เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 592
บทที่เกี่ยวข้อง
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 593
ซี้ด!ถานหลิงได้ยินคำกล่าว สีหน้าก็เปลี่ยนไปฉับพลัน! ฉู่เฉินคงไม่ได้คิดจะทำอะไรฉินอวี่ซานหรอกใช่ไหม? ถึงแม้ว่าเธอเตรียมตัวโดนฉู่เฉินย่ำยีแล้ว แต่ฉินอวี่ซานเป็นลูกสะใภ้ในอนาคตของเธอนะ ถ้าเกิดโดนฉู่เฉินหว่านเมล็ดพันธุ์ละก็ เช่นนั้นต่อไปความสัมพันธ์ระหว่างลูกของเธอกับฉินอวี่ซานคงสับสนวุ่นวายไปทั้งชาติแล้ว“คะ...คุณฉู่ ฉันหวังว่าคุณจะไม่ทำเกินเลยมากไปนะคะ!” ถานหลิงหน้าแดงขึ้นเล็กน้อย กัดฟันแน่นแล้วลดเสียงกล่าว“ผมทำเกินเลย?”ฉู่เฉินยิ้มร้ายพลางมองไปทางถานหลิงแล้วกล่าวว่า “ถ้าเกิดเธออาสาเองล่ะ?” เมื่อคำพูดนี้ออกมาก็ทำให้ถานหลิงสะอึกจนพูดอะไรไม่ออกแล้ว“คุณฉู่คะ ฉันยอมรับว่าตระกูลจางของพวกเราขาดศีลธรรม แต่ว่าลูกชายของฉันก็ได้ชดใช้แล้ว ขอร้องนะคะ อย่าทำอะไรอวี่ซานอีกเลย...”ฉู่เฉินหัวเราะเบา ๆ พูดตัดบทถานหลิงว่า “ความรักระหว่างชายหญิงเป็นเรื่องของความยินยอมจากทั้งสองฝ่ายเสมอ ผมไม่ได้บีบบังคับเธอ ใช่หรือเปล่า?” เมื่อฉู่เฉินกล่าวถึงตรงนี้ก็หันหน้าไปมองจ้าวเจวียนแวบหนึ่งจ้าวเจวียนเม้มปากยิ้ม จุด ๆ นี้ความเงียบมีชัยเหนือเสียงแล้ว ถานหลิงทั้งโกรธทั้งโมโห แต่ก็ไม่กล้าพูดอะไรม
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 594
ไม่ว่าจะเทียบด้านหน้าตาหรือว่ารูปร่าง มีตรงไหนที่เธอด้อยกว่าจ้าวเจวียนบ้าง ยิ่งไปกว่านั้น เธอยังสาวด้วยนักตกทองระดับสูงแบบเธอ รู้ดีที่สุดว่าผู้ชายซื่อสัตย์มากแค่ไหน ไม่ว่าจะเป็นชายหนุ่มอายุยี่สิบกว่า หรือว่าชายชราอายุเจ็ดสิบแปดสิบต่างก็ชอบผู้หญิงอายุแค่สิบแปดทั้งนั้นอายุน้อย หุ่นแซบ นี่ก็คือต้นทุนในการสร้างความร่ำรวยของเธอ ซ่า ๆๆ! หลังจากที่ว่ายน้ำในสระสองรอบ ในที่สุดก็เห็นฉู่เฉินผลักประตูเดินออกมา ฉินอวี่ซานพลิกตัวในน้ำแล้วว่ายท่ากรรเชียงทันทีหน้าอกอวบอิ่มคู่นั้นยิ่งดูเต่งตึงและขาวเนียนเย้ายวนใจมากขึ้นภายใต้การทำงานร่วมกันของชุดบิกินีและสระว่ายน้ำ“โอ๊ย!” ขณะที่ฉู่เฉินเพิ่งจะเดินมาถึงขอบสระ ฉินอวี่ซานที่เมื่อกี้ยังว่ายน้ำอย่างเพลิดเพลินมีความสุขพลันกรีดร้องขึ้นมา ก่อนจะยื่นแขนขาวนวลโบกมือให้ฉู่เฉินพลางพูดว่า “คุณฉู่...ขะ...ขาของฉันเหมือนจะเป็นตะคริวแล้ว รีบมาช่วยฉันทีค่ะ” เฮ้ย! เสียงเล็ก ๆ นี้ทั้งออดอ้อนทั้งเย้ายวนมาก ดูท่าทางนั้นไม่เหมือนกับเป็นตะคริวเลย แต่เหมือนถูกแผดเผาด้วยไฟราคะดวงหน้าเล็กนั้นแดงปลั่ง ริมฝีปากเล็กเผยอเล็กน้อย จงใจแลบลิ้นหอมหวนออกมา ทำตาปรือ
