Lahat ng Kabanata ng Under His Possession: Kabanata 31 - Kabanata 40

JANIYA'S P. O. VMABILIS ANG KABOG NG DIBDIB KO HABANG DAHAN-DAHAN KONG BINABAYBAY ANG MADILIM NA DAAN SA GILID NG BAHAY, PATUNGO SA MALIIT NA GATE SA LIKURAN— NA NATATAGO NG IBA'T-IBANG MGA PANANIM. Pasado alas diyes na ng gabi. Tahimik na ang bahay at alam kong tulog na ang lahat. Palabas ako ngayon, naghihintay sa akin si Ryuu dala ang motorsiklo niya. We're bound for our "safe place". Nang marating ko na ang maliit na gate ay buong ingat ko naman na binuksan iyon. Kahit alam ko na hindi naman na maririnig sa loob kung sakaling makalikha ako ng ingay ay mas pinili ko pa rin ang mag ingat. Better be safe and sure than whatever. Nang makalabas na ako ay natanaw ko agad sa hindi kalayuan si Ryuu. Nakapatay ang headlights ng sasakyan niya pero sa anino at tindig niya pa lang ay alam ko nang siya iyon. Pagkasara ko ng gate at nang masiguro ko nang maayos iyon ay tumakbo na ako agad palapit kay Ryuu. "What took you so long? Akala ko hindi mo na ako lalabasin dito,” tila nagtatampong

JANIYA'S P. O. VKAHIT HIYANG-HIYA SA NANGYARI NANG MAHULI AKO NI STRIKE AY NANATILI PA RIN AKO SA BAHAY NIYA. Hindi na rin naman niya in-open pa ang tungkol sa nangyaring iyon. Malakas din ang pakiramdam ko na hindi na nakaabot kay Mamay ang tungkol doon. He also never spoke to me ever since. Halata rin na iniiwasan niya ako. I am ashamed of what I did. But what choice do I have? Kung sana, makabalik na si Papa one of these days, mas magiging okay iyon dahil hindi ko na kailangang magtiis ng hiya dahil lang sa wala akong ibang pwedeng puntahan. I could live in Adrianne's place, yes. Pero as of now, si Strike rin ang may sagot ng expenses doon at magmumukha lang akong tanga sa gagawin ko. So, yeah. I got no choice but to swallow my freaking pride and continue living with him. And depending upon him. Ginagawa ko na lang din ang lahat para iwasan siya gaya ng ginagawa niyang pag iwas sa akin. And as or Ryuu, I am avoiding him also to my very best. Pagkatapos ng nangyari noong umaga

JANIYA'S P. O. VAFTER EVERYTHING THAT HAPPENED, I REMAIN IN SILENCE AS I LISTEN TO STRIKE'S RYHTMIC BREATHING.He had fallen asleep. While me, I was busy rethinking all the decision I did just because of my stupid desire."Tama na ang panga-gaslight mo sa sarili mo, Janiya. What happened already did happen. Wala ka nang magagawa kahit sisihin mo pa ang sarili mo. You could never bring back the time just by wishing you could so. And Strike here clearly enjoyed what you two did, as well.” Wala sa loob ko na napalingon ako kay Strike. Tulog na tulog siya. His body was half covered by a mattress. Nakatagilid siya at nakadantay sa katawan ko ang braso at hita niya. Kaya gustuhin ko mang umalis ay hindi ko rin magawa. I was too afraid to wake him up. Hihintayin ko na lang siguro na umayos siya ng higa. Once I'm free, aalis na ako agad. I waited for hours but it seems like he don't want to let go. Kung gagalaw man siya ay para lang higitin ako lalo palapit sa kanya. Hanggang sa ako na l

JANIYA'S P. O. V"'E-ETO NA IYON?”I couldn't help but to feel disappointed after seeing the place where Strike brought us. Beach resort nga iyon, maganda at malawak. Pero wala namang ibang tao maliban sa amin at sobrang tahimik pa."Yeah. We're here. We're gonna be celebrating here—”"Oh, no. Not here. We're not gonna be celebrating Mamay's birthday right here.”Tila hindi inaasahan ng dalawa ang ginawa kong pagsalungat."Look at this place. It's beautiful and huge, pero parang walang buhay. Sobrang tahimik at tayong tatlo lang ang nandito. I can't feel the vibes,” dugtong ko pa."Pero—”"Ako rin,” sang-ayon ni Mamay at inilibot ang mga mata niya sa paligid. "Aakalain ko pang lamay ko ang gusto mong i-celebrate rito, Vicencio.”Impit akong napatawa. Resulta iyon ng hindi successful kong pagpipigil. Strike glared at me with a dangerous warning on his eyes."Then where the hell do you want us to go?” blangko ang ekspresyon na saad nito. Nagkibit-balikat ako. "Somewhere… a little bit

2 months later… JANIYA'S P. O. VLIFE CONTINUES. Hindi ko na bilang kung ilang araw o linggo na ba ang lumipas mula nang mangyari ang "major change of drama" sa buhay ko. Pero isang bagay lang ang masasabi ko— ganoon at ganoon pa rin naman. Hindi pa rin bumabalik si Papa. Iniiwasan ko pa rin si Ryuu. Si Strike naman, kahit medyo okay na kami at bumalik na rin sa civil ang samahan namin, hindi ko pa rin mapaliwanag kung bakit parang may pader nang nakapagitan sa gitna namin. Mula noong gabing iyon at sa nangyari sa public resort na pinuntahan namin. Ilang buwan na rin ang lumipas at wala nang kahit anong pagbabago. As of myself… Unti-unti na akong nasasanay mamuhay sa 'circle' ni Strike. Mas dalaga na rin ang pakiramdam ko ngayon. Hindi lang dahil sa concept na may dalaw ako every month— na dalawang buwan na halos late… wait. What? Napapitlag ako at agad na binalot ng kakaibang pakiramdam. Gosh. Tama ba ang napansin ko? Tumayo ako mula sa pagkakaupo sa kama. I went straight to my v