KABANATA 30

JANIYA'S P. O. V

MABILIS ANG KABOG NG DIBDIB KO HABANG DAHAN-DAHAN KONG BINABAYBAY ANG MADILIM NA DAAN SA GILID NG BAHAY, PATUNGO SA MALIIT NA GATE SA LIKURAN— NA NATATAGO NG IBA'T-IBANG MGA PANANIM.

Pasado alas diyes na ng gabi. Tahimik na ang bahay at alam kong tulog na ang lahat. Palabas ako ngayon, naghihintay sa akin si Ryuu dala ang motorsiklo niya. We're bound for our "safe place".

Nang marating ko na ang maliit na gate ay buong ingat ko naman na binuksan iyon. Kahit alam ko na hindi naman na maririnig sa loob kung sakaling makalikha ako ng ingay ay mas pinili ko pa rin ang mag ingat. Better be safe and sure than whatever.

Nang makalabas na ako ay natanaw ko agad sa hindi kalayuan si Ryuu. Nakapatay ang headlights ng sasakyan niya pero sa anino at tindig niya pa lang ay alam ko nang siya iyon.

Pagkasara ko ng gate at nang masiguro ko nang maayos iyon ay tumakbo na ako agad palapit kay Ryuu.

"What took you so long? Akala ko hindi mo na ako lalabasin dito,” tila nagtatampong