All Chapters of ชายาแพทย์พลิกชะตา: Chapter 101 - Chapter 110

กู้หว่านเยว่ใคร่ครวญพลางพูด “รอข้าถึงเจดีย์หนิงกู่ เจ้าพานายท่านผู้เฒ่าอวิ๋นมาพบข้า ข้าจะช่วยเขาถอนพิษ”อวิ๋นมู่กำลังกังวล เขามอบความจริงใจให้กู้หว่านเยว่แล้ว พิษของบิดาจะทำเยี่ยงไร ได้ยินแล้วก็ดีใจอย่างบ้าคลั่ง“ท่านพูดจริงหรือ? พิษนี้ของท่านพ่อข้า เคยหาหมอเทวดามามากมายนัก”“นั่นก็เพราะเจ้ามิได้มาหาข้า”ผงพระจันทร์เสี้ยวพิษนี้ นางเคยถอนมาก่อน“ข้าสามารถถอนพิษของนายท่านผู้เฒ่าอวิ๋นได้ แต่ก่อนถอนพิษ เจ้าต้องรับมือกับผู้ลึกลับ อย่างไรเสียบ่อน้ำมันก๊าดนี้ ข้ารับไปแล้ว”เหตุที่อวิ๋นมู่ถูกผู้ลึกลับควบคุมไว้ ก็เพราะพิษของนายท่านผู้เฒ่าอวิ๋นในเมื่อกู้หว่านเยว่บอกเขา พิษสามารถถอนได้ เช่นนั้นเขาย่อมไม่กลัว“ท่านวางใจ ขอเพียงสามารถถอนพิษของท่านพ่อข้าได้ เมื่อนั้นข้าสามารถพูดให้ชัดเจนได้ว่าขุดน้ำมันก๊าดยังต้องใช้เครื่องมือ พยายามยื้อเวลาออกไปก่อน”อวิ๋นมู่พูดอย่างกะทันหัน“แต่ บ่อน้ำมันก๊าดนี้...”“ขุดบ่อน้ำมันก๊าดต่อไป น้ำมันก๊าดที่ขุดออกมาแล้ว ทั้งหมดล้วนส่งไปยังเจดีย์หนิงกู่ เมื่อนั้นข้ามีวิธีใช้งาน”กู้หว่านเยว่สำทับเป็นขั้นเป็นตอน“หว่านเยว่ ในมือข้ามีตำรับดินปืนหนึ่งแผ่น”ซูจ

น่าเสียดายเสียงต่อมาของหลี่ซือซือเบามาก กู้หว่านเยว่ไม่ได้ยินเว้นเสียแต่ขยับขึ้นไปลอบฟังดู แต่ทำเช่นนี้ไม่เพียงถูกจับได้ ยังต้องเห็นฉากเสพสังวาสไม่ชวนพิศของพวกเขาอีกด้วยกู้หว่านเยว่ไม่อยากให้ตาของตนสกปรกเห็นว่าทั้งสองหารือกันเรียบร้อยแล้ว ทั้งยังกลับมาทำกิจกรรมใหม่อีกครั้ง เสียงร้องยิ่งดังขึ้นเรื่อย ๆ กู้หว่านเยว่รู้สึกเมามายขึ้นมาแล้วซูจิ่งสิงขมวดคิ้วแน่น “จะเก็บหลี่ซือซือไว้ต่อไปไม่ได้แล้ว ข้าจะหาโอกาสจัดการนาง”“ท่านจะทำเยี่ยงไร?” กู้หว่านเยว่เองก็เกิดจิตสังหารแล้วซูจิ่งสิงใคร่ครวญพลางพูด “ภายในถ้ำลงมือไม่ง่าย รอออกจากถ้ำแล้ว สร้างอุบัติเหตุขึ้นมาอย่างหนึ่งตามสถานการณ์พาไป”เช่นนี้ก็ไม่สร้างปัญหาให้ซุนอู่ มิหนำซ้ำยังไม่เดือดร้อนถึงตนเอง“ท่านพิจารณารอบคอบยิ่งนัก”กู้หว่านเยว่พยักหน้าลง ระหว่างเดินทางซุนอู่ดีต่อพวกเขาไม่เลว นางเองก็ไม่อยากสร้างปัญหาให้ซุนอู่ทว่านางไม่อยากได้ยินเสียงครวญครางของสองคนนี้อีกแล้ว ซื้องูน้ำตัวหนึ่งจากช่องทางซื้อขาย โยนใส่เท้าซูหัวจวิ้นและหลี่ซือซือสาเหตุที่มิได้ซื้องูพิษ ก็เพราะกลัวงูเลื้อยออกไปทำร้ายคนอื่นที่ภายนอกทว่าเพียงครู่เดียว หล

