All Chapters of ชายาแพทย์พลิกชะตา: Chapter 1141 - Chapter 1150

เพียงแต่เมื่อประมาณหนึ่งปีก่อน จู่ ๆ สุขภาพของอาจารย์ก็ไม่สู้ดีนักในปีนี้ คอยบำรุงด้วยยาต้มอยู่เป็นระยะ แต่อาการก็ไม่ดีขึ้นเลยเมื่อครึ่งปีก่อน อาการยังรุนแรงกว่านี้มาก”หลี่เหมียนจงสีหน้าเป็นทุกข์ “โดยเฉพาะหลายวันมานี้ แม้แต่ลุกลงจากเตียงยังทำไม่ได้เลย”“ร้ายแรงถึงเพียงนี้เชียวหรือ?!” ไป๋หลี่ชิงซีกำหมัดแน่น รู้สึกผิดขึ้นเรื่อย ๆ“เป็นเพราะข้าไม่ดีเอง ข้าไม่สามารถกลับไปหาอาจารย์ได้ทันท่วงที”“ท่านอย่าโทษตัวเองมากเกินไป อาจารย์เคยพูดหลายครั้งแล้ว เขาเข้าใจสถานการณ์ของท่าน ก็เลยไม่อยากรบกวนท่าน ถึงให้พวกข้าปิดบังไว้ ไม่บอกอาการป่วยให้ท่านรู้”หลี่เหมียนจงเอ่ยอย่างรู้สึกผิดความจริงแล้วเขาแค่ทำตามคำสั่งของอาจารย์เท่านั้น ปิดบังไป๋หลี่ชิงซีมาโดยตลอด ไม่เช่นนั้นไป๋หลี่ชิงซีจะไม่มีทางไม่รู้เรื่องนี้“หมอเทวดากู้ ถ้าได้พบอาจารย์ รบกวนท่านช่วยตรวจอาการให้ได้หรือไม่”ไป๋หลี่ชิงซีรู้ว่าคำขอร้องของเขาดูจะมากเกินไป“ข้ายินดีทุ่มเททุกสิ่งที่ข้ามี”กู้หว่านเยว่เอ่ยด้วยเสียงอ่อนโยน “ในเมื่อข้ากับสามีมาที่สำนักเทียนจีกับท่านแล้ว หากได้พบเจ้าสำนัก ข้าย่อมตรวจให้เขาอยู่แล้วแต่ต้องบอกอะไรท

“ศิษย์พี่ใหญ่ ทำไมท่านไม่ให้ข้าอธิบายให้พวกเขาเข้าใจล่ะ?”“พวกเขาไม่มีทางเชื่อหรอก”ไป๋หลี่ชิงซีส่ายหัว หลี่เหมียนหยางพูดไม่ออก “ต่อให้พวกเขาไม่เชื่อ ก็ไม่อาจปล่อยให้พวกเขากักขังเราไว้แบบนี้ได้ตามใจ”“เหมียนหยาง หยุดพูดก่อนเถอะ อาจมีการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ในสำนักก็ได้”หลี่เหมียนจงเอ่ยประโยคหนึ่ง เขายังถือว่าเป็นคนฉลาดคนหนึ่งหากไม่ได้เกิดการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ ต่อให้พวกเขาต้องการกำจัดไป๋หลี่ชิงซี แต่จะไม่สนใจพวกเขาสองคนไม่ได้ ต้องรู้ว่าเขาและหลี่เหมียนหยางเป็นหลานชายและหลานสาวของผู้อาวุโสใหญ่“สำนักเทียนจี อาจถูกผู้อาวุโสรองยึดครองไปแล้ว”สีหน้าของไป๋หลี่ชิงซีหนักอึ้ง“อะไรนะ เช่นนั้นพวกเราควรทำอย่างไรต่อไป?”หลี่เหมียนหยางก็ไม่ได้โง่เขลาเช่นกัน ลูกตาหดตัว “อย่าบอกนะว่า เกิดเรื่องขึ้นกับเจ้าสำนักแล้ว?”นี่คือสิ่งที่ไป๋หลี่ชิงซีกังวลมากที่สุด แต่ตอนนี้เขาไม่มีเวลามาร้องร่ำรำพัน จำเป็นต้องคิดแผนรับมือโดยเร็ว“จิ่งสิง เรื่องนี้ต้องขอความช่วยเหลือจากท่าน”ไป๋หลี่ชิงซีมองไปที่ซูจิ่งสิงและภรรยา ตอนนี้เคลื่อนไหวไม่สะดวก คนที่เขาไว้ใจได้มีเพียงพวกเขาเท่านั้น“ท่านว่ามาเลย”ในเม

