LEILA MERCEDEZ POINT OF VIEW Maayos naman ang lugar na pinaglalagian ko ngayon at mababait din ang mga taong kasama ko dito. Magmula ng dumating ako rito ay hindi nila ako tinuring na iba. Palagi nilang tinatanong kung ano ang kailangan ko o kung okay lang ba ako. Sinasabi ko lang sa kanila na okay ako. okay naman talaga ako kapag kausap ko sila. Tuwing kasama ko sila pero kapag gabi, aaminin ko, palagi pa rin akong umiiyak. namimiss ko ang magulang ko. Ang bahay namin at kung paano mag-alaga si mommy sa akin. Lalo ngayon na wala akong option kung hindi ang kayanin mag-isa ang lungkot at hirap ng pagbubuntis. Hindi madali ang magdalang tao sa murang edad. Yung mga pagbabago sa katawan ko, itong mood ko, ewan ko. Ang hirap. Yung lungkot nang pagsisisi pero wala na at hindi na maibabalik ang kahapon. Oo, palagi ko pa ring naiisip si John. Naiisip ko siya hindi dahil na-mimiss ko siya kung hindi galit ang nararamdaman ko. Siya ang pinaka malaking pagkakamali na nagawa ko sa bu
LEILA POINT OF VIEW "God! thanks God you're awake! kumusta ka na? anong nararamdaman mo?" tanong sa akin ni Kennedy nang puno ng pag-aalala. Pagmulat pa lamang ng aking mata ay siya agad ang nabungaran ko. Yes. Sa natatandaan ko ay dinala niya ako dito ss ospital dahil sa sobrang pagsakit ng tiyan ko. Sobrang sakit na hindi ko kayang maipaliwanag at ang huling naaalala ko ay may narinig akong iyak ng sanggol at ayon kay Kennedy ay nanganak na nga raw ako. Pinilit kong tumayo nang sandali kong maalala ang mga bagay na yon. Sobrang hapdi ng bandang ibaba ko at patang-pata ang katawan ko pero pinilit ko talagang bumangon para hanapin ang anak ko. "Ang baby ko? nasaan ang baby ko?" puno rin ng pag-aalala kong tanong sa kaniya. Hinipo ko ang tiyan ko ay wala na ngang umbok katunayan ngang nanganak na ako. "Diyos ko! nanganak ako nang hindi ko pa kabuwanan--- nasaan ang anak ko?" Halos mag-sterycal ako. Nag-aalala ako sa lagay ng anak ko. "Bakit wala siya sa tabi ko?" "Relax lang Le
JOHN ENRIQUEZ POINT OF VIEW Ang hirap! Paano ba ito? Araw-araw kong pinagsisihan ang mga ginawa ko. Wala na yata talagang kapatawaran ang isang tulad ko. Hanggang ngayon hindi ko pa rin nakikita ang babaeng minamahal ko. Labis ang galit niya sa akin kaya mag pa sa hanggang ngayon ay hindi siya lumilitaw. Kumusta na kaya siya ngayon? kung hindi ako magkakamali ay nasa ika pitong buwan na siya ng kaniyang pagbubuntis. paniguradong nahihirapan siya sa pagbubuntis niya at sa tuwing nahihirapan siya ay malamang isinusumpa niya ako. Wala kasi akong kwenta! Kung alam ko lang! Kung alam ko lang na matatanggap pala ng mga tao ang relasyon namin. kung alam ko lang na hindi naman pala masisira ang imahe ko kapag nalaman ng mga tao ang pakikipag relasyon ko sa kalahati ng edad ko. Kung alam ko lang na hindi naman pala ganoong kahirap magsabi ng totoo. kaso huli na. bakit inintay ko pang maging huli na ang lahat bago ako magsisi? Sa tuwing hinahanap siya sa akin ng mga tao ay pa
