito habang papalapit siya. Bigla siyang natigilan sa sinabi nito. Hindi si Jethro ang kailangan? eh sino? Mukhang napansin ni Lovely ang kanyang iniisip, itinaas nito ang dalang prutas, "ikaw ang sadya ko. Mukhang hindi kasi naging okay yung una nating pagtatagpo. Baka mamis interpret mo pa.." "Ah.. iyon ba?" ngumiti na rin siya at sinabihan ito, "sige maupo ka." inabot niya ang prutas ng basket na inialay nito, "salamat." "Alam mo kasi, ako lang ang babae sa aming magkakaibigan, siyempre hindi ko masyadong napag tuunan ng pansin na darating nga pala ang araw na magkakaroon na ng kanya kanyang pamilya ang mga kaibig
Mabilis na pinahid ni Lovely ang luha sa kanyang pisngi at pilit na ngumiti kay Vinz. "Salamat, Vinz. Alam kong nandiyan kayo palagi para sa akin. Siguro nga, kailangan ko nang palayain ang sarili ko mula sa ilusyon ng pag-ibig na hindi naman totoo." Sa paglabas nila ng restaurant, ramdam ni Lovely ang magkahalong kalungkutan at kasiyahan. Malungkot siya dahil sa wakas ay tuluyan na niyang tinanggap na hindi siya ang pipiliin ni Jethro, pero may bahagyang kasiyahan sapagkat naroon sina Vinz at Santi na handang damayan siya. Habang naglalakad sila sa gabi, may mga bituin na kumikislap sa kalangitan, tila nagbibigay liwanag sa kanyang madilim na damdamin. Huminga siya nang malalim at nagdesisyong magpatuloy. Ayaw niyang magpatali sa alaala ni Jethro, nais niyang makita ang sarili sa ibang liwanag—isang Lovely na handang mahalin ang sarili. Hindi nagtagal, tumigil sila sa isang parke at naupo sa isang bench. Tahimik nilang pinanood ang mga tao sa paligid, bawat isa ay tila may sarilin
Lovely nasaan ka na? Pupuntahan kita? Umuwi ka na.. Nasaan ka? Hoy kita tayo..Habang binabasa ni Lovely ang sunod-sunod na mensahe mula kina Santi at Vinz, hindi niya mapigilang mapabuntong-hininga. Kahit pa gusto niyang sumama sa mga kaibigan, mas nangingibabaw ang lungkot at pagkabigo. Wala siyang natatanggap na kahit anong mensahe mula kay Jethro—ang taong mas nais niyang makausap ngayon."Umiiwas ba talaga siya sa akin?" bulong niya sa sarili. Lalong bumibigat ang pakiramdam niya sa tuwing naaalala ang dahilan ng kanilang hindi pagkakaintindihan. Mula nang makilala ni Jethro si Danica, tila nagbago ang lahat. Nagkamali ba siya ng akala na may espesyal na namamagitan sa kanila? O sadyang mas pinili lang ni Jethro ang bagong babae sa kanyang buhay?Naalala niya ang sinabi nina Santi—na aksidente lang daw ang nangyari kay Danica at Jethro. Buntis si Danica, ngunit hindi pa raw matagal na magkakilala ang dalawa. Sa kabila ng ganitong sitwasyon, tila mas pinili pa rin ni Jethro na
Dahan-dahang humarap si Jethro kay Santi, ang mga mata'y puno ng pag-aalala at pagsisisi."Bro, alam ko mahirap, pero kailangan mong harapin si Lovely," sabi ni Santi habang mahigpit na hinahawakan ang balikat niya. "Alam kong pinagsisisihan mo na hindi mo siya pinuntahan, pero hindi ka niya kailangan para sumbatan o sisihin. Kailangan ka niya para damayan siya."Napayuko si Jethro. Mabigat ang bawat hakbang papunta sa kwarto ni Lovely, parang hinihila siya ng mga alaala ng gabing iyon, ng bawat tawag at pakiusap ng kaibigan na hindi niya sinagot.Sa wakas, dahan-dahan niyang binuksan ang pinto. Nakita niya si Lovely na nakahiga, maputla, at mahina ang katawan, ngunit ang mga mata nito ay muling nagniningning. Ngunit sa kabila ng liwanag sa mata nito, ramdam ni Jethro ang kirot at lungkot na hindi kayang itago ng ngiti."Jeth," mahina ngunit malinaw ang pagtawag ni Lovely sa kanya. Walang halong galit, walang paninisi, ngunit sapat na ang simpleng tawag na iyon upang mabasag ang pader
