**P.O.V ni Derrick**“Pamilya ni Ms. Johnson?” lumabas ang isang nurse mula sa emergency room.“Ako ang asawa niya,” sagot ko nang may kumpiyansa.“Pumunta po kayo, sir. Gusto po kayong kausapin ng doktor.”“Salamat, nurse.” Pumasok ako sa opisina ng doktor, hindi kalayuan mula sa kinaroroonan ko.“Kamusta ang asawa ko, doktor?”“Wala siyang seryosong pinsala sa ngayon. Naghihintay kami na magkamalay siya. Malubha ang pinsala sa kanyang ulo.”“Pwede ko bang makita siya, doktor?”“Oo naman, sir.”Swerte akong nasa rental unit ako nang dumating ang pulis para ipaalam sa akin ang tungkol sa aksidente. Kinailangan ni Sofia na humingi ng tulong ko para suriin si Sarah sa ospital.Sadyang hindi ako pumunta sa opisina ngayon. Hindi ko pwedeng palampasin ang pagkakataong ito dahil nagkaroon ng aksidente si Sarah. Pero sa kasamaang palad, sinabi ng doktor na walang seryosong pinsala.Mas mabuting tingnan ko siya. Baka makuha ko ang pagkakataong ito para makuha ang lahat ng ari-arian
P.O.V ni DerrickNapagtanto ko na ang paglilipat ng pag-aari ng kumpanya at bahay ay hindi pala kasing dali ng inaakala ko. Kailangan kong hanapin ang mga mahahalagang dokumento tulad ng sertipiko ng bahay at iba pa. Sa ngayon, hahawakan ko ito gamit ang isang pansamantalang liham ng paglipat ng kapangyarihan na pinirmahan ni Sarah."Hey, honey. Gising ka na ba?"Lumapit ako kay Sarah na kakagising lang. Tahimik siya ngayon. ‘Sana manatili kang may amnesia, honey... Hehe!’ Tumawa ako sa loob-loob ko. Hindi ko na mahintay maging mayaman."Pasensya na po, sir, hindi pwedeng magka-bisita si Ms. Johnson ngayon. Sana maintindihan niyo."Narinig ko ang kaguluhan sa labas ng kuwarto."Kailangan kong makita siya. May mahalaga akong sasabihin."Parang may dumalaw kay Sarah. Sino kaya ito? Pamilyar ang boses."Sarah?!"Si Albert. Putsa! Nakarating siya sa loob ng kuwarto.Naguluhan si Albert nang makita ang kakaibang kilos ni Sarah. Mas mabuti nang hayaan ko na lang. Malamang hindi na
**Paningin ni Sarah**Swerte akong nakaligtas sa aksidenteng iyon. Sa kasamaang palad, umalis ang trak na bumangga sa akin. Sana ay matagpuan ito ng pulis at matuklasan ang anumang kahina-hinalang aktibidad.Maalala kong mabuti ang mukha ng drayber ng trak. Maliwanag na sadyang sinadyang banggain ang aking sasakyan. Sa kabutihang palad, mabilis na nakaiwas si Joshua. Sa biyaya ng Diyos, nakaligtas ako sa aksidente.Pagkagising ko, si Derrick lang ang nakita ko. Sigurado akong gusto rin niyang wasakin ako. Ngayon, mahina ako at madaling makontrol niya. Mas mabuting magkunwari akong may amnesia.Wala akong mapagkakatiwalaan maliban kay Bradley. Hindi ko alam kung sino pa ang maaari kong pagkatiwalaan. Abala si Carrie sa ngayon. Sa kabutihang palad, nakapag-contact ako sa kanya ng lihim gamit ang telepono na ibinigay sa akin ng isang nurse.Nagpapasalamat ako na hindi ibinigay ng nurse na nakakita sa aking telepono ito kay Derrick. Kaya't nakapagplano akong ma-trap ang mga nais na wa
**Paningin ni Sarah**Katatanggap ko lang ng mensahe mula kay Bradley: [Sarah, nahuli na ang taong bumangga sa iyo. Kasalukuyan silang iniimbestigahan sa estasyon ng pulis.]Salamat sa Diyos at nahuli ang tao. Pero naiintriga ako, sino ang nag-utos sa kanya? Sana ay magbunyag ito agad. Pagod na ako sa palabas na ito.[Sarah, pumunta si Derrick sa opisina. Nagpapanggap siyang malaking boss. Ang taas ng lipad niya. At sa meeting kasama ang mga director at shareholders, wala siyang naintindihan. Nang tanungin siya, naguluhan siya. Sa huli, pinagtawanan siya ng lahat. Hahaha! Ngayon ay lumipat siya sa iyong opisina. Pero huwag kang mag-alala, nakakonekta sa aking telepono ang surveillance camera sa kuwartong iyon.]Nagtawa ako, sabik na sabik, habang binabasa ang mga mensahe ni Bradley. Hindi ko maipaliwanag ang puting mukha ni Derrick nang bombardahin siya ng mga tanong sa shareholders’ meeting.Nagtapos lang si Derrick ng high school. Habang nagtatrabaho sa aking opisina, siya ay re
**P.O.V ni Sarrah**Sino kaya iyon?Mabilis kong binuksan ang aking mga mata. Nakita ko ang isang lalaki na nakatingin ng masama kay Derrick. Nakakuyom ang panga at nakatayo ang mga kamao niya. Tatlong malalaking lalaki sa pangkaraniwang damit ang nasa likod niya, na nagpapaluhod kay Derrick.