LOGINShare
บทที่ 1146
Related chapters
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1147
“เจ้าสำนักจากไปแล้ว”กู้หว่านเยว่รีบก้าวไปข้างหน้า เมื่อเห็นเจ้าสำนักเทียนจีที่นิ่งสงบ ก็ทอดถอนใจเบา ๆ“พวกเรามาช้าเกินไป”ทั้งสองต่างไม่คาดคิดว่า เจ้าสำนักจะจากไปอย่างกะทันหันเช่นนี้เมื่อเห็นไป๋หลี่ชิงซีโศกเศร้าปานจะขาดใจ ซูจิ่งสิงก็รีบดึงเขาขึ้นมา“พี่ไป๋หลี่ ท่านจงเข้มแข็งไว้ก่อน”แววตาของไป๋หลี่ชิงซีเศร้าโศก เสียบแหบพร่า“อาจารย์ตายแล้ว เขาปฏิบัติกับข้าเหมือนลูกชายแท้ ๆ เขาตายแล้ว”น้ำตาไหลพรากออกมาจากดวงตาของเขา สั่นสะท้านเล็กน้อยซูจิ่งสิงรู้จักภูมิหลังของไป๋หลี่ชิงซี เขาถูกพ่อแม่ทอดทิ้งให้เป็นกำพร้าตั้งแต่เด็กถ้าไม่ใช่เพราะเจ้าสำนักเทียนจีเก็บเขามาและทุ่มเทหัวจิตหัวใจเลี้ยงดูจนเติบใหญ่ เขาคงอดอาหารตายในหิมะตั้งแต่อายุสามขวบแล้วสำหรับเขาแล้วเจ้าสำนักเป็นทั้งพ่อและอาจารย์เป็นไปไม่ได้ที่จะไม่เสียใจ“พี่ไป๋หลี่ หักห้ามใจเสียเถอะ”ซูจิ่งสิงไม่รู้ว่าจะปลอบใจเขาอย่างไร ทำได้เพียงตบบ่าเขาเท่านั้นกู้หว่านเยว่เอ่ยขึ้นมาทันใด “ท่านต้องหักห้ามใจจริง ๆ ยิ่งไปกว่านั้นก็ต้องเข้มแข็งขึ้นมาโดยเร็ว เพราะท้ายที่สุดแล้วเจ้าสำนักกำลังรอให้ท่านแก้แค้นอยู่”“หมายความว่าอย่างไร?”
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1148
เขาค่อย ๆ ยืดตัวตรง คุกเข่าลงกับพื้น โขกศีรษะให้กับเจ้าสำนักสามครั้ง“อาจารย์ ศิษย์อกตัญญู จะแก้แค้นให้ท่าน ชำระล้างสำนักเทียนจีให้ได้”กู้หว่านเยว่นึกอะไรออกบางอย่าง “เหตุใดมีเพียงท่านอยู่ที่นี่คนเดียว หลี่เหมียนหยางกับหลี่เหมียนจงล่ะ?”“หลังจากที่พวกเขาสองคนพาข้ามาส่งที่นี่ ข้าก็ให้พวกเขาไปหาผู้อาวุโสใหญ่และผู้อาวุโสสามแล้ว”เจ้าสำนักล่วงลับไปแล้ว บัดนี้นับว่าเขาโดดเดี่ยวไร้พรรคพวกในสำนักเทียนจี หากไม่มีผู้อาวุโสคนอื่น ๆ คอยสนับสนุน คิดจะจัดการกับผู้อาวุโสรองง่าย ๆ ได้อย่างไร?“ข้าต้องการเปลี่ยนเสื้อผ้าที่เตรียมไว้ให้อาจารย์ใส่เมื่อล่วงลับไปแล้ว”ไป๋หลี่ชิงซีกล่าวถ้อยคำอันเศร้าโศก กู้หว่านเยว่รีบเอ่ยขึ้นอย่างมีไหวพริบ“เช่นนั้นข้ากับท่านพี่จะออกไปช่วยท่านเฝ้าประตูข้างนอกก่อน”พูดจบ นางก็ดึงซูจิ่งสิงออกไปด้วยกันทั้งสองคนรออยู่หน้าประตูสักพัก หลังจากไป๋หลี่ชิงซีเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เจ้าสำนักเสร็จแล้ว ก็เดินออกมาอย่างใจลอยกู้หว่านเยว่อดเตือนสติไม่ได้ว่า “ข้ารู้ว่าตอนนี้ท่านกำลังเศร้ามาก แต่เพื่อสุขภาพของท่านเอง ท่านนั่งบนรถเข็นจะดีกว่า ไม่เช่นนั้นบาดแผลของท่านอาจจะปริได้”ไป๋ห
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1149
