"Talaga bang nahihilo ka? Bakit parang kalmado ka lang?" Hinawakan ko ang noo ni Albert gamit ang likod ng aking kamay. Pero normal ang kanyang temperatura."Tigilan mo na ang paghahawak sa akin." Inalis niya ang kamay ko nang may inis."Bakit ka masungit? Baka maling gamot ang nainom mo?" Sinubukan kong magbiro, kahit na nakita ko ang kaseryosohan sa kanyang mukha, isang mukha na ngayon ko lang napagtanto na talagang guwapo. Hindi nakakagulat kung bakit maraming babae ang naiinlove sa kanya.Humigop ng malalim na hininga si Albert. Pagkatapos, bigla niyang tinignan ang aking mga mata nang seryoso."Joy, bakit hindi mo kailanman nauunawaan ang nararamdaman ko?" bulong niya."A-ano'ng ibig mong sabihin?" Sinimulan kong hulaan kung saan patungo ang pag-uusap na ito.Muling huminga ng malalim si Albert, mas mahaba ngayon. Tumingin siya sa ibang direksyon sandali, pagkatapos ay nag-lock ng mata sa akin. Nakakapit ang aming mga mata. Hindi ko maialis ang aking tingin sa magagandang ha
Ayaw talagang payagan ni Albert na ihatid ko siya pauwi. Pinakuha niya ang kanyang chauffeur mula sa ospital.“Medyo gabi na; umuwi ka na,” sabi ni Albert, habang pinapat ang aking ulo.Nakakaramdam ako ng kaba dahil sa kanyang ginawa.“Salamat sa pag-aalala sa akin,” dagdag niya, habang ngumiti at sinubukang asarin ako.“Ah, sige na! Saan ka ba nag-aalala? Huwag kang magyabang!” sagot ko, nagpipilit na magalit.Tumawa muli si Albert.Naghiwalay kami sa lobby ng ospital. Nandun na si Joshua para sunduin ako. Bigla, tumunog ang aking telepono.Si Sofia. Nagulat ako sa tawag niya. Hindi karaniwan para sa kasambahay na tumawag.“Hello, Sofia. Anong nangyari?”“Ma’am… pasensya na…”“Ano'ng nangyari, Sofia? Sabihin mo na agad!” Nagtanong ako, nag-aalala na baka may masamang balita tungkol kay Gillian, ang anak ko.“Pasensya na, ma’am. Pagkatapos ng school, humiling si Gillian na dalhin siya sa bahay ng lola niya. Sinubukan kitang tawagan, pero hindi kita maabot. Dahil sa pagpilit
Sa mga nakaraang araw, ang dami kong iniisip. Patuloy pa rin akong nag-iisip tungkol sa pagsasanib ng Peterson Group.“Talagang dapat mong pag-isipan muli ang pakikipag-partner sa Peterson Group. Huwag kang magmadali sa paggawa ng desisyon,” sabi ni Albert noong nakaraang tanghalian.“Ano bang alam mo tungkol sa kumpanyang iyon?”“Dapat talaga kayong magsaliksik ni Bradley. Kilala si Troy sa pagiging marumi sa laro.” Nakagulat ang mga sinabi ni Albert. Totoo bang ganun si Troy?Kung ganun nga, tatanggihan ko ang pakikipag-collaborate sa Peterson Group. Tungkol sa arranged marriage at sa merger ng kumpanya, kailangan kong imbestigahan ito sa sarili ko.Tulad ng dati, nakipag-ugnayan ako kay Carrie, ang kaibigan at business partner ko. Malawak ang kaalaman niya sa mundo ng negosyo, lalo na sa sektor ng property na interesado ako.“Carrie, pakikuha lahat ng impormasyon tungkol sa Peterson Group at ipadala mo ito sa akin agad.”“Walang problema, Sarah.”Pinutol ko ang tawag kay Car
“Impresibo ang kumpanya mo, Troy,” sinimulan ko ang pag-uusap.“Oo! Lahat ng ito ay dahil sa sipag ko sa lahat ng oras na ito,” proudly na sagot ni Troy, inaayos ang kanyang imaginary na tie.“Sarah, nakapagdesisyon ka na ba tungkol sa arranged marriage natin?”“S-sorry! Hindi ko maaring pag-usapan ito ngayon. May problema ang kumpanya ko.” Sinadyang magpukaw ng interes kay Troy.“Ano bang problema? Paano kita matutulungan?”“Parang may gustong magpasara sa akin,” sagot ko ng matatag, habang iniisip ang reaksyon ng guwapong lalaking ito.“Talaga? Kung ganun, ipapadala ko ang mga tao ko para imbestigahan ito.” Tumingin si Troy sa akin na may halong pag-aalala sa kanyang mukha. Tanging Diyos lang ang nakakaalam kung taos-puso siya.“Mabuti pang huwag mong isali ang mga taga-labas sa internal affairs ng kumpanya mo ngayon.”“Ano'ng ibig mong sabihin?” tanong ko.Ngumiti lang si Troy. Baka ang tinutukoy niya ay si Albert? Nakakainis. Bakit kaya pareho silang nagdududa sa isa’t isa
