All Chapters of ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห: Chapter 561 - Chapter 570

“เอ่อ...”เจียงหย่วนอึ้งไปสักพัก แต่เขาก็ยังพยักหน้า “โอเคครับ งั้นผมไม่รบกวนคุณฉู่แล้วครับ ผมขอตัวก่อนนะครับ”พูดจบ เจียงหย่วนก็วิ่งไปถนนอีกฝั่งอย่างรู้ตัวในตอนนั้นเอง พนักงานจากโรงงานรถขับรถเคอนิกเส็กก์ วัน มาจอดตรงหน้าฉู่เฉิน“คุณฉู่ นี่เป็นกุญแจรถของคุณครับ”พนักงานยื่นกุญแจให้ฉู่เฉินอย่างมีมารยาท“มอบให้คุณผู้หญิงคนนั้นเถอะ”ฉู่เฉินชี้ไปที่เย่ชิ่นเหยียนที่ยืนอยู่ข้างๆ“คุณฉู่คะ ของขวัญราคาแพงขนาดนี้ฉันรับไว้ไม่ได้หรอกค่ะ อีกอย่างระ... รถของฉันก็ไม่ได้มีปัญหาอะไร ยังสามารถใช้ได้อยู่เลยค่ะ” เย่ชิ่นเหยียนลุกลี้ลุกลนอย่างเห็นได้ชัด รถหรูราคากว่าห้าพันล้าน เธอไม่กล้าขับจริงๆ “ของที่ผมให้ไปแล้ว ผมไม่เอาคืนหรอกนะครับ หากคุณไม่ชอบก็เอาไปขายทิ้งให้โรงงานรถเก่าก็ได้ครับ”ฉู่เฉินพูดอย่างเฉยเมย“ฮะ?”เย่ชิ่นเหยียนตกใจมากจริงๆ รถหรูกว่าห้าพันล้าน ไม่ได้ขับเลยด้วยซ้ำ เขาจะให้เธอเอาไปขายให้โรงงานรถเก่างั้นเหรอ?ฉู่เฉินถือกุญแจรถไว้ในมือพร้อมยิ้มบางๆ หลังจากนั้นก็ยัดมันเข้าไปที่มือของเย่ชิ่นเหยียน“รับไว้เถอะครับ”เย่ชิ่นเหยียนถูกฉู่เฉินจับมือเล็ก ทำเอาหัวใจแทบจะทะลักมาที่คอหอย

“แค่ก...”หยางเส้าหัวแววตาเต็มไปด้วยงุนงง เขาไม่อยากจะเชื่อสาวงามที่สวมชุดคนใช้ตรงหน้า ร่างกายของเขาสูญเสียพลังชีวิตไปเรื่อยๆ อาการชักก็ตามมาอัตโนมัติแม้ว่าภายในใจของเขาจะเต็มไปด้วยคำว่าทำไม แต่คอของเขาถูกมีดปอกผลไม้แทงจนทะลุหมดแล้วคอของเขาเต็มไปด้วยฟองเลือด เขาทำได้แต่เพียงส่งเสียงอึกอัก ไม่แม้แต่จะแปลงคำพูดออกมาได้“คุณฉู่ให้ฉันมาเยี่ยมคุณ คุณชายหยางความจำคงไม่แย่ขนาดนั้นใช่ไหมคะ?”ระหว่างที่พูดสาวงามก็ถอดหมวกบนหัวออก สะบัดผมสีแดงไวน์สยายออกมาหยางเส้าหัวมองเห็นลอนผมตรงหน้าผาก และรอยแดงที่เผยให้เห็นของหญิงคนนั้นอย่างชัดเจนแล้ว ม่านตาของเขาก็หดลงอย่างควบคุมไม่ได้ นี่มันหนึ่งในสองพี่น้องสาวงามนี่!ไม่ผิดแน่ คนที่มาก็คือกุหลาบเพลิง!เผชิญหน้ากับนักฆ่าชั้นยอดแบบนี้ อย่าพูดถึงหยางเส้าหัวเลย แม้แต่ประมุขของประเทศในแถบแอฟริกาก็ยังไม่สามารถหนีรอดไปได้“อั่ก...”ร่างกายของหยางเส้าหัวชักอย่างรุนแรง หลังจากนั้นก็แน่นิ่งไปกุหลาบเพลิงเข้าไปทดสอบลมหายใจของหยางเส้าหัวดู หลังจากนั้นเธอก็เผยให้เห็นรอยยิ้มชวนหลงใหล เธอควักกุหลาบสีแดงเพลิงออกมาจากหน้าอกอันอวบอั๋น หลังจากนั้นก็ยื่นเข้าไป