เสียงนี้มีพลังทะลุทะลวงอย่างมาก เสียงขลุ่ยดังขึ้นมา ลมพัดผ่านผืนป่า เสียงกรอบแกรบดังมาจากทุกทิศทาง“พวกเจ้าดูสิ นั่นมันงู!”ลูกศิษย์ของสำนักเทียนจีที่อยู่นอกชานเรือนตะโกนโหวกเหวก สวีซวี่รื่อกับผู้อาวุโสรองรีบหันไปมอง แล้วก็ต้องตกใจขนหัวลุกทันทีกับงูไผ่เขียวที่คืบคลานออกมาจากป่าไผ่แห่งนั้นไม่หยุด“งู งูมากมายพวกนี้มาจากไหนกัน?”ขาทั้งสองของสวีซวี่รื่ออ่อนแรงด้านนอกสำนักเทียนจีของพวกเขาล้วนเป็นป่าไผ่ กลางป่าไผ่มีงูไผ่เขียวอยู่ไม่น้อยจริง ๆโดยปกติแล้ว งูไผ่เขียวเหล่านี้จะไม่ออกมาทำร้ายผู้คน วันนี้มันเกิดอะไรขึ้น?“เพราะหญิงผู้นั้น”สายตาของผู้อาวุโสรองจับจ้องไปที่กู้หว่านเยว่คนอื่น ๆ ก็สังเกตเห็นว่า งูไผ่เขียวเคลื่อนไหวไปตามตามเสียงขลุ่ยของนางอย่างชัดเจนและหลังจากที่งูไผ่เขียวเหล่านั้นคืบคลานเข้ามา ก็หยุดอยู่รอบตัวกู้หว่านเยว่ ล้อมรอบไป๋หลี่ชิงซีและพวกเอาไว้ตรงกลางพอดีหันหน้าออกมา แลบลิ้นใส่ภายนอกอย่างพร้อมเพรียงกันดูจากท่าทาง กำลังปกป้องไป๋หลี่ชิงซีอย่างชัดเจน“หมอเทวดากู้ ท่าน”ดวงตาของไป๋หลี่ชิงซีกะพริบด้วยความเหลือเชื่อและความประหลาดใจ กู้หว่านเยว่ควบคุมสัตว์ร้ายได
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1150
กู้หว่านเยว่ลูบจมูก สงสัยว่าคนผู้นี้จะลืมไปแล้วหรือเปล่าว่าเมื่อก่อนนางเคยขอเงินหนึ่งแสนตำลึง แต่ปรากฏว่าเขาไม่มีให้“ข้าแนะนำให้ท่านไปดูห้องเก็บของของตัวเองดีกว่า” นางเตือนด้วยความหวังดีทันใดนั้นเด็กรับใช้คนหนึ่งก็วิ่งเข้ามาจากข้างนอก วิ่งไปหาสวีซวี่รื่ออย่างกระวนกระวาย“คุณชาย ไม่ได้การแล้ว ห้องเก็บของของท่านถูกปล้น!”“อะไรนะ?” สวีซวี่รื่อยังไม่ทันรู้ตัวด้วยซ้ำว่าเกิดอะไรขึ้น ก็ได้ยินเด็กรับใช้พูดต่อไปว่า “ไม่ใช่แค่ห้องเก็บของถูกปล้น แต่ข้าวของทุกอย่างในห้องก็ถูกขนออกไปหมด แม้แต่ผมสักเส้นเดียวก็ไม่เหลือ”เขากล่าวเสริมอีกประโยคอย่างอ่อนแรง “ผู้อาวุโสรองก็เช่นกัน ข้าวของของท่านก็ถูกปล้นไปด้วย”สองอาจารย์และศิษย์ถึงกับหน้าถอดสี ราวกับจานสีที่พลิกคว่ำ หลากสีสันผสมปนเปน่าขบขันยิ่งนักทั้งสองคนอยากจะกลับไปดูห้องเก็บของเหลือเกิน ก็เหลือบเห็นกู้หว่านเยว่หัวเราะตัวงอ“เป็นฝีมือของท่านหรือ?”“ถูกต้อง หญิงผู้นี้นี่ล่ะ”กู้หว่านเยว่เผยรอยยิ้มที่น่าโมโหยิ่งนักออกมา สองคนนี้คนหนึ่งส่งมือสังหารมาไล่ล่านาง อีกคนหนึ่งเป็นสายลับที่ทูเจวี๋ยส่งมา ยามนางโหดเหี้ยมขึ้นมาจะไม่ออมมือสักนิด“ข้าจะ
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1151
