Lahat ng Kabanata ng Kabit sa Phone ng Asawa Ko: Kabanata 41 - Kabanata 50

**P.O.V ni Troy**Wala pang babaeng nakapagpabaya sa akin dati. Sa katunayan, ang mga magagandang babae ang nag-aagawan para sa aking pansin.Nang nasa tuktok ng kasikatan ang pangalan ko sa mga celebrities, maraming babae ang naghabol sa akin, kahit na pumupunta sa bahay at opisina ko.Ngayon, ibang klase ang mga babae. Hindi sila nag-atubiling iwan ang kanilang hiya at magpakita sa akin.Ngunit sa lahat ng mga babaeng iyon, wala ni isa ang nakakakuha ng pansin ko. Kahit pa sila ay mula sa mga sikat na celebrity, modelo, at pamilya ng mga opisyal—at sobrang ganda.Isang babae lamang ang kayang igalaw ang puso ko. Isang babaeng marangal hindi dahil sa kanyang kayamanan, kundi dahil sa kung paano siya magdala ng sarili at panatilihin ang dignidad. Isang babaeng nakakainteres sa bawat lalaki. Siya ang tanging babaeng palaging nagsisikap na umiwas sa akin.Si Sarah Joy Johnson, anak ni Robert Johnson, kaibigan ng aking tatay. Isang batang lihim kong minahal mula pa nung kami’y bata

**P.O.V ni Albert**Sobra akong masaya ngayon. Pagkatapos ng aming mga pangako sa kasal, opisyal nang asawa ko si Sarah. Sa wakas, nagbunga ang aking pagsusumikap para sa pag-ibig. Si Sarah ang aking unang pag-ibig, at pinagdaraanan ko ang lahat para makuha ang kanyang puso."Bakit mo ako tinitingnan ng ganyan? Nakakahiya na maraming bisita," bulong niya.“Ang ganda-ganda mo. Hindi ko kayang makita kang tinitingnan ng iba,” bulong ko pabalik, yumuyuko ng kaunti.“Eh, ako ang bride. Siyempre, lahat ay titingin. Ang weird mo,” sagot niya, nakangiti at sinusubukang hindi tumawa.Hindi ko mapigilang tingnan siya na may pagkamangha, iniisip kung gaano kaperpekto ang ginawa sa kanya ng Diyos.“Sarah, alam mo ba ang pagkakaiba ng Germany sa iyo?”“Ano?”“Magaling ang Germany sa paggawa ng mga sasakyan, pero ikaw ay amazing sa paggawa ng mga ngiti.”Tinakpan ni Sarah ang kanyang bibig, sinusubukang hindi tumawa.“Gusto ko lang ng simpleng buhay kasama ka. Sapat na makita ang iyong ng

**P.O.V ni Troy**Tumatakbo ng mabilis ang puso ko. Dumadaloy ang init sa bawat ugat ng katawan ko. Pakiramdam ko, ayaw kong bitawan ang yakap na ito.“Troy…!”Nagulat ako sa tawag ng isang tao. Agad kaming nagbitaw sa isa’t isa.“S-sorry, sorry… Siyempre, namimiss niyo ang isa’t isa,” sabi ni Albert na may pilit na ngiti. Pagkatapos, umupo siya sa sofa at isinandal ang kanyang ulo sa likod ng upuan.“Umupo ka, Troy!” Ang magandang babae sa harapan ko ay tila medyo nahihiya. Naamoy ko pa rin ang kanyang natatanging pabango, amoy na hinahangad ko sa bawat sandali.“Nasaan si Gillian? Namimiss ko siya.”“Nasa paaralan si Gillian. Babalik din siya agad,” sagot ni Sarah bago pumasok sa loob.Ibinalik ko ang pansin ko kay Albert. Bakit siya mukhang mas maputla?Patuloy siyang minamasahe ang kanyang mga templo.“Okay ka lang?” tanong ko, lumapit sa kanya.Hindi siya sumagot. Nakapikit ang kanyang mga mata. Ang kanyang mga daliri ay nasa kanyang noo pero hindi gumagalaw.Mabilis a

**Troy’s P.O.V**"Ano? Manganganak na siya? Sige, pupunta na ako agad."Tumawag ang isa sa mga bodyguard ni Sarah at sinabing dinala siya sa ospital at malapit nang manganak.Agad kong pinatapos ang pulong sa aking sekretarya. Pagkatapos, mabilis akong pumunta sa kotse na inihanda na ng mga bodyguard ko."Joshua. Kunin mo si Gillian mula sa paaralan at diretso sa ospital!""Opo, sir!" Sagot ni Joshua sa kabilang linya.Agad kong binaba ang tawag. Sana ay maaari akong lumipad na lang papunta roon upang makita ang aking anghel na malapit nang manganak sa kanyang pangalawang anak.‘Ako si Troy Peterson, isang lalaking hindi pa nakapag-asawa pero hopelessly na umiibig sa isang balo na may dalawang anak.’ Nginitian ko ang sarili ko.Talaga namang kakaiba ang pag-ibig. Nagawa kong magbigay ng tahimik na pangako na pasayahin si Sarah at ang kanyang mga anak kasama ko.Mabilis kong tinahak mula sa lobby papunta sa delivery room. Baka iniisip ng mga tao sa paligid ko na kakaiba ang aki

**Troy’s P.O.V**"Si Ms. Johnson ay puwedeng umuwi ngayong hapon. Pakipag-ayos ang mga papeles sa front desk.""Opo, salamat, doktor!" Sagot ko na may pagtango. Pagkatapos, inutos ko sa aking sekretarya na asikasuhin ang lahat. Si Elena, ang bago kong sekretarya, ay naihanda na rin ang lahat ng baby supplies sa bahay ni Sarah.Kahapon, kami ni Gillian, nang hindi alam ni Sarah, ay nagdisenyo ng isang kuwarto sa bahay bilang nursery. Ang kuwarto ay katabi lang ng kwarto ni Gillian, na konektado sa master bedroom."Handa na ang lahat, Mr. Peterson," ulat ni Elena sa pamamagitan ng mensahe sa aking telepono. Tinulungan ko si Sarah na mag-impake."Troy, pasensya na! Napaka-pabigat ko. Siguro ay namiss mo ang mga importanteng meeting sa opisina." Nagbihis na si Sarah mula sa hospital gown at nakasuot na ng sarili niyang damit."Pabigat? Ginawa ko ito nang kusa," sabi ko habang isinara at nilock ang maliit na maleta ni Sarah.Ngumiti si Sarah. Tinulungan ko siyang bumangon mula sa kam