บททั้งหมดของ ฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ: บทที่ 221 - บทที่ 230

“แม่นาง ข้ารู้ว่าวิชาแพทย์ของเจ้าสูงส่ง แต่ถ้าผ่าท้องลูกสะใภ้ข้า นางก็ต้องตายน่ะสิ”ท่านยายหลินพูดแล้ว ขอบตาก็พลันแดงเรื่อเจี่ยนอันอันเข้าใจความกังวลของท่านยายหลินอย่างไรเสียนั่นก็คือลูกสะใภ้ของอีกฝ่าย หากระหว่างการผ่าตัดเกิดความผิดพลาดอะไรขึ้นมาก็อาจเป็นอันตรายได้เจี่ยนอันอันถาม “ท่านยายแซ่อะไรหรือเจ้าคะ?”ท่านยายหลินไม่เข้าใจ จนป่านนี้แล้ว ทำไมฝ่ายตรงข้ามต้องถามถึงแซ่ของนางด้วย?แต่นางยังคงตอบว่า “ข้าแซ่หลิน”เจี่ยนอันอันถามอีกครั้ง “ท่านยายหลิน หลายวันมานี้ลูกสะใภ้ของท่านมักบ่นว่าปวดท้องและอาเจียนแห้งๆ อยู่บ่อยครั้งใช่ไหมเจ้าคะ?”ท่านยายหลินพยักหน้า ที่เจี่ยนอันอันพูดมาไม่ผิดไปเลยสักนิดช่วงหลายวันนี้ลูกสะใภ้ของนางมักพูดว่าปวดท้อง แม้แต่ข้าวปลาก็ยังกินไม่ลงท่านยายหลินอยากให้ลูกสะใภ้พักผ่อนอยู่ที่บ้าน ไม่ต้องไปทำนาแล้วแต่ลูกสะใภ้เป็นคนขยันขันแข็งมาแต่ไหนแต่ไร นางเป็นห่วงข้าวในนาจึงยืนกรานตามไปด้วยแต่พอกลับมาก็ดูเหมือนว่าลูกสะใภ้เป็นต้องล้มป่วยหนักไปเสียทุกคราเสื้อผ้าบนร่างล้วนเปียกชุ่มด้วยเหงื่อเย็นลูกชายของท่านยายหลินก็สงสารภรรยามากเหมือนกัน เกลี้ยกล่อมนางว่าไม

เจี่ยนอันอันหยิบขวดยาปฏิชีวนะที่ใช้รักษาอาการอักเสบออกมาส่งให้หลินเซิง“รอจนภรรยาของท่านฟื้นแล้วก็ให้นางกินยานี้”หลินเซิงมองดูขวดยาในมือ เขาไม่เคยเห็นสิ่งนี้มาก่อนเลย“นี่สำหรับรักษาอะไรหรือ?” หลินเซิงถามด้วยสีหน้าสงสัย“ยานี้ใช้รักษาอาการอักเสบให้นาง ให้นางกินวันละสามเวลา ครั้งละสองเม็ดก็พอแล้ว”หลินเซิงรีบยัดยานั้นไว้ในอกเสื้อ ด้วยกลัวว่าจะทำหายเจี่ยนอันอันเห็นว่าตรงนี้ไม่มีเรื่องอะไรแล้วจึงจะจากไปท่านยายหลินและหลินเซิงรีบกล่าวขอบคุณเจี่ยนอันอันเจี่ยนอันอันยิ้มกล่าว “งั้นพวกข้าไปก่อนนะ พรุ่งนี้เช้าข้าจะมาอีกครั้ง”ตอนกลับไป ฉู่จวินสิงนึกสงสัยใคร่รู้อยู่บ้างเจี่ยนอันอันรักษาอาหรงผู้นั้นอย่างไรกันนะ?เจี่ยนอันอันยิ้มกว้างให้ฉู่จวินสิง “เรื่องนี้เป็นความลับ”ฉู่จวินสิงส่ายหน้ายิ้มๆ ไม่ได้ถามอะไรมากไปกว่านั้นเช้าตรู่วันรุ่งขึ้น เจี่ยนอันอันก็ไปที่บ้านของท่านยายหลินอีกครั้งเวลานั้นอาหรงนอนอยู่บนเตียงอุ่น ความเจ็บแปลบแล่นมาจากบาดแผลบนท้องนางอยากแกะแผ่นปิดแผลบนท้องออกมาดูเหลือเกิน แต่ก็กลัวว่าจะกระทบบาดแผลเห็นว่าเจี่ยนอันอันมาแล้ว ท่านยายหลินก็รีบมาต้อนรับ“แม่นาง