“ไม่พูดความจริงกระนั้น? ไม่เป็นไร ข้าย่อมมีหลากหลายวิธี ทำให้เจ้าพูดความจริง”ซูจิ่งสิงจับแขนขวาของเขา บิดแรงๆ ทีหนึ่ง แขนของผู้อาวุโสรองถูกถอดออกในทันใด“อ๊า!”เขากรีดร้องเสียงดังลั่น“ยังไม่พูดอีก จะดึงเส้นเอ็นของเจ้าออกมา” ซูจิ่งสิงพูดขู่“ข้าพูด!”ความเจ็บปวดทำให้ตัวผู้อาวุโสรองเปียกชื้น ราวกับผุดขึ้นจากน้ำก็มิปาน“ขอร้องเจ้าปล่อยข้าก่อน ข้าพูด!”อาจเพราะเจ็บมากเกินไป เขาถึงขั้นพูดภาษาทูเจวี๋ยออกมาซูจิ่งสิงเห็นเขารู้จักกลัวแล้วจริงๆ ไม่ใช่คนฉลาดเล่นอุบายอะไร ถึงยอมปล่อยมือผู้อาวุโสรองรีบปิดแขนขวาที่กำลังเจ็บปวดเอาไว้ แม้ว่าเขาเป็นคนสอดแนมที่ทูเจวี๋ยส่งมา แต่อยู่อย่างสุขสบายในสำนักเทียนจีมาหลายปี ไม่อาจทนต่อการทรมานได้ตั้งนานแล้วซูจิ่งสิงพูด “ข้าถามเจ้า เจ้าเป็นวางยาพิษบนตัวเจ้าสำนักใช่หรือไม่?”“ใช่”ผู้อาวุโสรองพยักหน้าด้วยความเจ็บปวด“เจ้าสำนักสงสัยในตัวข้า เพื่อมิให้ฐานะถูกเปิดเผย ข้าทำได้เพียงวางยาเขา”“เจ้ามาสำนักเทียนจี ใช่หรือไม่ว่าเพื่อส่งรายงานให้ทูเจวี๋ย?” ซูจิ่งสิงถามต่ออย่างไรเสียก็อธิบายปัญหาหนึ่งได้แล้ว จากนี้ไปก็ต้องอธิบายปัญหาอื่น ผู้อาวุโสรองเอง
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1152
“ท่านแม่ทัพเขา...”เมื่อครู่ผู้อาวุโสรองยังดีๆ อยู่เลย จู่ๆ ก็ตัวสั่นสะท้าน กุมหน้าอกด้วยความเจ็บปวดจากนั้นกู้หว่านเยว่เห็นเขาร้องออกมา ต่อมาแมลงบินตัวหนึ่งก็บินออกจากอกของเขา สุดท้ายผู้อาวุโสรองก็ล้มลงกับพื้น เลือดออกทวารทั้งเจ็ดและตายไปการเปลี่ยนแปลงอย่างกะทันหันนี้ ทำให้กู้หว่านเยว่และซูจิ่งสิงสองคนตกตะลึงพรึงเพริด“คือหนอนกู่!”กู้หว่านเยว่หยิบขวดใบหนึ่งออกจากมิติอย่างว่องไว จับหนอนกู่ไว้“เขาไม่มีลมหายใจแล้ว”ซูจิ่งสิงดึงมือกลับ หนอนกู่นี้บินออกจากอกของผู้อาวุโสรอง บัดนี้เขาตายไปแล้ว“ท่านยังจำตอนอยู่ที่เจดีย์หนิงกู่ ยามพวกเราสอบสวนคุณหนูใหญ่สกุลหลัว หนอนกู่ตัวหนึ่งก็บินออกจากร่างกายของนาง”หนอนกู่ตัวนั้นบัดนี้ยังอยู่ภายในมิติของกู้หว่านเยว่กู้หว่านเยว่รีบนำขวดใส่หนอนกู่อีกตัวออกมา จากนั้นวางขวดสองใบไว้ด้วยกัน หนอนกู่ทั้งสองขวดเหมือนกันไม่ผิดไปดั่งคาด“หนอนกู่สองตัวเหมือนกัน ดูท่าแล้วหนอนกู่สองตัวนี้ล้วนเป็นเหยลวี่เจิงเตรียมไว้ป้องกันข่าวรั่วไหล ตั้งใจฝังไว้ภายในร่างกายของพวกเขา”เหยลวี่เจิงคนนี้ร้ายกาจยิ่งนัก ถึงขั้นใช้หนอนกู่เป็นดูท่าแล้วหากถึงยามจำเป็น พวกเขายั
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1153