"Nasaan ka na ba kasi?" tanong ni Lovely sa kanya. Graduating na sila noong panahong iyon. "Umuwi ka na, hindi nga ako pupunta diyan!" nahahalata ni Jethro ang pagkaclingy sa kanya ng babae, kaya siya umiiwas. Ayaw niyang samantalahin ang pagkakataon. Hindi siya ganoong klase ng lalaki. "Hindi ako aalis dito hanggang hindi mo ako pinupuntahan, hihintayin kita," at pinatay na ni Lovely ang tawag. "Bahala ka.." sabi niya sa sarili, saka tinulugan ang hiling ng kaibigan. Hindi talaga niya ito pinuntahan dahil sa kanyang pag iwas. Tunog ng tunog ang kanyang cellphone pagsapit ng umaga.. Sina Santi ang natawag sa kanya. Ang miscalls ng dalawang kaibigang lalaki ay magkasunod na nag appear sa kanyang cellphone. Hindi niya alam kung nakakailang tawag na ang mga ito, subalit itong huli ay nasagot niya. "Nasaan ka?" ang pag aalala sa tinig ni Santi ay abot abot na parang nagmamadali ito. ñ"Nasa bahay, bakit ba?'0" oatamad niyang sagot dito. "Putang ina par, dinala ni Vinz si Lovely
"Hindi ako galit sayo, bakit mo naman naisip yan?" kunwari ay hindi niya alam ang sinasabi ni Lovely. Ayaw niya itong masaktan ngunit hindi niya maaaring tanggapin ang pagbibigay nito ng motibo sa kanya.Hindi na gaya ngbdatinang buhat niya ngayon. Kasama na niya ang kanyang mag iina, at sugurado na siya sa kanyang sarili na pakakasalan niya si Danica. Nahanap lang siya ng magandang pagkakataon."Bakit hindi mo ako pinuntahan kanina? alam mo namang kailangan ko ng tulong?" may himig ng pagtatampo ang boses nito."May meeting kasi ako ngayon, Kailangan kong umattend ng maaga. Saka pinuntahan ka naman ni Vinz hindi ba?""Iba kasi kung ikaw ang nagpunta sa akin. Mas naging maayos sana ako kahit konti..""Bakit? hindi ba inayos ni Vinz ang kotse mo?""Hindi iyon, ikaw ang ibig kong sabihin.. sana, ikaw ang nagpunta sakin.""May meeting nga ako," naging malamig ang kanyang mukha habang sinasabi iyon. Noon pa man, demanding na ito para sa kanyang oras, subalit ngayon lang niya ito narereali
Hindi pa rin umalis si Vinz matapos niyang maayos ang gulong ni Lovely. Maganda ang tanawin na kanyang nakikita. Naroon ang babaeng kanyang inaasam. May dala dalang bata at pahele hele na ginagawa.Umapaw ang lungkot sa kanyang puso at para siyang nahihirapan habang tinitingnan si Danica. Sinisisi niya ang kanyang sarili, dahil noong may pagkakataon pa siya, hindi siya gumawa ng paraan na makilala ito, at ngayon nga ay ang kanyang kaibigan na ang nagmamay ari dito, hindi man legal, subalit may deposito na itong ibinigay.Ang mga batang iyon ay hindi sinasadya, subalit sa nakikita niyang nangyayari kay Jethro, tama na lang siguro para sa kanya na tumanaw buhat sa malayo.Isang malalim na paghinga ang kanyang pinakawalan. Ayw niyang maging ganito habang buhay. Nais niyang maging malaya ang kanyang damdamin, ngunit para kanino? tinapos na ni Jethro ang laban.Ang naging pagtatapat niya noong una niyang nakilala si Danica sa bar, ay hindi inaasahan. Gusto niya lang ihinga ang kanyang nara