All Chapters of THE CEO'S SWEETHEART: Chapter 1 - Chapter 10

“Aray!”Napahiyaw si Tashi nang sumigid sa paa niya ang kirot. Sa pagmamadali niyang maisuot ang sapatos ay aksidenteng bumunggo ang binti niya sa kanto ng mesita sa kanyang harapan. Namimilipit siya sa sakit. Pinaghupa niya muna ang kirot bago nagpatuloy sa ginagawa.Gahol na siya sa oras. Wala nang panahon para indahin ang sakit.Unang araw ng trabaho niya at nangangamba siya na baka ma-late siya. Baka makalikha pa siya ng bad impression sa magiging amo niya. Kaya naman, halo-halo na ang emosyon sa dibdib- kaba, takot, excitement.Hinablot niya ang black tote bag na nakapatong sa sofa. Sinigurado niya munang naka-lock ang pinto at dala niya ang keycard ng condo unit na tinutuluyan at nakipag-unahan na sa paglula sa elevator. Ayaw niya sa pakiramdam na nakukulong sa loob ng elevator, pero kailangan niyang sanayin ang sarili sa magiging bagong pang-araw-araw na routine.Pagbaba niya sa building, naghihintay na si Marie sa kanya.“Masyado ba akong matagal?” nag-aalalang tanong niya sa

“That’s all for today. I am expecting your plates to be on my desk by next week.”Paulit-ulit niyang niri-replay sa utak ang sinabi ng professor ng pinakahuling klase niya kagabi. Niri-remind at mini-motivate niya lang naman ang sarili. Mabilis siyang bumangon at naligo. Tulog pa ang mga boardmates niya kaya, todo ingat siya na huwag magising ang mga ito. Actually, halos wala na siyang tulog kakagawa ng requirements. Lahat ng oras niya, dapat maayos na nagagamit. Hindi niya afford na maglustay ng panahon.Kahit isang segundo.Ang haba ng magiging araw niya ngayon. Cleaning lady hanggang mamayang alas tres at mamaya, i-extra na naman siya sa club kung saan nagtatrabaho rin si Marie. Habang nagbibihis, sinilip niya ang phone. Wala pa namang message si Marie. Mag-aalas siete pa lang naman. Masyado siyang maaga para sa alas otsong usapan. Sinigurado niya munang walang kalat na maiiwan sa desk at working table niya. Ang mga plates na natapos, nasa ayos na rin. Pinulot niya ang backpack at

Muli, niligtas siya ng lalaking ito sa isang hindi kanais-nais na sitwasyon. Right on time when she needed someone to stand for her the most, Sir Wade came and rescued her. The stranger suddenly got a name.Wade.“Keep it on my tab.”A stranger with that raspy baritone. Naligtas na naman siya sa kompromiso gamit ang pera nito. Nakakahiya. Nakakapanliit ng self-esteem at the same time. Dapat, may sasabihin siya sa lalaki- magpasalamat at humingi ng dispensa. Kaya lang, kanina pa siya natutuod at hindi malaman kung ano ang gagawin o sasabihin. Namumuro na pati mga kamay niya sa kakakuskos sa mga ito.“Including Chenny’s bill.”Matapos ng komosyon kanina, sapilitang dinala ng dalawang tauhan ang babaeng natapunan niya ng drink sa labas ayon sa utos din ng lalaking ito. Halos nagwawala na ang Chenny na ‘yon pero hindi rin umobra sa lalaki.“You wanna say something?”Napakislot siya ng wala sa oras. Pabigla na lang kasi itong lumingon sa kanya. Napaka-intimidating pa ng boses nito. ‘Yon ba

Just like that, pinasok niya ang trabahong mahigpit niyang inayawan noon. But desperate moments require a desperate measure. Ngayon lang naman. Pangako niya sa sarili, hindi na mauulit. Habang napapasubo sa ganitong ‘trabaho’, pipilitin niyang gawing tama ang tsansa na ibinigay ni Tita Cornelia sa kanya. Kahit pa nga binubugbog ng kaba ang dibdib niya at pinuputakte ng hiya ang sarili.Mula sa taxi’ng kinauupuan, bumaling siya sa labas ng bintana. The last twenty-four hours had been rigid. Sa loob lang ng maikling panahon, nag-transform siya bilang ibang babae. Ni hindi niya mapaniwalaan ang nakitang ayos sa salamin.Ang bilis lang ng mga pangyayari. Kahapon, dinala siya ni Marie sa malaking bahay ni Tita Cornelia. Ipinakilala at sinabi ang kailangan niya.“She’s fresh, innocent, alluring. Konting ayos lang at mas lulutang ang ganda mo,” si Tita Cornelia habang binabaybay ng titig ang kabuuan niya. “You could be our clients’ favorite.”“Dun…dun lang ako sa hanggang…companionship lang

“Seatbelt?”Natatarantang inabot niya ang seatbelt sa gilid ng upuan at dali-daling ikinabit sa katawan. Kaya pala hindi muna pinaandar ni Sir Wade ang kotse kasi natatanga na naman siya. Parang nagising sa mahimbing na pagtulog na mabilis na kumilos. Parang hindi na kakayanin ng sistema niya kung ito pa ang magkakabit niyon sa katawan niya. Baka mas lalong magwala sa pag-iingay at kaba ang dibdib niya. Nasa mukha pa naman nito na naiinis pa rin. Nasa manibela ang mga kamay pero inis na tsinek kung tama ba ang pagkakakabit niya. Dating taxi driver ang tatay niya, alam niya kung paano.Nang masigurong okay na siya, nagbigay ito ng tip sa valet at pinaharurot palayo ang kotse. Galit kaya ito? Ang bilis kasi ng takbo nila. Heto at mahigpit siyang napapakapit sa seatbelt at sa edge ng upuan. Sa minsang pagliko nito, halos sumubsob siya sa balikat nito sa lakas ng impact.Syempre, takot siyang magreklamo. Bakulaw kaya ang lalaking ‘to.“Damn!”Ang lakas ng mura nito. Para itong may kinayay