Patawarin n'yo ako HAHAHAHA. Pero sa mga dati ko ng readers diyan, kilala n'yo ako kaya magtiwala lang kayo sa 'kin. Kailan ba 'ko hindi nagbigay ng katarungan sa bidang nasaktan? Haha. Kaya kumapit lang kayo dahil 'pag ako bumawi, uungol kayo habang nagbabasa. Hahahaha!
CHAPTER SEVENTY-THREE: POPPY IN THE HOUSE✧FAITH ZEICAN LEE✧NANATILI akong nakatingin sa screen ng cell phone ko, inaabangan na ma-seen niya ang message ko dahil gusto kong masiguro na hindi na siya maghihintay sa ‘kin sa loob. Ilang sandali pa, na-seen na niya ‘yon, and it felt like I was cutting a piece of myself away, but I knew I had to do this for her, for both of us.Putting my phone down, I leaned back in my seat, letting the reality of the situation sink in. I had just agreed to let her go, to let our marriage end. ‘Yong bigat ng sitwasyon ramdam ko sa dibdib ko, na nagpapahirap sa ‘kin huminga. But it was the right thing to do. Poppy deserved to be happy, even if that meant a life without me.Taking another deep breath, I started the car and drove away, the city lights blurring as I navigated the streets back to the office. Oo. Imbes na sa bahay ako umuwi, sa office na lang ako dumiretso dahil ngayong gabi ang balik nila Mom at Dad sa bahay. Ayokong makita nila na ganito ang
CHAPTER SEVENTY-FOUR: INTERROGATION✧FAITH ZEICAN LEE✧ISANG linggo na ‘kong nagpapakalunod sa trabaho mula nang banggitin sa ‘kin ni Poppy ang annulment para libangin ang sarili ko. Madalang din akong umuwi sa bahay dahil napapadalas siya ro’n.Matapos ang umaga na naabutan ko siya sa bahay, noong mga sumunod na araw ay naroon ulit siya. Hindi kami nag-uusap, hindi rin siya nagsasabi sa ‘kin sa message na pupunta siya sa ‘min, pero nalalaman kong naroon siya dahil nagsasabi sa ‘kin si Mom, or si Summer sa group chat naming pamilya kapag papunta roon si Poppy. Kaya kapag nalaman kong nasa bahay siya, hindi muna ‘ko uuwi ro’n kahit pa tapos na ang trabaho ko.Nalaman ko rin kay Summer na sandamakmak na pasalubong ang dinala ni Poppy sa bahay para sa kanila galing sa Australia. Halos lahat ng pamilya ko ay mayro’n natanggap sa kaniya, gano’n din ako. Mayroon inilagay na paper bag si Summer sa kuwarto ko five days ago, ‘yon daw ang para sa ‘kin, pero hanggang ngayon hindi ko pa ‘yon binub
CHAPTER SEVENTY-FIVE: MOVING✧FAITH ZEICAN LEE✧SATURDAY ngayon at nagising ako sa matinding sakit ng ulo. The dull throb echoing through my skull. I groaned, sitting up in bed and running my hands through my hair in frustration. Flashes of the previous night came rushing back, each one more disjointed than the last.Naalala ko ang pag-alis ko ng opisina nang gabi na, ramdam ang bigat ng mundo sa balikat ko. Ang stress, ang kawalan ng katiyakan tungkol sa relasyon namin ni Poppy, and the recent conversation with Mom all swirled in my mind like a storm. Desperate to escape my thoughts, I decided to head to a bar—a decision I now regretted. Hiindi kasi ako sanay uminom, pero sige pa rin.Walang gana kong tinungo ang banyo para maghilamos. Pagharap ko sa salamin—hindi ko pa man nabubuksan ang faucet—naalala ko bigla ang panaginip ko kagabi. Dahil sobrang okupado ni Poppy ang isip ko, napaginipan kong narito siya sa kuwarto ko, nakaupo sa gilid ng kama at hinahaplos ang buhok ko.Pero isa
