All Chapters of Kabit sa Phone ng Asawa Ko: Chapter 21 - Chapter 30

**Hinahangaan ko ang aking sarili sa salamin. Ang layered na dress na may kaakit-akit na kulay pink ay swak na swak sa akin at komportable.**Sa natural ngunit classy na makeup, talagang kamangha-mangha ang aking itsura ngayong gabi.Bigla kong naalala si Albert.Oh my god, Albert!Bakit hindi ko tinanong si Bradley tungkol kay Albert?Agad kong kinontak si Bradley.“Hey! Brad, nakontak mo na ba si Albert?”“Gusto ni Mr. Peterson na magpunta ka mag-isa. Walang mga assistant o kasama.”Nanginig ako sa paliwanag ni Bradley.“Ano? Seriouse ka, Brad?”“Relax. Nakakuha ako ng impormasyon mula sa assistant niya. Madali lang makitungo kay Mr. Peterson, lalo na sa mga babae. Baka mag-enjoy ka sa kumpanya niya kaya ayaw mo nang umalis. Hahaha!”“Brad! Hindi iyon nakakatawa!”Sinubukan kong manatiling kalmado. Sana hindi ako masyadong kinakabahan mamaya.Huminga ako ng malalim at dahan-dahang huminga. Nag-ipon ako ng tapang at pumunta sa lokasyon na binanggit ni Bradley.Sa daan, p

Pakiramdam ko ay parang tinamaan ako ng kidlat. Hindi ko maipaliwanag ang sinabi ni Uncle Benny. Paano ko pakakasalan ang isang lalaki na kakakilala ko lang kahapon?"Pasensya na, Uncle Benny, pwede mo bang ulitin iyon?" tanong ko, umaasang biro lang ito."Well, ako, ang iyong yumaong ama, at ang yumaong ama ni Troy ay magkaibigan mula pa noong kolehiyo," nagsimulang ipaliwanag ni Uncle Benny."Ang iyong ama at ama ni Troy ay naging matagumpay sa pagtatayo ng kanilang mga kumpanya. Nagkasundo silang pagsamahin ang kanilang mga kumpanya sa pamamagitan ng pagpapakasal ng kanilang mga anak sa isa't isa. Kaya, gumawa sila ng testamento," detalyadong paliwanag ni Uncle Benny.Napansin kong ngumiti si Troy sa buong oras."Troy, alam mo na ba ito?" tanong ko, may pagdududa."Oo, totoo iyon. Matagal ko nang pinapanood ang aking magiging asawa. Sarah, panahon na para maging masaya ka. Pagkatapos ng matagal na pagdurusa sa walang silbing lalaking iyon, nangangako akong pasasayahin kita sa

Ayaw talagang payagan ni Albert na ihatid ko siya pauwi. Pinakuha niya ang kanyang chauffeur mula sa ospital.“Medyo gabi na; umuwi ka na,” sabi ni Albert, habang pinapat ang aking ulo.Nakakaramdam ako ng kaba dahil sa kanyang ginawa.“Salamat sa pag-aalala sa akin,” dagdag niya, habang ngumiti at sinubukang asarin ako.“Ah, sige na! Saan ka ba nag-aalala? Huwag kang magyabang!” sagot ko, nagpipilit na magalit.Tumawa muli si Albert.Naghiwalay kami sa lobby ng ospital. Nandun na si Joshua para sunduin ako. Bigla, tumunog ang aking telepono.Si Sofia. Nagulat ako sa tawag niya. Hindi karaniwan para sa kasambahay na tumawag.“Hello, Sofia. Anong nangyari?”“Ma’am… pasensya na…”“Ano'ng nangyari, Sofia? Sabihin mo na agad!” Nagtanong ako, nag-aalala na baka may masamang balita tungkol kay Gillian, ang anak ko.“Pasensya na, ma’am. Pagkatapos ng school, humiling si Gillian na dalhin siya sa bahay ng lola niya. Sinubukan kitang tawagan, pero hindi kita maabot. Dahil sa pagpilit

“Impresibo ang kumpanya mo, Troy,” sinimulan ko ang pag-uusap.“Oo! Lahat ng ito ay dahil sa sipag ko sa lahat ng oras na ito,” proudly na sagot ni Troy, inaayos ang kanyang imaginary na tie.“Sarah, nakapagdesisyon ka na ba tungkol sa arranged marriage natin?”“S-sorry! Hindi ko maaring pag-usapan ito ngayon. May problema ang kumpanya ko.” Sinadyang magpukaw ng interes kay Troy.“Ano bang problema? Paano kita matutulungan?”“Parang may gustong magpasara sa akin,” sagot ko ng matatag, habang iniisip ang reaksyon ng guwapong lalaking ito.“Talaga? Kung ganun, ipapadala ko ang mga tao ko para imbestigahan ito.” Tumingin si Troy sa akin na may halong pag-aalala sa kanyang mukha. Tanging Diyos lang ang nakakaalam kung taos-puso siya.“Mabuti pang huwag mong isali ang mga taga-labas sa internal affairs ng kumpanya mo ngayon.”“Ano'ng ibig mong sabihin?” tanong ko.Ngumiti lang si Troy. Baka ang tinutukoy niya ay si Albert? Nakakainis. Bakit kaya pareho silang nagdududa sa isa’t isa

[Sarah, mukhang kailangan nating makialam at paalisin ang pamilya ni Derrick.]Ngayong umaga, nakatanggap ako ng text mula kay Carrie habang naghahanda akong pumunta sa opisina, kaya kinailangan kong huminto sandali.Ako: Oo. Gusto ko talagang sila ang paalisin ko mismo. Kailan ba ulit pupunta ang mga debt collectors doon?Carrie: Ngayon.Ako: Sige. Magkita tayo doon. Dalhin mo lahat ng mahalagang dokumento.Carrie: Nakuha, boss.Habang naghihintay kay Joshua sa lobby, nag-message ako kay Bradley na pupunta lamang ako sa opisina sa hapon.“Huwag tayong pumunta sa opisina. Pupunta tayo sa bahay ni Grandma ni Gillian.”“Nakuha, Ma’am,” sagot ni Joshua.Ang sasakyan ay patungo sa bahay ni Derrick. Hindi nagtagal at nakarating kami.“Park tayo dito muna,” sabi ko kay Joshua habang humihinto ang sasakyan ilang metro mula sa bahay ni Derrick.Ang sasakyan ni Carrie ay naka-park sa harapan. Siguradong nandiyan na siya kasama ang ilang debt collectors. Mas mabuti pang hintayin ko mu