All Chapters of JOHN ENRIQUEZ WILD FEELINGS SPG BOOK 2: Chapter 61 - Chapter 70

LEILA MERCEDEZ POINT OF VIEW Sa wakas ay nahagkan ko na rin ang anak ko sa unang pagkakataon. Hindi matawaran ang kasiyahan na nadarama ko ngayon na sa wakas ay nahawakan ko na ang anak ko. nakakaiyak. Sobra ang kasiyahan ko. Lahat ng sakit, lahat ng lungkot na nadarama ko ay napawing lahat ngayong kalong kalong ko siya. "Anak, pangako gagawin ni mommy ang lahat para mabigyan kita ng magandang buhay. Ikaw ang lahat sa akin. Sobrang saya ko. Ikaw ang pinaka magandang regalo na natanggap ko sa buong buhay ko." Halos ayaw ko siyang bitawan. Halos ayaw kong alisin ang tingin ko sa kaniya. Tunay ngang napaka ganda niya. Kahit sa simpleng pagngiti lang niya ay kakaibang ginhawa ang nadarama ko. Salamat at nariyan pa rin sa tabi ko si Kennedy. Mula nang mailabas ko si Anya ay hindi siya umalis sa tabi ko. Hindi ko siya kaano ano pero hindi matatawaran ang kabutihan niya sa akin. Sana talaga ay masuklian ko balang araw ang lahat ng kabutihan niya sa akin. Sa ngayon ay hiyang hiya na tala

JOHN'S POINT OF VIEW. Galit, selos, at kasiyahan. yan ang halo-halong emosyon na nararamdaman ko ngayon. Kumpirmado ko nang si kennedy ang ipalit sa akin ni Leila at galit na galit ako sa kanila lalong-lalo na kay Leila. it was unfair for me. Bakit ang bilis? bakit hindi niya ako binigyan ng second chance? kung kailan naman desidido na akong seryosohin ang lahat bakit bigla na lang niya akong ipinagpalit? Matatanggap ko pa sana dahil ang dami kong kasalanan sa kaniya pero bakit pati ang bata inililihim niya sa akin? nagsinungaling siya! at hindi ko mapigilan na hindi isipin na kaya niya itinatago ang bata ay para magsama na sila ni kennedy at si kennedy na ang ituring nitong ama. Hindi. Hindi ako makakapayag. Anya.... Anya. Hindi na ako makapag-antay na makita ka anak ko. Wala na akong sinayang na oras. Agad-agad kong pinuntahan ang sinasabing ospital na kinaroroonan ngayon ng anak ko. Salamat sa Diyos. Salamat sa guwardiya. Kung hindi dahil sa kaniya ay habang buhay kong ii

JOHN ENRIQUEZ POINT OF VIEW SEEING THE GIRL YOU LOVE KISSING WITH SIMEONE ELSE MAKES MY HEARTS CRASHES INTO PIECES. Hindi na sana ako pumunta para makita si Leila. Kung alam ko lang, nag-stick na lang ako sa kung ano yung unang napagdesisyunan ko. Matapos kong maiuwi kasi si baby Anya ay akala ko magiging madali na ang lahat para sa aming mag-ama. I rushed her to the hospital in Manila because she still needs to be incubated. She still needs Light therapy for her condition. But the problem is, pagdating namin don iyak nang iyak si baby Anya at ang sabi sa akin ng nurse ay kailangan daw na dumede ni baby Anya. As in ibang klase yung iyak niya, nangingitim na sa kakaiyak. Bilang ama, madaling nahihirapan ang kalooban ko na makita siyang umiiyak sa gutom. Madaling lumambot ang puso ko para kay Leila at naisip ko na kailangan ding malaman ni Leila na buhay si Anya at kailangan siya nito ngayon. And so, I quickly rushed to where she is. At hindi ko inaasahan na ganito pa ang mak

"Brad, totoo nga ang balita. May anak ka nga talaga. Sino ang nanay niyan? siya ba ang anak mo kay Leila?" Peter Asked. Pumunta ito sa unit ni John para personal itong kumustahin dahil lately ay napapansin niya na hindi ito nagpaparamdam at nagulat si Peter sa kaniyang naabutan. Naabutan niya kasing may buhay si John na umiiyak na sanggol. tila hirap na hirap sa pagpapatahan. "No, Brad. Wala na kaming anak ni Leila. Anak ko ito sa ibang babae." pagsisinungaling ni John. "What? what do you mean? anak mo sa iba? Paano mo nasabing wala na ang anak niyo ni Leila? enloghten me please?" Aniya ni Peter na tila naguguluhan. "Basta, ang sabi ni Leila nakunan siya at ako ang sinisisi niya. Anyway, just forget about her and I don't want to hear anything about her. Ang mabuti pa tulungan mo na lang muna akong patahanin si baby Anya." Makalipas ang dalawang buwan na pamamalagi ni baby Anya sa ospital ay sa wakas at nauwi na rin siya ni John. Akala ni John ay magiging madali lang ang la

JOHN ENRIQUEZ POINT OF VIEW BEING A SINGLE DAD IS NO JOKE. Unti-unti ko nang nararamdaman kung gaano kahirap maging isang magulang. na kahit pa may katuwang na ako sa pag-aalaga kay baby Anya ay ramdan ko pa rin yung hirap. Mahirap pero masaya. Masarap mag-alaga ng baby lalo pa at ganitong napaka cute manang mana sa akin. Ang masasabi ko ay malaki na talaga ang pinagbago ko mula sa dating ako. Hindi na ako tulad ng dati. Alam ko na ngayon ang ibig sabihin ng responsibilidad. Tapos na ako sa pagiging binata. Isa na akong ama at may anak na umaasa sa akin. Ayokong maging bad example sa anak ko kaya ako mismo sa sarili ko ay nagbabago na talaga. Gusto kong maging Best version ng sarili ngayong may anak na ako. After how Many months ng pagiging bahay trabaho ko ay ngayon lang ulit ako aalis ng bahay para pumunta sa isang party. Excited akong namili ng akingg susuotin dahil alam ko na ngayong gabi ay ang muli naming pagkikita ni Leila. Pumili ako ng pinaka mahusay na damit sa paningin