กู้หว่านเยว่จรดขลุ่ยบนริมฝีปาก เสียงขลุ่ยดังขึ้น เหล่างูไผ่เขียวที่มาปกป้องนางแยกย้ายจากไป“สวรรค์ นี่ข้ามิได้เห็นภาพหลอนหรอกกระมัง?”หลี่เหมียนหยางขยี้ตาแรงๆ“งูเหล่านั้น! หมอเทวดากู้ถึงขั้นสามารถทำให้พวกมันเชื่อฟังคำสั่งของนางได้!”นางตกใจอ้าปากค้างจนคางเกือบหลุด ตอบสนองอย่างว่องไว “หรือว่านี่ก็คือการควบคุมสัตว์ร้ายที่เคยได้ยิน?”ทุกคนต่างเป็นคนเคยผ่านโลกมาก่อน ย่อมรู้ว่าโซ่วอ๋องแห่งซีเป่ยมีวิชาควบคุมสัตว์ร้าย จึงไม่ได้มองกู้หว่านเยว่เป็นปีศาจสาวตรงข้ามกันสายตาของแต่ละคนยามสบมองนาง เปี่ยมความเคารพและเหลือจะเชื่อเมื่อครู่ยามพวกเขามาถึง ศิษย์ที่เคยอยู่ที่นี่ก่อนหน้านี้พูดว่ากู้หว่านเยว่ควบคุมสัตว์ร้ายได้ พวกเขายังไม่เชื่ออยู่เลยนะ“หมอเทวดากู้ ท่านยอดเยี่ยมยิ่งนัก!”พวกหลี่เหมียนจงรีบเดินเข้ามา แววตาเปล่งประกายสบมองกู้หว่านเยว่ ภายในสายตาเจือความเคารพต่อผู้แข็งแกร่งกู้หว่านเยว่ชินชากับสายตาเช่นนี้แล้ว ยิ้มน้อยๆ เก็บขลุ่ยกลับไป“ทักษะเล็กน้อย ไม่ควรค่าให้เอ่ยถึง”“ผู้อาวุโสรองตายแล้ว?!” ผู้เฒ่าผมขาวโพลนทางด้านข้างร้องอุทานอย่างตกตะลึง รีบก้าวเท้าฉับไวไปหยุดข้างศพของผู้อาว
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1154
ทุกคนต่างคุกเข่าลง “คารวะเจ้าสำนัก”“ศิษย์พี่ ยกโทษให้ข้าด้วย” สวีซวี่รื่อร้องตะโกนอย่างกะทันหันเมื่อครู่เขาถูกคนจับไว้ ใช้เชือกป่านมัดโยนไว้ที่ฝั่งหนึ่งเห็นว่าเหตุการณ์ยุติลงแล้ว เขารีบขอความเมตตา“ทั้งหมดนี้ล้วนเป็นอาจารย์บังคับข้าให้ทำ ข้าเป็นผู้บริสุทธิ์ ขอร้องท่านปล่อยข้าไปเถอะ”เขาคุกเข่าต่อหน้าไป๋หลี่ชิงซีอย่างไร้ยางอาย โขกศีรษะปึกๆกู้หว่านเยว่ขมวดคิ้ว คนผู้นี้ช่าง “ยืดได้งอได้ปรับตัวได้ดี” จริงๆ สมเป็นศิษย์ของผู้อาวุโสรอง คนหนึ่งเห็นศิษย์เป็นหมาก คนหนึ่งพริบตาต่อมาก็ขายอาจารย์แล้ว“เรื่องที่เจ้าทำเหล่านั้น ข้ารู้ทั้งหมดแล้ว บัดนี้ย่อมไม่สามารถปล่อยเจ้าไปอย่างง่ายดายได้”ไป๋หลี่ชิงซีมองเขาสายตาเย็นชาแวบหนึ่ง ภายในใจไร้คลื่นอารมณ์ โบกมือสั่งให้คนพาเขาออกไป“เจ้าสำนัก”สายตาถังหวยเผยแววลังเล คุกเข่าบนพื้นอย่างกะทันหัน“ท่านจับข้าไปด้วยกันเถอะ”อย่างไรเสียก่อนหน้านี้เขาก็ฟังคำสั่งของผู้อาวุโสรอง เกือบฆ่าไป๋หลี่ชิงซีไปแล้วแววตาเขาเปี่ยมความรู้สึกผิด นึกได้ว่าไป๋หลี่ชิงซีเคยช่วยชีวิตเขาไว้ รู้สึกผิดอย่างมากภายในใจ“ลุกขึ้นเถอะ”ไป๋หลี่ชิงซีขมวดคิ้วพูดออกมาหนึ่งประโ
Latest chapter
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1456
“นี่ท่านถูกพิษกระนั้นหรือ?”กู้หว่านเยว่เอียงศีรษะจับชีพจรให้เขา จับชีพจรอย่างละเอียดอยู่นาน ถึงพูดออกมาอย่างแปลกใจ“พิษนี้แปลกยิ่งนัก”“อย่างไรหรือ?” ไป๋หลี่ชิงซีเอ่ยถามอย่างอดไม่ได้ เสียดายเขามีใบหน้าหล่อเหลา แต่กลับเป็นคนพูดมากคนหนึ่ง“ยาพิษนี้มองดูแล้ววางยาได้ยุ่งยากอย่างมาก จะถอนพิษกลับยุ่งยากยิ่งกว่า แต่แปลกก็แปลกที่พิษนี้ไม่ส่งผลร้ายต่อร่างกายคน พิษน้อยมาก เพียงแต่ยากจะถอนออกได้”ดังนั้นบัดนี้มองท่าทางของต้วนหลานซิวดูแล้ว