เมื่อครู่ทุกคนยังดีๆ อยู่เลย บัดนี้แต่ละคนล้วนนอนบนพื้น กุมท้องของตนเจ็บปวดเจียนตาย“พี่สะใภ้ใหญ่ ท่านมาเสียที”ซูจิ่นเอ๋อร์วิ่งเข้ามาอย่างร้อนใจ จูงมือนางพลางเอ่ยทักทาย“ไม่รู้ทุกคนเป็นอะไรไปแล้ว จู่ๆ ทั้งหมดก็เริ่มปวดท้องขึ้นมา”เหยียนซือหยวนที่อยู่ใกล้กับพวกเขาที่สุดงอตัว ร่างเล็กๆ คุดคู้เข้าหากัน มองกู้หว่านเยว่พลางขอความช่วยเหลืออย่างเจ็บปวดทรมาน“พี่หญิงกู้ เจ็บ ข้าเจ็บมาก...”“ซือหยวนไม่ต้องกลัว ลองหายใจเข้าลึกๆ จากนั้นส่งข้อมือให้ข้า” กู้หว่านเยว่เอื้อมไปคว้าข้อมือของเขาและจับชีพจรหลังจับชีพจรดีแล้วก็มั่นใจ นี่เขาถูกพิษแล้ว ส่วนทุกคนเกิดอาการเหมือนเขาทุกกระเบียดนิ้ว เห็นได้ชัดว่าถูกพิษหมู่กู้หว่านเยว่ขมวดคิ้วแน่นหลังนางเข้าถ้ำก็ตรวจสอบมาก่อนแล้ว ทุกสารทิศแห้งมาก แหล่งน้ำใต้ดินใสสะอาด คนอยู่ข้างในนี้ปลอดภัยมากนักในเมื่อเป็นเช่นนี้ เหตุใดทุกคนถึงถูกพิษได้?ขณะเดียวกัน สายตาซูจิ่งสิงทอประกาย กระซิบเตือน“ระวัง ข้าสงสัยว่าเรื่องนี้โจมตีมาที่เจ้า”กู้หว่านเยว่เองก็เดาจุดนี้ได้แล้ว นางหันมองทางหลี่ซือซือ พบว่าหลี่ซือซือกำลังมอบสายตาลำพองใจให้นาง“แม่นางกู้ ตกลงพวกเร