เจี่ยนอันอันโบกพัดไปมาพลางมองออกไปนอกหน้าต่าง“อากาศที่นี่ร้อนเกินไปแล้ว ไม่รู้ว่าตอนไหนฝนจะตก”เพิ่งสิ้นเสียงของเจี่ยนอันอัน ท้องฟ้าที่เดิมทียังแจ่มใสก็พลันมีเมฆครึ้มเข้าปกคลุมเจี่ยนอันอันเบิกตาโพลงด้วยความตกใจ นางคว้าแขนของฉู่จวินสิงแล้วออกแรงเขย่า“ฉู่จวินสิง ท่านว่าข้าเป็นเทพธิดามาจุติไหมนะ”“ข้าเพิ่งพูดว่าอยากให้ฝนตก ท่านดูข้างนอกนั่นสิ จู่ๆ ก็มีเมฆครึ้มเต็มไปหมด”ฉู่จวินสิงปล่อยให้เจี่ยนอันอันแกว่งแขนเขาไปมาตามใจชอบเขาไม่ได้มองออกไปนอกหน้าต่าง แต่จ้องมองเจี่ยนอันอันตาไม่กะพริบเห็นเจี่ยนอันอันมีท่าทางตื่นเต้น มุมปากของเขาก็พลันโค้งขึ้นเป็นรอยยิ้มชวนมองในชั่วขณะนั้นเอง ท้องฟ้านอกหน้าต่างพลันสว่างวาบตามมาด้วยเสียงฟ้าร้องดังครืนครันเจี่ยนอันอันยิ่งตื่นเต้นกว่าเดิมนางคิดไม่ถึงเลยว่าตัวเองยังมีความสามารถ ‘เรียกลมได้ลมเรียกฝนได้ฝน’ อีกด้วยนางกล่าวออกมาทันทีว่า “ฝนตกหนักๆ หน่อยนะ ดีที่สุดคือตกติดต่อกันสามวันสามคืน”เมื่อเป็นเช่นนี้ งานแต่งงานของนางกับฉู่จวินสิงก็สามารถเลื่อนออกไปได้อีกสองวันเจี่ยนอันอันดีดลูกคิดรางแก้วในใจ ฝนด้านนอกตกหนักกว่าเดิมดังคาดสายฝนกระหน

ฉู่จวินหลุนก็บังคับเก้าอี้รถเข็นออกมาเช่นกัน “จวินสิงกลัวแมลงมาตั้งแต่เด็ก จุดอ่อนนี้ไม่อาจให้ผู้มีจิตคิดร้ายรู้เด็ดขาด” เหยียนเซ่าหันไปมองฉู่จวินหลุน ดวงตาของเขาเฉียบเย็น “ที่จิ้นอ๋องกล่าวคือ หากให้ฝ่าบาทรู้เข้า จะต้องทรงใช้วิธีนี้มาลงมือกับท่านอ๋องของกระหม่อมใช่หรือไม่พ่ะย่ะค่ะ” เมื่อฉู่จวินหลุนได้ยินว่าเหยียนเซ่ายังคงเรียกเขาว่าจิ้นอ๋อง ก็โบกมือด้วยสีหน้าเรียบเฉย “ยามนี้ข้ามิใช่จิ้นอ๋องอีกแล้ว เจ้าติดตามจวินสิงมานานหลายปี จงรักภักดีมาโดยตลอด” “เช่นนั้นวันหลังเจ้าก็เรียกข้าว่าพี่ใหญ่เถอะ” เหยียนเซ่าประสานคำนับทันที “พ่ะย่ะค่ะจิ้นอ๋อง! โอ้ไม่ใช่ ขอรับพี่ใหญ่!” ในที่สุดเจี่ยนอันอันก็วิ่งจนเหนื่อยแล้ว และก็ขำจนพอแล้วเช่นกัน นางหยุดลง ยิ้มพลางพูดว่า “ฉู่จวินสิง นี่เป็นเพียงแมงมุมปลอมตัวหนึ่งเท่านั้น ดูสิ ทำท่านกลัวซะ” เจี่ยนอันอันพูดจบ ก็ยกมือปิดปากแอบหัวเราะอีกครั้ง เมื่อฉู่จวินสิงเห็นชัดเจนว่าในมือของเจี่ยนอันอันถึงกับเป็นแมงมุมปลอมจริงๆ เขาก็เดินเข้ามาด้วยสีหน้าเย็นชา คว้ามือของเจี่ยนอันอันดึงนางเข้าไปในห้อง “ฉู่จวินสิง ท่านคงไม่ได้โมโหจริงๆ ใช่ไหม ข้าแค่ล้อท

เจี่ยนอันอันซื้อพุทราลูกใหญ่ ถั่วลิสง ลำไย และเมล็ดบัวจำนวนหนึ่งจากร้านค้าในมิติ นางแกะถุงที่ใส่ของสี่อย่างนั้นออกในมิติ เทอาหารด้านในออกมาก่อน จากนั้นค่อยมอบให้ฮูหยินใหญ่ วันนี้อากาศเป็นใจ ฝนไม่ตกแม้แต่หยดเดียว เหล่าข้ารับใช้แขวนโคมแดงขึ้นไปบนประตูบ้านแล้ว และแขวนผ้าไหมสีแดงไว้ที่ประตูทั้งสองข้างด้วย พวกเขายังปูผ้าไหมสีแดงผืนยาวไว้กลางลานบ้าน ตกแต่งลานบ้านจนแดงอร่ามไปทั่ว ทุกคนรอเพียงให้ถึงเวลาเท่านั้น เจี่ยนอันอันกับฉู่จวินสิงก็จะได้กราบไหว้ฟ้าดินเพื่อแต่งงานกันแล้ว คนในหมู่บ้านได้ประจักษ์ว่าลานบ้านของเรือนหลังนี้ครึกครื้นเพียงไร ทุกคนล้วนสวมเสื้อผ้าชุดใหม่ ส่วนเจี่ยนอันอันและฉู่จวินสิงต่างก็สวมชุดวิวาห์สีแดง เหล่าชาวบ้านจึงรีบวิ่งไปส่งข่าวกันทันที ล้วนบอกต่อกันว่าคนบ้านนั้นจะมีพิธีมงคล ชุดมงคลสีแดงบนร่างคนทั้งสอง เป็นของที่เจี่ยนอันอันซื้อมาจากร้านค้าในมิติ นางยังเอาเครื่องประดับจากในมิติออกมาให้สี่เอ๋อร์สวมให้นางด้วย ซ่างตงเยว่ก็อยากช่วยเช่นกัน ทว่านางไม่เคยมีประสบการณ์ในเรื่องเช่นนี้มาก่อน จึงไม่รู้ว่าควรจะช่วยอย่างไร สี่เอ๋อร์ที่กำลังหวีผมให้เจี่ยนอันอ