All Chapters of LEE BROTHERS #1: THE PERFECT HUSBAND: Chapter 71 - Chapter 80

CHAPTER SEVENTY-TWO: DINNER PART II✧FAITH ZEICAN LEE✧GUSTO ko sanang sundan si Poppy sa restroom, to comfort her, pero mas pinili kong manatili na lang sa upuan ko at hintayin siya, respecting her need for space.As I waited for her to return, I resolved to be patient. Whatever was happening, I needed to be there for her, even if it meant facing the pain and confusion head-on. The only thing I was certain of was my love for her and my determination to find a way back to each other.Ilang sandali pa, natanaw ko na siyang pabalik. Umupo ulit siya sa puwesto niya—sa harap ko at pansin kong wala na ‘yong contact lens niya. Her eyes were now clear, and there were no traces of tears. The previous tension seemed to have shifted slightly, but the emotional weight remained.I tried to meet her gaze, hoping for some hint of the Poppy I once knew, but her eyes were resolute, distant. Nakaka-frustrate na hindi ko man lang mahulaan kung ano’ng tumatakbo sa isip niya, samantalang noon, napakadali

CHAPTER SEVENTY-FOUR: INTERROGATION✧FAITH ZEICAN LEE✧ISANG linggo na ‘kong nagpapakalunod sa trabaho mula nang banggitin sa ‘kin ni Poppy ang annulment para libangin ang sarili ko. Madalang din akong umuwi sa bahay dahil napapadalas siya ro’n.Matapos ang umaga na naabutan ko siya sa bahay, noong mga sumunod na araw ay naroon ulit siya. Hindi kami nag-uusap, hindi rin siya nagsasabi sa ‘kin sa message na pupunta siya sa ‘min, pero nalalaman kong naroon siya dahil nagsasabi sa ‘kin si Mom, or si Summer sa group chat naming pamilya kapag papunta roon si Poppy. Kaya kapag nalaman kong nasa bahay siya, hindi muna ‘ko uuwi ro’n kahit pa tapos na ang trabaho ko.Nalaman ko rin kay Summer na sandamakmak na pasalubong ang dinala ni Poppy sa bahay para sa kanila galing sa Australia. Halos lahat ng pamilya ko ay mayro’n natanggap sa kaniya, gano’n din ako. Mayroon inilagay na paper bag si Summer sa kuwarto ko five days ago, ‘yon daw ang para sa ‘kin, pero hanggang ngayon hindi ko pa ‘yon binub

CHAPTER SEVENTY-SIX: POPPY's QUESTION✧FAITH ZEICAN LEE✧THE bar's dim lighting seemed to flicker as the alcohol took its toll on me. My head spun, and the room swayed slightly with every breath I took. I knew I had reached my limit, but the emotional turmoil inside me kept pushing me to drink more.Ilang sandali pa ang lumipas, naramdaman kong may lumapit sa ‘kin at tumayo sa bandang likuran ko. Wala na si Hope at Love—nakaalis na sila ten minutes ago—kaya alam kong hindi sila ang dumating. I didn’t need to turn around to know who it was. Her presence was unmistakable, a magnetic pull that I could never ignore. The sweet, addictive scent of her perfume filled my nostrils, bringing with it a flood of memories and emotions.Akmang lilingon ako sa kaniya, ‘tsaka siya pumuwesto sa tabi ko. Naupo siya sa barstool na pinanggalingan ni Hope kanina. When I turned to face Poppy, my vision blurred, making it difficult to see her clearly. Ngayon ako nagsisi kung bakit dinamihan ko ang inom. Kun

CHAPTER SEVENTY-EIGHT: POPPY’s POV PART II꧁ POPPY ꧂SOBRANG kirot ng ulo ko nang magising ako. Inangat ko ang kamay ko para kapain ang noo ko dahil doon ko nararamdaman ang sakit. May nakapa akong bandage kaya unti-unti akong dumilat. Nang medyo malinaw na ang paningin ko, napansin kong nasa ospital ako base sa ayos ng kuwartong kinaroroonan ko at sa machine na nasa tabi ko. May suwero rin ako sa kamay, habang si Daddy naman ay naabutan kong nakaupo sa upuang nakapuwesto sa gilid ng kama at nadukdok ang kaniyang ulo sa tabi ko.Pilit kong inalala kung ano’ng nangyari at kung bakit ako narito. Nang maalala ko si Faith at Ate Chloe, agad nag-init ang palibot ng mga mata ko at umagos na naman ang luha ko.“Poppy, anak…” Nagising si Daddy sa pag-iyak ko kaya agad siyang nag-angat ng mukha sa ‘kin. “What happened?” Bakas ang pag-aalala sa boses niya habang hawak ang isa kong kamay. “Bakit mo sinaktan ang sarili mo? Tinakot mo ‘ko. Akala ko kung mapapa’no ka na. Ano ba’ng problema?”“D-Dad

CHAPTER EIGHTY: POPPY's POV PART IV꧁ POPPY ꧂Kinabukasan,After Lucio Herald’s party.TIRIK na tirik na ang araw nang magising ako. Kahit hindi pa naghihilamos at nagsusuklay, agad akong lumabas sa kuwarto at dumiretso sa kusina. Naabutan ko ro’n si Ate Elena, naglilinis. Nang maramdaman niya akong dumating, agad siyang lumingon sa ‘kin.“Oh, gising ka na pala, Poppy. Nanggaling dito ang asawa mo.”Agad akong natigilan at napatitig sa kaniya. “Po? Si Faith po? Nasaan po siya?”“Umalis na.”Bumilis ang tibok ng puso ko at agad akong tumalikod para sana tumakbo palabas at habulin si Faith, nang makapag-usap na kami. Pero agad din akong napigilan sa sinabi ni Ate Elena.“Hindi mo na siya aabutan, Poppy. Kanina pa siya umalis. Magtatatlong oras na.”Laglag ang balikat ko siyang hinarap. “Bakit hindi n’yo po ako ginising?”“Umakyat siya sa kuwarto mo kanina. Akala ko siya na ang manggigising sa ‘yo. Hindi mo ba namalayan?”May panlulumo akong umiling. “Hindi ko po alam. Malalim ang naging