“Halika, ihahatid kita pauwi,” alok ni Albert.Sa pagod na mga hakbang, sinundan ko si Albert na naglalakad sa tabi ko. Ang insidente kanina ay nag-iwan pa rin sa akin ng tensyon at kaunting emosyon.Sumakay ako at umupo sa passenger seat pagkatapos buksan ni Albert ang pinto ng kotse para sa akin. Pagkatapos kong isuot ang seatbelt, umandar si Albert ng kotse.“Joy, talagang natakot ako sa iyo.”“Huh? Natakot? Bakit?” tanong ko, naguguluhan.“Natatakot akong mawalan ka...”“Ano'ng ibig mong sabihin?” sagot ko, na nakakahiya.“Alam mo ba? May bago na daw na sinasabi na hindi bilog ang Earth,” sabi ni Albert na may seryosong mukha.“Huh, seryoso? Bakit hindi ko pa narinig iyon?” tanong ko, nalilito.“Kasi mula nang makilala kita, ang Earth ay naging hugis puso. Teehee!”Ay, Albert. Ang cheesy! Ngumiti ako ng mahiyain, masyadong nahihiya upang tumingin sa kanyang mukha. Bigla akong nakaramdam ng init sa puso. Ano kaya ang nararamdaman ko?“Joy, alam mo ba kung ano ang pinakama
[Sarah, mukhang kailangan nating makialam at paalisin ang pamilya ni Derrick.]Ngayong umaga, nakatanggap ako ng text mula kay Carrie habang naghahanda akong pumunta sa opisina, kaya kinailangan kong huminto sandali.Ako: Oo. Gusto ko talagang sila ang paalisin ko mismo. Kailan ba ulit pupunta ang mga debt collectors doon?Carrie: Ngayon.Ako: Sige. Magkita tayo doon. Dalhin mo lahat ng mahalagang dokumento.Carrie: Nakuha, boss.Habang naghihintay kay Joshua sa lobby, nag-message ako kay Bradley na pupunta lamang ako sa opisina sa hapon.“Huwag tayong pumunta sa opisina. Pupunta tayo sa bahay ni Grandma ni Gillian.”“Nakuha, Ma’am,” sagot ni Joshua.Ang sasakyan ay patungo sa bahay ni Derrick. Hindi nagtagal at nakarating kami.“Park tayo dito muna,” sabi ko kay Joshua habang humihinto ang sasakyan ilang metro mula sa bahay ni Derrick.Ang sasakyan ni Carrie ay naka-park sa harapan. Siguradong nandiyan na siya kasama ang ilang debt collectors. Mas mabuti pang hintayin ko mu
**Paningin ng May-akda**Ang katotohanang ini-ignore ni Sarah si Derrick ay lubos na ikinainis nito. Hindi siya makapaniwala na basta na lang siyang umalis matapos palayasin ang pamilya niya.“Ang taas ng ere mo!” sigaw ni Derrick, habang nakatayo pa rin sa gate. Pagkatapos ay pumasok siya ulit dahil nandiyan pa ang mga debt collectors.“Mayroon kayong oras hanggang bukas para lumikas sa bahay na ito! Naiintindihan?” bulyaw ng isa sa pinakamalaki at pinaka-matakot na debt collector.“Sir, napakabagsik naman na bigyan kami ng isang araw lang. Marami kaming gamit!” protesta ni Kendall, bahagyang nakakunot ang noo.“Walang puso ang boss mo!” dagdag pa niya.“Tama na! Huwag nang magsalita pa o ipapaalis ko kayong lahat ngayon din!” bulyaw ng isa pang debt collector.Nagngingitngit ang mga debt collector sa asal ni Kendall. Samantala, inis na inis si Carrie nang makita niyang naglakas-loob si Kendall na magsalita pagkatapos umalis si Sarah.“Mag-ingat kayo! Dapat bukas ay walang tao
**Paningin ni Sarah**Nagpapasalamat ako na nakabili ako ng bahay na ito. Sa wakas, natupad ko ang taimtim na kahilingan ni Gillian. Si Carrie ang nag-asikaso ng lahat bago siya umalis papuntang Monteray.Pinagawa ko ang bahay na ito para makaramdam ng kaginhawaan si Gillian at makapag-anyaya siya ng kanyang mga kaibigan upang maglaro.Samantala, sina Ruth at Derrick ay nagrerenta sa unit sa tabi. Nandoon din ang magulong si Kendall.“Sweetheart, aalis na ako papuntang opisina, okay? Nagsisimula na ang break mo sa school, di ba?”“Oo, Mommy. Mag-ingat ka sa daan!”“Sige, sweetie.” Hinalikan ko ang kanyang kaakit-akit na pisngi.“Sofia, pakiusap, alagaan mo si Gillian. Huwag mo siyang hayaang lumabas mag-isa. Kung gusto niyang maglaro o pumunta sa bahay ng kaibigan niya, pakisamahan mo siya.”“Opo, Ma’am.”Pumasok ako sa sasakyan na inihanda ni Joshua para sa akin kanina.Tumakbo si Bobby, ang bagong security guard sa bahay ko, para buksan ang gate. Pero nang bumukas ang gate,
**P.O.V ni Derrick**“Pamilya ni Ms. Johnson?” lumabas ang isang nurse mula sa emergency room.