Semua Bab ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห: Bab 591 - Bab 600

ภายใต้สภาพแวดล้อมในปัจจุบัน ผู้หญิงแบบเธอหาได้ยากจริง ๆ “อื้ม ขอบคุณนะคะ คุณชายฉู่” ต้าหลิงจื่อเช็ดคราบน้ำตาบนใบหน้า เอ่ยพร้อมกับส่งรอยยิ้มทรงเสน่ห์ให้ฉู่เฉิน “คุณชายฉู่ ถ้าเกิดมีเวลา กลับไปดูบริษัทบ้างดีกว่านะคะ” “ฉันคิดว่าถ้าเกิดกรรมการแล้วก็ผู้จัดการแผนกพวกนั้นได้เจอคุณชายฉู่ละก็ พวกเขาจะต้องมีใจเอนเอียงมาทางตระกูลฉู่อย่างแน่นอนค่ะ”คำพูดนี้ของต้าหลิงจื่อแฝงความนัยบางอย่างที่ลึกซึ้งเอาไว้ เห็นได้ชัดว่าจนถึงตอนนี้ทั่วทั้งฉู่ซื่อกรุ๊ปยังไม่ได้ยอมรับหลิ่วชิงเหอกับลูกสาว“อืม ผมจะไป เพียงแต่ว่าไม่ได้ไปเอาบริษัทกลับมา แต่ไปเยี่ยมพี่โดยเฉพาะ” ฉู่เฉินกล่าวจบก็เพิ่มเพื่อนกับต้าหลิงจื่อในไลน์ ก่อนจะโอนเงินไปหนึ่งแสนห้าหมื่นบาททันที “คุณชายฉู่ นี่คุณทำอะไรคะ?”ต้าหลิงจื่อมองไปทางฉู่เฉินด้วยความประหลาดใจ “รับไว้เถอะครับ แก้ปัญหาเฉพาะหน้าไปก่อนชั่วคราว ไว้มีเวลา ผมจะให้หลิ่วชิงเหอเพิ่มเงินเดือนให้พี่” เมื่อได้ยินคำพูดนี้ ต้าหลิงจื่อมองฉู่เฉินด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความซาบซึ้งใจ ไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไรดีอยู่ชั่วขณะในตอนนี้เอง โทรศัพท์ที่อยู่ข้างมือของฉู่เฉินพลันดังขึ้นหลัง

ไม่ว่าจะเทียบด้านหน้าตาหรือว่ารูปร่าง มีตรงไหนที่เธอด้อยกว่าจ้าวเจวียนบ้าง ยิ่งไปกว่านั้น เธอยังสาวด้วยนักตกทองระดับสูงแบบเธอ รู้ดีที่สุดว่าผู้ชายซื่อสัตย์มากแค่ไหน ไม่ว่าจะเป็นชายหนุ่มอายุยี่สิบกว่า หรือว่าชายชราอายุเจ็ดสิบแปดสิบต่างก็ชอบผู้หญิงอายุแค่สิบแปดทั้งนั้นอายุน้อย หุ่นแซบ นี่ก็คือต้นทุนในการสร้างความร่ำรวยของเธอ ซ่า ๆๆ! หลังจากที่ว่ายน้ำในสระสองรอบ ในที่สุดก็เห็นฉู่เฉินผลักประตูเดินออกมา ฉินอวี่ซานพลิกตัวในน้ำแล้วว่ายท่ากรรเชียงทันทีหน้าอกอวบอิ่มคู่นั้นยิ่งดูเต่งตึงและขาวเนียนเย้ายวนใจมากขึ้นภายใต้การทำงานร่วมกันของชุดบิกินีและสระว่ายน้ำ“โอ๊ย!” ขณะที่ฉู่เฉินเพิ่งจะเดินมาถึงขอบสระ ฉินอวี่ซานที่เมื่อกี้ยังว่ายน้ำอย่างเพลิดเพลินมีความสุขพลันกรีดร้องขึ้นมา ก่อนจะยื่นแขนขาวนวลโบกมือให้ฉู่เฉินพลางพูดว่า “คุณฉู่...ขะ...ขาของฉันเหมือนจะเป็นตะคริวแล้ว รีบมาช่วยฉันทีค่ะ” เฮ้ย! เสียงเล็ก ๆ นี้ทั้งออดอ้อนทั้งเย้ายวนมาก ดูท่าทางนั้นไม่เหมือนกับเป็นตะคริวเลย แต่เหมือนถูกแผดเผาด้วยไฟราคะดวงหน้าเล็กนั้นแดงปลั่ง ริมฝีปากเล็กเผยอเล็กน้อย จงใจแลบลิ้นหอมหวนออกมา ทำตาปรือ

