Lahat ng Kabanata ng THE BILLIONAIRE'S PLAYGIRL SISTER: Kabanata 131 - Kabanata 140

Kumukunot ang noo ko habang pinakikinggan ang pag-i-inhale exhale ni Winston sa mouthpiece. Hetong katabi ko rin naman hindi mapalagay sa isang pwesto ang kamay, padapo-dapo ng haplos sa likod, braso, tagiliran ko kaya hindi ako maiwasang hindi mapaigtad-igtad sa kiliti. “Shh!” saway ko kay Seiji nang medyo malambing din naman, inipon ko ang mga kamay nya at iniyakap ko nang mahigpit sa bewang ko. Kita ko ang pumupungay ang kanyang mga mata habang hinahalik-halikan ako sa balikat. Libøg na libøg na siguro ‘tong ugok na ‘to, pero hindi—hindi ‘yon mangyayari ngayon. “Busy ka ba ngayon? Pasensya na sa istorbo,” sabi ni Winston, akala nya sya ang sinasaway ko. “Hi-hindi ah! May daga kasi rito, tinabog ko lang,” natawa nang mahina si Seiji sa sinabi kong ‘yon tapos isinandal nya ang likod sa upuan. Tumingin sya sa kisame na pangisi-ngisi na akala mo ay nananaginip nang gising. “Bakit nga? Nag-away ba kayo?” baling ko kay Winston. “Uh, hindi pa kasi sya umuuwi eh.” “Baka may din

Gusto ko pa sanang ma-enjoy itong gabing ito at magpunta doon sa bar na kinainan namin noong una naming date. Kaso iniisip ko na kanina pa si Ahya Knives, kapag sinundo nya ako sa school at wala ako do’n hindi ko alam kung anong idadahilan ko. Nakakapagtaka rin namang hindi na sya tumawag o maski nagtext. Huling palitan namin ng message ay noong dinner pa, Naisip kong baka may business meeting sya tungkol sa negosyo nya sa Manhattan o baka rin naman kausap ang kanyang asawa. Kadalasan kasi ay gabi hanggang madaling araw sya nagtatrabaho, kasabay ng oras sa States. Tapos sa araw naman ay ang focused naman sya business na pinag-uusapan nila nu’ng Instik na friend ni Atsi na Henson ang pangalan. Napakasipag kasi talaga ni Ahya. Du’n ako hangang-hanga sa kanya. Dedicated sya sa kanyang mga ginagawa. No doubt mayaman sya. “Uhm, okay sana kaso kailangan ko nang umuwi eh," kunwang frustrated din ako na napabuntung-hininga pa. “Ah gano’n ba... Sige, iuuwi na lang kita. Pero pwede rin naman

“Nasa’n ka na ba, Knives? Nanggigigil na ‘ko sa ‘yo, huh!” nasabi ko na lang sa sarili ko. Halos maiyak na ako sa sobrang inis. Ngayon lang nangyari itong hindi nya ako nasundo. Kung kailan naman ako ginabi na ng uwi saka naman ako hindi sinundo. Nag-umpisa na akong mag-abang ng jeep na masasakyan pauwi. Lumakad ako nang kaunti patungo sa gilid ng kalsada kung saan mababasa ko ang mga karatula ng mga jeep na pwede kong sakyan pauwi. May kalahating oras na rin akong nag-aabang ng masasakyan—pero hindi ako makasakay. Napakadalang na ng daan ng mga pampasaherong jeep. May ilan-ilan ngang dumaraan, pero hindi naman ‘yung papunta sa mansyon. Napatakbo ako pabalik sa waiting shed nang bigla na lang bumuhos ang malakas na ulan. Lalo nang walang sasakyang dumaan, paano’y parang parang bumabagyo sa tindi ng biglaang buhos ng ulan. Kaya pala sobrang init kaninang tanghali, uulan pala ng gabi. Kahit may bubong naman itong waiting shed na sinisilungan ko, basa pa rin ako dahil kasabay ng mala-

[Seiji’s POV] “Binigyan ko ng isang libo, boss. Hindi na magsasalita ‘yun. Sinigurado ko na,” wika ng kaibigan ko pagkaupo nya sa driver’s seat. “Good,” sagot ko sa kanya habang nakatunghay kay Kataleia na naglalakad palayo. She’s so stubborn; I’ve realized that tonight. At binasted na naman nya ako. Pangalawang beses na akong ma-unggoy nya. But this time, I don’t feel any hurt. Slight disappointment, perhaps, pero hindi gano’n kasaklap sa pakiramdam hindi gaya noong una. Alam ko nang she’ll come to it soon. I just need to be more patient. We kissed. Yeah. Natutuwa talaga ako do’n. I wasn’t expecting it, pero ayun na nga, nangyari na. Pinigilan ko ang aking sarili na gumawa ng ibang bagay na maaaring makakapagpa-turn off sa kanya. Kung halik, halik lang. Kaya ‘yun lang talaga ang ginawa ko kahit gigil na gigil na ako sa kanya. Noong nag-insist sya na iwan ko na lang sya roon, hindi ako napalagay. Umalis nga ako pero pinasunod ko ang tao ko para bantayan sya at kung susunduin nga

Dinukot ko sa aking bulsa ang medyo basang bra na napulot ko sa sasakyan. Inamoy-amoy ko ‘yun. Natuwa ako. Nag-levelup na ako. Hindi na painting lang ang pagnanasaan ko ngayon, mayroon na akong personal nyang gamit na dumikit mismo sa maselang bahagi ng kanyang katawan at ang nakakawala ng huwisyong intimacy namin kanina. Shit! This has been your lucky day, Seiji! “Punasan mo muna ‘yang labi mo, may dugo pa,” utos ko kay Veronica pagluhod nya sa harap ko. Hanggang ngayon ay nangingiyak-ngiyak pa rin sya sa nangyari sa kanya kanina. “Bakit umiiyak ka pa rin? Ayaw mo na sa ‘kin?” malambing na tudyo ko sa kanya habang nilalamas-lamas ang kanyang mga suso. “Hindi, boss. Gustung-gusto po kita, sorry… sorry talaga,” humihikbing yumakap sya sa hita ko. “Apology accepted. Tumahan ka na at baka matagalan ka d’yan kapag iyak ka pa rin nang iyak,” nakangising biro ko sa kanya. Pinunasan nya ng damit nya ang kanyang bibig at sinimulang i-unbutton ang aking pantalon. “Hm,” himas ko sa ul