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 595
“ฮึ! นั่นก็ไม่ได้อยู่ดี!”เวลานี้ความรู้สึกของถานหลิงซับซ้อนขึ้นกว่าเดิมก่อนหน้านี้เธอแค่คิดว่าฉู่เฉินมีวิชาแพทย์นิดหน่อยเท่านั้น แต่คนที่สามารถทำให้หยางเทียนหลงซึ่งเป็นมหาเศรษฐีอันดับหนึ่งของเจียงจงคุกเข่าได้ เบื้องหลังของเขาจะต้องน่ากลัวระดับไหนกัน?เมื่อเทียบกับตระกูลหยางแล้ว ตระกูลจางก็เป็นตัวตนที่เหมือนกับมดแมลงเท่านั้นถ้าเกิดปล่อยให้ฉินอวี่ซานอาศัยการอำนวยความสะดวกของตระกูลจางเกาะทางรถด่วนของฉู่เฉินละก็ เช่นนั้นภายภาคหน้า นังฉินอวี่ซานไม่นั่งอึบนหัวตระกูลจางของพวกเขาเลยเหรอ? ไม่ได้! ไม่ว่าอย่างไรก็จะปล่อยให้เธอสมหวังไม่ได้! ถานหลิงยิ่งคิดก็ยิ่งร้อนใจมากขึ้น แต่เสียงที่ดังมาจากทางลานหลังบ้านกลับเหมือนจงใจยั่วยุเธอ อย่าว่าแต่ดังขึ้นเรื่อย ๆ เลย มันยังมีเสียงครางปนมาด้วยแม้แต่เจียงเหวินป๋อกับจางปินที่กำลังยุ่งอยู่ตรงลานหน้าบ้านก็ยังได้ยินราง ๆ “หืม?” เจียงเหวินป๋อเป็นคนที่อาบน้ำร้อนมาก่อน เมื่อได้ยินเสียงนี้ก็นึกอะไรขึ้นมาได้ในพริบตา เขาหันหน้าไปมองจางปินแล้วพูดว่า “นี่มันเสียงอะไร คงไม่ใช่ว่ากลางวันแสก ๆ ข้างบ้านคุณยัง...”จางปินได้ยินคำกล่าวก็อึ้งไป เนื่องจา
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 596
หากจะเทียบด้านการปรนนิบัติจริง ๆ ละก็ ถานหลิงสามารถบดขยี้นังแพศยาฉินอวี่ซานในด้านประสบการณ์ได้อย่างสิ้นเชิงวินาทีต่อมา นัยน์ตางดงามของถานหลิงฉายแววเด็ดเดี่ยว ก่อนจะเอ่ยพลางยิ้มให้ฉู่เฉิน “คุณฉู่ คุณไม่กลัวจางปินจะเห็นเหรอคะ?”แม้ว่าปากของเธอจะพูดแบบนี้ แต่ร่างกายกลับค่อย ๆ เอนตัวไปทางด้านหลังเล็กน้อยที่หน้าเคาน์เตอร์ล้างจาน อาศัยเคาน์เตอร์ล้างจานบังร่างของฉู่เฉินไว้ ยั่วยวน!นี่ถึงเป็นการยั่วยวนอย่างแท้จริง!ปากบอกว่าไม่ต้องการ แต่ร่างกายกลับซื่อสัตย์มาก นี่ก็คือการยั่วเย้าอย่างมาก กลิ่นฮอร์โมนแพร่กระจายไปทั่วทั้งห้องโถง จ้าวเจวียนชาไปหมดทั้งตัวแล้ว ต้องรู้ไว้ว่าที่นี่ห่างจากลานหน้าบ้านเพียงแค่หน้าต่างกระจกกั้นกลางไว้เท่านั้นฉู่เฉินเขา...เขากล้าลงมือจริง ๆ เหรอ? เธอค่อย ๆ หันหน้าไปมองถานหลิงที่ผมสลวยเต็มศีรษะกำลังพลิ้วไหวไม่หยุด จ้าวเจวียนกลืนน้ำลายหนัก ๆ พูดตามตรง ต่อให้เจียงเหวินป๋อรู้เรื่องทุกอย่าง เธอก็ไม่กล้าทำเรื่องเกินเลยขนาดนี้ต่อหน้าเจียงเหวินป๋อเด็ดขาด ในตอนนี้เอง ประตูห้องพลันเปิดออก จางปินเดินเข้ามาพลางเช็ดเหงื่อร้อน ๆ บนหน้าผากชั่วขณะหนึ่ง ไม่ว่าจะเป็น
