LEILA POINT OF VIEW "God! thanks God you're awake! kumusta ka na? anong nararamdaman mo?" tanong sa akin ni Kennedy nang puno ng pag-aalala. Pagmulat pa lamang ng aking mata ay siya agad ang nabungaran ko. Yes. Sa natatandaan ko ay dinala niya ako dito ss ospital dahil sa sobrang pagsakit ng tiyan ko. Sobrang sakit na hindi ko kayang maipaliwanag at ang huling naaalala ko ay may narinig akong iyak ng sanggol at ayon kay Kennedy ay nanganak na nga raw ako. Pinilit kong tumayo nang sandali kong maalala ang mga bagay na yon. Sobrang hapdi ng bandang ibaba ko at patang-pata ang katawan ko pero pinilit ko talagang bumangon para hanapin ang anak ko. "Ang baby ko? nasaan ang baby ko?" puno rin ng pag-aalala kong tanong sa kaniya. Hinipo ko ang tiyan ko ay wala na ngang umbok katunayan ngang nanganak na ako. "Diyos ko! nanganak ako nang hindi ko pa kabuwanan--- nasaan ang anak ko?" Halos mag-sterycal ako. Nag-aalala ako sa lagay ng anak ko. "Bakit wala siya sa tabi ko?" "Relax lang Le
JOHN ENRIQUEZ POINT OF VIEW Ang hirap! Paano ba ito? Araw-araw kong pinagsisihan ang mga ginawa ko. Wala na yata talagang kapatawaran ang isang tulad ko. Hanggang ngayon hindi ko pa rin nakikita ang babaeng minamahal ko. Labis ang galit niya sa akin kaya mag pa sa hanggang ngayon ay hindi siya lumilitaw. Kumusta na kaya siya ngayon? kung hindi ako magkakamali ay nasa ika pitong buwan na siya ng kaniyang pagbubuntis. paniguradong nahihirapan siya sa pagbubuntis niya at sa tuwing nahihirapan siya ay malamang isinusumpa niya ako. Wala kasi akong kwenta! Kung alam ko lang! Kung alam ko lang na matatanggap pala ng mga tao ang relasyon namin. kung alam ko lang na hindi naman pala masisira ang imahe ko kapag nalaman ng mga tao ang pakikipag relasyon ko sa kalahati ng edad ko. Kung alam ko lang na hindi naman pala ganoong kahirap magsabi ng totoo. kaso huli na. bakit inintay ko pang maging huli na ang lahat bago ako magsisi? Sa tuwing hinahanap siya sa akin ng mga tao ay pa
LEILA MERCEDEZ POINT OF VIEW Sa wakas ay nahagkan ko na rin ang anak ko sa unang pagkakataon. Hindi matawaran ang kasiyahan na nadarama ko ngayon na sa wakas ay nahawakan ko na ang anak ko. nakakaiyak. Sobra ang kasiyahan ko. Lahat ng sakit, lahat ng lungkot na nadarama ko ay napawing lahat ngayong kalong kalong ko siya. "Anak, pangako gagawin ni mommy ang lahat para mabigyan kita ng magandang buhay. Ikaw ang lahat sa akin. Sobrang saya ko. Ikaw ang pinaka magandang regalo na natanggap ko sa buong buhay ko." Halos ayaw ko siyang bitawan. Halos ayaw kong alisin ang tingin ko sa kaniya. Tunay ngang napaka ganda niya. Kahit sa simpleng pagngiti lang niya ay kakaibang ginhawa ang nadarama ko. Salamat at nariyan pa rin sa tabi ko si Kennedy. Mula nang mailabas ko si Anya ay hindi siya umalis sa tabi ko. Hindi ko siya kaano ano pero hindi matatawaran ang kabutihan niya sa akin. Sana talaga ay masuklian ko balang araw ang lahat ng kabutihan niya sa akin. Sa ngayon ay hiyang hiya na tala