ยังมีชีวิตชีวา ไม่คล้ายคนถูกวางยาพิษ“ฟังท่านพูดแล้วคล้ายเป็นเช่นนี้จริงเสียด้วย”ไป๋หลี่ชิงซีเองก็ไม่โง่คนทั่วไปวางยาผู้อื่น บ้างก็เพื่อฆ่าคนผู้นั้นให้ตายคาที่ บ้างก็ต้องการใช้พิษควบคุมเขาฝ่ายแรกออกฤทธิ์เร็ว พิษร้ายแรงมาก ไม่ถึงหนึ่งชั่วยามก็สามารถทำให้พิษกำเริบจนเลือดออกทวารทั้งเจ็ดและตายไปฝ่ายหลังเล่า แม้ว่าไม่ถึงแก่ชีวิต แต่หากพิษกำเริบก็ทำให้คนเจ็บปวดทรมาน หาไม่แล้วจะสามารถควบคุมคนผู้นั้นได้เยี่ยงไร?ทว่ายาพิษภายในร่างกายของต้วนหลานซิวแปลกมากไม่เพียงไม่มีพิษ หนำซ้ำยังทำร้ายร่างกายน้อยมาก เพียงแต่ยากจะถอนพิษได้ก็เท่านั้น“อาจารย์อาเล็ก ท่าน
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1455
ซูจิ่งสิงใคร่ครวญครู่หนึ่ง กลับมิได้เอาแต่ใจเกินไป ฟังความเห็นของกู้หว่านเยว่เรื่องของลูกชายลูกสาวคือวาสนาไม่อาจฝืนได้เขามอบสำเนาคำสารภาพให้ฉู่เฟิง ออกคำสั่ง“ประกาศออกไป”“พ่ะย่ะค่ะ” ฉู่เฟิงรับของไป บังเอิญไป๋หลี่ชิงซีเดินเข้ามาจากภายนอกพอดี“อาจารย์อาเล็กของข้ามาแล้วขอรับ”ยามกู้หว่านเยว่อยู่ที่เมืองเหยาก็ให้เขาเดินทางมาแล้วคิดไม่ถึงระหว่างเดินทางจะได้เผชิญหน้ากับแผ่นดินไหว เสียเวลาไปหลายวันดังนั้นจึงเปลี่ยนเส้นทางมายังซุ่ยโจว ทุกคนมารวมตัวกันที่ซุ่ยโจว“ท่านรีบพาเขาเข้ามาเร็วเข้า”บัดนี้กู้หว่านเยว่มีเวลาว่าง ไม่มีธุระอะไร ผ่านไปอีกครู่ก็ไม่แน่แล้ว ลั่วยางสามารถมาหานางได้ทุกเมื่อ“ได้”ไป๋หลี่ชิงซีหันหลังกลับ พาอาจารย์อาเล็กเข้ามา“ท่านอาจารย์อาเล็กรีบเข้ามาเถอะเจ้าค่ะ”กู้หว่านเยว่เคยพบอาจารย์ของไป๋หลี่ชิงซีมาก่อน มีภาพของอาจารย์อาเล็กอยู่ภายในใจ คาดว่าน่าจะเหมือนกับอดีตเจ้าสำนักผู้ล่วงลับ ไว้เคราสีเทาและมีสีหน้าขรึมเคร่งตลอดเวลาคิดไม่ถึง ไป๋หลี่ชิงซีจะพาท่านอาผู้หล่อเหลาอายุราวสามสิบเข้ามาคนหนึ่ง“ข้าต้วนหลานซิว คารวะท่านอ๋องและพระชายา”ท่านอาผู้หล่อเหลาหรื
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1454
“ใช่แล้ว”ซูจิ่งสิงพยักหน้า กอดกู้หว่านเยว่พลางอธิบาย“ภายในมือของเว่ยเฉิงมีจุดอ่อนของหลี่กวงถิง เขาเพียงเข้าคุกและพูดกับเขาสองสามประโยค ก็ทำให้หลี่กวงถิงตกใจหน้าถอดสีแล้ว เปลี่ยนคำพูดยอมเขียนคำสารภาพ”เว่ยเฉิงคนนี้ช่างมีความสามารถโดยแท้ตรงข้ามกันร้ายกาจกว่าในต้นฉบับมาก“เจียงหรงใกล้คลอดแล้ว”ซูจิ่งสิงกอดกู้หว่านเยว่ สุ้มเสียงนุ่มนวลอยู่บ้าง“เว่ยเฉิงเองก็เหมือนข้า เป็นคนหลงภรรยาคนหนึ่ง เมื่อหนึ่งเดือนก่อนเขาเองก็เขียนจดหมายให้ข้าพูดว่าหลังกลับจากเขตซีเป่ยจะขออยู่เป็นเพื่อนยามเจียงหรงคลอด ข้าอนุญาตแล้ว”กู้หว่านเยว่พยักหน้าในต้นฉบับ เดิมทีเว่ยเฉิงและเจียงหรงก็รักกันอย่างลึกซึ้งยิ่งไม่ต้องพูดถึงจุดจบอันแสนโหดร้ายของเจียงหรงในตอนท้ายหากเว่ยเฉิงฝันถึงอดีต ได้เห็นจุดจบของเจียงหรงในต้นฉบับ เช่นนั้นสำหรับภรรยาของเขาคนนี้ เขาจะต้องรักและให้ความสำคัญมากยิ่งกว่าตอนแรกแน่“เช่นนี้ก็ดีเหมือนกัน ผู้หญิงคลอดลูกคือต้องผ่านประตูวิญญาณมาหนึ่งรอบ มีสามีของตนอยู่ข้างกาย นี่ก็เป็นเรื่องดีต่อเจียงหรง”กู้หว่านเยว่ไม่พูดอะไรซูจิ่งสิงได้ยินแล้วกลับดีใจต้องผ่านประตูวิญญาณมาหนึ่งรอบ เขา
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1453
“นี่หมายความว่ากระไร?”เฉิงทั่วงุนงง ไม่อาจตอบสนองในทันทีเลยได้“เทพเจ้าเห็นราษฎรน่าสงสารจึงประทานยาให้”กู้หว่านเยว่พูดทิ้งท้ายอย่างลึกลับไว้หนึ่งประโยค จูงซูจิ่งสิงหันหลังจากไป อย่างไรเสียเฉิงทั่วก็ไม่สามารถถามจนถึงที่สุดได้“แม่ทัพเฉิง อย่าลืมลงไปรับโทษยี่สิบไม้ทหารเล่า”ก่อนจากไป ซูจิ่งสิงเอ่ยเตือน“ข้าน้อยจะไปเดี๋ยวนี้เลย!”ขอเพียงราษฎรเมืองซุ่ยโจวได้รับความช่วยเหลือ ยังไม่ต้องพูดถึงยี่สิบไม้ทหาร ต่อให้เป็นห้าสิบไม้เขาก็ยอมเฉิงทั่วลงไปอย่างมีความสุขถูกตี เขากลับยังมีความสุขมาก“น้องหญิง มีข่าวด่วนส่งมา”ซูจิ่งสิงรับจดหมายบนขาของนกพิราบทองคำ หลังอ่านแล้วก็เผยสีหน้าตื่นเต้นออกมาอย่างกะทันหัน“เกิดอันใดขึ้นหรือเจ้าคะ?”กู้หว่านเยว่เดินเข้าไปหยุดข้างกายเขา ซูจิ่งสิงรีบส่งจดหมายให้นาง“เจ้าอ่านดู!”นางก้มหน้าอ่าน ใบหน้าเผยแววตกตะลึงระคนดีใจ“หลี่กวงถิงยอมออกหน้าอธิบายแล้ว ดีเหลือเกิน”นับตั้งแต่กู้หว่านเยว่และซูจิ่งสิงจับตาเฒ่าหลี่กวงถิงคนนี้เป็นเชลยแล้ว ก็ขังเขาไว้ในคุกใหญ่อยู่ตลอด รอเขาเขียนคำสารภาพตาเฒ่าคนนี้ไม่ยอมแพ้มาโดยตลอดคิดไม่ถึงเลยว่าจะคิดตกแล้ว“ท่านพ
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1452
แม้ว่าภายในมิติของนางจะมีแปลงสมุนไพร แต่ภายในแปลงสมุนไพรล้วนปลูกสมุนไพรหายาก ไม่มีสมุนไพรรักษาโรคไข้รากสาดน้อยธรรมดาดังนั้น สมุนไพรเหล่านี้ล้วนเป็นกู้หว่านเยว่ซื้อจากแพลตฟอร์มซื้อขายการแจกจ่ายยาเริ่มขึ้นอย่างว่องไวเหล่าราษฎรขยับขึ้นมาทีละคน ขบวนคนเริ่มขยับอย่างเชื่องช้า“พี่หญิงหว่านเยว่ ท่านไปพักผ่อนก่อนเถอะ”ลั่วยางเข้ามาเตือนนางหนึ่งประโยค เอ่ยปากอย่างห่วงใย“ข้าบอกกับหมอเหล่านั้นแล้ว หากพวกเขาไม่แน่ใจโรค ค่อยมาถามข้าเจ้าค่ะ”นางอธิบาย“หากข้าเองก็หมดหนทาง ค่อยให้คนเข้าไปหาท่าน”กู้หว่านเยว่พยักหน้า “เช่นนี้ก็ดีเหมือนกัน”เกาเจี้ยนสบมองลั่วยางอย่างสงสาร “ยางเอ๋อร์ เจ้าต้องเหนื่อยแล้ว”แม้พูดว่าด้านหน้ายังมีหมอตรวจอาการก่อนแต่คนมากถึงเพียงนี้ ย่อมมีหมอที่รักษาไม่ได้รวมเข้าด้วยกัน ก็เพียงพอให้ลั่วยางยุ่ง“ข้าไม่เป็นไร สามารถรักษาราษฎรได้ ช่วยได้หนึ่งชีวิตก็คือหนึ่งชีวิต”ลั่วยางหยิบธงหนึ่งผืนออกมา สองสามคนมองดู ได้เห็นตัวอักษรคำว่าหุบเขาราชาโอสถสามคำบนนั้น“ข้ารับปากท่านอาจารย์ไว้แล้ว จะต้องหาโอกาสประกาศเรื่องหุบเขาราชาโอสถดีๆบังเอิญจะได้ฉวยโอกาสนี้ประกาศให้ราษฎ
