All Chapters of ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง: Chapter 741 - Chapter 750

ซ่งรั่วเจินพยักหน้าเล็กน้อย "รบกวนท่านแล้ว"“ไม่รบกวนหรอก ซ่งจืออวี้กับซ่งจิ่งเซินจะไปกับเจ้าด้วย ข้าก็วางใจมากแล้ว”หลังจากฉู่จวินถิงได้ยินข่าวนี้ก็รู้สึกว่าการจัดเตรียมของสกุลซ่งนั้นเหมาะสมอย่างมาก การที่ทั้งกองคาราวานเดินทางไปด้วยกันจะไม่ดึงดูดความสนใจ และยิ่งปลอดภัยมากขึ้นอีกด้วย“เจ้าออกเดินทางครั้งนี้ ควรหลีกเลี่ยงไม่ให้คนอื่นรู้จะดีที่สุด เพราะยังไม่สามารถหาตัวผู้ที่อยู่เบื้องหลังไต้ซือเทียนจีได้ สุดท้ายแล้วก็ไม่ปลอดภัย”ซ่งรั่วเจินพยักหน้าเล็กน้อย "หม่อมฉันเข้าใจแล้ว จะระวังตัวเพคะ"“นอกจากนี้ยังมีอีกเรื่องหนึ่งที่ต้องบอกเจ้า”……ในพลบค่ำวันนั้น เนื่องจากราชครูกู้ต้องเดินทางไปทางใต้ ผู้คนในสกุลซ่งจึงมารวมตัวกันที่จวนตระกูลกู้อีกครั้ง ทว่ายังคงไม่พบกู้ชิงเจ๋อ“นายท่านสามกู้ บัดนี้ไม่คิดจะกลับมาแล้วหรือ?” ซ่งรั่วเจินเอ่ยถามในบรรดาสามพี่น้องสกุลกู้ กู้ชิงเจ๋อพึ่งพาสกุลกู้มากที่สุด ทว่าตั้งแต่ครั้งสุดท้ายที่ออกจากสกุลกู้ ก็ไม่เคยปรากฏตัวอีกเลยกู้ฮวนเอ๋อร์ส่ายศีรษะ “ไม่อยากกลับมาที่ไหนกัน? เป็นท่านปู่ที่ไม่ยอมให้เขากลับมาต่างหาก”“ญาติผู้พี่ ท่านไม่รู้หรอกว่าท่านลุงสามน

“ท่านพ่อ ชิงเจ๋อเป็นพี่น้องที่เติบโตมาด้วยกันตั้งแต่เด็ก เดิมทีข้าไม่ควรพูดเช่นนี้ออกมา ทว่ายามนี้สิ่งที่เขาทำล้วนไม่ได้นึกถึงพวกเราเลย”“เดิมทีกู้อวิ๋นเวยก็ไม่ใช่คนที่จะรับมือได้ง่ายอยู่แล้ว ยิ่งเรื่องที่นางแหกคุก ไม่รู้ว่าสกุลหลิ่วมีส่วนเกี่ยวข้องด้วยหรือไม่ หากนางต้องซ่อนตัวก็ควรไปซ่อนที่สกุลหลิ่ว ทว่านางกลับไม่ได้ไป”“ชิงเจ๋อรู้มานานแล้วว่านางไม่ใช่น้องสาวของพวกเรา ทว่ากลับยังคงดื้อรั้นไม่ฟังผู้ใด”“แม้ว่าเราจะไม่คิดถึงตนเอง ก็ควรต้องคำนึงถึงบุตรหลานของสกุลบ้าง หากถูกพิพากษาว่ามีความผิด ทั้งสกุลจะพลอยได้รับผลกระทบไปด้วย" กู้ชิงเหยี่ยนกล่าวเสียงหนักแน่นกู้ชิงซิวกำหมัดแน่น ในใจทั้งโกรธทั้งเสียใจ สุดท้ายแล้วพวกเขาคิดง่ายเกินไป!เดิมทีคิดว่าแค่ขับไล่กู้ชิงเจ๋อออกไป สักวันหนึ่งเขาก็จะคิดได้เอง ผู้ใดจะคิดว่าเขาจะยิ่งเดินยิ่งผิด จนถึงยามนี้ก็ยังไม่สำนึก ก่อหายนะใหญ่หลวง จนพวกเขาไม่มีโอกาสแม้แต่จะหยุดยั้ง"ท่านพ่อ บัดนี้เราทำได้เพียงตัดแขนเพื่อรักษาชีวิต หยุดการกระทำที่ผิดพลาด ฉวยโอกาสก่อนที่เรื่องจะแดงจัดการปัญหาทั้งหมดเสีย”“มีเพียงหนทางนี้เท่านั้น ที่จะรักษาสกุลของเราไว้ได้! "