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 597
จ้าวเจวียนรู้สึกแค่ว่าสมองของตัวเองใกล้จะขัดข้องแล้วฉู่เฉินล้อเล่นมากไปหน่อยแล้วตีเธอตอนไหนก็ไม่ว่า แต่จู่ ๆ ดันทำแบบนี้ต่อหน้าจางปินในเวลานี้“เจวียนจื่อ ยังไม่รีบหั่นอีก รออะไรอยู่ล่ะ” ถานหลิงทำตามวิธีการของฉู่เฉิน ตบสะโพกงอนของจ้าวเจวียนแรง ๆ ร่างกายของจ้าวเจวียนสั่นไหวเล็กน้อย เหมือนวิญญาณกลับเข้าร่าง เธอรีบพยักหน้าติดต่อกันแล้วพูดว่า “อ้อ ได้ ๆ ได้ค่ะ”เมื่อเห็นฉากนี้ จางปินถึงค่อยหันกายเดินกลับไปที่ลานหน้าบ้านด้วยความสบายใจจนกระทั่งเห็นจางปินเดินจากไปไกลแล้ว ขาสองข้างที่เกร็งแน่นของถางหลิงพลันอ่อนยวบ ก่อนจะทรุดอยู่บนตัวฉู่เฉิน นี่แม่งน่าตื่นเต้นเกินไปแล้วเมื่อกี้ระยะห่างที่ใกล้ที่สุดระหว่างเธอกับจางปินยังไม่ถึงสองเมตรเลยด้วยซ้ำสองเมตรเลยนะก่อนหน้านี้ต่อให้เธอฝันก็ยังไม่กล้าจินตนาการถึงภาพแบบนี้เลยแต่ว่าความรู้สึกหวาดเสียวและตื่นเต้นเช่นนี้ได้สร้างความกระทบกระเทือนทางจิตใจให้เธออย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน “พวกเราขึ้นไปข้างบนกันดีไหมคะ?”ถานหลิงหันหน้าไปมองฉู่เฉินที่อยู่ด้านหลังด้วยสายตาอ้อนวอนฉู่เฉินยิ้มเล็กน้อย จนกระทั่งถอนตัวออกมาแล้วอุ้มจ้าวเจวียนที่อยู่ทา
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 598
“เฮ้อ สมัยนี้ ใครจะไม่โดนสวมเขาบ้างล่ะ ไม่เคยได้ยินคนพูดเหรอว่าอยากจะใช้ชีวิตก็ต้องสวมเขาซะบ้าง ภรรยาก็ให้คนอื่นเล่นด้วยถึงจะได้ดูเป็นคนเข้ากับคนอื่นง่าย” ตอนนี้เจียงเหวินป๋อดูปล่อยวางแล้วเช่นกัน ทุกอย่างไม่สำคัญแล้ว ขอเพียงจ้าวเจวียนยังเป็นภรรยาในนามของเขา ส่วนจะโดนสวมเขาหรือไม่นั้น ไม่ได้อยู่ในขอบเขตพิจารณาของเขาแล้วยิ่งไปกว่านั้น ฉู่เฉินก็ไม่ได้ทำให้พวกเขาขาดทุนจริง ๆ แค่รถลัมโบร์กินีคันนี้ ต่อให้เขาทำงานอีกสองชาติก็ไม่มีทางซื้อได้เลย“ไสหัวลงไปเลย! ไอ้สวะ!” จ้าวเจวียนถลึงตาใส่เจียงเหวินป๋ออย่างดุกัน ด่าทอเสียงเย็นชาผู้ชายที่ทำตัวถึงขั้นเจียงเหวินป๋อได้ มันเกินทนจริง ๆ ตอนแรกเธอตาบอดไปแต่งงานกับคนไม่ได้เรื่องแบบนี้ได้อย่างไร? “ฮึ ฉันเป็นสวะเหรอ? ถ้าเกิดฉันเป็นสวะ งั้นจางปินก็ต้องไปกระโดดตึกแล้ว!”เจียงเหวินป๋อทำหน้าเคร่งขรึมฉับพลัน เอ่ยด้วยเสียงเย็นชาว่า “อย่าคิดว่าฉันไม่รู้ว่าเมื่อกี้พวกเธอทำอะไรบ้างนะ ฉันไม่เปิดโปงเธอ เธอก็เห็นแก่หน้าฉันบ้างด้วยสิ แบบนี้ทุกคนถึงจะรักษาหน้าต่อไปได้”“ไม่งั้น ถ้าเรื่องนี้ใหญ่โตขึ้นมาจริง ๆ ก็จะไม่เป็นผลดีต่อใครทั้งนั้น!” “ขับรถสิ!”
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 599
ฉู่เฉินหัวเราะหยัน มองเนินอกขาวเนียนของหลิ่วหรูเยียนอย่างละเอียดแล้วพูดว่า “โรงพยาบาลนี้ไม่ได้ดำเนินกิจการโดยครอบครัวของพวกเธอ มีสิทธิอะไรที่ฉันจะมาไม่ได้?” “อีกอย่าง การที่พวกเธอได้ร่วมมือกับโรงพยาบาลประชาชนก็เป็นเพราะฉันผลักดันให้เกิดขึ้น จะไม่พูดขอบคุณสักคำเลยหรือไง?” ไม่เอ่ยคำพูดนี้ก็ยังดี แต่ทันทีที่ฉู่เฉินเอ่ยคำพูดนี้ ดวงหน้างดงามของหลิ่วหรูเยียนก็เย็นชาลงในพริบตา“ฉู่เฉิน แกมันไอ้คนสารเลว ยังอยากให้ฉันขอบคุณแกอีกเหรอ? แกทำอะไรเอาไว้ แกรู้ดีแก่ใจตัวเอง!”หลิ่วหรูเยียนกัดฟันจนแทบจะแตกแล้ว!เมื่อคืนตอนที่หลิ่วชิงเหอกลับไปที่บ้าน กระโปรงบนตัวไม่เพียงแต่ขาดเท่านั้น แม้แต่ตอนเดินก็ยังกะโผลกกะเผลกด้วยไม่ต้องถาม หลิ่วหรูเยียนก็เข้าใจดีว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ฉู่เฉินรังแกคนเกินไปแล้ว! “อ้อ? ฉันทำอะไรล่ะ? นั่นเป็นสิ่งที่หลิ่วชิงเหออาสาเองนะ ทุกคนยื่นหมูยื่นแมวกัน แลกเปลี่ยนกันด้วยความเท่าเทียมล้วน ๆ ทำไมพอมาจากปากของเธอ เหมือนฉันทำความผิดมหันต์อะไรเลยล่ะ?” ฉู่เฉินมองหลิ่วหรูเยียนพลางหัวเราะเบา ๆ“แก...”หลิ่วหรูเยียนกัดริมฝีปาก แทบอยากจะฉีกปากของฉู่เฉินให้เละ! “แกอะไร? พ
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 600
หลิ่วหรูเยียนไม่สงสัยเลยแม้แต่น้อยว่า ข้อความเดียวของฉู่เฉินก็สามารถดับความหวังสุดท้ายของฉู่ซื่อกรุ๊ปได้ตั้งแต่ระยะเริ่มต้น“หน้าไม่อาย? เทียบกับพวกเธอแม่ลูกแล้ว ฉันคิดว่าฉันเป็นคนดีมากที่สุดในโลกนี้เลยนะ”ฉู่เฉินกล่าวจบก็หัวเราะเบา ๆ ลูบผมสีดำนุ่มลื่นดุจไหมของหลิ่วหรูเยียน เอ่ยพลางชื่นชมเรียวขางามเย้ายวนใจคู่นั้นของเธอ “คิดดีแล้วหรือยัง?” “ฉันรีบอยู่นะ”เงียบกริบ! แนวป้องกันทางจิตใจสุดท้ายของหลิ่วหรูเยียนก็พังทลายลงโดยสิ้นเชิง ก็เหมือนกับที่หลิ่วชิงเหอพูดไว้ พวกเธอสองแม่ลูกแบกรับผลร้ายแรงที่ตามมาจากการล้มละลายของฉู่ซื่อกรุ๊ปไม่ไหว“ได้...แต่ว่า!” หลังจากผ่านไปพักใหญ่ หลิ่วหรูเยียนถึงค่อยกัดฟันกล่าวว่า “แกต้องรับประกันว่าเงื่อนไขในสัญญาจะลงนามตามข้อกำหนดของฉู่ซื่อกรุ๊ปเรา!” “ไม่มีปัญหา เรื่องจิ๊บจ๊อย” ฉู่เฉินยิ้มแล้วโอบเอวบางเล็กของหลิ่วหรูเยียนจากทางด้านหลัง ก่อนจะแนบชิดข้างหูของเธอแล้วกระซิบว่า “แต่เธอก็ต้องทำให้ฉันพอใจด้วยเหมือนกัน” “กลับไปแล้ว ศึกษากับหลิ่วชิงเหอให้มาก ๆ ทักษะปากของเธอยังมีจุดที่ต้องให้พัฒนาอีกเยอะ” “ฉันหวังว่าวันนี้จะได้เห็นความก้าวหน้าของเธอ”
บทล่าสุด
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 904