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1451
ทหารชั้นผู้น้อยคนหนึ่งวิ่งเข้าอย่างรีบร้อนจากด้านนอกประตู พูดออกมาอย่างลนลาน ทำให้เฉิงทั่วตื่นตระหนก“มีอันใด เกิดอันใดขึ้นหรือ?”หรือว่ากลัวสิ่งใดสิ่งนั้นก็มากระนั้น?“ด้านนอกประตู ด้านนอกประตูมีราษฎรป่วยหนักมากมายมาขอรับ ต่อแถวยาวเหยียดอยู่ด้านนอกประตู แถวยาวไปจนถึงประตูเมืองแล้ว”ทหารชั้นผู้น้อยกลืนน้ำลายอึกหนึ่ง ไม่เคยเห็นแถวยาวเช่นนี้มาก่อน“ที่แท้ก็มีคนต่อแถวมากนี่เอง”เฉิงทั่วตบศีรษะทหารชั้นผู้น้อยทีหนึ่งอย่างไม่สบอารมณ์ “ครั้งหน้าพูดให้เข้าใจหน่อย อย่าหายใจแรง ทำข้าตกใจแทบตาย”ทหารชั้นผู้น้อยลูบศีรษะ บ่นพึมพำเสียงแผ่ว “คำนี้ของท่านแม่ทัพ หรือว่านี่ไม่ทำให้คนตกใจกันเล่า?”ราษฎรมากถึงเพียงนี้ล้อมจวนแม่ทัพไว้ หากเกิดความวุ่นวาย ทำให้คนตายจะทำเยี่ยงไร?“เจ้า นำทหารม้าสองหน่วยไปดูแลรักษาความเรียบร้อยบนถนนให้ดี”เฉิงทั่วชี้ไปยังคนสนิทที่หน้าประตู เห็นว่าถึงเวลาแจกจ่ายยาแล้ว เขาเตรียมไปดูสถานการณ์ที่หน้าประตูจวนแม่ทัพในเวลานี้ หน้าประตูจวนแม่ทัพคลาคล่ำไปด้วยผู้คนเหล่าราษฎรรอคอยอย่างมีความหวัง หวังว่าจะสามารถได้รับยาเพียงพอเพื่อช่วยตนเองหรือคนในครอบครัว“จะเริ่มแจกจ่าย
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1450
เขาครุ่นคิดอยู่สักครู่ พลางแอบมองสีหน้าของซูจิ่งสิง ไม่กล้าอยู่ในเรือนนานเกินไป จึงรีบออกไปพร้อมกับรองแม่ทัพ“ท่านแม่ทัพ สิ่งที่พระชายาพูดเป็นความจริงหรือไม่? คงไม่ได้คุยโวหรอกนะ?”หลังจากที่ทั้งสองออกมาข้างนอกแล้ว รองแม่ทัพก็พูดขึ้น“ประชาชนที่ป่วยในเมืองไม่ใช่แค่คนหรือสองคน ยามากมายขนาดนั้น พระชายาจะหามาได้หรือ?”เขาคิดอยู่เสมอว่าคำพูดของกู้หว่านเยว่นั้นไม่น่าเชื่อถือบางทีอาจเป็นเพราะวันนี้ถูกแม่ทัพชี้หน้าตำหนิ รู้สึกทั้งอายทั้งโกรธ ต้องการทวงศักดิ์ศรีคืนมา จึงได้พลั้งปากคุยโวโอ้อวดออกไป“ไม่รู้สิ”เฉิงทั่วส่ายหัวสติปัญญาบอกเขาว่า กู้หว่านเยว่นั้นไม่สามารถหาสมุนไพรได้มากมายขนาดนั้นภายในระยะเวลาอันสั้นแน่นอนแต่เขาก็นึกถึงตอนที่โจมตีเมืองเหยาขึ้นมาอีก ดินปืนและกระสุนปืนใหญ่เหล่านั้นที่ส่งลงมาจากเมือง รวมถึงธนูที่มีรัศมีการยิงไกลมากสิ่งของเหล่านี้เขาไม่เคยคาดคิดมาก่อนถ้าหากในตอนนี้สิ่งของที่เขาไม่คาดคิด กู้หว่านเยว่บังเอิญมีพอดีล่ะ?“ถ้าอย่างนั้นคำสั่งของพระชายาเมื่อครู่นี้ พวกเรายังต้องปฏิบัติตามหรือไม่?”รองแม่ทัพค่อนข้างเป็นกังวล“เมื่อข่าวนี้แพร่กระจายออกไป อีกสาม
