All Chapters of ธุลีใจ: Chapter 441 - Chapter 450

เอ่อ ฉันควรตอบว่าอะไรดี? ฉันไม่ใช่คนที่เชื่อเรื่องพลังงานบวกหรือลบด้วยสิ"ขออนุญาตถามก่อนเลย จุดประสงค์ที่มาที่นี่คืออะไรคะ เอมม่า? อะไรทำให้คุณตัดสินใจเข้ารับการบำบัด?" คำถามของเธอทำให้ฉันประหลาดใจ และฉันก็ตะกุกตะกักหาคำตอบอยู่พักหนึ่ง"ฉันไม่ได้อยากมาเลย เอาจริง ๆ ฉันไม่ได้เป็นคนจองด้วยซ้ำค่ะ แต่เพื่อนของฉันคิดว่ามันจะเป็นประโยชน์สำหรับฉัน เธอคิดว่าฉันต้องได้รับการรักษาและให้อภัยตัวเองก่อนถึงจะก้าวไปข้างหน้าได้"คำพูดพรั่งพรูออกจากปากฉันโดยไม่ทันได้ตั้งตัว ซึ่งมันทำให้ฉันตกใจ ฉันไม่คิดเลยว่าตัวเองจะพูดความจริงกับเธอเธอยิ้มให้ฉัน ใบหน้าดูสงบอย่างน่าประหลาด "ความซื่อตรง ดิฉันชอบนะ นั่นเป็นสิ่งที่ฉันต้องการจากผู้เข้ารับการบำบัดที่สุด เพราะถ้าไม่ซื่อตรงกับฉัน ฉันจะช่วยได้ยังไง จริงไหมคะ?"ฉันเงียบ เธอจึงพูดต่อ"คุณพูดถึงการให้อภัยตัวเอง แสดงว่าฉันขอเดาว่าคุณรู้สึกผิดกับบางเรื่องใช่ไหมคะ?"“หลายเรื่องเลยแหละค่ะ”ให้ตายเถอะ! เธอทำอะไรใส่ฉันหรือเปล่า? มีอะไรอยู่ในเครื่องปล่อยละอองไอน้ำหอมพวกนั้นรึไงที่ทำให้คนเปิดใจแถมเปิดปาก? เพราะทำไมฉันถึงยอมรับเรื่องพวกนี้กับเธอง่าย ๆ เพราะขนาดม

หัวใจฉันเจ็บปวดเมื่อได้ยินความเศร้าที่ฝังลึกอยู่ในน้ำเสียงเธอ ฉันเข้าใจแล้วว่าทำไมเอวายังคงต้องไปบำบัดอยู่ เธอยังไม่ได้เยียวยาตัวเองอย่างสมบูรณ์ฉันย้อนมองกลับไปและลองนึกว่าตนเองเป็นเธอ ฉันไม่เคยตั้งคำถามเลยว่าทำไมพ่อแม่ถึงเป็นแบบนั้นกับเอวาตั้งแต่ก่อนที่เธอจะพลาดนอนกับโรแวน ฉันแค่ปล่อยให้ทุกอย่างเป็นไปตามที่มันเป็น ฉันไม่เคยเพิกเฉยต่อเธอ แต่ฉันก็ไม่เคยพยายามทำให้เธอรู้สึกเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวหลังจากเรื่องวุ่นวายกับโรแวน ฉันจมอยู่ในความเจ็บปวดของตัวเองมากเกินไปจนไม่สนใจเลยว่าพวกเขาปฏิบัติต่อเธออย่างโหดร้ายแค่ไหน ฉันพร่ำบอกกับตัวเองว่าเธอสมควรได้รับมันแล้ว“ฉันไม่ใช่พี่สาวที่ดีเลยใช่ไหม?” ฉันถามออกมาช้า ๆ เมื่อความผิดของตัวเองเริ่มถาโถมเข้าใส่“ไม่เป็นไรหรอก มันไม่มีความหมายอะไรแล้ว ฉันเองก็ไม่ใช่น้องสาวที่ดีเหมือนกัน แถมฉันยังเป็นคนทำลายทุกอย่างเองอีก ฉันรักโนอานะ รักมาก และฉันไม่มีวันเสียใจที่มีเขา แต่ฉันเสียใจที่เรื่องคืนนั้นเกิดขึ้น เชื่อฉันเถอะเอมม่า ว่าฉันไม่เคยตั้งใจจะทำให้เธอเจ็บปวดเลย”ฉันกะพริบตาถี่ ๆ พยายามกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหล เธอเอื้อมมือมากุมมือฉันไว้แล้วบีบเบา ๆ เ

ฉันนั่งเงียบพลางมองเขาถอดเสื้อโค้ทออก ตามด้วยเนกไท แล้วก็ถุงเท้า เสื้อผ้าชิ้นอื่นค่อย ๆ หลุดออกจากร่างกาย จนกระทั่งเขาเหลือเพียงแค่บ็อกเซอร์ ฉันมองตามไปขณะที่เขาเดินหายเข้าไปในห้องน้ำ ไม่กี่วินาทีต่อมา เสียงน้ำจากฝักบัวก็ดังขึ้น ฉันละสายตาจากประตู แล้วจ้องมองตรงไปข้างหน้า โดยไม่ได้จดจ่อกับอะไรเลยจริง ๆจิตใจฉันวกกลับไปหาเอมม่าชีวิตฉันมีตอนจบที่แสนสุข แล้วเอมม่าล่ะ? ฉันควรจะเรียกมันว่าตอนจบแสนสุขจริงหรือในเมื่อตอนแรกโรแวนเคยเป็นของเธอ? พวกเขาจะยังอยู่ด้วยกันไหมถ้าฉันยอมปล่อยมือไป? พวกเขาจะมีความสุขไหม?คำถามพวกนี้ยังคงวิ่งวนอยู่ในหัว ความสงสัยทั้งหมดนี้ทำให้ฉันเริ่มตั้งคำถามกับการตัดสินใจของตัวเองที่เลือกอยู่กับโรแวน ฉันอยากให้ทุกคนมีความสุข ฉันเกลียดที่รู้ว่าฉันได้รับตอนจบแสนสุขแต่เอมม่าและคาลวินกลับไม่ได้รับสิ่งที่เหมือนกันหรือบางทีถ้าฉันปล่อยเรื่องนี้ไปตั้งแต่แรก เอมม่าและโรแวนอาจจะยังคงอยู่ด้วยกัน ยังคงรักกันอยู่ จากนั้นคาลวินก็คงก้าวต่อไปเช่นเดียวกับฉัน ทุกคนคงจะได้รับตอนจบที่มีความสุขได้เหมือนกัน“เอวา เป็นไรไหม?” เสียงของเขาดึงฉันออกจากภวังค์ฉันเงยหน้าขึ้นมองเขา เห็นว่