เซียวถิงฮั่นกล่าวพร้อมประสานมือคารวะฉู่เฉินจากนั้นเซียวจี้เซียนรีบนำโสมแก่ร้อยปีสามต้นยื่นให้ตรงหน้าฉู่เฉินเห็นโสมสามต้นแล้วฉู่เฉินก็ฉีกยิ้มบาง ๆ กล่าว “ผู้อาวุโสเซียว เป็นไปตามที่คุณพูด ผมกับตระกูลเซียวคุณไม่ได้มีความแค้นอะไร ดังนั้นเรื่องของเซียวจี้กวางก็ถือจบกันไปแล้วกัน”“แต่ว่า ผมมีหนึ่งเรื่องอยากจะถามคุณหน่อย”ได้ยินแล้วเซียวถิงฮั่นก็รีบกล่าวพร้อมมือประสาน “คุณฉู่ มีคำถามอะไรถามมาได้เลยครับ ถ้าผมรู้ผมจะตอบทุกอย่างเลยครับ”ฉู่เฉินครุ่นคิดอยู่สักพักแล้วขมวดคิ้วเอ่ยถาม “ผู้อาวุโสเซียว ในปีนั้นตกลงแล้วเกาเซิ่งอี้ได้รับคำสั่งมาจากใครให้ไปลักพาตัวพ่อแม่ของผมกันแน่?”เซียวถิงฮั่นได้ยินแล้วก็ส่ายหน้าขมวดคิ้วแน่นพร้อมตอบ “คุณฉู่ ขอบอกตามตรงโดยไม่ปกปิดนะ ตระกูลเซียวของเราเป็นเพียงตระกูลเล็ก ๆ ไม่ค่อยได้ติดต่อคนจากโลกแห่งการหยั่งรู้สักเท่าไหร่”“ผมก็รู้แค่ว่าเรื่องในปีนั้นเกาเซิ่งอี้ได้รับคำสั่งจากสำนักใหญ่สำนักหนึ่งที่อยู่ภูเขาหลางจวีซวี แต่เป็นใครนั้นผมก็ไม่สามารถล้วงลึกได้ และไม่กล้าสืบต่อ”พูดถึงตรงนี้แล้วเซียวถิงฮั่นก็หยุดไป จากนั้นพูดต่อ “ผมมีคำพูดจะเตือน ในเมื่อเรื่องในปีนั
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 903
เซียวเฟิงกล่าวด้วยสีหน้าเหยเกเช่นกัน “ปู่ พ่อ พวกเราจำเป็นต้องไปประจบฉู่เฉินด้วยหรือ?”“ตระกูลเซียวของพวกเรา ต่อให้ออกจากหอการค้าตะวันออกใหญ่ไปก็ไม่ถึงขั้นที่สิ้นไร้ไม้ตอกนี่?”เซียวจี้เซียนถอนหายใจหนักใจตอบ “เฮ้อ พวกลูกยังเด็กเกินไป ตระกูลเซียวมาถึงทุกวันนี้ได้ด้วยอะไร?”“อย่าคิดว่าตอนนี้พวกลูกคนหนึ่งอยู่แก๊งมังกร ส่วนอีกคนอยู่ในกองทัพทหารหน้าที่การงานรุ่งโรจน์ แต่ทันทีที่ไม่มีสิ่งเหล่านี้ หรือถูกกีดกันจากตระกูลใหญ่ตระกูลอื่น ๆ พวกลูกไม่เพียงไม่ก้าวหน้าขึ้น แม้แต่กิจการของตระกูลเซียวยังจะถูกคนอื่นกลืนกินจนหมดแน่”“เมื่อถึงตอนนั้นค่อยไปประจบเอาใจ ทุกอย่างก็สายไปเสียแล้ว”ได้ยินคำว่าประจบเอาใจแล้ว ความโมโหที่สะสมมานานของเซียวเสวี่ยอิ๋งก็พุ่งปรี๊ดอาศัยอะไรสั่งให้เธอไปประจบเอาใจฉู่เฉิน?!“ถึงยังไงหนูก็ไม่สน ใครอยากไปประจบฉู่เฉิน มันก็ไม่เกี่ยวกับหนู แต่อย่าคิดจะให้หนูไปเยือนถึงประตูบ้านเขาเลย” เซียวเสวี่ยอิ๋งหน้าแดงก่ำและกล่าวอย่างไม่ยินยอม“พี่ พี่จะพูดแบบนี้ก็ไม่ถูกนะ เราแค่คลี่คลายบุญคุณความแค้น ไม่ใช่ไปประจบหรือเอาใจ”เซียวจี้หงรีบลุกขึ้นมาทำเรื่องให้จบแต่ห้องโถงยังคงมีบ
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 902
ไม่นาน รถก็แล่นมาจอดที่หน้าทางเข้าโรงแรมที่มีชื่อว่าลั่งซาเลิฟโฮเต็ลตาของฉู่เฉินเปล่งประกายขึ้นมาทันทีที่เดินเข้าไปในห้องชุดชั้นในเซ็กซี่หลากหลายสไตล์ถูกจัดเรียงไว้อย่างดี ตรงปลายไม้แขวนเสื้อมีเชือกยาวประมาณสามเมตรเส้นหนึ่งห้อยอยู่นี่มันอะไรกัน?