CHAPTER SEVENTY-SIX: POPPY's QUESTION✧FAITH ZEICAN LEE✧THE bar's dim lighting seemed to flicker as the alcohol took its toll on me. My head spun, and the room swayed slightly with every breath I took. I knew I had reached my limit, but the emotional turmoil inside me kept pushing me to drink more.Ilang sandali pa ang lumipas, naramdaman kong may lumapit sa ‘kin at tumayo sa bandang likuran ko. Wala na si Hope at Love—nakaalis na sila ten minutes ago—kaya alam kong hindi sila ang dumating. I didn’t need to turn around to know who it was. Her presence was unmistakable, a magnetic pull that I could never ignore. The sweet, addictive scent of her perfume filled my nostrils, bringing with it a flood of memories and emotions.Akmang lilingon ako sa kaniya, ‘tsaka siya pumuwesto sa tabi ko. Naupo siya sa barstool na pinanggalingan ni Hope kanina. When I turned to face Poppy, my vision blurred, making it difficult to see her clearly. Ngayon ako nagsisi kung bakit dinamihan ko ang inom. Kun
CHAPTER SEVENTY-SEVEN: POPPY’s POV PART I ꧁ POPPY ꧂ (10 months in Australia…) MATAPOS kong mag-shower ay agad akong nagbihis ng pantulog dahil excited na ‘kong tawagan ulit si Faith. Nasanay na ‘ko na nag-v-video call kami sa gabi bago kami matulog. ‘Yon ang nagpapasarap sa tulog ko. Kapag hindi kami nagkausap, parang may kulang sa araw ko at hindi nagiging maganda ang gising ko sa kinabukasan. Kaya naging routine na namin ‘to, kahit na minsan ay nakakatulugan namin ang isa’t-isa nang hindi na-e-end ang video call. May mga pagkakataon naman na kapag siya ang unang nakatulog at gising pa ako, pinanonood ko siya sa screen hanggang sa antukin ako. Inamin niya rin naman sa ‘kin na gano’n ang ginagawa niya kapag ako ang unang nakakatulog. At noong nalaman ko 'yon, ang tindi na naman ng kabog ng dibdib ko. Ang tagal na namin, pero 'yong gano'ng pakiramdam, hindi pa rin nawawala. Parang bago pa rin sa 'kin sa tuwing napapakilig niya 'ko. Matapos kong magbihis at suklayin ang buhok
CHAPTER SEVENTY-EIGHT: POPPY’s POV PART II꧁ POPPY ꧂SOBRANG kirot ng ulo ko nang magising ako. Inangat ko ang kamay ko para kapain ang noo ko dahil doon ko nararamdaman ang sakit. May nakapa akong bandage kaya unti-unti akong dumilat. Nang medyo malinaw na ang paningin ko, napansin kong nasa ospital ako base sa ayos ng kuwartong kinaroroonan ko at sa machine na nasa tabi ko. May suwero rin ako sa kamay, habang si Daddy naman ay naabutan kong nakaupo sa upuang nakapuwesto sa gilid ng kama at nadukdok ang kaniyang ulo sa tabi ko.Pilit kong inalala kung ano’ng nangyari at kung bakit ako narito. Nang maalala ko si Faith at Ate Chloe, agad nag-init ang palibot ng mga mata ko at umagos na naman ang luha ko.“Poppy, anak…” Nagising si Daddy sa pag-iyak ko kaya agad siyang nag-angat ng mukha sa ‘kin. “What happened?” Bakas ang pag-aalala sa boses niya habang hawak ang isa kong kamay. “Bakit mo sinaktan ang sarili mo? Tinakot mo ‘ko. Akala ko kung mapapa’no ka na. Ano ba’ng problema?”“D-Dad
CHAPTER SEVENTY-NINE: POPPY’s POV PART III ꧁ POPPY ꧂ Philippines, Lucio Herald’s Birthday Party. UMUWI kami sa bansa nang hindi ako nagsasabi kay Faith dahil sa matinding sama ng loob ko sa kaniya. Hindi na rin kami nag-usap mula nang matanggap ko ang email. May mga pagkakataong tumatawag siya sa ‘kin at nangungumusta, pero hindi ko siya ine-entertain at palagi kong dinadahilan na busy ako. At aaminin ko, sa isang buong buwan na dumistansya ako sa kaniya bago kami bumalik sa bansa, sobrang lungkot ng naging buhay ko. Sobra ko siyang namimiss at hinahanap-hanap ko siya lagi, pero hindi ko alam kung paano siya haharapin dahil masakit pa rin kaya tiniis ko. Pero ngayong gabi sa birthday party ni Daddy ay alam kong muli ko na siyang makakaharap. Ang masakit pa, sa kabila ng sakit na dinulot niya sa ‘kin ay itong araw na ‘to ang hinihintay ko. Gusto ko na siyang makita. Gusto ko nang marinig ang boses niya. Sana lang kayanin ko kapag narito na siya. Lumipas pa ang oras, sa bawat pag