Walang tulog, walang kain! Hindi mapakali si John. Hindi niya matanggap na ganun ganun na lang. Masamang masama ang loob niya kay Leila pero hindi siya makapayag na hindi malilinawan ang lahat. Labis ang pagseselos ni John nang nakita niya na sumakay si Leila sa kotse ni kennedy at kung ano ano kaagad ang pumasok sa kaniyang isipan. Hindi muna bumalik ng Maynila si John. Isang lugar lamang ang naisip niyang pinag-sstayan ni Kennedy at doon nga sa rest house dito ng pamilya Grande. Wala nang sinayang na oras si John. Sumakay siya ng taxi patungong rest house at maswerte naman siyang pinapasok ng guard dahil kilala siya nito. "Boss, long time no see. good morning!" bati ng guwardiya sa kaniya. "Si kennedy. Nandiyan ba siya?" tanong ng namunula ang matang si John sa Puyat at hinanakit. "Opo, boss. Sakto kakarating lang po nila." nadulas ang guwardiya ng sabi. "Nila? kararating lang nila ni Leila?" Alam na kaagad ni John ang tinutukoy ng guwardiya na kasamang dumating ni k
JOHN'S POINT OF VIEW. Galit, selos, at kasiyahan. yan ang halo-halong emosyon na nararamdaman ko ngayon. Kumpirmado ko nang si kennedy ang ipalit sa akin ni Leila at galit na galit ako sa kanila lalong-lalo na kay Leila. it was unfair for me. Bakit ang bilis? bakit hindi niya ako binigyan ng second chance? kung kailan naman desidido na akong seryosohin ang lahat bakit bigla na lang niya akong ipinagpalit? Matatanggap ko pa sana dahil ang dami kong kasalanan sa kaniya pero bakit pati ang bata inililihim niya sa akin? nagsinungaling siya! at hindi ko mapigilan na hindi isipin na kaya niya itinatago ang bata ay para magsama na sila ni kennedy at si kennedy na ang ituring nitong ama. Hindi. Hindi ako makakapayag. Anya.... Anya. Hindi na ako makapag-antay na makita ka anak ko. Wala na akong sinayang na oras. Agad-agad kong pinuntahan ang sinasabing ospital na kinaroroonan ngayon ng anak ko. Salamat sa Diyos. Salamat sa guwardiya. Kung hindi dahil sa kaniya ay habang buhay kong ii
JOHN ENRIQUEZ POINT OF VIEW As for ky observation, tuwing umaga dumadalaw si Leila kay baby Anya kaya naman nagdesisyon ako na hapon na palagi dumalaw. Maaga akong nag-out ng work dahil malayo layo rin ang Manila sa bulacan. Pagdating ko sa ospital ay nadatnan ko si Baby Anya na pangko ng Nurse niya. Mula sa bintanang salamin, sa tingin ko ay umiiyak si baby at pinatatahan siya ng kaniyang nurse. Maluha-luha ko silang pinagmamasdan mula sa labas ng kwarto. Parang gusto kong pumasok doon at kunin sa nurse si baby Anya at ako na ang magpatahan sa kaniya kaya lang ay hindi pwede. Hindi pa pwede. Sa ngayon ay nagkasya na lang ako sa pagtingin sa kaniya mula sa malayo. "Oh, anak ko. Tahan na. Andito na si Daddy." wika ko sa hangin na akala mo ay narinig niya at tila masunurin na bigla na kang tumahan at ibinalik na ng nurse sa kaniyang higaan. napangiti ako dahil tumahan na ang anak ko. maya maya pa ay lumabas na ang babaeng nurse. Dito na ako nagtago dahil baka mapansin na ni
JOHN ENRIQUEZ POINT OF VIEW SEEING THE GIRL YOU LOVE KISSING WITH SIMEONE ELSE MAKES MY HEARTS CRASHES INTO PIECES. Hindi na sana ako pumunta para makita si Leila. Kung alam ko lang, nag-stick na lang ako sa kung ano yung unang napagdesisyunan ko. Matapos kong maiuwi kasi si baby Anya ay akala ko magiging madali na ang lahat para sa aming mag-ama. I rushed her to the hospital in Manila because she still needs to be incubated. She still needs Light therapy for her condition. But