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1449
เขามีสีหน้าร้อนใจ ชิงเหลียนครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง“ท่านรอสักครู่ ข้าจะเข้าไปรายงานก่อน”ภายในห้อง กู้หว่านเยว่ได้ยินเสียงดังเอะอะจากด้านนอกแล้ว จึงรีบพาซูจิ่งสิงออกมาจากมิติในขณะที่ชิงเหลียนเข้ามา นางกำลังเปิดประตูพอดี“พระชายา แม่ทัพเฉิงอยู่ข้างนอก...”“ข้าได้ยินทุกอย่างแล้ว เจ้าให้เขาเข้ามาเถอะ”กู้หว่านเยว่หาวนอน“อ้อ ถือโอกาสรับประทานอาหารเช้าไปด้วย”เมื่อคืนนี้ นางและซูจิ่งสิงยุ่งอยู่ในมิติตลอดทั้งคืน“เพคะ”ชิงเหลียนรีบออกไป เฉิงทั่วก็เข้ามาจากทางด้านนอกอย่างไม่พอใจ“คารวะท่านอ๋องและพระชายา”เขาทำความเคารพแบบขอไปที แล้วเริ่มบ่นว่า“พระชายา เมื่อคืนข้าน้อยเตือนท่านแล้วว่า จะช่วยเหลือผู้คนในเมืองนี้ส่งเดชไม่ได้ อาจก่อให้เกิดความโกลาหลได้”น้ำเสียงของเขาไม่สู้ดีนัก“ดูสิ เมื่อวานท่านนำหญิงผู้นั้นมารักษาในจวนละแวกนี้ ผลปรากฏว่าเรื่องนี้ถูกผู้มีเจตนาเผยแพร่ออกไปเมื่อเช้านี้ เวลานี้ด้านนอกจวนแม่ทัพมีผู้ป่วยเต็มไปหมดท่านก็รู้ เมื่อเกิดความโกลาหลขึ้นมา จะกลายเป็นเรื่องใหญ่”เมื่อเฉิงทั่วพูดถึงความร้อนใจ ก็อดไม่ได้ที่จะจ้องมองกู้หว่านเยว่ สายตานั้นเต็มไปด้วยคำถาม“แม่ทั
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1448
ยิ่งไปกว่านั้นยังสวมถุงมือและผ้าคลุมหน้าอีกด้วยเห็นได้ชัดว่าหญิงผู้นั้นอับจนหนทางแล้ว พอเข้ามาก็คุกเข่าลงตรงหน้าพวกเขาทันที“ท่านผู้สูงศักดิ์ทั้งหลาย พวกท่านได้โปรดช่วยลูกของข้าด้วย เขาเพิ่งห้าขวบเท่านั้น”หญิงผู้นั้นกอดลูกไว้แน่นในอ้อมแขน“เขาฉลาดมาก และเชื่อฟังมากด้วย มักจะช่วยข้าทำงานอยู่บ่อยครั้ง สามารถอ่านหนังสือและจดจำตัวอักษรได้ตั้งแต่ยังเด็กเช่นนี้ พวกท่านได้โปรดช่วยชีวิตเขาด้วย ต่อให้ต้องเอาชีวิตของข้าก็ตาม”หญิงผู้นั้นร้องไห้น้ำมูกน้ำตาไหลกู้หว่านเยว่ให้นางวางลูกลงบนเบาะนุ่ม เพื่อสะดวกในการตรวจวินิจฉัย“แล้วพ่อของเด็กล่ะ เหตุใดเจ้าถึงอยู่ที่นี่คนเดียว?”หญิงผู้นั้นมีอาการป่วยอย่างเห็นได้ชัด แก้มตอบลึก“ตาย ตายแล้ว”หญิงผู้นั้นสะอึกสะอื้นตอบ“เป็นไข้หวัด ไม่มียารักษา ทนได้ไม่ถึงครึ่งเดือนก็ตายแล้ว”กู้หว่านเยว่นิ่งเงียบไปครู่หนึ่ง “ขอโทษนะ”หญิงผู้นั้นส่ายหัว “มันคือโชคชะตา แต่ขอให้หมอช่วยชีวิตลูกของข้าด้วย แม้ว่าต้องการให้ข้าไปตาย ข้าก็เต็มใจ”กู้หว่านเยว่ได้ยินดังนั้นก็รู้สึกเจ็บปวด ซูจิ่งสิงที่อยู่ข้าง ๆ ก็กำหมัดทั้งสองแน่น“ไม่ต้องให้เจ้าไปตายหรอก ให้ข้าดู