LEILA MERCEDEZ POINT OF VIEW Sa wakas ay nahagkan ko na rin ang anak ko sa unang pagkakataon. Hindi matawaran ang kasiyahan na nadarama ko ngayon na sa wakas ay nahawakan ko na ang anak ko. nakakaiyak. Sobra ang kasiyahan ko. Lahat ng sakit, lahat ng lungkot na nadarama ko ay napawing lahat ngayong kalong kalong ko siya. "Anak, pangako gagawin ni mommy ang lahat para mabigyan kita ng magandang buhay. Ikaw ang lahat sa akin. Sobrang saya ko. Ikaw ang pinaka magandang regalo na natanggap ko sa buong buhay ko." Halos ayaw ko siyang bitawan. Halos ayaw kong alisin ang tingin ko sa kaniya. Tunay ngang napaka ganda niya. Kahit sa simpleng pagngiti lang niya ay kakaibang ginhawa ang nadarama ko. Salamat at nariyan pa rin sa tabi ko si Kennedy. Mula nang mailabas ko si Anya ay hindi siya umalis sa tabi ko. Hindi ko siya kaano ano pero hindi matatawaran ang kabutihan niya sa akin. Sana talaga ay masuklian ko balang araw ang lahat ng kabutihan niya sa akin. Sa ngayon ay hiyang hiya na tala
Walang tulog, walang kain! Hindi mapakali si John. Hindi niya matanggap na ganun ganun na lang. Masamang masama ang loob niya kay Leila pero hindi siya makapayag na hindi malilinawan ang lahat. Labis ang pagseselos ni John nang nakita niya na sumakay si Leila sa kotse ni kennedy at kung ano ano kaagad ang pumasok sa kaniyang isipan. Hindi muna bumalik ng Maynila si John. Isang lugar lamang ang naisip niyang pinag-sstayan ni Kennedy at doon nga sa rest house dito ng pamilya Grande. Wala nang sinayang na oras si John. Sumakay siya ng taxi patungong rest house at maswerte naman siyang pinapasok ng guard dahil kilala siya nito. "Boss, long time no see. good morning!" bati ng guwardiya sa kaniya. "Si kennedy. Nandiyan ba siya?" tanong ng namunula ang matang si John sa Puyat at hinanakit. "Opo, boss. Sakto kakarating lang po nila." nadulas ang guwardiya ng sabi. "Nila? kararating lang nila ni Leila?" Alam na kaagad ni John ang tinutukoy ng guwardiya na kasamang dumating ni k
JOHN'S POINT OF VIEW. Galit, selos, at kasiyahan. yan ang halo-halong emosyon na nararamdaman ko ngayon. Kumpirmado ko nang si kennedy ang ipalit sa akin ni Leila at galit na galit ako sa kanila lalong-lalo na kay Leila. it was unfair for me. Bakit ang bilis? bakit hindi niya ako binigyan ng second chance? kung kailan naman desidido na akong seryosohin ang lahat bakit bigla na lang niya akong ipinagpalit? Matatanggap ko pa sana dahil ang dami kong kasalanan sa kaniya pero bakit pati ang bata inililihim niya sa akin? nagsinungaling siya! at hindi ko mapigilan na hindi isipin na kaya niya itinatago ang bata ay para magsama na sila ni kennedy at si kennedy na ang ituring nitong ama. Hindi. Hindi ako makakapayag. Anya.... Anya. Hindi na ako makapag-antay na makita ka anak ko. Wala na akong sinayang na oras. Agad-agad kong pinuntahan ang sinasabing ospital na kinaroroonan ngayon ng anak ko. Salamat sa Diyos. Salamat sa guwardiya. Kung hindi dahil sa kaniya ay habang buhay kong ii
JOHN ENRIQUEZ POINT OF VIEW As for ky observation, tuwing umaga dumadalaw si Leila kay baby Anya kaya naman nagdesisyon ako na hapon na palagi dumalaw. Maaga akong nag-out ng work dahil malayo layo rin ang Manila sa bulacan. Pagdating ko sa ospital ay nadatnan ko si Baby Anya na pangko ng Nurse niya. Mula sa bintanang salamin, sa tingin ko ay umiiyak si baby at pinatatahan siya ng kaniyang nurse. Maluha-luha ko silang pinagmamasdan mula sa labas ng kwarto. Parang gusto kong pumasok doon at kunin sa nurse si baby Anya at ako na ang magpatahan sa kaniya kaya lang ay hindi pwede. Hindi pa pwede. Sa ngayon ay nagkasya na lang ako sa pagtingin sa kaniya mula sa malayo. "Oh, anak ko. Tahan na. Andito na si Daddy." wika ko sa hangin na akala mo ay narinig niya at tila masunurin na bigla na kang tumahan at ibinalik na ng nurse sa kaniyang higaan. napangiti ako dahil tumahan na ang anak ko. maya maya pa ay lumabas na ang babaeng nurse. Dito na ako nagtago dahil baka mapansin na ni