ฉู่เฉินยกเชือกที่หยาบและเล็กเท่านิ้วมือนั้นขึ้นมามองด้วยความสงสัยหลิ่วหรูเยียนเม้มปากหัวเราะและกล่าว “ไม่เคยเล่นสินะ? นายรอฉันแป๊บหนึ่งก่อน”ขณะพูดหลิ่วหรูเยียนก็รับเชือกเส้นนั้นมาแล้วรีบวิ่งเหยาะเข้าไปยังห้องอาบน้ำห้องอาบน้ำของโรงแรมแห่งนี้สร้างด้วยกระจก ทั้งยังเป็นกระจกที่สามารถมองเห็นได้แบบเบลอ ๆ แม้จะอยู่ไกลก็ยังเห็นร่างอรชรขาวเนียนของหลิ่วหรูเยียนได้อย่างชัดเจนเมื่อเห็นว่าหลิ่วหรูเยียนเอาเชือกเส้นนั้นพันรอบร่างกายบอบบางที่ไร้อาภรณ์ผ่านไปแค่เวลาสั้น ๆ เมื่อหลิ่วหรูเยียนมาปรากฏตัวตรงหน้าฉู่เฉินอีกครั้ง ฉู่เฉินก็เข้าใจวิธีใช้อันมหัศจรรย์ของเชือกเส้นนั้นได้ในทันทีฉู่เฉินลุกขึ้นดึงปลายเชือกแล้วกดหลิ่วหรูเยียนไว้ที่โซฟา ชื่นชมบั้นท้ายอวบอิ่มและแผ่นหลังที่สวยงามของเธอ ปราณมังกรพลังหยางก็พุ่งถึงจุดสูงสุดภายในห้องก็มีเสียงร้อ
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 901
หลิ่วหรูเยียนหน้าแดงและกัดริมฝีปากพร้อมกล่าว “ใครให้พิชิตใจฉันได้ล่ะ เดี๋ยวนี้ทุกคืนพอหลับตาลงก็จะนึกถึงความทรงพลังของนาย”ในขณะพูดหลิ่วหรูเยียนหนีบขาและเสียดสีไปมา ฉากนี้ทำเอาเจ้าใหญ่นายโตต่างกลืนน้ำลายดังเฮือกทว่าผู้หญิงของฉู่เฉิน พวกเขาทำได้แค่มองและไม่กล้าคิดเกินเลย“หวังว่าเธอคงไม่ได้ดีแต่ปากนะ”ฉู่เฉินกล่าวอย่างราบเรียบ“ขอแค่นายชอบ ดีแต่ปากก็ฝึกจนชำนาญได้”หลิ่วหรูเยียนพูดพร้อมใช้ลิ้นเลียริมฝีปากอย่างว่องไว“เอาละ พวกคุณกลับไปเถอะ”ฉู่เฉินบีบบั้นท้ายเด้งของหลิ่วหรูเยียน และกล่าวพร้อมยกมือให้คนที่คุกเข่าอยู่ที่พื้น“ขอบพระคุณคุณฉู่”ทุกคนต่างพากันลุกขึ้นเพิ่งเดินได้ไม่กี่ก้าวหลิ่วหรูเยียนก็กล่าวขึ้นด้วยน้ำเสียงค่อนข้างเย็นชาอย่างกะทันหัน “รอเดี๋ยว!”บรรดาคนที่เดินออกไปต่างรีบหยุดแล้วหันมามองหลิ่วหรูเยียนด้วยสีหน้าและสายตาประจบประแจง“ภายในสามวัน แจ้งชื่อบริษัทและรายงานคอนเซ็ปต์ธุรกิจของพวกคุณทุกคนตามความเป็นจริง ฉันจะรอข่าวคราวของพวกคุณอยู่ที่ห้องทำงานประธานฉู่ซื่อกรุ๊ป”สิ้นเสียงหลิ่วหรูเยียนก็เอามือกอดอกหรี่ตาคมกริบและกล่าว “ที่ฉันมีคลิปในวันนี้อยู่นะ ถ้าหลังจากสา
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 900
“เหอะ ๆ...นะ....นี่เป็นฟ้า...ลิขิต...”ฉีอวี่ไท่พูดจบก็คอเอียง และสิ้นลมหายใจคาที่จนกระทั่งทุกอย่างกลับคืนสู่ความสงบ บรรดาผู้ทรงอิทธิพลที่มาร่วมงานเลี้ยงถึงค่อยยืนตรงตัวสั่นระริก มองฉู่เฉินด้วยดวงตาเต็มไปด้วยความตกใจกลัว“คุณฉู่ พะ...พวกเราเป็นแค่นักธุรกิจธรรมดาของหอการค้าตะวันออกใหญ่เท่านั้นนะ บุญคุณความแค้นระหว่างพวกคุณไม่เกี่ยวอะไรกับพวกเราเลยนะครับ!”ชายวัยกลางคนที่เยาะหยันฉู่เฉินก่อนหน้านี้ ขาอ่อนยวบก่อนจะคุกเข่าลงกับพื้นเมื่อเห็นเขาคุกเข่า ทุกคนที่อยู่รอบ ๆ แทบจะคุกเข่าลงไปตาม ๆ กันถึงแม้เฉียนหลงวิลล่าจะสร้างขึ้นมาอย่างใหญ่โตโอ่อ่า แต่ปัญหาคือที่นี่อยู่ห่างจากตัวเมืองมากเกินไป ต่อให้ฉู่เฉินฆ่าพวกเขาไปด้วยแล้วป้อนให้ผีดิบเลือดคลั่งกินจนหมด ก็คงไม่มีใครรู้เลยนอกจากนี้ ต่อให้สืบได้ว่าพวกเขาโดนผีดิบเลือดคลั่งกลืนกินทั้งเป็นแล้วจะทำอย่างไรได้?