the problem is, pagdating namin don iyak nang iyak si baby Anya at ang sabi sa akin ng nurse ay kailangan daw na dumede ni baby Anya. As in ibang klase yung iyak niya, nangingitim na sa kakaiyak. Bilang ama, madaling nahihirapan ang kalooban ko na makita siyang umiiyak sa gutom. Madaling lumambot ang puso ko para kay Leila at naisip ko na kailangan ding malaman ni Leila na buhay si Anya at kailangan siya nito ngayon. And so, I quickly rushed to where she is. At hindi ko inaasahan na ganito pa ang mak
LEILA MERCEDEZ POINT OF VIEW Ang unfair lang ng buhay. Kung sino pa yung nagloko, kung sino pa yung manloloko at manggagamit siya pa yung nabubuhay ng masaya ngayon. Kahit ayoko, hindi pa rin naiwasan na hindi ako makatanggap ng balita tungkol kay John. Hindi siya artista pero nababalita ang buhay niya sa news at social media. Ganoon siya kasikat dito sa Pilipinas. Ewan ko pero ang daming pumupuring tao sa kaniya. Kung alam lang nila kung anong klase siya. At ako, heto, nabubuhay pa rin sa lungkot sa pagkamatay ni baby Anya. Hindi madali ang maghilom kapag anak mo na yung nawala. Minsan naiisip ko na talagang sumunod na lang sa anak ko. Gusto ko nang kitilin ang buhay ko. Kaso sa tuwing pagtatangkaan ko ang buhay ko biglang dumadating si kennedy. Hindi tuloy natutuloy ang tangka kong pagpapakamatay. "Leila!!! STOP THAT!! Ano ka ba? anong ginagawa mo? bitawan mo nga yan!" Nagmamadaling inagaw ni kennedy ang kutsilyo na hawak ko na nakatakda ng ihiwa ko sa pulso ko. "Huwag
ANYA ENRIQUEZ POINT OF VIEW "Congratulations you're 2 months pregnant, iha! kaya ka nahimatay ay dahil buntis ka. Nasa first trimester ka ng iyong pagbubuntis kaya ka nakakaranas ng pagsusuka at pananamlay. Reresatahan ka na lang namin ng mga bitamina na pwede mong inumin para maging healthy ka pati na rin si baby." "A-ano po? paki-ulit nga po ang sinabi niyo? totoo po ba na buntis ako?" "Oo, iha. Buntis ka." "Hala!" Napatakip na lang ako ng bibig sa pagkagulat. Hindi mag-sink in sa akin ang sinabi ng Doktor ko. Aniya, ako ay dalawang buwan ng nagdadalang tao. At kaya raw ako nakakaranas ng pagsusuka at pagkawalang ganang kumain ay dahil naglilihi na ako. "Bakit, iha? hindi ka ba natutuwa?" tanong ng Doktor sa akin dahil sa unang naging reaksyon ko. Imbes na matuwa ay parang nalungkot pa ako. "Hindi naman po sa ganun. Hindi ko lang po ito inaasahan." Paliwanag ko. "Expected or not, you should be happy. Not everyone has given a chance to be pregnant. Naiintindihan kit
LEILA MERCEDEZ ENRIQUEZ POINT OF VIEW Simula ng piliin ko si John at magpakasal sa kaniya, naging masaya ako na parang natupad ko na rin ang mga pangarap ko. Naaalala ko dati, isa lang akong ganap na starlet na nangangarap sumikat para kumita ng mas malaki at makatulong sa pamilya. Until John came into my life. It was a roller coaster love story. Too many ups and down. On and off. Mas marami yung hindi pagkakaintindihan kesa sa pagkakaunawaan. Minsan nga dati tinatanong ko ang aking sarili kung bakit si John pa? bakit sa taong babaero pa? Paulit-ulit kong tinanong kung worth it nga ba talaga si John kapalit ng mga pangarap ko? Pero noong dumating sa buhay namin si Anya. Nagbago ang pananaw ko. Sinabi ko sa sarili ko na gagawin ko ang lahat para maging masaya ang anak ko hindi tulad ko noong kabataan ko. Si Anya ang magandang regalo na ibinigay sa amin ng Panginoong Diyos. Dahil sa kaniya nabuo kami ni John muli at nagsimula ng panibagong yugto ng masaya. Naging masaya ang