กู้ชิงเจ๋อได้เห็นหวังซื่อรับหนังสือหย่าแล้วก็จากไป รู้สึกแปลกใจอย่างสุดระงับ ครู่ต่อมาต้องการไล่ตามไปดู กลับถูกหลิ่วอวิ๋นเวยขวางไว้“พี่สาม ให้นางไปเถอะ พวกเราไม่จำเป็นต้องสนใจนาง!”“รอถึงวันพรุ่งนี้ นางจะต้องร้องไห้ขอร้องท่าน หลังหย่าแล้วยังจะมีชีวิตที่ดีอีกหรือ? บ้านมารดานางก็ไม่มีวันรับนางไว้”“ท่านดีต่อนางมากมาโดยตลอด ครั้งนี้จะต้องสั่งสอนนาง ภายภาคหน้าถึงจะไม่กล้าได้คืบเอาศอกอีก”กู้ชิงเจ๋อพูดอย่างลังเล “ข้าไปดูสักหน่อยเถอะ วันนี้นางแตกต่างจากที่ผ่านมาอยู่บ้าง”“พี่สาม ข้าไม่สบายจริงๆ...” หลิ่วอวิ๋นเวยตัวอ่อนล้มลงไปกู้ชิงเจ๋อเห็นสถานการณ์แล้วก็รีบประคองหลิ่วอวิ๋นเวย ทันใดนั้นไม่ใส่ใจหวังซื่ออีก เอ่ยออกมาอย่างห่วงใย “หลายวันมานี้เจ้าลำบากแล้ว พักผ่อนดีๆ ก่อนเถอะ!”“เจ้าค่ะ” หลิ่วอวิ๋นเวยพยักหน้า ภายในสายตาสะท้อนความลำพองใจหวังซื่อ ยังคิดสู้กับนางรึ?หลังหวังซื่อออกจากลานบ้านแล้ว น้ำตาไหลเปรอะเปื้อนหน้า นึกถึงความทุกข์ที่ได้รับหลายปีที่ผ่านมา คิดเพียงว่าคล้ายเป็นเรื่องน่าขันอย่างหนึ่งเมื่อแรกนางพูดปลอบตนเองอยู่ตลอด กู้ชิงเจ๋อดีต่อน้องสาว นั่นเพราะเขายึดมั่นในคุณธรรมหนัก