ใครจะต่อกรกับเจ้านั่นได้?ว่ากันว่าใต้เข่าของลูกผู้ชายมีทองคำ เพียงแต่ยังไม่ถึงช่วงเวลาความเป็นความตาย เมื่อเทียบกับชีวิตแล้ว คุกเข่าโขกหัวจะนับเป็นอะไรได้?“คุณฉู่ พวกเราไม่รู้อะไรเลยจริง ๆ นะครับ นอกจากนี้ ถึงแม้ว่าเกาเซิ่งอี้จ
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 899
“ฉู่เฉิน กะ...นายแกทำอะไร? เลี้ยงศพฆ่าคนเป็นเรื่องผิดกฎหมายนะ!” เมื่อเห็นผีดิบเลือดคลั่ง เสิ่นเจี้ยนเฟิงก็ตื่นตระหนกทันทีสิ่งที่เขาฝึกฝนคือวิชาประตูกลมหัศจรรย์ และเคยได้ยินเรื่องของผีดิบเลือดคลั่งมาบ้าง เขายิ่งไม่อยากโดนผีดิบเลือดคลั่งกลืนกินทั้งเป็นฉู่เฉินไม่สนใจเสิ่นเจี้ยนเฟิงเลยแม้แต่น้อย แต่ว่าย่อตัวลงมาตบหน้าเกาเซิ่งอี้แล้วพูดว่า “บอกมา ปีนั้นคุณลักพาตัวพ่อแม่ของผมไปใช่ไหม ตอนนี้พวกเขาอยู่ที่ไหน!”ม่านตาของเกาเซิ่งอี้หดลงเล็กน้อย ก่อนจะส่ายหน้ารัว ๆ แล้วพูดว่า “ผมไม่รู้ ผมไม่รู้อะไรทั้งนั้น!”“อ้อ? เหรอครับ? ดูเหมือนว่าต้องช่วยคุณฟื้นความทรงจำให้ดีสักหน่อยแล้วสินะ”เมื่อสิ้นเสียงพูดของฉู่เฉิน เขาก็เอานิ้วชี้ไปยังเสิ่นเจี้ยนเฟิงที่ทรุดอยู่กับพื้นแล้วเอ่ยว่า “เจ้าทึ่ม กินอาหารได้แล้ว” “โฮก!”เมื่อเห็นเสิ่นเจี้ยนเฟิงที่หายใจรวยริน ภายในม่านตาที่มืดดำคู่นั้นของเจ้าทึ่มพลันเปล่งแสงสีฟ้าอ่อน ก่อนส่งเสียงคำรามที่น่าพรั่นพรึงออกมาพวกผู้ทรงอิทธิพลในวงการธุรกิจที่อยู่ในที่แห่งนี้ตกใจกลัวจนขดตัว ไม่กล้ามองอีกเลย “ไอ้คนแซ่ฉู่ แกแม่งจะต้องไม่ตายดี!”เสิ่นเจี้ยนเฟิงถูกเจ้าทึ่มค
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 898
สำนักใหญ่ของโลกบำเพ็ญเพียรเกือบทั้งหมดล้วนรวมตัวกันอยู่ในเขตอันกว้างใหญ่นี้ส่วนพวกเขาอย่างมากสุดก็เป็นได้แค่ปลาซิวปลาสร้อยเท่านั้นหากต่อสู้กับฉู่เฉินอย่างถึงที่สุดจริง ๆ ก็ไม่มีประโยชน์อะไรกับพวกเขาเลย“ใช่แล้ว ขอเพียงแกปล่อยพวกเราไป พวกเราจะไม่พูดเรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้ออกไปเด็ดขาด แกก็จะหลีกเลี่ยงไม่ให้โดนโลกแห่งการหยั่งรู้ตามฆ่าได้ด้วย” เสิ่นเจี้ยนเฟิงเอ่ยเสริมโดยที่แฝงการข่มขู่ไว้กึ่งหนึ่งเช่นกัน“ฉู่เฉิน หยุดดีกว่านะ พวกเราหาเรื่องคนพวกนี้ไม่ไหวหรอก”หลิ่วหรูเยียนเห็นฉู่เฉินยังคงเงียบไม่พูดไม่จาก็รีบลุกออกมาพูดเกลี้ยกล่อมในความคิดของเธอ วันนี้ฉู่เฉินได้สร้างปาฏิหาริย์ขึ้นมาแล้วนอกจากนี้ ตั้งแต่นี้ไป มณฑลเจียงจะไม่มีหอการค้าตะวันออกใหญ่อะไรอีก ส่วนบรรดาผู้มีอิทธิพลในวงการธุรกิจที่อยู่ในที่แห่งนี้ก็ได้เห็นความสามารถของฉู่เฉินกับตาตัวเองแล้วสิ่งสำคัญที่สุดคือ แทบทุกคนต่างรู้แล้วว่าเธอเป็นผู้หญิงของฉู่เฉินเช่นนี้ไม่ว่าวันหน้าฉู่ซื่อกรุ๊ปจะไปหาใครที่อยู่ที่นี่ในวันนี้ อีกฝ่ายล้วนต้องช่วยเหลือฉู่ซื่อกรุ๊ปโดยไม่มีเงื่อนไขสำหรับหลิวหรูเยียนแล้ว เรื่องพวกนี้เป็นผลประโย