“Ako ang asawa niya,” sagot ko nang may kumpiyansa.“Pumunta po kayo, sir. Gusto po kayong kausapin ng doktor.”“Salamat, nurse.” Pumasok ako sa opisina ng doktor, hindi kalayuan mula sa kinaroroonan ko.“Kamusta ang asawa ko, doktor?”“Wala siyang seryosong pinsala sa ngayon. Naghihintay kami na magkamalay siya. Malubha ang pinsala sa kanyang ulo.”“Pwede ko bang makita siya, doktor?”“Oo naman, sir.”Swerte akong nasa rental unit ako nang dumating ang pulis para ipaalam sa akin ang tungkol sa aksidente. Kinailangan ni Sofia na humingi ng tulong ko para suriin si Sarah sa ospital.Sadyang hindi ako pumunta sa opisina ngayon. Hindi ko pwedeng palampasin ang pagkakataong ito dahil nagkaroon ng aksidente si Sarah. Pero sa kasamaang palad, sinabi ng doktor na walang seryosong pinsala.Mas mabuting tingnan ko siya. Baka makuha ko ang pagkakataong ito para makuha ang lahat ng ari-arian
P.O.V ni DerrickNapagtanto ko na ang paglilipat ng pag-aari ng kumpanya at bahay ay hindi pala kasing dali ng inaakala ko. Kailangan kong hanapin ang mga mahahalagang dokumento tulad ng sertipiko ng bahay at iba pa. Sa ngayon, hahawakan ko ito gamit ang isang pansamantalang liham ng paglipat ng kapangyarihan na pinirmahan ni Sarah."Hey, honey. Gising ka na ba?"Lumapit ako kay Sarah na kakagising lang. Tahimik siya ngayon. ‘Sana manatili kang may amnesia, honey... Hehe!’ Tumawa ako sa loob-loob ko. Hindi ko na mahintay maging mayaman."Pasensya na po, sir, hindi pwedeng magka-bisita si Ms. Johnson ngayon. Sana maintindihan niyo."Narinig ko ang kaguluhan sa labas ng kuwarto."Kailangan kong makita siya. May mahalaga akong sasabihin."Parang may dumalaw kay Sarah. Sino kaya ito? Pamilyar ang boses."Sarah?!"Si Albert. Putsa! Nakarating siya sa loob ng kuwarto.Naguluhan si Albert nang makita ang kakaibang kilos ni Sarah. Mas mabuti nang hayaan ko na lang. Malamang hindi na
**Paningin ni Sarah**Swerte akong nakaligtas sa aksidenteng iyon. Sa kasamaang palad, umalis ang trak na bumangga sa akin. Sana ay matagpuan ito ng pulis at matuklasan ang anumang kahina-hinalang aktibidad.Maalala kong mabuti ang mukha ng drayber ng trak. Maliwanag na sadyang sinadyang banggain ang aking sasakyan. Sa kabutihang palad, mabilis na nakaiwas si Joshua. Sa biyaya ng Diyos, nakaligtas ako sa aksidente.Pagkagising ko, si Derrick lang ang nakita ko. Sigurado akong gusto rin niyang wasakin ako. Ngayon, mahina ako at madaling makontrol niya. Mas mabuting magkunwari akong may amnesia.Wala akong mapagkakatiwalaan maliban kay Bradley. Hindi ko alam kung sino pa ang maaari kong pagkatiwalaan. Abala si Carrie sa ngayon. Sa kabutihang palad, nakapag-contact ako sa kanya ng lihim gamit ang telepono na ibinigay sa akin ng isang nurse.Nagpapasalamat ako na hindi ibinigay ng nurse na nakakita sa aking telepono ito kay Derrick. Kaya't nakapagplano akong ma-trap ang mga nais na wa
**Paningin ni Sarah**Katatanggap ko lang ng mensahe mula kay Bradley: [Sarah, nahuli na ang taong bumangga sa iyo. Kasalukuyan silang iniimbestigahan sa estasyon ng pulis.]Salamat sa Diyos at nahuli ang tao. Pero naiintriga ako, sino ang nag-utos sa kanya? Sana ay magbunyag ito agad. Pagod na ako sa palabas na ito.[Sarah, pumunta si Derrick sa opisina. Nagpapanggap siyang malaking boss. Ang taas ng lipad niya. At sa meeting kasama ang mga director at shareholders, wala siyang naintindihan. Nang tanungin siya, naguluhan siya. Sa huli, pinagtawanan siya ng lahat. Hahaha! Ngayon ay lumipat siya sa iyong opisina. Pero huwag kang mag-alala, nakakonekta sa aking telepono ang surveillance camera sa kuwartong iyon.]Nagtawa ako, sabik na sabik, habang binabasa ang mga mensahe ni Bradley. Hindi ko maipaliwanag ang puting mukha ni Derrick nang bombardahin siya ng mga tanong sa shareholders’ meeting.Nagtapos lang si Derrick ng high school. Habang nagtatrabaho sa aking opisina, siya ay re