JARREN WAYNE SALVADOR POINT OF VIEW Walang hanggang pasasalamat para sa ama ni Mallory at tinulungan niya ako. Lalong lalo na kay Mallory na siyang nakiusap sa kaniyang ama na Attorney para makalaya ako. Sa wakas... sa loob ng isang buwan at tatlong taon na pagdurusa sa loob ay muli ko nang nasilayan ang ganda ng syudad. Nakakapanibago. Maluwag na ngayon ang lugar na gagalawan ko ulit. Hindi na masikip at sikisikan. Mapupuntahan ko na ulit ang mga lugar na akala ko ay hindi ko na Mapupuntahan. Ngayon ay sa isang panibagong apartment ako umuuwi. Si Mallory ang naghanap nito para sa akin. Sinabi ko kasi sa kaniya na ayaw ko nang bumalik sa dati kong inuupahan. Ayaw ko na kasing maalala pa ang mga masasakit na pangyayari isang taon at tatlong buwan ang nakakaraan. Ayoko na ring maalala pa ang masasayang karanasan namin ni Anya. Ayoko na. Simula ngayon magsisimula ako ng bagong buhay. Wala na akong balak na bumalik pa sa pag-aaral. Para saan pa? galing na ako ng kulungan at
"Jarren's case involves theft, illegal drug use, and complaints of intimidation against women. He's accused of extorting money from women he's in relationships with by threatening them." wika sa kabilang linya ng sinabi ng kaniyang ama na 'Pulis daw'. "Hindi yan totoo. Hindi ganoon si Jarren." Halos mapatakip si Anya ng bibig. Hindi niya mapaniwalaan ang narinig. "Pero iyon ang totoo. ikukulong ba siya kung hindi? Anya hindi bakla si Jarren. Nagsisinungaling siya tungkol sa pagkatao niya para ano? para lokohin ka?" "Alam ko 'yon, dad! Matagal ko ng alam na hindi bakla si Jarren. Ang totoo niyan may relasyon kami. Nahulog ako sa kaniya at kasalanan mo dad kung bakit? ikaw ang naglapit sa amin. babae ako at sa kaniya ko naramdaman ang pagmamahal na hinahanap ko na hindi niyo kayang ibigay. Daddy, mahal ko si Jarren!" "Mahal ka ba niya?" "Oo. at sigurado ako doon!" "Nah, I don't think so! Kung mahal ka talaga niya, bakit kailangan niyang i-record ang ginagawa niyo?" "A-ano
"Good afternoon. We're police officers. We're here to execute a search warrant on your house." "What? Why?" "It's about the missing necklace. You're the suspect, so we need to search your belongings." "What necklace? I didn't steal anything. You can search all my belongings." "Search the entire area. Go through each item one by one." "Sir, positive. This is the necklace. I found it inside his shoe." "No. I don't know how it got there! I didn't take anything. I didn't steal it. I know the owner of that necklace. She's my girlfriend, so it's impossible for me to steal it." "Maybe it's best if you explain yourself at the police station. We're arresting you because we found the necklace on you." Walang ka alam-alam si Anya tungkol sa pagkakakulong ni Jarren. Umalis siya mula sa bahay nito ng masaya at maayos. Ang hindi niya alam ay pagkaalis niya ay siya namang may pumuntang mga Pulis at dinampot ito. Anya had no Idea na nakuha kay Jarren ang nawawala niyang kwintas.