CHAPTER EIGHTY: POPPY's POV PART IV꧁ POPPY ꧂Kinabukasan,After Lucio Herald’s party.TIRIK na tirik na ang araw nang magising ako. Kahit hindi pa naghihilamos at nagsusuklay, agad akong lumabas sa kuwarto at dumiretso sa kusina. Naabutan ko ro’n si Ate Elena, naglilinis. Nang maramdaman niya akong dumating, agad siyang lumingon sa ‘kin.“Oh, gising ka na pala, Poppy. Nanggaling dito ang asawa mo.”Agad akong natigilan at napatitig sa kaniya. “Po? Si Faith po? Nasaan po siya?”“Umalis na.”Bumilis ang tibok ng puso ko at agad akong tumalikod para sana tumakbo palabas at habulin si Faith, nang makapag-usap na kami. Pero agad din akong napigilan sa sinabi ni Ate Elena.“Hindi mo na siya aabutan, Poppy. Kanina pa siya umalis. Magtatatlong oras na.”Laglag ang balikat ko siyang hinarap. “Bakit hindi n’yo po ako ginising?”“Umakyat siya sa kuwarto mo kanina. Akala ko siya na ang manggigising sa ‘yo. Hindi mo ba namalayan?”May panlulumo akong umiling. “Hindi ko po alam. Malalim ang naging
Epilogue FAITH ZEICAN LEE (Eight years old...) I was excited to leave school when I saw Lolo Don A waiting for us. Naroon na siya sa gate, nakatayo sa tabi ng itim niyang limousine, kasama niya ang personal assistant niyang si Sir Dan. Habang naglalakad kami nila Hope at Love palapit sa direksyon nila, takang napatanong si Love. “Saan kaya tayo dadalhin ni Lolo Don A?” “Baka mag-s-shopping or kakain tayo sa labas,” sabi ni Hope na hindi rin sigurado. Ako rin ay hindi sigurado. Ngayon lang kasi ginawa ‘to ni Lolo Don A, na nag-volunteer kay Daddy at Mommy na siya ang susundo sa amin sa school, gayong dapat ay sabay-sabay kaming uuwi nila Daddy mamayang hapon dahil sa Lee University naman kami pumapasok at kabila lang ng Elementary Department ang College Department kung saan namin pinupuntahan si Dad after ng klase namin. “Hi, Lolo Don A!” nakangiti kong bati sa kaniya paglapit namin, sunod na ring bumati ang dalawang kakambal ko. Maging si Sir Dan ay binalingan namin para
CHAPTER NINETY: THE WEDDING✧FAITH ZEICAN LEE✧One month later.HANGGANG ngayon, para pa rin akong nananaginip. Dumating na ang araw na pinakahihintay ko since the moment I realized how much Poppy meant to me—ang pakasalan siya at makitang nakasuot ng magarbong wedding gown imbes na simpleng white dress lang.Standing in front of the mirror, I take a moment to soak it all in. The white suit looks better than I’d hoped. The fabric is smooth and cool, feeling like it was tailored just for me. The jacket fits perfectly, hugging my shoulders and chest just right without being too tight. The notched lapels give me a classic look, while the minimalist buttons keep it sleek and modern.I adjust the crisp white shirt underneath, noticing how it contrasts subtly with the suit. The silk tie adds a touch of elegance, its soft ivory hue blending seamlessly. The pocket square tucked into my jacket pocket finishes off the look, and I can’t help but smile.Habang ina-adjust ko ang tie ko para kalmah