หากจะเทียบด้านการปรนนิบัติจริง ๆ ละก็ ถานหลิงสามารถบดขยี้นังแพศยาฉินอวี่ซานในด้านประสบการณ์ได้อย่างสิ้นเชิงวินาทีต่อมา นัยน์ตางดงามของถานหลิงฉายแววเด็ดเดี่ยว ก่อนจะเอ่ยพลางยิ้มให้ฉู่เฉิน “คุณฉู่ คุณไม่กลัวจางปินจะเห็นเหรอคะ?”แม้ว่าปากของเธอจะพูดแบบนี้ แต่ร่างกายกลับค่อย ๆ เอนตัวไปทางด้านหลังเล็กน้อยที่หน้าเคาน์เตอร์ล้างจาน อาศัยเคาน์เตอร์ล้างจานบังร่างของฉู่เฉินไว้ ยั่วยวน!นี่ถึงเป็นการยั่วยวนอย่างแท้จริง!ปากบอกว่าไม่ต้องการ แต่ร่างกายกลับซื่อสัตย์มาก นี่ก็คือการยั่วเย้าอย่างมาก กลิ่นฮอร์โมนแพร่กระจายไปทั่วทั้งห้องโถง จ้าวเจวียนชาไปหมดทั้งตัวแล้ว ต้องรู้ไว้ว่าที่นี่ห่างจากลานหน้าบ้านเพียงแค่หน้าต่างกระจกกั้นกลางไว้เท่านั้นฉู่เฉินเขา...เขากล้าลงมือจริง ๆ เหรอ? เธอค่อย ๆ หันหน้าไปมองถานหลิงที่ผมสลวยเต็มศีรษะกำลังพลิ้วไหวไม่หยุด จ้าวเจวียนกลืนน้ำลายหนัก ๆ พูดตามตรง ต่อให้เจียงเหวินป๋อรู้เรื่องทุกอย่าง เธอก็ไม่กล้าทำเรื่องเกินเลยขนาดนี้ต่อหน้าเจียงเหวินป๋อเด็ดขาด ในตอนนี้เอง ประตูห้องพลันเปิดออก จางปินเดินเข้ามาพลางเช็ดเหงื่อร้อน ๆ บนหน้าผากชั่วขณะหนึ่ง ไม่ว่าจะเป็น