“Joy, okay ka ba?” tanong niya na may nag-aalala na mukha.Talagang gusto kong tumalon at yakapin siya, ang lalaking miss na miss ko gabi-gabi.Pero naalala kong nagpapanggap pa rin akong may amnesia ako. Hindi ko maaasahan si Albert hanggang hindi lumabas ang katotohanan.I shook my head, looking confused.“Joy, hindi mo ba ako naaalala?”“Pasensya na...” I shook my head. Tinitigan ako ni Albert ng puno ng kalungkutan.Bakit parang nasaktan ako sa pagtingin ko sa kanya na ganoon?“Huwag mong istorbohin ang asawa ko!” sigaw ni Derrick, na nakatingin ng masama kay Albert.Nagalit si Albert at nilapitan si Derrick, sabik na hinawakan ang kwelyo niya.“Talaga namang tuso ka! Sinusulit ang
P.O.V. ni SarahDinala ng mga pulis ang dalawang pugante sa bakuran. Isa-isa, pinosasan ang kanilang mga kamay."Opisyal, ano ang kasalanan nila?""Nagmalabis si Mr. Brian Powell sa pondo ng kumpanya, ma'am. At si Ms. Kendall Kowitz ay pinaghihinalaang kasabwat," paliwanag ng isang opisyal.Hindi ba miyembro si Brian Powell ng Peterson Group? Kailangan ko itong imbestigahan mamaya.Lalong namutla si Derrick. Nanginig ang kanyang katawan.‘Hintayin mo lang, Derrick. Sa lalong madaling panahon, makakasama mo si Lorraine sa kulungan.’"Hindi, Kendall! Opisyal, huwag niyong kunin ang anak ko. Buntis siya!” Biglang tumakbo si Sonia sa bakuran, nakiusap sa pulis."Derrick! Bakit ka lang nakatayo diyan? Buntis si Kendall sa anak mo!" sigaw ni Sonia nang malakas.Nagulat ang lahat ng kapitbahay. Lahat sila’y nagbulung-bulungan at tumingin kay Kendall nang may pagkasuklam."H-hindi, hindi totoo ‘yan. Hindi akin ang batang dinadala ni Kendall. Sa taong iyon," sabi ni Derrick, tinuturo
“Isang istasyon ng pulis? Bakit tayo nandito, Troy?”“Calm down, beautiful. Malalaman mo ang dahilan pagpasok natin sa loob.”Lumabas kaming tatlo mula sa sasakyan. Isang pulis ang sumalubong sa amin sa pasukan.“Welcome, Mr. Peterson,” sabi ng pulis, habang niyayakap si Troy.Habang pumasok kami, halos lahat ay tumango ng may paggalang kay Troy. Sino ba ang lalaking ito? Siya ba ay isa sa mga tycoon ng lungsod o dating sikat na tao? Hindi ko alam.“Pakiupo po, Mr. Peterson at Ms. Johnson,” anyaya ng isang pulis na mukhang mataas ang ranggo, sa isang mas pribadong silid. Siguro siya ang hepe.“Dalhin sila dito!” utos ng hepe.“Opo, sir.”Hindi nagtagal, dalawang detainees ang dinala ng tig-dalawang pulis.Ang dalawang detainees, sina Brian at Kendall, ay lumakad na nakayuko papunta sa mga silya sa harapan namin.“Brian, kung aaminin mo ang lahat ng iyong krimen, magiging magaan ang parusa mo.”“Mr. Peterson, pasensya na,” sabi ni Brian na may hitsurang nag-sisisi.“Sabihin
Nakaramdam ako ng ginhawa nang makauwi ako at makita silang ligtas nina Sofia at Gillian. Ayon kay Troy, may ilang tao siya na nagbabantay sa bahay ko, at ilan sa kanila ay mga pulis. Mas kumalma ako.Bakit nandoon pa si Derrick? Siguro iniisip niyang may amnesia pa ako.“Derrick, umalis ka na agad!”Nagulat si Derrick na abala sa kanyang telepono nang makita ako.“Ano'ng ibig mong sabihin? Ito ang bahay ko. Hindi mo ako puwedeng paalisin!” sabi niya ng matigas.“Talaga? Nasaan ang pruweba na ito ang bahay mo, Derrick? Nasaan ang sertipiko? Ipakita mo sa akin!” sagot ko, habang nakayakap ang mga braso ko sa aking dibdib.Nagkakandarapa si Derrick.“Sabi ko na sa iyo na hinahanap ko pa ang sertipiko. Tigilan mo ang mga laro!” sigaw niya.“Paano kung makita ko ang sertipiko? Ano'ng gagawin mo?” tanong ko, na may pang-aasar.Mas lalo pang naguluhan at nabahala si Derrick.“Huwag mong subukang lokohin ako! Tandaan mo, may sakit ka at may amnesia. Mabuti pang huwag kang mag-isip n