JOHN POINT OF VIEW. Hindi ko alam kung ipagpapasalamat ko ba na ngayon ay alam ko na ang totoo. Paano kung huli na? Paano kung napagsamantalahan na ng Jarren na yan ang anak ko? Baka makapatay ako! Kahit paano ko isipin, dinadala ako sa iisang kasagutan. Hindi ako mapili pagdating sa mamahalin ng anak ko. Wala akong paki kung mayaman ba o mahirap. Basta mahal ng anak ko, pipilitin kong gustuhin! Kaya lang sa sitwasyon na ito, hindi ko kayang tanggapin si Jarren kung totoo man na may itinatago silang relasyon ng anak ko. Sa lahat ng ayaw ko pa naman ay ang mga taong sinungaling, manggagamit, at mapagsamantala. Ni minsan hindi ko naisip na mangyayari ang kinatatakutan ko. Ang matulad ang anak ko sa mga naging babae ko noon. Bilang ama napaka sakit non. Ayokong mangyayari sa anak ko ang mga pangit na karanasan na binigay ko sa mga dumaan na babae sa akin noon. Hindi ako makagawa-gawa ng unang hakbang dahil kulang ako ng sapat ng ebidensya. Oo, bagamat nagsinungaling si Jarr
ANYA ENRIQUEZ POINT OF VIEW I GET IT! Valid naman talaga na mag-alala sila Daddy dahil hindi naman talaga biro ang halaga ng kwintas na nawawala. Bukod doon, regalo niya iyon sa akin at alam ko na mahalaga ito ss kanila. Its not just a necklace, it is a Precious gift for their daughter. Ako din naman, pinahahalagahan ko yon. Lahat bg binibigay nila sa akin ay pinahahalagahan ko ng husto. Hindi ko naman ginusto na mawala ito. Actually, suot suot ko pa ito kagabi. Suot ko pa 'yon habang nag-ses&x kami ni Jarren. Iyon lang ang tanging bagay na hindi niya hinubad sa akin. Kaya lang nasaan na kaya 'yon? Ngayong umaga tuloy ay nagkakagulo kami dito sa bahay. Syempre, hahanapin at hahanapin namin iyon kahit pa sabihin na marami namang pera ang mga parents ko at kayang kaya nila ako bilhan ng panibago. Pero dahil nga mahalaga ito sa kanila, hinahanap pa rin nila. "Iyon na nga, eh! Saan mapupunta yon? kung nandito lang yon nandito lang yon. Hindi yon mawawala unless may kumuha! unl
Sabay sabay naghapunan ang apat. Masaya silang nagkwentuhan sa harap ng hapag kainan. Lalo na ang mag-ina, marami silang napag-usapan ni Anya na tila ikinatuwa ng puso ni Leila. Maya maya pa ay nauna nang nagpaalam si Anya na papasok sa kwarto. Sumunod naman si John na nag-aya na sa kwarto. Huling pumasok si Jarren. Si Anya, nakatingin lang siya sa orasan hanggang lumalim ang gabi. Iniintay niya na maghating gabi para makasama ang nobyo. "Oh My Jarren! sobrang ginalingan mong magmahal kaya heto hindi ako mapakali nang hindi ka nakakatabi. I Hate this. gusto ko lagi tayong magkasama." Ang pusong nagmamahal ay hindi napipigilan. Hindi natatakot at palaging gustong sundin ang tinitibok ng puso. Tulad ni Anya, bagamat nandito na ang kaniyang mga magulang ay hindi iyon hadlang para matakot siya. Gustong gusto niya si Jarren at inlove na inlove siya dito na kahit siguro siraan pa ay hindi magbabago ang pagtingin niya rito. Si Jarren ang una sa lahat ng kaniyang unang karanasan ka
JARREN WAYNE SALVADOR POINT OF VIEW Hindi madali sa pakiramdam ang tumira dito ngayong nandito na ang mga magulang ni Anya. May guilt akong nararamdaman dahil mabuti naman ang intensyon ko sa anak nila pero may kailangan pa akong linawin at ipaliwanag. Hindi ko ginusto na magsinungaling o magpanggap. Hindi ako ganon. Isa pa, hindi ko gawain na manloloko ng tao. Ang problema ay hindi pa pwede. Hindi pa ito ang tamang panahon. wrong timing. Nadatnan pa nila na magkasama kami sa iisang kwarto kaya no choice tuloy ako kung hindi patuloy na magpanggap na bakla. Ayoko na sanang ipagpatuloy pa ang pagpapaniwala sa kanila ng bakla ako. Kaya lang wala, eh. Kung hindi ko gagawin yun mas lalong magagalit sila at mag-iisip kung ano ang ginagawa namin sa loob ng kami lang. Aware ako kung gaano kamahal si Anya ng kanyang mga magulang at kung hindi ako nagpanggap na bakla ay baka mapatay nila ako ng di oras. Hindi ko pinagsisisihan ang aking kapangahasan. Mahal ko si Anya at nakahanda ako