2 months later… JANIYA'S P. O. VLIFE CONTINUES. Hindi ko na bilang kung ilang araw o linggo na ba ang lumipas mula nang mangyari ang "major change of drama" sa buhay ko. Pero isang bagay lang ang masasabi ko— ganoon at ganoon pa rin naman. Hindi pa rin bumabalik si Papa. Iniiwasan ko pa rin si Ryuu. Si Strike naman, kahit medyo okay na kami at bumalik na rin sa civil ang samahan namin, hindi ko pa rin mapaliwanag kung bakit parang may pader nang nakapagitan sa gitna namin. Mula noong gabing iyon at sa nangyari sa public resort na pinuntahan namin. Ilang buwan na rin ang lumipas at wala nang kahit anong pagbabago. As of myself… Unti-unti na akong nasasanay mamuhay sa 'circle' ni Strike. Mas dalaga na rin ang pakiramdam ko ngayon. Hindi lang dahil sa concept na may dalaw ako every month— na dalawang buwan na halos late… wait. What? Napapitlag ako at agad na binalot ng kakaibang pakiramdam. Gosh. Tama ba ang napansin ko? Tumayo ako mula sa pagkakaupo sa kama. I went straight to my v
JANIYA'S P. O. V"VINCENCIO! ANO 'TO? ANONG NANGYAYARI? NIA, OKAY KA LANG BA?”Napahagulhol na lang ako habang hawak-hawak ang pisngi ko na mahapding-mahapdi bunga ng pagsampal ni Strike. May nalasahan na rin akong dugo na nanggagaling marahil sa gilid ng labi ko na tinamaan din ng palad niya. Parang nahihilo rin ako.Nilapitan ako ni Mamay para alalayang tumayo."You're pregnant and you're claiming that I am the father? F***. I never kissed you nor touched you.” Sunud-sunod na mura pa ang pinakawalan ni Strike matapos niyang sabihin ang mga iyon. "Ah, I know who the father is. Iyong professor iyon, 'di ba? Iyan ba iyong ginagawa niyo sa tuwing tumatakas ka ng dis oras ng gabi? You've been f***ing somewhere, and now that you're impregnated, sa akin mo ipapasa iyang responsibilidad?”Gustung-gusto kong ipaliwanag sa kanya ang lahat pero paano? Hindi niya naman naaalala ang kahit anong nangyari sa akin no'ng gabing iyon. Mukhang nilamon na rin siya ng matinding galit. Halatang hindi na
RYUU'S P. O. VI CAN'T HELO NOT TO CLENCH MY FIST AS I STARE AT NIA'S HELPLESS STATE.Nakatulog siya dahil na rin siguro sa sobrang pagod sa pag-iyak, ilang minuto lang matapos niyang i-kwento sa akin ang lahat. And right now, I couldn't shake the feeling of hatred towards that SV guy. Hindi ako makapaniwalang nagawa niya lahat ng iyon kay Nia. My emotions swirled as I gazed upon her serene figure, peacefully lost in slumber. A profound sense of admiration enveloped me, filling my being with a warmth I struggled to convey to her. Damn, ganito ba talaga ang pakiramdam kapag nakita mo na iyong babaeng hinihiling mong makasama sa araw-araw, eh binabasura lang ng ibang lalaki na hindi yata alam ang salitang "pagpapahalaga"?Napamura ako sa sarili ko habang puno ng awang nakatitig kay Nia. May mga bakas pa ng luha sa mukha niya. Nakasimagot niya at kunot ang noo. Kahit natutulog siya, halata pa rin na hindi maayos ang pakiramdam niya. She looks so lost and empty. Poor Nia.But just as the
RYUU'S P. O. VAFTER TELLING NIA THE GOOD NEWS, SHE WASTED NO TIME AND HURRIEDLY PREPARE TO GO TO HER FATHER'S ALLEGED LOCATION.Habang pinagmamasdan ko siya— kung gaano siya biglang sumaya at sumigla nang masabi ko na sa kanya iyong balita— hindi ko maiwasang maging masaya rin para sa kanya. She was smiling from ears to ears. Parang bigla niyang nakalimutan iyong mga nangyaring hindi maganda sa kanya kahapon. It was as if she just found her new source of strength and happiness. So while driving, I secretly wished for her luck. Sana, papa niya nga talaga iyong maabutan namin sa location na pupuntahan namin.Ako lang muna ang bumaba, iniwan ko lang si Nia sa sasakyang dala namin— kotse na hiniram ko lang sa kaibigan ko. I couldn't risk it to let her ride on my motorcycle. Mahirap na. "Tao po! Tao po!” Ako na ang nag-doorbell ang kumatok sa maliit na gate ng bahay pagdating namin. It was a two-storey house— hindi masyadong malaki pero hindi rin sobrang liit. The design was very modern.
