Lahat ng Kabanata ng JOHN ENRIQUEZ WILD FEELINGS SPG BOOK 2: Kabanata 51 - Kabanata 60

JOHN ENRIQUEZ POINT OF VIEW Yung babaeng sinasabi kong iiwasan ko ay nandito ngayon sa akin, giniginaw, nanghihina, at sobrang lungkot. Pinagtapat niya sa akin ang mga kagaguhan na ginawa na naman ni David at awang-awa na talaga ako sa kaniya. Lahat na yata ng kamalasan ay inabot na niya. namatayan pa siya ng ina. So ako, sino ako para tanggihan siya? sinabi niyang kailangan niya ng masisilungan kaya hindi na ako nagdalawang isip na buksan ulit ang bahay ko sa kaniya. for now only. as long as I want, I can't. Hindi siya pwedeng magtagal dito lalo na ngayon na putok na putok na ang issue sa aming dalawa. Sad to say that when it comes to this, im weak. Gusto ko naman talaga siya kaya lang ay hindi talaga maaari. Nasa bansa kami kung saan ay katawa tawa ang relasyon na may malaking agwat ang edad. Hindi pa ako ready at ayaw ko naman bigyan siya ng dahilan para intayin ako kung kailan ako magiging ready. Hindi lang naman ito tungkol sa akin, para rin ito sa kaniya. bata pa siya at

LUIGI POINT OF VIEW. Na-cinvinced na ko ni Leila na chismis lang talaga at hindi totoong may relasyon sila. Hindi ko rin talaga kayang isipin na totoo. Kaibigan ko si John at malapit kami talaga na para nang magkapatid kaya lang ay kung pati si Leila ay kaniyang bibiktimahin, hindi ko papayagan yon. I am a film producer at hindi ako msnager pero ang concern ko kay Leila ay ganun ganun na lang. Pauwi na sana ako nang mabalitaan ko ang tungkol sa trending daw na live ng ama ni Leila kung saan ay idinadawit daw nito ang pangalan ng dalawa. Agad kong pinanood ang nasabing live at nagulat ako sa mga isiniwalat no David. Na totoo nga raw ang kumakalat na balita at kahit siya mismo ay mahigpit itong tinututulan. Hindi ko na tinapos ang nasabing live at agad akong nagpunta sa unit ni John. Pumunta ako roon para sitahin si John tungkol sa issue pero hindi ko naman inakala na worst amg dadatnan ko roon. Halos manliit ako sa mga sinabi ni John kay Leila. narinig ko ang lahat. ang lah

JOHN ENRIQUEZ POINT OF VIEW Hindi ako naniniwala kay Luigi. Alam kong sinasabi lang niya yon dahil wala siyang alam at hindi niya naiintindihan ang sitwasyon ko at sitwasyon namin ni Leila. Ang dali lang sa kaniyang husgahan ako at magalit. Oo. Kilala niya ako dahil kaibigan niya ako pero hindi niya alam kung gaano rin ako nasaktan at nasasaktan ngayon. Mahal ko si Leila at ang anak namin. Every time na nagiging mahina akong ipagmalaki siya sa lahat ako yung nasasaktan. Ang hirap non. Yung hindi mo maipagsigawan sa buong mundo na mahal ko siya at siya na yung taong gusto kong huli kong makasama. I admit it, mali ako kanina. Hindi ko dapat sinabi ang mga bagay na ganon kay Leila knowing na pwedeng nakaapekto sa kaniyang pinagbubuntis. it was David who triggered me. Maling mali na kay Leila ko ibinunton yung sisi. Ngayon huli na para magsisisi. Sa nangyari, alam kong hindi na ako mapapatawad ni Leila. Seeing Luigi's concern to her, alam kong tutulungan niya si Leila na makalayo

KENNEDY GRANDE POINT OF VIEW Wala pang isang araw buhat nang magkita at makilala ko personal si Leila ay agad ko na siyang kinagagaanan ng loob. Habang kausap ko kasi siya kanina ay ramdam ko na totoong tao siya. Na likas sa kaniya ang mabait at may mabuting puso. Nakakaawa lang kasi may isang tao na umabuso sa kaniya. Pero gaya nga ng sabi ko sa kaniya, nasa sa kaniya rin kung paano siya babangon mula sa pagkakadapa. Masaya akong matulungan siya. Samantala, I decided to stay here this whole day to unwind and to free my self from stress for atleast 1 day. At ang lugar na ito, ito ang perpektong lugar para sa akin ngayong may kalungkutan na bumabagabag sa akin. Dinama ko ang simoy ng sariwang hangin mula sa napakaraming puno dito sa aming resthouse. Ang daming memories na bumabalik sa akin. Naaalala ko ng bata pa kami ni Kuya. Dito sa duyan na ito, dito kami nagpapahinga pagkatapos naming mag-almusal. Nagkwekwentuhan tungkol sa aming mga pangarap paglaki. Naalala ko pa nga noon

LEILA MERCEDEZ POINT OF VIEW Maayos naman ang lugar na pinaglalagian ko ngayon at mababait din ang mga taong kasama ko dito. Magmula ng dumating ako rito ay hindi nila ako tinuring na iba. Palagi nilang tinatanong kung ano ang kailangan ko o kung okay lang ba ako. Sinasabi ko lang sa kanila na okay ako. okay naman talaga ako kapag kausap ko sila. Tuwing kasama ko sila pero kapag gabi, aaminin ko, palagi pa rin akong umiiyak. namimiss ko ang magulang ko. Ang bahay namin at kung paano mag-alaga si mommy sa akin. Lalo ngayon na wala akong option kung hindi ang kayanin mag-isa ang lungkot at hirap ng pagbubuntis. Hindi madali ang magdalang tao sa murang edad. Yung mga pagbabago sa katawan ko, itong mood ko, ewan ko. Ang hirap. Yung lungkot nang pagsisisi pero wala na at hindi na maibabalik ang kahapon. Oo, palagi ko pa ring naiisip si John. Naiisip ko siya hindi dahil na-mimiss ko siya kung hindi galit ang nararamdaman ko. Siya ang pinaka malaking pagkakamali na nagawa ko sa bu