JOHN ENRIQUEZ POINT OF VIEW SEEING THE GIRL YOU LOVE KISSING WITH SIMEONE ELSE MAKES MY HEARTS CRASHES INTO PIECES. Hindi na sana ako pumunta para makita si Leila. Kung alam ko lang, nag-stick na lang ako sa kung ano yung unang napagdesisyunan ko. Matapos kong maiuwi kasi si baby Anya ay akala ko magiging madali na ang lahat para sa aming mag-ama. I rushed her to the hospital in Manila because she still needs to be incubated. She still needs Light therapy for her condition. But the problem is, pagdating namin don iyak nang iyak si baby Anya at ang sabi sa akin ng nurse ay kailangan daw na dumede ni baby Anya. As in ibang klase yung iyak niya, nangingitim na sa kakaiyak. Bilang ama, madaling nahihirapan ang kalooban ko na makita siyang umiiyak sa gutom. Madaling lumambot ang puso ko para kay Leila at naisip ko na kailangan ding malaman ni Leila na buhay si Anya at kailangan siya nito ngayon. And so, I quickly rushed to where she is. At hindi ko inaasahan na ganito pa ang mak
Maluha-luha si John habang pinagmamasdan ang kaniyang mag-ina. Nakita niya kung gaano kasaya si Leila ngayong inamin na niya ang tungkol kay baby Anya. John did the right thing. Dahil sa desisyon niyang sabihin na kay Leila ang totoo habang maaga pa dahil dito na nabuo ang desisyon ni Leila na iisang tabi na lang si kennedy at unahin silang mag-ama. Nababanggit na si John ng tungkol sa kasalan. Masayang masaya si Leila sa mga nangyayari. Hindi niya akalain na mauuwi na sa kasalan ang kanilang pagmamahalan ni John. Hindi kumikibo si Leila. Habang buhat niya si baby Anya ay palihim itong kinikilig. Sa puntong ito ay hindi na naiisip ni Leila ang tungkol sa utang na loob niya kay kennedy. Ang kaniyang atensyon ay naka-focus sa kaniyang mag-ama. "Anak, baby, nakikilala mo ba ang amoy ni mommy? hah? Ako ito, ang mommy mo, salamat anak dahil buhay ka. Salamat at magagampanan ko pa rin ang pagiging mommy sa 'yo. Ang bait ni Lord noh? nagawa niyang pagsama-samahin tayong muli. Alam mo b
Ha? ano naman 'yon?" "Basta! sabihin na lang natin na pinaka mahalaga sa 'yo." "Hindi ba pwedeng bukas na lang?" "Hindi pwede. Ngayon mo siya kailangang makita." Kung bakit ba hindi ako makahindi pagdating kay John. Kahit anong pagpupumilit kong ipagpabukas na lang ang sinasabi niyang surpresa ay hindi talaga sya pumayag na hihindi ako. Iniisip ko ngayon si kennedy, sino na kaya ang bantay niya ngayong mukhang matatagalan pa ako bago makabalik doon sa ospital. Papunta na kami ngayon sa bahay ni John. "Im sure magugustuhan mo ang surpresa ko sa 'yo," wika niya sabay lingon sa akin. pilit na lang akong ngumiti. Parang sinisilaban ang puwet ko. Ano ba kasing surpresa iyan hayy nako. Makalipas ang ilang minuto namin na biyahe ay nakarating na kami sa Building kung saan narito rin ang unit na tinutuluyan ni John. John owned this Building at marami pang iba. Hindi ako makapaniwala na makakabalik muli ako rito. Ni minsan ay hindi ko naisip kasi na magkakabalilan pa kami. well