“Halika, ihahatid kita pauwi,” alok ni Albert.Sa pagod na mga hakbang, sinundan ko si Albert na naglalakad sa tabi ko. Ang insidente kanina ay nag-iwan pa rin sa akin ng tensyon at kaunting emosyon.Sumakay ako at umupo sa passenger seat pagkatapos buksan ni Albert ang pinto ng kotse para sa akin. Pagkatapos kong isuot ang seatbelt, umandar si Albert ng kotse.“Joy, talagang natakot ako sa iyo.”“Huh? Natakot? Bakit?” tanong ko, naguguluhan.“Natatakot akong mawalan ka...”“Ano'ng ibig mong sabihin?” sagot ko, na nakakahiya.“Alam mo ba? May bago na daw na sinasabi na hindi bilog ang Earth,” sabi ni Albert na may seryosong mukha.“Huh, seryoso? Bakit hindi ko pa narinig iyon?” tanong ko, nalilito.“Kasi mula nang makilala kita, ang Earth ay naging hugis puso. Teehee!”Ay, Albert. Ang cheesy! Ngumiti ako ng mahiyain, masyadong nahihiya upang tumingin sa kanyang mukha. Bigla akong nakaramdam ng init sa puso. Ano kaya ang nararamdaman ko?“Joy, alam mo ba kung ano ang pinakama
[Sarah, mukhang kailangan nating makialam at paalisin ang pamilya ni Derrick.]Ngayong umaga, nakatanggap ako ng text mula kay Carrie habang naghahanda akong pumunta sa opisina, kaya kinailangan kong huminto sandali.Ako: Oo. Gusto ko talagang sila ang paalisin ko mismo. Kailan ba ulit pupunta ang mga debt collectors doon?Carrie: Ngayon.Ako: Sige. Magkita tayo doon. Dalhin mo lahat ng mahalagang dokumento.Carrie: Nakuha, boss.Habang naghihintay kay Joshua sa lobby, nag-message ako kay Bradley na pupunta lamang ako sa opisina sa hapon.“Huwag tayong pumunta sa opisina. Pupunta tayo sa bahay ni Grandma ni Gillian.”“Nakuha, Ma’am,” sagot ni Joshua.Ang sasakyan ay patungo sa bahay ni Derrick. Hindi nagtagal at nakarating kami.“Park tayo dito muna,” sabi ko kay Joshua habang humihinto ang sasakyan ilang metro mula sa bahay ni Derrick.Ang sasakyan ni Carrie ay naka-park sa harapan. Siguradong nandiyan na siya kasama ang ilang debt collectors. Mas mabuti pang hintayin ko mu
**Paningin ng May-akda**Ang katotohanang ini-ignore ni Sarah si Derrick ay lubos na ikinainis nito. Hindi siya makapaniwala na basta na lang siyang umalis matapos palayasin ang pamilya niya.“Ang taas ng ere mo!” sigaw ni Derrick, habang nakatayo pa rin sa gate. Pagkatapos ay pumasok siya ulit dahil nandiyan pa ang mga debt collectors.“Mayroon kayong oras hanggang bukas para lumikas sa bahay na ito! Naiintindihan?” bulyaw ng isa sa pinakamalaki at pinaka-matakot na debt collector.“Sir, napakabagsik naman na bigyan kami ng isang araw lang. Marami kaming gamit!” protesta ni Kendall, bahagyang nakakunot ang noo.“Walang puso ang boss mo!” dagdag pa niya.“Tama na! Huwag nang magsalita pa o ipapaalis ko kayong lahat ngayon din!” bulyaw ng isa pang debt collector.Nagngingitngit ang mga debt collector sa asal ni Kendall. Samantala, inis na inis si Carrie nang makita niyang naglakas-loob si Kendall na magsalita pagkatapos umalis si Sarah.“Mag-ingat kayo! Dapat bukas ay walang tao
**Paningin ni Sarah**Nagpapasalamat ako na nakabili ako ng bahay na ito. Sa wakas, natupad ko ang taimtim na kahilingan ni Gillian. Si Carrie ang nag-asikaso ng lahat bago siya umalis papuntang Monteray.Pinagawa ko ang bahay na ito para makaramdam ng kaginhawaan si Gillian at makapag-anyaya siya ng kanyang mga kaibigan upang maglaro.Samantala, sina Ruth at Derrick ay nagrerenta sa unit sa tabi. Nandoon din ang magulong si Kendall.“Sweetheart, aalis na ako papuntang opisina, okay? Nagsisimula na ang break mo sa school, di ba?”“Oo, Mommy. Mag-ingat ka sa daan!”“Sige, sweetie.” Hinalikan ko ang kanyang kaakit-akit na pisngi.“Sofia, pakiusap, alagaan mo si Gillian. Huwag mo siyang hayaang lumabas mag-isa. Kung gusto niyang maglaro o pumunta sa bahay ng kaibigan niya, pakisamahan mo siya.”“Opo, Ma’am.”Pumasok ako sa sasakyan na inihanda ni Joshua para sa akin kanina.Tumakbo si Bobby, ang bagong security guard sa bahay ko, para buksan ang gate. Pero nang bumukas ang gate,