จนกระทั่งม่านราตรีคืบคลานลงมา หลิ่วชิงเหอถึงค่อยเหมือนปลาที่ขึ้นฝั่ง นอนแผ่อยู่บนเตียงพลางหอบหายใจอย่างบ้าคลั่ง เมื่อหันหน้าไปมองหลิ่วชิงเหอที่ไร้เรี่ยวแรง ฉู่เฉินก็พลิกตัวลงจากเตียง หลังจากที่ใส่เสื้อผ้าเรียบร้อยแล้ว เขาก็กระโดดลงมาจากหน้าต่างชั้นสองทันทีพอฉู่เฉินจากไปแล้ว หลิ่วชิงเหอถึงค่อยฝืนพยุงตัวลุกขึ้นมาด้วยความเหนื่อยล้าก่อนจะเดินโซเซไปที่ห้องน้ำ แต่เพิ่งเดินไปได้ไม่กี่ก้าวก็มีความเจ็บปวดอย่างรุนแรงส่งเข้ามา “ฉู่เฉิน แกมันไอ้เดรัจฉาน!”เมื่อรู้สึกได้ถึงความเจ็บปวดอย่างรุนแรง หลิ่วชิงเหอก็กัดฟันสบถด่าด้วยความโกรธเกรี้ยวอีกทางด้านหนึ่ง ฉู่เฉินเดินออกจากคฤหาสน์ตระกูลหลิ่ว วาดภาพในอากาศ ยันต์หาวิญญาณก็ปรากฏขึ้นกลางอากาศ“ตามรอยระบุตำแหน่ง ปลุก!”สิ้นเสียงพูด ฉู่เฉินก็โยนเส้นผมหนึ่งเส้นของหลิ่วหรูเยียนไปที่กลางอากาศทันทีเมื่อคำว่าปลุกดังออกมา เส้นผมเส้นนั้นกลายเป็นเปลวไฟสีน้ำเงินเข้มฉับพลัน ก่อนจะลอยตรงไปทางโรงงานร้างในเขตชานเมือง! แม้จะเป็นอาคมตามหาร่องรอยเหมือนกัน แต่การตามรอยระบุตำแหน่งของฉู่เฉินเหนือกว่าทะยานฟ้าค้นหาร่องรอยของหลี่เต้าผิงไม่รู้กี่ระดับ!ไม่นาน ฉ
Read More