บทที่ 598

“เฮ้อ สมัยนี้ ใครจะไม่โดนสวมเขาบ้างล่ะ ไม่เคยได้ยินคนพูดเหรอว่าอยากจะใช้ชีวิตก็ต้องสวมเขาซะบ้าง ภรรยาก็ให้คนอื่นเล่นด้วยถึงจะได้ดูเป็นคนเข้ากับคนอื่นง่าย”

ตอนนี้เจียงเหวินป๋อดูปล่อยวางแล้วเช่นกัน ทุกอย่างไม่สำคัญแล้ว ขอเพียงจ้าวเจวียนยังเป็นภรรยาในนามของเขา ส่วนจะโดนสวมเขาหรือไม่นั้น ไม่ได้อยู่ในขอบเขตพิจารณาของเขาแล้ว

ยิ่งไปกว่านั้น ฉู่เฉินก็ไม่ได้ทำให้พวกเขาขาดทุนจริง ๆ แค่รถลัมโบร์กินีคันนี้ ต่อให้เขาทำงานอีกสองชาติก็ไม่มีทางซื้อได้เลย

“ไสหัวลงไปเลย! ไอ้สวะ!”

จ้าวเจวียนถลึงตาใส่เจียงเหวินป๋ออย่างดุกัน ด่าทอเสียงเย็นชา

ผู้ชายที่ทำตัวถึงขั้นเจียงเหวินป๋อได้ มันเกินทนจริง ๆ

ตอนแรกเธอตาบอดไปแต่งงานกับคนไม่ได้เรื่องแบบนี้ได้อย่างไร?

“ฮึ ฉันเป็นสวะเหรอ? ถ้าเกิดฉันเป็นสวะ งั้นจางปินก็ต้องไปกระโดดตึกแล้ว!”

เจียงเหวินป๋อทำหน้าเคร่งขรึมฉับพลัน เอ่ยด้วยเสียงเย็นชาว่า “อย่าคิดว่าฉันไม่รู้ว่าเมื่อกี้พวกเธอทำอะไรบ้างนะ ฉันไม่เปิดโปงเธอ เธอก็เห็นแก่หน้าฉันบ้างด้วยสิ แบบนี้ทุกคนถึงจะรักษาหน้าต่อไปได้”

“ไม่งั้น ถ้าเรื่องนี้ใหญ่โตขึ้นมาจริง ๆ ก็จะไม่เป็นผลดีต่อใครทั้งนั้น!”

“ขับรถสิ!”