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 897
“เมื่อกี้คุณไม่ได้พูดแบบนี้นี่นา ผมไม่เดินเข้ามา แล้วคุณจะฆ่าผมได้ยังไงล่ะ?”ฉู่เฉินยิ้ม เพียงแต่ในความคิดของเกาเซิ่งอี้ รอยยิ้มของเขาน่าหวาดหวั่นเกินไป ทำให้คนตกใจกลัวมากเกินไปจริง ๆ“มะ...เมื่อกี้เห็นชัด ๆ ว่าแกโดนวิชาหุ่นเชิดของฉันไปแล้ว โดนฝังลึกอยู่ใต้ดินไปแล้ว เป็นไปได้ยังไง...” เสิ่นเจี้ยนเฟิงเงยหน้าขึ้นมาอย่างยากลำบาก มองไปทางฉู่เฉินด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความไม่ยินยอม นี่ไม่สมเหตุสมผลเอาเสียเลยเขาถึงขนาดใช้วิชาหุ่นเชิดที่เคยสังหารยอดฝีมือระดับเดียวกันมาแล้วนับครั้งไม่ถ้วน คนพวกนั้นแต่ละคนล้วนเป็นพวกมีประสบการณ์โชกโชนที่ผ่านศึกมานับร้อยแม้แต่พวกเขาก็ไม่อาจหนีพ้นเคราะห์ไปได้ ฉู่เฉินทำได้ยังไง...ฉู่เฉินเอ่ยด้วยรอยยิ้มบาง ๆ ว่า “คุณหมายถึงเจ้านี่เหรอ?”สิ้นเสียงพูด ฉู่เฉินก็หยิบหุ่นฟางออกมาจากด้านหลัง หุ่นฟาง?!ม่านตาของเสิ่นเจี้ยนเฟิงหดลงเล็กน้อย เขาคุ้นเคยกับหุ่นฟางตัวนั้นเป็นอย่างดี สำนักอวี้ซือ แต่เจ้าสำนักอวี้ซือเพิ่งจะฝึกปรือถึงระดับสร้างรากฐานชั้นสาม ฉู่เฉินไม่มีทางป็นคนของสำนักอวี้ซือได้เลย “วิชาหุ่นเชิดของคุณไม่เลวเอามาก ๆ เลยจริง ๆ แต่ว่าเมื่อเทียบกับ
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 896
แม้ว่าฉู่เฉินจะมีมรดกของมังกรเฒ่า แต่เวลานี้เขาตกอยู่ท่ามกลางอาคมประตูกลมหัศจรรย์โดยสิ้นเชิงแล้วตั้งแต่โบราณมาวิชาประตูกลมหัศจรรย์ก็คือวิชาลี้ลับที่แย่งชิงพลังจากฟ้าเพื่อสร้างโชค ลึกลับอย่างไม่มีที่สิ้นสุด เมื่อเห็นใต้เท้าของฉู่เฉินเกิดเป็นน้ำวน “กินคน” เสิ่นเจี้ยนเฟิงรีบตะโกนเสียงดังบอกเกาเซิ่งอี้ว่า “รีบไปเร็วเข้า! ที่นี่กำลังจะถล่มแล้ว!”เมื่อสิ้นเสียงพูด เสิ่นเจี้ยนเฟิงก็พุ่งปราดออกไป เกาเซิ่งอี้เองก็ไม่สนใจอาการบาดเจ็บบนร่างกาย รีบทะยานออกไปอย่างรวดเร็วโครม!วินาทีต่อมา ทั่วทั้งห้องโถงถล่มลงไปจริง ๆ เกิดเป็นหลุมลึกที่มองไม่เห็นพื้นขึ้นมาที่ใต้ดินโครมคราม!ชั่วขณะหนึ่ง อาณาเขตคฤหาสน์กว่าครึ่งคล้ายกับอยู่ท่ามกลางทรายดูดในทะเลทราย แม้แต่ตัวคฤหาสนทั้งหลังก็จมลงไปในหลุมลึกเช่นกันส่วนฉู่เฉินก็จมลงไปสู่ใต้ดินตามคฤหาสน์ไปเช่นเดียวกัน“ฮ่า ๆๆ...”เสิ่นเจี้ยนเฟิงเห็นฉู่เฉินโดนฝังลึกอยู่ในใต้ดินแล้ว เขาก็อดแหงนหน้าหัวเราะเสียงดังไม่ได้แล้วพูดว่า “ไอ้เด็กไม่รู้ความ ยังกล้าอวดดีต่อหน้าพวกเราอีกเหรอ? นี่ก็คือจุดจบของแก!”จางจิ่งหลงมองคฤหาสน์ที่โดนฝังลึกอยู่ในใต้ดินแวบหนึ่ง ก่อนจ