JANIYA'S P. O. VTAHIMIK LANG KAMI NI RYUU HABANG NASA SASAKYAN. I LOOKED SO DUMBFOUNDED, I KNOW. BUT WHAT ELSE CAN I DO?Paano ba ako dapat mag-react after my father just betrayed me? Oo, betrayal na ang tingin ko sa ginawa niya. He left saying na para sa akin ang lahat ng iyon, para sa mas malaking oportunidad na siguradong makakatulong sa amin. And yet, I'll found him sa piling ng ibang babae. He's already building his brand new family without even thinking of me.Naputol ako sa pag-iisip ng malalim nang maramdaman ko ang paghawak ni Ryuu sa kamay ko. It was a gentle, yet reassuring touch."Sigurado ka na ba sa gusto mong gawin? You know, you can always stay with me, o kay Adrianne kung hindi ka pa kumportable sa mga nangyayari,” he said while smiling thriftly.Hindi ko rin alam kung sigurado na ako sa gusto kong mangyari. Sa ngayon kasi, isang bagay lang ang gusto ko— ang makasama si Papa dahil alam kong siya lang meron ako. Alam kong hindi niya ako tatalikuran. Hindi nga ba?Kibi
JANIYA'S P. O. VTEARS AUTOMATICALLY STREAMED DOWN MY FACE AFTER REALIZING EVERYTHING THAT HAPPENED. AND WHEN HEAVEN'S SON SPOKE, THAT CONFIRMED EVERYTHING."She's my girlfriend. I don't see any reason why she couldn't be here,” sagot ng lalaki sa binitawan kong tanong kanina. The way he said that was so nonchalant. Parang wala pa itong kaalam-alam sa mga nangyayari. Kung bakit ako nandoon o kung anong koneksyon meron ako sa pamilya niya; at sa babaeng kaakbay niya na walang iba kundi si Adrianne.Dali-dali naman siyang humiwalay sa pagkakaakbay ng anak ni Heaven at mabilis niya akong nilapitan. She held my hand as she looked straight into my eyes. Nangingilid na ang luha sa mga mata niya. And just like me, she's trembling, too."N-Nia, let me explain, please. Everything isn't what it seems like. Please, hear me out—”"L-Layuan mo ako. L-Lumayo ka sa akin,” tulalang saad ko habang iniiwas ang kamay ko sa mga paghawak niya. Umatras din ako para lalo siyang maiwasan."N-Nia… I can expla
JANIYA'S P. O. VTHE APARTMENT WAS A BATTLEFIELD OF DISCARDED CLOTHES AND CRUMPLED PAPERS. IT WAS A REFLECTION OF THE STORM RAGING INSIDE RYUU, A STORM THAT HAD SWEPT AWAY HIS CAREER, HIS DREAMS, AND HIS SENSE OD OURPOSE. I STOOD IN THE DOORWAY, MY HEART SINKING WITH EVERY STEP I TOOK. Sa totoo lang, wala akong lakas ng loob na harapin si Ryuu ngayon. Especially after everything that happened to his career. Pakiramdam ko, nasira ang buhay, pangarap, at kinabukasan n'ya ng dahil sa'kin. Pero wala akong magagawa. Wala akong ibang choice. Si Ryuu na lang ang kaisa-isang tao na meron ako."Ryuu?" tawag ko sa kanya. Halos pabulong na 'yon at bahagya pang nanginginig ang boses ko.Nakaupo s'ya sa gilid ng bintana. His back to me, and he's staring out at the bleak cityscape. The setting sun cast long, mournful shadows across the room, highlighting the dust motes dancing in the dying light."Janiya," sabi n'ya naman. It was almost a sigh as his voice laced with exhaustion. "What are you doin
A few months later… JANIYA'S P. O. VTHE AROMA OF FRESHLY BREWED COFFEE, A COMFORTING SCENT THAT USUALLY BROUGHT A SMILED TO MY FACE, DID LITTLE TO SOOTHE THE TURMOIL WITHIN ME. I sat at a corner table of a cozy little shop, the ultrasound image on the table beside me a stark reminder of the miracle growing inside me, and the source of my growing internal conflict. But even so, I am happy. This is the first time that I got to see my… children. Yes, children. I am carrying not one, not two, but three babies at once. I am expecting triplets! And the funny part is, hindi pa alam ni Ryuu ang tungkol do'n.The image was a blur of grays and whites, but it was clear enough to see the three tiny figures, each one a wriggling bundle of potential. One, the smallest, was curled up in a corner, its tiny limbs moving with a delicate grace. Another, a little larger, was stretched out, its tiny hand reaching out as if to touch the world beyond the confines of the womb. And the third, the most acti