เกเบรียลผ่านมาเกือบสองสัปดาห์แล้วตั้งแต่เดตแรกของผมกับฮาร์เปอร์ และตอนนี้ผมไม่รู้เลยว่าควรทำอะไรต่อไปดีผมรู้ว่ามันฟังดูไม่สมเหตุสมผลเลย ผมเคยครอบครองเธอมาก่อนและผมก็เป็นคนหย่ากับเธอก่อนเอง แต่ตอนนี้ผมกลับโหยหาผู้หญิงคนนี้อย่างที่ไม่เคยต้องการใครหรืออะไรเท่านี้มาก่อนเธอเข้ามาอยู่ในทุกห้วงความคิดของผม ตั้งแต่ตอนตื่นนอนจนถึงก่อนหลับตานอน มันแทบทำให้ผมเป็นบ้า แต่ก็ใช่ว่าผมจะบ่นอะไร เพราะผมชอบการคิดถึงเธอผมชอบคิดถึงริมฝีปากนุ่ม ๆ ของเธอ รอยยิ้มที่สวยงาม เสียงหัวเราะ ใบหน้าที่งดงาม และร่างกายแสนเย้ายวน ผมโคตรชอบคิดถึงเธอ แค่เธอคนเดียว เธอสวยทั้งกายและใจ ในช่วงสองสัปดาห์ที่ผ่านมา ผมได้รู้จักเธอมากขึ้นจากการสังเกตเธอเงียบ ๆแล้วทำไมผมไม่ทำแบบนี้ตั้งแต่ตอนที่เรายังแต่งงานกันนะ? ทำไมผมถึงผลักไสเธอไป? ทำไมผมถึงปฏิบัติกับเธอแย่ขนาดนั้น? ผมอาจจะยังเด็กในตอนนั้น แต่มันไม่ใช่ข้ออ้าง ผมมันเป็นไอ้เวรชัด ๆพอมองย้อนกลับไป ผมเห็นทุกอย่างชัดเจนขึ้น แอนดรูว์มอบของขวัญให้ผม แต่ผมกลับไม่เห็นค่าของมันเลย ผมกลับเหยียบย่ำมันด้วยการปฏิบัติกับเธออย่างโหดร้าย เขาแบล็กเมล์ผมก็จริง แต่ตอนนี้ผมก็เริ่มเข้าใจ

ฮาร์เปอร์ตอนนี้ฉันเหนื่อยมากและหิวจนจะตายอยู่แล้ว ฉันไม่ได้ทานอาหารเช้าเมื่อเช้านี้เพราะตื่นสายช่วงนี้มีนัดคุยธุรกิจสำคัญมากมาย ดังนั้นเกบจึงจำเป็นต้องออกไปทำงานเร็วกว่าฉัน เมื่อคืนฉันแทบไม่ได้หลับสนิทเลยจึงทำให้ไม่ได้ยินเสียงนาฬิกาปลุกลิลลี่เริ่มปรับตัวเข้ากับโรงเรียนใหม่ได้มากขึ้น ฉันก็เคยไปส่งเธอบางเป็นครั้งคราว แต่ส่วนใหญ่ก็จะเป็นคนขับรถมากกว่าที่ทำหน้าที่ไปรับส่งเธอไปโรงเรียน แต่เรายังรับประทานอาหารเย็นร่วมกันทุกวัน และเกบมักจะกลับบ้านก่อนที่ลูกจะเข้านอนเสมอในแง่ของความสัมพันธ์กับเกบ จะบอกว่าตึง ๆ ใส่กันก็ได้ อย่าเพิ่งเข้าใจผิดนะเขาไม่ได้ทำตัวโหดร้ายหรืออะไรอย่างนั้น เรียกว่าตรงกันข้ามด้วยซ้ำ ซึ่งมันทำให้ฉันประหลาดใจ ฉันประหลาดใจเพราะว่ามันดูไม่เหมือนเขาเลยฉันคาดหวังเอาไว้เสมอว่าผู้ชายคนที่ฉันเคยแต่งงานด้วยเมื่อหลายปีก่อนจะปรากฎออกมา แต่เขากลับไม่เคยปรากฎออกมาเลยสักครั้งหนึ่ง ฉันคาดว่าจะได้เห็นชายที่ปรากฏตัวหน้าอะพาร์ตเมนท์ฉันเมื่อหลายเดือนก่อน ทั้งเสียงตวาด ทั้งคำข่มขู่อย่างจริงจัง แต่ชายคนนั้นหายไปไหนไม่รู้นั่นทำให้ฉันรู้สึกสับสนเป็นอย่างมาก หมายถึงเขาหายไปไหนเสียแ