CHAPTER EIGHTY-NINE: THE PROPOSAL✧FAITH ZEICAN LEE✧“BASED on my source, sugar lolo ni Chloe ang nagpalaya sa kaniya at ginamit lang ang pangalan mo para saktan si Sugarpop,” ani Hope. Kaharap ko sila ni Love, habang nakaupo ako sa paanan ng kama ko.Sumaglit ako ngayon dito sa bahay namin, kasama ko si Poppy para kuhanin ang iba ko pang gamit. Pero si Poppy ay nasa baba, kasama si Mom dahil wala si Summer ngayon, may lakad kasama ang mga kaibigan niya. At tiyempo ang pagdating namin dahil may balita na raw sila kung sino ang nag-send ng email kay Poppy.“Sino’ng source mo?” tanong ko sa kaniya, naninigurado.Natawa siya. “Si Detective Conan.” Ngunit agad din siyang sumeryoso nang samaan ko siya ng tingin. “’De joke lang. ‘Yong detective na pinahawak nila Mommyla sa kaso, of course! Hindi pa ba binanggit sa ‘yo ni Mommyla?”“Hindi pa.”“Hina mo talaga. Lagi kitang nauunahan sa balita.” He laughed.Wala pang nabanggit sa ‘kin si Mommyla, pero ang daddy ni Poppy ay mayro’n na. Hindi ng
CONTENT WARNING! Please note: The following chapter contains s*xual scenes and is intended for mature audiences only! This material is not suitable for minors. Reader discretion is advised. CHAPTER EIGHTY-EIGHT: FINALLY ✧FAITH ZEICAN LEE✧ THE AFTERNOON sun bathed Villasis Park in a golden hue as we arrived back home from our vacation. The air was warm and welcoming, just like the familiar scent of the gardenias that lined the pathway leading to the main entrance. Naglalakad si Poppy sa tabi ko, her gaze taking in every detail of the estate. Ito ‘yong bahay namin na para talaga sa ‘min. Hindi lang namin nagawang tirahan noon dahil mas pinili ni Mom at Dad na mag-stay kami sa poder nila for Poppy’s safety. Pero kahapon, noong nasa hotel pa kami, tinanong kami ni Dad kung ano ang plano namin ni Poppy. Kung magsasama ba ulit kami sa bahay namin, sa Villasis Park o mansyon. Hindi ako sumagot agad dahil gusto kong i-consider ang suggestion ni Poppy kaya ang sabi ko sa kanila, mag-uusap
CHAPTER EIGHTY-SEVEN: OUTING PART VI - SEMINAR✧FAITH ZEICAN LEE✧THE first light of dawn seeped through the curtains, gently stirring me awake. Nagbaba ako ng tingin kay Poppy na nakayakap sa ‘kin, her breathing soft and steady. Without thinking, I pressed a kiss to her forehead, savoring the warmth of her skin against my lips.Nanatili akong pinagmamasdan siya habang natutulog, nag-aalanganin akong kumislot sa pag-aalalang magising ko siya. Hindi natuloy ang nangyari sa ‘min kagabi matapos niyang masaktan. Nang makita kong puno ng nerbyos ang mukha niya, I decided to stop and tell her na ‘tsaka na lang namin ituloy kapag ready na ulit siya. Natulog lang kaming magkatabi at magkayakap.Nag-beeped ang cell phone ko sa nightstand, inabot ko ‘yon at tiningnan kung sinong nag-text. Si Mom. Inuutusan na kaming mag-prepare at bumaba sa lobby para magkasabay-sabay raw ulit kami sa almusal. Doon kasi ulit ang breakfast buffet.Matapos kong reply-an si Mom, ginising ko na si Poppy. Ayokong mag
CONTENT WARNING!Please note: The following chapter contains s*xual scenes and is intended for mature audiences only. This material is not suitable for minors. Reader discretion is advised.CHAPTER EIGHTY-SIX: OUTING PART V - WARNING!✧FAITH ZEICAN LEE✧SA ILALIM ng liwanag ng kuwarto, pumaibabaw ako kay Poppy at ginantihan ang halik niya. Half of my weight pressed down on her, and the warmth of our bodies melded together, deepening the connection between us.Her eyes were filled with anticipation and nervousness, and every touch of our lips seemed to ignite a new spark between us. I adjusted our kiss, transitioning from gentle touches to more passionate movements of our lips. Nang ibuka niya ang mga labi niya, I decided to enter her mouth with my tongue. Hindi niya ‘yon inaasahan, pero mahina siyang napaungol.Ginaya niya ang ginawa ko at ‘yong kaniya naman ang sinubukan niyang ipasok sa bibig ko. The sensation of our tongues meeting brought an intense pleasure, and each movement of