ส่วนประกอบของยาชนิดนี้ก็คือหญ้าต้วนฉาง ในยุคโบราณหญ้าต้วนฉางหาได้ไม่ยาก ไม่ว่าเป็นร้านขายยาสมุนไพร หรือในภูเขาลึกก็สามารถพบเห็นได้ทั้งสิ้นครั้งก่อนละแวกใกล้เคียงกับยอดเขาที่พวกเขาหลบหนีน้ำท่วมก็มีหญ้าต้วนฉางโตอยู่ผืนหนึ่ง ดอกไม้น้อยสีเหลืองเบ่งบานอยู่ด้านบน เมื่อนั้นนางยังเตือนทุกคนมิให้เผลอกินเข้าไปไม่แน่ว่า มีคนเกิดเจตนาไม่ดีตั้งแต่ตอนนั้นแล้วเซิ่งจวินโมโหดุดัน “ข้ายังคิดว่าเป็นเพราะโจ๊กไส้กรอกไม่สะอาดเสียอีก คิดไม่ถึงมีคนวางยาพิษจริงแม่นางกู้ เจ้ารีบบอกพวกเราสมควรทำเยี่ยงไร รอจนกระทั่งหาตัวคนวางยาพิษพบแล้ว ข้าจะทำให้เขาได้เห็นดีแน่!”คนอื่นต่างพากันพยักหน้า “ใช่แล้ว แม่นางกู้ พวกเราจะให้ความร่วมมือเจ้าหาตัวคนร้ายวางยาพิษเอง”หลี่ซือซือเห็นหมัดกระสอบทรายดังกรอบแกรบของเซิ่งจวิน ตัวสั่นทีหนึ่ง ลอบขยับถอยไปที่ด้านข้าง“ทุกคนอย่าเพิ่งใจร้อนเลย ให้ข้าเตรียมก่อนเล็กน้อย”ขณะเดียวกันกู้หว่านเยว่ให้ซูจิ่นเอ๋อร์ไปยกน้ำสะอาดเข้ามาหนึ่งอ่าง ใส่ยาน้ำหนึ่งขวดเข้าไปภายใน“อันที่จริงอยากรู้ว่าใครเป็นคนวางยานั้นง่ายมาก หญ้าต้วนฉางสามารถผสมเข้ากับยาน้ำในน้ำได้ ในเมื่อคนผู้นั้นใช้หญ้าต้วน

เพียงได้ยินว่าสามารถออกจากถ้ำได้แล้ว ทุกคนดีใจอย่างบ้าคลั่ง“ในที่สุดก็สามารถออกจากสถานที่บ้านี้ได้แล้ว”“ติดอยู่สามวัน มิหนำซ้ำยังไม่มีต้นไม้ใบหญ้าให้ข้าเก็บ เกือบทำข้าหิวตายแล้ว!”ปกติทุกคนไม่มีเสบียงอาหาร ก็มีเกี๊ยวที่นักการแห่งศาลาว่าการแจกจ่ายแต่ครั้งนี้ภูเขาไฟปะทุอย่างกะทันหัน เสบียงอาหารของนักการแห่งศาลาว่าการเองก็หายไปแล้ว ย่อมไม่มีเสบียงอาหารเหลือแบ่งให้นักโทษดังนั้นทุกคนทำได้เพียงดื่มลมพายัพร่วมกัน หากมิใช่กู้หว่านเยว่ช่วยทุกคนอีกสองสามวัน จะต้องหิวตายไปแล้วเป็นแน่ทว่ากู้หว่านเยว่ไม่สามารถนำเสบียงอาหารออกมาแจกจ่ายตลอดเวลาได้ หาไม่แล้วจะเรียกความสงสัยจากผู้อื่น ดังนั้นในตอนสุดท้าย นางเองก็ให้ครอบครัวของตนดื่มน้ำข้าว“ทุกคนรีบลุกขึ้น เก็บของให้เรียบร้อย ออกไปหาของกินสักหน่อย”ทุกคนรีบตามซุนอู่ นักการแห่งศาลาว่าการสองคนอยู่เฝ้าทางข้างหลังหลังซูหัวจวิ้นและหลี่ซือซือถูกตี ก็นอนใกล้ตายบนพื้นลงท้ายนางหลิวก็มิอาจทนให้ลูกขาดพ่อไปได้ ก่อนจากไปยังพาซูหัวจวิ้นไปด้วยหลี่ซือซือก็น่าสงสารแล้ว ไม่มีใครสนใจนางตั้งแต่แรกนักการแห่งศาลาว่าการก็ไม่สนใจนาง ถือแส้ฟาดนางปลุกให้ตื่