หลี่เจี้ยนเย่เดินตามหลังฉู่เฉินอย่างหวั่นเกรง เดินเข้าไปในลานบ้านของบ้านใหญ่ตระกูลฉู่ ฉู่เฉินยังไม่ได้บอกให้เขานั่ง เขาจึงทำได้แค่ยืนอยู่ตรงหน้าประตู แม้แต่ถอนหายใจออกมาเขายังไม่กล้าหลังจากไปสืบในช่วงที่ผ่านมานี้ หลี่เจี้ยนเย่พึ่งเข้าใจว่าทำไมหลี่ซื่อกรุ๊ปถึงถูกเจ้าใหญ่นายโตจ้องเล่นงาน ที่แท้เป็นเพราะไอ้ลูกอกตัญญูนั่นทำให้บุคคลยิ่งใหญ่อย่างฉู่เฉินขุ่นเคืองหลังจากผ่านการพิจารณามาอย่างหนัก สุดท้ายหลี่เจี้ยนเย่ก็ยังตัดสินใจมาขอโทษฉู่เฉินด้วยตัวเองไม่อย่างนั้น อย่างมากที่สุดก็อีกหนึ่งสัปดาห์ หลี่ซื่อกรุ๊ปต้องประกาศขายกิจการล้มละลายอย่างแน่นอน!“ประธานหลี่ใช่ไหมครับ คุณเลี้ยงลูกชายได้ดีเลยนะครับ วันนั้นผมยังจำได้อยู่ว่าคุณชายหลี่ยังโอหังมากๆ ไม่ใช่เหรอครับ? ยังบอกอีกว่าแค่ตระกูลหลี่ของพวกคุณเอ่ยปากพูด ก็สามารถทำให้บริษัทเล็กๆ ของผมล้มละลายได้”“แล้วทำไมตอนนี้กลับเป็นประธานหลี่มาขอโทษผมเองเลยล่ะครับ?”ฉู่เฉินดื่มชาไปด้วย พร้อมทั้งยิ้มอย่างเย็นชามองไปที่หลี่เจี้ยนเย่เมื่อได้ยินประโยคนี้ หลี่เจียนเย่ก็คุกเข่าต่อหน้าฉู่เฉินดังตึง ใบหน้าเต็มไปด้วยน้ำตาแห่งความโศกเศร้า “คุณฉู่ คุณอย่าใ

อีกด้านหนึ่ง ฉู่เฉินผลักประตูห้องเข้าไป เขาพึ่งเดินไปถึงห้องโถง ก็เห็นต้วนหลิงเวยสวมชุดกี่เพ้าสีแดงเพลิงที่เปิดคอเล็กน้อย พิงพนักแขนของโซฟาไว้อยู่รอยผ่าที่ชายกระโปรงของเธอหยุดลงตรงบริเวณต้นขา เผยให้เห็นขาอันขาวราวกับหิมะของเธอที่ปกปิดไว้อย่างแน่นหนาด้วยถุงน่องไหมสีขาวดวงตาที่กระตือรือร้นและน่าหลงใหลคู่หนึ่งจ้องมองไปที่ฉู่เฉินด้วยท่าทีมึนงงเธอดมกลิ่น เธอยังสามารถสัมผัสได้ถึงกลิ่นหอมที่คละคลุ้งในห้องอีกด้านหนึ่ง ต้วนหลิงเวยสวมใส่ชุดคนรับใช้ นอนตะแคงบนเตียงโดยกางลำตัวที่สวยงามออก เท้าสีชมพูของเธอเปลือยเปล่า มองดูฉู่เฉินด้วยดวงตาที่สวยงามเช่นเดียวกันซี้ดๆ!ดุดัน!ฉู่เฉินสัมผัสถึงพลังงานอันตรายบางอย่างที่จะพยายามจะดูดเขา“พวกเธอ...”ฉู่เฉินยืนอยู่ข้างหน้าประตู ไม่ได้ก้าวไปข้างหน้า แต่เขากลับถามด้วยความกลัดกลุ้มใจเมื่อคืนที่ทำศึกรักกัน สองพี่น้องนักฆ่านี่คงไม่ได้ถูกเขาพิชิตใช่ไหม?โดยเฉพาะยัยคนเล็กต้วนหลิงเวยนั้น ภายในใจของเธอจะซ่อนความเคียดแค้นและความโกรธไว้มากขนาดไหนกันนะ?ในเมื่อการพูดคุยสองครั้งล้วนแต่ไม่เป็นมิตรแม้ว่าคืนเมื่อวานการพูดคุยจะถือว่าไหลลื่น แต่นี่ไม่ได้หม

“หึ วันใดวันหนึ่ง ฉันกับพี่สาวฉันจะทำให้นายไม่อยากออกจากบ้านตั้งฟ้าสางยันตะวันตก”ต้วนหลิงเวยพูดออกมาด้วยความมั่นใจเรื่องอื่นเธออาจจะไม่แน่ใจ แต่เรื่องรับมือกับผู้ชาย เธอทำได้แน่นอนไม่อย่างนั้น ตอนที่เธอตามล่าหัวหน้าแอฟริกาไม่รู้ตั้งกี่ครั้ง ทำไมเธอไม่เสียตัวล่ะ?“งั้นฉันจะรอการกระทำของพวกเธอนะ”ฉู่เฉินยิ้มอย่างร้ายกาจ เอามือลูบไปที่จมูกของต้วนหลิงเวย หลังจากนั้นเขาก็เดินออกไป ต้วนหลิงเสวี่ยมองไปที่ต้วนหลิงเวยที่ดูผิดหวัง เธอก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา “พี่บอกเธอแล้วว่าอาจจะมีบางเรื่องที่ไม่คาดคิดแทรกเข้ามา อีกทั้งสาวสวยรอบกายของนายท่านมากมาย หากอยากจะมัดใจเขาให้อยู่หมัด นั่นไม่เรื่องง่ายเลย”ต้วนหลิงเวยส่งเสียงหึในลำคอ “ฮึ! ฉันไม่เชื่อหรอกนะว่าในโลกนี้จะมีผู้ชายที่ฉันเอาไม่อยู่”พูดจบเธอก็หยิบเชอร์รี่ในจานยัดเข้าไปในปากของเธอ พร้อมทั้งเคี้ยวอย่างโมโห……อีกด้านหนึ่ง ตอนที่ฉู่เฉินผลักประตูออกจากบ้านใหญ่ฉู่เฉิน หลี่ฮุยยังคงคุกเข่าอยู่ข้างนอกประตูอย่างเชื่อฟัง“ว้าว คุณชายหลี่คุกเข่ามั่นคงดีจริงๆ นะเนี่ย”ฉู่เฉินยิ้มเห็นฟันให้กับหลี่ฮุย หลี่ฮุยสกัดกั้นความโกรธไว้ในใจ ก้มหั