“ผู้อาวุโสรอง น่าจะเป็นชาวทูเจวี๋ย”ซูจิ่งสิงถูปลายนิ้ว พลางขมวดคิ้วเอ่ยขึ้นเมื่อครู่เขามองจากคานเรือนอย่างถี่ถ้วน หน้าตาของผู้อาวุโสรองมีแนวโน้มไปทางคนทูเจวี๋ยมาก“บ้าเอ๊ย เขาเป็นสายลับ!”กู้หว่านเยว่สบถคำหยาบออกมา “ไม่ได้การ ข้าทนไม่ไหวอีกแล้ว เราไปสั่งสอนบทเรียนให้เขากันเถอะ”ซูจิ่งสิงมองภรรยาที่กำลังแค้นเคืองต่อความไม่เป็นธรรม เผลอย่นจมูกหัวเราะ “เจ้าอยากสั่งสอนบทเรียนอะไรให้พวกเขา?”“ก็ต้องกวาดข้าวของของพวกเขาให้เกลี้ยงอยู่แล้ว”กู้หว่านเยว่ควักผงพิษออกมาจากมิติ แล้วโรยไว้ในห้อง จากนั้นก็ดึงซูจิ่งสิงวิ่งไปที่ห้องเก็บของของพวกเขาช่วยไม่ได้ ผู้อาวุโสรองคนนี้ละโมบและมักมากนักในห้องเก็บของไม่เพียงแต่มีเงินทองและอัญมณีมากมายเท่านั้น แต่ในเรือนยังมีหญิงงามอีกหลายคนกู้หว่านเยว่โบกมือน้อย ๆ กวาดเอาเงินทองและอัญมณีไปทั้งหมดส่วนหญิงงามเหล่านี้ นางยังมีประโยชน์ใช้สอยต่อมาก็ไปที่ห้องเก็บของของสวีซวี่รื่อ กวาดเอาตั๋วเงินและค่าภาษีที่นาทั้งหมดที่เขาสะสมมาหลายปีไปพร้อมกัน เหมือนกับโจรปล้นไม่มีผิด ไม่เหลืออะไรให้พวกเขาสักนิดจนกระทั่งทั้งสองกวาดของในเรือนจนสะอาดหมดจด นางถึงปรบม

เขาค่อย ๆ ยืดตัวตรง คุกเข่าลงกับพื้น โขกศีรษะให้กับเจ้าสำนักสามครั้ง“อาจารย์ ศิษย์อกตัญญู จะแก้แค้นให้ท่าน ชำระล้างสำนักเทียนจีให้ได้”กู้หว่านเยว่นึกอะไรออกบางอย่าง “เหตุใดมีเพียงท่านอยู่ที่นี่คนเดียว หลี่เหมียนหยางกับหลี่เหมียนจงล่ะ?”“หลังจากที่พวกเขาสองคนพาข้ามาส่งที่นี่ ข้าก็ให้พวกเขาไปหาผู้อาวุโสใหญ่และผู้อาวุโสสามแล้ว”เจ้าสำนักล่วงลับไปแล้ว บัดนี้นับว่าเขาโดดเดี่ยวไร้พรรคพวกในสำนักเทียนจี หากไม่มีผู้อาวุโสคนอื่น ๆ คอยสนับสนุน คิดจะจัดการกับผู้อาวุโสรองง่าย ๆ ได้อย่างไร?“ข้าต้องการเปลี่ยนเสื้อผ้าที่เตรียมไว้ให้อาจารย์ใส่เมื่อล่วงลับไปแล้ว”ไป๋หลี่ชิงซีกล่าวถ้อยคำอันเศร้าโศก กู้หว่านเยว่รีบเอ่ยขึ้นอย่างมีไหวพริบ“เช่นนั้นข้ากับท่านพี่จะออกไปช่วยท่านเฝ้าประตูข้างนอกก่อน”พูดจบ นางก็ดึงซูจิ่งสิงออกไปด้วยกันทั้งสองคนรออยู่หน้าประตูสักพัก หลังจากไป๋หลี่ชิงซีเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เจ้าสำนักเสร็จแล้ว ก็เดินออกมาอย่างใจลอยกู้หว่านเยว่อดเตือนสติไม่ได้ว่า “ข้ารู้ว่าตอนนี้ท่านกำลังเศร้ามาก แต่เพื่อสุขภาพของท่านเอง ท่านนั่งบนรถเข็นจะดีกว่า ไม่เช่นนั้นบาดแผลของท่านอาจจะปริได้”ไป๋ห

กู้หว่านเยว่ลูบจมูก สงสัยว่าคนผู้นี้จะลืมไปแล้วหรือเปล่าว่าเมื่อก่อนนางเคยขอเงินหนึ่งแสนตำลึง แต่ปรากฏว่าเขาไม่มีให้“ข้าแนะนำให้ท่านไปดูห้องเก็บของของตัวเองดีกว่า” นางเตือนด้วยความหวังดีทันใดนั้นเด็กรับใช้คนหนึ่งก็วิ่งเข้ามาจากข้างนอก วิ่งไปหาสวีซวี่รื่ออย่างกระวนกระวาย“คุณชาย ไม่ได้การแล้ว ห้องเก็บของของท่านถูกปล้น!”“อะไรนะ?” สวีซวี่รื่อยังไม่ทันรู้ตัวด้วยซ้ำว่าเกิดอะไรขึ้น ก็ได้ยินเด็กรับใช้พูดต่อไปว่า “ไม่ใช่แค่ห้องเก็บของถูกปล้น แต่ข้าวของทุกอย่างในห้องก็ถูกขนออกไปหมด แม้แต่ผมสักเส้นเดียวก็ไม่เหลือ”เขากล่าวเสริมอีกประโยคอย่างอ่อนแรง “ผู้อาวุโสรองก็เช่นกัน ข้าวของของท่านก็ถูกปล้นไปด้วย”สองอาจารย์และศิษย์ถึงกับหน้าถอดสี ราวกับจานสีที่พลิกคว่ำ หลากสีสันผสมปนเปน่าขบขันยิ่งนักทั้งสองคนอยากจะกลับไปดูห้องเก็บของเหลือเกิน ก็เหลือบเห็นกู้หว่านเยว่หัวเราะตัวงอ“เป็นฝีมือของท่านหรือ?”“ถูกต้อง หญิงผู้นี้นี่ล่ะ”กู้หว่านเยว่เผยรอยยิ้มที่น่าโมโหยิ่งนักออกมา สองคนนี้คนหนึ่งส่งมือสังหารมาไล่ล่านาง อีกคนหนึ่งเป็นสายลับที่ทูเจวี๋ยส่งมา ยามนางโหดเหี้ยมขึ้นมาจะไม่ออมมือสักนิด“ข้าจะ