CHAPTER EIGHTY-FIVE: OUTING PART IV - FIRST REAL KISS✧FAITH ZEICAN LEE✧As I stepped out of the bathroom, the warmth of the shower still lingered on my skin, but it did nothing to calm the unease I felt deep inside. I pulled on a plain white t-shirt and pajama pants, yet the simplicity of the clothes couldn't lighten the heaviness in my chest.Nang igala ko ang tingin sa kuwarto para hanapin si Poppy, nakita ko siya sa balcony, nakatalikod sa ‘kin. Nakasuot na rin siya ng pantulog, pajamas din at mahaba ang manggas ng pang-itaas niya. Kahit nakatalikod siya sa ‘kin at hindi ko nakikita ang mukha niya, ramdam ko ang kaba niya.I knew that feeling all too well—dahil gano’n din ang naramdaman ko kanina nang ako naman ang sumunod na pumasok sa shower room after niya. I had felt the same tension, knowing that tonight would be the first time in a year that we would share the same room, the same bed, after everything that had happened between us.Lumabas ako sa balcony kung nasaan si Poppy—
CHAPTER EIGHTY-FOUR: OUTING PART III ꧁ POPPY ꧂ “N-NASAAN si Faith?” naiiyak kong tanong kay Kuya Hope matapos niyang ipaliwanag sa ‘kin na edited ang picture ni Faith at Ate Chloe. Maging ang screenshot na pinakita ko ay sinabi niyang fake rin daw. Ini-orient niya rin ako kung ano ‘yong photoshop dahil hindi ko alam ang tungkol doon nang banggitin niya. “Nasa hotel,” sabi ni Kuya Hope, sabay inabot niya sa ‘kin ang phone ko. “Hindi siya sumamang lumabas pagkakain. Ililipat niya raw ‘yong gamit niya sa room namin ni Andreng.” Pagkasabi niya no’n, hindi na ako nakapagpaalam sa kanila. Ang bilis kong tumakbo palayo, pabalik sa hotel. Natandaan ko naman ang papunta sa room ko at nasa bulsa ko rin naman ang key card ko kaya tinungo ko agad ang elevator. Pagdating ko sa palapag na ‘yon, mabilis kong tinakbo ang room ko at binuksan sa pagbabaka sakaling maabutan ko pa si Faith. Pero wala na siya roon, maging ang suitcase niya ay wala na rin. Siguradong nakalipat na siya sa room ni Kuya H
CHAPTER EIGHTY-THREE: OUTING PART II꧁ POPPY ꧂BANDANG alas dies, noong nakapagpahinga na kami matapos kumain ay ‘tsaka kami lumusong sa dagat. Ako, si Ate Summer, Si Tita Baby, Si Sunny at Meng, kami ang magkakasama. Si Mommy Keycee naman at Daddy Ace ay may sariling mundo at medyo malayo sa amin. Ang sweet nila dahil nakasakay pa si Mommy Keycee sa batok ni Daddy Ace.Medyo malayo rin sa amin si Daddylo at Mommyla. Samantalang si Faith, Kuya Hope at Kuya Love naman ang magkaka-bonding. Kahit medyo malayo sila sa amin, nakilala ko pa rin sila base sa kanilang suot. Pare-pareho silang naka-shorts, ngunit si Kuya Hope lang ang walang pang-itaas. Si Kuya Love ay may suot na itim na rash guard, habang si Faith naman ay puting T-shirt. Manipis ‘yon kaya nang mabasa ay bakat na bakat ang katawan niya.Ang saya nila dahil pinagtitripan nila si Kuya Hope. Pinagtutulungan nilang buhatin at ibinabalibag sa tubig. Hindi ko naiwasang pagmasdan si Faith dahil may ngiti na ngayon sa mukha niya. Me