เพียงแค่หลังดื่มชาไปแล้วหนึ่งถ้วย สติของกู้ชิงเจ๋อก็เริ่มเลือนราง ร่างกายร้อนผ่าวขึ้นมาระลอกหนึ่ง“พี่สาม ท่านไม่เป็นไรใช่หรือไม่?”หลิ่วอวิ๋นเวยเห็นว่ายาออกฤทธิ์แล้ว เดินเข้าไปหยุดข้างกายกู้ชิงเจ๋อ ตั้งใจล้มลงไปสมองกู้ชิงเจ๋อพร่ามัว ได้กลิ่นหอมบนตัวสตรี ความรู้สึกพลุ่งพล่านแล่นขึ้นศีรษะระลอกหนึ่ง โอบหลิ่วอวิ๋นเวยไว้ในอ้อมกอดภายในสายตาหลิ่วอวิ๋นเวยสะท้อนรอยยิ้ม นางก็รู้ว่าไม่มีชายใดสามารถหนีไปจากเงื้อมมือนางพ้น!……เช้าวันต่อมา ราชครูกู้เข้าวังแล้ว ขณะเดียวกันกู้ชิงซิวและกู้ชิงเหยี่ยนก็มุ่งหน้าไปยังคฤหาสน์ที่อยู่ภายนอกของกู้ชิงเจ๋อหลังเมื่อวานใคร่ครวญอยู่นาน พวกเขาก็ตัดสินใจนับตั้งแต่วันนี้ไป พวกเขาจะตัดขาดความสัมพันธ์กับกู้ชิงเจ๋อ ภายภาคหน้าไม่ว่ากู้ชิงเจ๋อทำอันใด ก็ล้วนไม่เกี่ยวข้องกับพวกเขาอีกทว่า ก่อนหน้านี้พวกเขาเอ่ยเตือนหวังซื่อไปแล้ว ดีที่สุดคือพวกเด็กๆ อย่าได้ถูกดึงมาเกี่ยวข้องพวกเขาเพิ่งมาถึงประตูใหญ่ ก็ได้รับจดหมายหนึ่งฉบับที่ส่งมาจากสกุลหวัง“ภายในเขียนว่าอะไร?” กู้ชิงซิวขมวดคิ้ว เหตุใดสกุลหวังถึงบังเอิญส่งจดหมายมาในเวลานี้?กู้ชิงเหยี่ยนอ่านเนื้อหาแล้ว ท่า

กู้ชิงเจ๋อเต็มไปด้วยความรู้สึกผิด แต่ไหนแต่ไรมาเขาดีต่ออวิ๋นเวยเพราะเป็นหน้าที่ของพี่ชายพี่ใหญ่พี่รองเย็นชาเกินไป น้องสาวล่วงเกินบิดามารดา บิดามารดาไม่สนใจก็ช่างเถอะ แต่พวกเขาพี่น้อง น้องสาวไม่ได้ทำผิดต่อพวกเขา หรือไม่สามารถใจกว้างต่อน้องสาวได้?ทว่าบัดนี้ เขาและอวิ๋นเวยทำเรื่องพรรค์นี้ ภายภาคหน้าไม่สามารถพูดว่าระหว่างพวกเขาไม่มีอะไรได้อีกย้อนนึกถึงเมื่อแรกหวังซื่อพูดกับเขาว่าอย่าใกล้ชิดอวิ๋นเวยเกินไปนัก จนเกิดเป็นความสัมพันธ์ที่เหนือกว่าพี่น้อง เขายังตอบโต้อย่างมีเหตุผลได้ แต่บัดนี้เขายังมีหน้าอะไรพูดเช่นนี้อีก?หลิ่วอวิ๋นเวยเห็นกู้ชิงเจ๋อถึงขั้นไม่คิดรับผิดชอบ สีหน้าเปลี่ยนเป็นไม่สบอารมณ์“พี่สาม เหตุใดท่านทำกับข้าเช่นนี้? ข้า...หลายปีมานี้ข้าบริสุทธิ์ผุดผ่องมาโดยตลอด!”พูดจบ หลิ่วอวิ๋นเวยก็ร้องไห้สะอึกสะอื้นใต้ผ้าห่มกู้ชิงเจ๋อที่เตรียมจากไปได้ยินเสียงร้องไห้ของหลิ่วอวิ๋นเวย ไม่อาจเมินข้ามได้ ทำได้เพียงเข้าไปปลอบ“อวิ๋นเวย เจ้าอย่าเพิ่งร้อง มีเรื่องใดก็พูดกันดีๆ เจ้าอย่าซ่อนตัวใต้ผ้าห่มอีกเลย”ยามกู้ชิงเหยี่ยนและกู้ชิงซิวมาถึงคฤหาสน์ที่อยู่ภายนอกของกู้ชิงเจ๋อ บ่าวรับใช้ก็