Lahat ng Kabanata ng The Unwritten Contract: Kabanata 11 - Kabanata 16

Umuwi na kami nung hapon din na iyon dahil nga nagkaroon ng problema sa kumpanya nila Noah. Gusto ko sana magpaiwan kaso ay babalik na din ako ng manila bukas dahil sa isang project ko.Emosyonal naman na nagpaalam ang mama ni Noah dahil tiyak na taon na naman daw bago sila magkita ng anak.“Thank you, Zane” mahinang sabi ni Noah.Kauuwi lang namin ngayon. Halos mag alas diyes na ng gabi dahil kumain pa kami sa daanan.“No, I’m the one who needs to thank you. Sa pagpapakilala mo sa magulang mo. Nag enjoy ako dun. Salamat sobra” wika ko naman na ikinangiti niya ang kaunti. Natahimik naman kaming dalawa at hindi nagsasalita. Tanging ang maingay na kalsada lamang ang naririnig namin. Nakababa naman na kami sa kotse at andito na sa harap ng bahay ko. “To much drama, ilang taon ka ba nag workshop at ang galing mo umakting” biro nito.“Not funny, Noah” ang bait ng pagkakasabi ko eh. Tumawa lang ito at ginulo iyong buhok, hindi din naman nagtagal ay nagpaalam na siya at nagpasalamat ulit

Noah is a cute and chubby little boy sabi ni Manang Luz kanina. Sobrang puti daw nito at mapula ang mga pisngi. “Feeling ko ay ganong itsura ang magiging anak ninyo kung magiging lalaki iyon” wika ni manang. Bigla akong nahiya sa sinabi niya kaya nagtatawanan sila. Kung alam lamang nila kung bakit kami magkasama ni Noah ngayon ay hindi nila masasabi ang ganto bagay. Nakakatuwa lang na nagkwekwento sila ng ganito sa akin habang naglilinis kami. Nakakainip din kaya ang ikaw lang dito sa bahay. Ilang araw na akong magisa dahil laging wala si Noah at gabi na din ito nakakauwi. “May picture ka niya Manang Luz, nung bata po siya?” tanong ko dahil curious ako sa itsura niya. “Wala hija. Sayang at nasira na ang dating cellphone ko na puro laman lamang ay mga picture ni Noah” sagot naman nito. Nalungkot ako bigla sa sinabi niya dahil gustong gusto ko na makita si Noah nung baby pa siya. “Sa bahay ng mama at papa niya. Diba ay nag punta ka na dun hindi mo ba nakita?” tanong pa ulit nit

Nasa market kami ngayon ni Noah. Naaya ko siya na bumili ng sangkap sa pasta na gusto ko lutuin para sa miryenda. Ayaw niya pumayag nung una pero sa huli ay naawa ata sakin at pinag bigyan ako. My craving for a simple street food paste had led us to the bustling market section, a world away from our gilded lives. Alam ko na pag uusapan na naman ang paglabas namin na ito pero gusto ko kasi talaga ng pasta eh.“I told you, it’s got to be malunggay leaves, not spinach,” Noah insisted, his voice rising now. We are here now surrounded by colorful stalls, each offering a tantalizing array of local ingredients.“Spinach is healthier, Noah. It’s packed with iron.” Sagot ko, aba kailangan ko pa ding imaintain ang body ko since may mga shooting pa din ako this month. Kaso ay ayaw niya magpatalo, alam nyo naman ang ugali niya. A small crowd had begun to gather, their eyes wide with amusement and disbelief. Of course, here were two of the most recognizable faces in the country, arguing over a b