“เฮ้อ สมัยนี้ ใครจะไม่โดนสวมเขาบ้างล่ะ ไม่เคยได้ยินคนพูดเหรอว่าอยากจะใช้ชีวิตก็ต้องสวมเขาซะบ้าง ภรรยาก็ให้คนอื่นเล่นด้วยถึงจะได้ดูเป็นคนเข้ากับคนอื่นง่าย” ตอนนี้เจียงเหวินป๋อดูปล่อยวางแล้วเช่นกัน ทุกอย่างไม่สำคัญแล้ว ขอเพียงจ้าวเจวียนยังเป็นภรรยาในนามของเขา ส่วนจะโดนสวมเขาหรือไม่นั้น ไม่ได้อยู่ในขอบเขตพิจารณาของเขาแล้วยิ่งไปกว่านั้น ฉู่เฉินก็ไม่ได้ทำให้พวกเขาขาดทุนจริง ๆ แค่รถลัมโบร์กินีคันนี้ ต่อให้เขาทำงานอีกสองชาติก็ไม่มีทางซื้อได้เลย“ไสหัวลงไปเลย! ไอ้สวะ!” จ้าวเจวียนถลึงตาใส่เจียงเหวินป๋ออย่างดุกัน ด่าทอเสียงเย็นชาผู้ชายที่ทำตัวถึงขั้นเจียงเหวินป๋อได้ มันเกินทนจริง ๆ ตอนแรกเธอตาบอดไปแต่งงานกับคนไม่ได้เรื่องแบบนี้ได้อย่างไร? “ฮึ ฉันเป็นสวะเหรอ? ถ้าเกิดฉันเป็นสวะ งั้นจางปินก็ต้องไปกระโดดตึกแล้ว!”เจียงเหวินป๋อทำหน้าเคร่งขรึมฉับพลัน เอ่ยด้วยเสียงเย็นชาว่า “อย่าคิดว่าฉันไม่รู้ว่าเมื่อกี้พวกเธอทำอะไรบ้างนะ ฉันไม่เปิดโปงเธอ เธอก็เห็นแก่หน้าฉันบ้างด้วยสิ แบบนี้ทุกคนถึงจะรักษาหน้าต่อไปได้”“ไม่งั้น ถ้าเรื่องนี้ใหญ่โตขึ้นมาจริง ๆ ก็จะไม่เป็นผลดีต่อใครทั้งนั้น!” “ขับรถสิ!”

หลิ่วหรูเยียนไม่สงสัยเลยแม้แต่น้อยว่า ข้อความเดียวของฉู่เฉินก็สามารถดับความหวังสุดท้ายของฉู่ซื่อกรุ๊ปได้ตั้งแต่ระยะเริ่มต้น“หน้าไม่อาย? เทียบกับพวกเธอแม่ลูกแล้ว ฉันคิดว่าฉันเป็นคนดีมากที่สุดในโลกนี้เลยนะ”ฉู่เฉินกล่าวจบก็หัวเราะเบา ๆ ลูบผมสีดำนุ่มลื่นดุจไหมของหลิ่วหรูเยียน เอ่ยพลางชื่นชมเรียวขางามเย้ายวนใจคู่นั้นของเธอ “คิดดีแล้วหรือยัง?” “ฉันรีบอยู่นะ”เงียบกริบ! แนวป้องกันทางจิตใจสุดท้ายของหลิ่วหรูเยียนก็พังทลายลงโดยสิ้นเชิง ก็เหมือนกับที่หลิ่วชิงเหอพูดไว้ พวกเธอสองแม่ลูกแบกรับผลร้ายแรงที่ตามมาจากการล้มละลายของฉู่ซื่อกรุ๊ปไม่ไหว“ได้...แต่ว่า!” หลังจากผ่านไปพักใหญ่ หลิ่วหรูเยียนถึงค่อยกัดฟันกล่าวว่า “แกต้องรับประกันว่าเงื่อนไขในสัญญาจะลงนามตามข้อกำหนดของฉู่ซื่อกรุ๊ปเรา!” “ไม่มีปัญหา เรื่องจิ๊บจ๊อย” ฉู่เฉินยิ้มแล้วโอบเอวบางเล็กของหลิ่วหรูเยียนจากทางด้านหลัง ก่อนจะแนบชิดข้างหูของเธอแล้วกระซิบว่า “แต่เธอก็ต้องทำให้ฉันพอใจด้วยเหมือนกัน” “กลับไปแล้ว ศึกษากับหลิ่วชิงเหอให้มาก ๆ ทักษะปากของเธอยังมีจุดที่ต้องให้พัฒนาอีกเยอะ” “ฉันหวังว่าวันนี้จะได้เห็นความก้าวหน้าของเธอ”