LEILA MERCEDEZ POINT OF VIEW Nandito ako sa banyo at hindi mapakali. Paano ba naman itong si John nagbabanta na pupuntahan ako rito kung hindi ako bababa. Yes nasa baba sya at inaantay niya ako. Gusto niya akong nakita at makasama at ganun din naman ako. Sino bang may ayaw? kaya lang ay hindi ko pwedeng iwanan si kennedy kaya hindi mangyayaring makakababa ako ngayon. bahala na! hindi naman siguro tototohanin ni John ang banta niya. Siguro naman ay hindi siya pupunta dito. "Sorry, babe. Sorry talaga. I badly wanna be with you tonight but I hope you'll understand me. Bukas na lang tayo magkita, ha?" reply ko sa kaniya. pawis na pawis na ako dito sa loob ng banyo baka akala ni kennedy ay kung ano na ang ginagawa ko. Maya maya lang ay nagpasya na akong lumabas. Ang init sa loob ng banyo pero mas pinagpapawisan ako ngayon sa kaba. Paglabas na paglabas ko ng banyo ay siya namang may kumatok. Ang puso ko kamuntik ng mahulog. Naisip ko kaagad na baka si John ang kumakatok. Nagma
LEILA MERCEDEZ POINT OF VIEW Nagpunta ako sa sinasabing ospital na pinagdalhan daw kay kennedy na puno ng pag-aalala ang puso. suot ko pa rin kung ano yung suot ko kagabi at hindi ko na nagawang magpalit ng damit dahil sa pagmamadali. Pagdating na pagdating ko doon ay agad na akong sinalubong ng kaniyang mga magulang. Niyakap nila ako at iyak nang iyak. lalo tuloy akong nag-aalala tungkol sa kalagayan ni kennedy. "Bakit po? kumusta na po si kennedy?" tanong ko sa kanila na tila naluluha na rin. "nasa OR pa rin siya at kasulukuyang inooperahan. Leila, si kennedy, bakit si kennedy pa? sa dami ng taong naroroon bakit ang anak pa namin?" iyak nang iyak ang mommy ni kennedy. Wala akong masabi na kahit na anong makakatulong para mapagaan ang loob nila. I felt guilty right now. Nasaan ako noong kailangan ni kennedy ng tulong ko? "Tita, magiging okay din po ang lahat. Im sure he will be okay. mabuting tao po ang anak niyo kaya sigurado akong hindi siya pababayaan ng poong may ka
LEILA MERCEDEZ POINT OF VIEW "HAPPY? HUH? AKO SOBRANG SAYA KO." "YES, SOBRANG HAPPY." "YOU WANT MORE?" "MAMAYA NAMAN. MAHAPDI NA." "GANUN BA? SORRY, BABE. ANG TAGAL KO NA KASING WALANG SEX. MANIWALA KA MAN O SA HINDI, IKAW PA YUNG HULING INANGKIN KO SA KAMA KAYA NAMAN SINULIT KO TALAGA NGAYON. I LOVE YOU!" "Talaga lang, ha? baka hindi." "Ano ka ba naman babe. tignan mo nga yung lumabas sa akin, buo buo na. Ibig sabihin ang tagal na-stock. Mamaya uli, ha?" "Oo. magpahinga muna tayo." What we did was incredibly satisfying. All my anger, resentment, and hurt towards him just vanished the moment he claimed me in bed. Tonight, I proved to myself that no one can replace John. He's the only one who can make me happy. Maybe it's unfair to myself, especially to Kennedy, who helped me put myself back together. Speaking of kennedy, medyo nakaramdam ako ng pagka-guilty matapos mag-ring ng phone ko at su kennedy yung pangalan ng tumatawag. Bigla akong nag-alala. ano nga ba
LEILA MERCEDEZ POINT OF VIEW "Leila, anong karupukan ito? bakit? bakit ka pumapayag? tandaan mo sinaktan ka ng taong ito. Hindi ka na dapat nagpapadala sa ganito. itulak mo siya. Huwag kang magpadala sa mga halik niya. sasaktan ka lang ulit ng taong 'yan!" wika ng konsensiya ko sa sarili ko habang hinahalikan ako ni John. Sinunod ko ang utos ng isipan ko. Itinulak ko si John. Sinubukan kong kumawala sa kaniyang nga halik ngunit masyadong malakas ang dating niya sa akin. Tila ba inaakit ako ng kaniyang halik. God knows na sinubukan kong labanan ang mapusok na halik na ito ngunit wala akong nagawa sa huli. Sa huli ay natagpuan ko na lang ang sarili ko na lumuluha habang nakikipagsabayan sa init ng kaniyang halik. Hindi ko maintindihan ang sarili ko. Galit ako sa taong ito pero itong ginagawa niya ngayon ang nagpapakalma sa puso ko. I Hate it but i want more. Bukas ko na lang sisisihin ang sarili ko pero ss ngayon sobra akong nag-eenjoy kabalikat siya. Hanggang maya maya lang, ma
