Lahat ng Kabanata ng Kabit sa Phone ng Asawa Ko: Kabanata 61 - Kabanata 70

“Calvin, hindi ako papasok sa opisina ngayon. Kung may mahalagang bagay, tawagan mo ako sa telepono ko!”“Opo, Ms. Johnson,” sagot ni Calvin mula sa kabilang linya.Pagkatapos ng umaga, inalagaan ko si Prince hanggang sa makatulog siyang muli. Hindi lamang siya nakatulog muli, kundi ako rin ay hindi ko namamalayan na nakatulog ulit. Hindi ko alam kung bakit, pero nahirapan akong makatulog kagabi. Pagkatapos umalis si Troy, naging balisa ang isipan ko. Nakaka-anxious ang hindi pangkaraniwang pag-uugali ni Troy. Kahit ang karaniwang goodnight text na ipinapadala niya tuwing gabi ay hindi dumating kagabi.“Mommy... Gumising ka! Nandito si Uncle Troy para dalhin tayo sa villa!” biglang sumabog sa kwarto ko si Gillian. May araw na off ang anak ko ngayon dahil ang mga mataas na klase ay may mga exam. Kaya, nagpasya si Troy na dalhin kami sa isang paglalakbay.“P-paano? Nandito na si Uncle Troy?” napasigaw ako sa sinabi ni Gillian.Tiningnan ko ang oras, alas-siyete ng umaga.“Gillian,

**P.O.V. ni Troy**“Ang babae ay hindi mo asawa, di ba?” Tanong ni Grace na may suspisyosong tingin.Ngumiti ako at umiling.“Magandang malaman na hindi siya,” malawak na ngumiti si Grace.‘Hindi pa asawa si Sarah ngayon. Pero balang araw magiging asawa ko siya. Siya ang manganganak ng mga anak ko. Marami tayong magiging anak, at mas magiging matao pa ang palasyo natin.’ Ngumiti ako sa sarili ko habang ini-imagine ito.“Pumunta tayo sa bungalow ko sandali. Siguradong matutuwa ang Mom na makita ka,” bumalik ako sa pulang buhok na babae.Hinawakan ni Grace ang kamay ko at hinila ako palabas.Baka okay lang na dumaan sandali sa bungalow ni Grace. Hindi naman ito masyadong malayo.“Joyce, sabihin mo kay Sarah na pupunta ako sa bungalow ni Grace sandali!”“Opo, Mr. Peterson.”Pagkatapos iwan ang mensahe kay Joyce, naglakad kami ni Grace papunta sa kanyang bungalow. Mahigpit na hawak ni Grace ang aking braso. Ang stepson ni Aunt Lucy ay palaging malapit sa akin. Si Aunt Lucy ay nak

"Parang may iba sayo ngayon.," sabi ni Troy, habang ngumiti at sumulyap sa akin habang nilalagyan ko ng pasta ang kanyang plato.**"Iba paano?" tanong ko, na parang hindi ko nauunawaan at walang pakialam. Pero tumitibok ng mabilis ang puso ko. Sana hindi niya naririnig. Sinusuri ako ni Troy mula ulo hanggang paa."Mukha kang fresher, parang isang dalagang babae," puri niya.Oh Diyos, nakatitig pa rin si Troy sa akin nang hindi kumikislap."Oo nga, siguro nga. Dahil lang sa isang dalagang babae ang dumating, nagsimula kang mag-imagine ng mga bagay. Ngayon iniisip mong mukhang dalaga ako."Tumaas ang kilay ni Troy."Ano bang ibig mong sabihin? Hindi ako nag-iimagine. Talagang mukhang iba ka ngayon."Wala akong isinagot. Hindi ko dapat sinabi iyon kay Troy. Baka isipin niyang naiinggit ako.‘Oh hindi! Baka nga naiinggit ako.’"Gusto mo ng juice o tubig?" tanong ko pagkatapos ilagay ang plato na may pagkain sa harap niya."Okay lang ang tubig!" sagot niya, patuloy na nakatingin s

“Joyce, gising na ba si Prince?” tanong ko nang buksan ng babaeng nasa kalagitnaan ng edad ang pinto para sa amin.“Hindi pa, miss. Mahimbing na natutulog siya.”“Salamat, Joyce.” Ngumiti ang babae at tumango, saka umalis, iniwan kaming dalawa sa sala.Maglalakad na sana ako papunta sa kwarto nang hawakan ni Troy ang aking braso ng mahigpit.“Huwag kang umalis, samahan mo ako dito!”Huminto ako sa paglakad at umupo sa tabi ni Troy.Ang gabi ay malamig at tahimik. Sa malayo, maririnig ang musika at karaoke mula sa isa sa mga karatig na bungalow. Yumakap ako sa sarili ko dahil sa lamig.Maraming beses na nagbuntung-hininga si Troy. Tinitingnan niya ako ng seryoso.“Ano'ng nangyari?” tanong ko.“Pasensya na kanina. Mali na hindi kita pinansin.” Seryosong sinabi ni Troy, hindi inaalis ang tingin sa mukha ko.Mabagal akong huminga.“Oo nga pala, sa susunod, huwag mo na akong imbitahin kung gusto mong makipagkita sa pamilya mo,” sabi ko ng mahinahon.Uminom si Troy ng tubig at tu

“Hindi mo ba naawa kay Grace? Talagang umaasa siyang makakasama ka sa tennis court,” patuloy na nanliligaya ni Lucy kay Troy.“Pasensya na, hindi ko magagawa. Nangako na akong ilabas sina Sarah at ang mga bata mamayang hapon.”Hindi ko inaasahan ang sagot ni Troy. Sigurado akong magagalit at mas lalong mag-iinit ang ulo ng tita niya.“Mas pipiliin mong makipaglabas sa babaeng may dalawang anak kesa sa makasama si Grace? Bobo ka ba, Troy? Hindi ko maisip na nagpapadala ka sa utos na magbantay ng bata!”“Pasensya na, ano'ng sinabi mo? Na bobo ako?” Tunog malamig at matibay ang boses ni Troy.“Hindi ko iyon ibig sabihin, pero… baka pwede kang pumunta sa aming bungalow saglit? Doon tayo mag-usap!” Ang tono niya ay nagsimulang humupa. Hindi na siya kasing-insistente tulad ng dati.“Pasensya na, sinabi ko nang hindi ko magagawa. Ang pandinig mo ay okay pa rin, ‘di ba? O baka ang memorya mo ang may problema?”Nagtawanan ako sa bagong pahayag ni Troy. Siguradong pagkatapos nito, hindi n