JOHN ENRIQUEZ POINT OF VIEW Nagkaroon ako ng rason para makauwi. Atleast, hindi ako umuwi dahil lang sa nagseselos ako at hindi ko makayang makita si Leila at kennedy. I have to go because of baby Anya. he needs me right now. Hindi na ako nagpaalam. nagmadali na akong lumabas. nakalabas ako ng walang nakakapansin sa akin hanggang sa makasakay ako sa sasakyan. Hindi talaga naging okay ang gabing ito para sa akin. Akala ko sila ang maiilang sa akin pero ako pala yung talo. Aaminin ko, punong puno ng panghihinayang ang puso ko. Ang dami kong pinagsisihan. As always, napaka ganda pa rin talaga ni Leila. Mas gumanda pa siya ngayon. Her beauty overshadowed everyone else who was there. I'm angry with her, but I can't help but praise her in my mind. Bakit ba kita hinayaang mawala sa akin? huh? Miss na Miss na kita. Ang mga labi mo, ang nga ngiti mo, ang lahat sa 'yo ay hinahanap hanap ko. Bakit? bakit hindi ka na sa akin ngayon. Hindi naman ganoong karami ang nainom ko pero k
The party has started at Late na kaming nakarating ni kennedy sa birthday ni Mr. Chua. Napilitan akong sumama because of kennedy. Kung sasama raw ako ay sasama rin siya. Honestly, ayoko talaga noong una. Alam ko kasi na magkikita at magkikita kami ni John at aaminin ko, hindi pa ako handa. Hindi dahil sa hindi pa ako nakaka move on sa kaniya. Matagal ko nang sinabi sa sarili ko na hindi na. tapos na ang storya naming dalawa. Naging malungkot man ang pagtatapos may natutunan naman akong aral. Hindi ko lang akalain na ganito pala kasakit. Nakangiti lang ako ngayon pero sobrang sakit ng puso ko. Sa daming taong naririto ay si John agad ang nakita ko. he's busy talking to Girls which i know that's normal for him. Hindi pagseselos itong nararamdaman ko kun 'di sadyang bumabalik lang talaga ang lahat ng sakit ng nakaraan. Nagtama yung tingin namin. Ito yung kinatatakutan ko. Pagdating kay John ewan ko ba kung napapaano ako. Alam ko naman kung anong klaseng sakit ang ipinaranas niya s
JOHN ENRIQUEZ POINT OF VIEW BEING A SINGLE DAD IS NO JOKE. Unti-unti ko nang nararamdaman kung gaano kahirap maging isang magulang. na kahit pa may katuwang na ako sa pag-aalaga kay baby Anya ay ramdan ko pa rin yung hirap. Mahirap pero masaya. Masarap mag-alaga ng baby lalo pa at ganitong napaka cute manang mana sa akin. Ang masasabi ko ay malaki na talaga ang pinagbago ko mula sa dating ako. Hindi na ako tulad ng dati. Alam ko na ngayon ang ibig sabihin ng responsibilidad. Tapos na ako sa pagiging binata. Isa na akong ama at may anak na umaasa sa akin. Ayokong maging bad example sa anak ko kaya ako mismo sa sarili ko ay nagbabago na talaga. Gusto kong maging Best version ng sarili ngayong may anak na ako. After how Many months ng pagiging bahay trabaho ko ay ngayon lang ulit ako aalis ng bahay para pumunta sa isang party. Excited akong namili ng akingg susuotin dahil alam ko na ngayong gabi ay ang muli naming pagkikita ni Leila. Pumili ako ng pinaka mahusay na damit sa paningin