Hindi nagtagal ang paghihintay ko, sinagot rin nya ako agad. “Let’s go home,” utos ko sa driver. Pahid-pahid ko ang aking labi para itago sa kanya ang sumisilay kong ngiti habang binabasa ang napakaiksing reply nya ngunit nakapagpuno ng nangungulila kong puso. +++++ “Ano’ng sabi mo kanina?” tanong ko kay Veronica pagpasok ko sa meeting room sa fourth floor ng aking bahay. Prenteng-prente syang nakaupo sa leather couch at nakikipagtawanan sa dalawang babaeng kasama nya kanina sa bar nang madatnan ko sya. Naroroon din ang ilan ko pang mga 'kaibigan' na nagtatagayan ng alak sa mini bar. Tumayo sila sa mga kinauupuan nila bilang respeto nang makita nila ako. Ngumiti si Veronica saka tumayo at lumapit sa akin. Actually, hindi ko talaga alam kung anong pangalan nya. She looks like a Veronica, kaya Veronica na lang ang ipinangalan ko sa kanya. Natunaw na rin nya yata pati ang utak nya sa pagkalulong nya sa bisyo noon kaya hanggang ngayon wala syang maalalang kahit na ano sa nakaraa
Dinukot ko sa aking bulsa ang medyo basang bra na napulot ko sa sasakyan. Inamoy-amoy ko ‘yun. Natuwa ako. Nag-levelup na ako. Hindi na painting lang ang pagnanasaan ko ngayon, mayroon na akong personal nyang gamit na dumikit mismo sa maselang bahagi ng kanyang katawan at ang nakakawala ng huwisyong intimacy namin kanina. Shit! This has been your lucky day, Seiji! “Punasan mo muna ‘yang labi mo, may dugo pa,” utos ko kay Veronica pagluhod nya sa harap ko. Hanggang ngayon ay nangingiyak-ngiyak pa rin sya sa nangyari sa kanya kanina. “Bakit umiiyak ka pa rin? Ayaw mo na sa ‘kin?” malambing na tudyo ko sa kanya habang nilalamas-lamas ang kanyang mga suso. “Hindi, boss. Gustung-gusto po kita, sorry… sorry talaga,” humihikbing yumakap sya sa hita ko. “Apology accepted. Tumahan ka na at baka matagalan ka d’yan kapag iyak ka pa rin nang iyak,” nakangising biro ko sa kanya. Pinunasan nya ng damit nya ang kanyang bibig at sinimulang i-unbutton ang aking pantalon. “Hm,” himas ko sa ul
[Knives’ POV]“Fuckin’ fuck!” anas ko habang hinihila ang aking sarili pabangon sa higaan. Ito na ang sumunod sa pinakamalalang hangover na naranasan ko sa buong buhay ko. Umiikot ang paligid at para pa rin akong maduduwal. Para akong binuhusan ng vomit sa buong katawan. Amoy suka ang damit ko. Pati ang buhok ko—napakatigas. “Fuck you, Yee!” bulalas ko nang mabasa ang ‘Good morning, how are you?’ message nya. “I changed my mind. I won’t sign in, fuck you!” inulit ko pa.Pasuray-suray akong pumasok sa bathroom at tumukod sa sink. Dinukot ko na ang lalamunan ko para lumabas ang kung anong nag-aaway-away sa tiyan ko na gustong kumawala. Hirap na hirap akong nagpapatuwad-tuwad sa lababo pero wala akong maisuka. Pakiramdam ko mamamatay na ako ngayon. Sana hindi na lang ako nagising kung ganito lang palang klaseng pahirap ang mangyayari sa akin sa pagbangon ko. Isusumpa ko na ngayon ang alak. Hinding-hindi na ako iinom kahit na kailan.Para akong nalason, isip-isip ko. I totally passed out
The Mass is already deep into the homily when I arrive. Unlike other Sundays na sumasasama ako kay Kataleia, maraming nagsisimba ngayon. Hanggang sa labas ng chapel ang mga tao. My heart is racing as I search for her among the crowd. There she is, ang aking magandang ibon, sitting between Atsi and Seiji. Seiji. That man could claim any seat in this chapel, yet he chooses to sit right beside her. A mix of annoyance and unease churns in my stomach. I make the sign of the cross and walk over to them. “Good morning, Mr. Tuazon,” ani Seiji pagkalapit ko sa kanila. “Dito ka na maupo,” tumayo sya at inalok sa akin ang kanyang upuan. “Good morning, thank you.” I smiled faintly and took the seat he was offering tapos bigla na lang syang nawala nang malingon ako ulit. “Hi,” bulong ko sa fresh na fresh na babaeng katabi ko ngayon sa upuan na seryosong nakatuon ang tingin sa harap. “Hi, Atsi,” Atsi smirks as I greet her, merely gesturing her hand to the priest giving his sermon. “Nakakuha ka
“Shoti… Smoke inside your car. Nasa loob tayo ng eskwelahan.” I frown nang sawayin na naman ako ni Atsi nang akma akong magbubukas ng sigarilyo, ibinalik ko na lang ito sa kaha at naupo sa driver’s seat. Umaga palang pero akala mong tanghali na sa tindi ng init. I put on my sunglasses and lean back against the leather seat. Hinihintay namin si Kataleia na dumating mula sa pakikipag-usap nya sa kanyang Master Teacher. Ayoko pa sanang umalis sa chapel dahil gusto kong pagmasdan kung paano silang mag-usap pero nag-aya na lumabas si Atsi na medyo iritable ngayong araw na ito sa akin kaya sumunod na lang ako. Hindi rin naman nagtagal I saw her striding toward the parking lot. May dala-dala syang paper bag. Medyo hinihingal na nga sa tingin ko, paano’y nasa dulo pa ng malawak na school grounds ang chapel kaya pinaandar ko na ang makina ng aking SUV para salubungin sya. Hingal na hingal sya na medyo namumutla pa pagsakay nya sa oto ko. Nilukot nya ang dala nyang paper bag at ipinaso
“Ano? Gusto mo sakalin kita ngayon?” mataman nya akong tiningnan. Nag-focus na rin sya sa akin sa wakas kasi itinago na nya ang cellphone nya sa bag. “Oo, alam ko namang galit ka, ayaw mo lang sabihin. Nagso-sorry ako, hindi ko sadyang hindi kita napuntahan,” defending myself. “Oo nga, e kaso okay nga lang eh. ‘Di ba sabi ko, okay lang. Gusto mo sakalin pa kita? Sigurado ka d’yan?!” medyo lumakas ang boses nya na parang hindi sya makapaniwala. “Guilty ka, alam ko ‘yun. Bakit parang gusto mo awayin pa kita? Kalalabas lang natin sa simbahan! Syempre nakakainis ako, alangang matuwa ako sa ‘yo. Eh, ano pa bang gagawin natin eh and’yan na ‘yan. Ayan oh, ang laki! Pulang-pula pa!” sabay mariing dutdot nya sa leeg ko. “Pinanalangin ko na nga kanina na sana kahit sinasabi mong wala kang maalala sa nangyari sa ‘yo kagabi, nakaisip ka pa ring mag-condom. ‘Sus!” “What?” Dagli kong pinaling ang rearview mirror para tingnan kung anong sinasabi nya. “What is this?!” Nanlalaki ang mga mata ko
“Ow? Pa’no nya nakita? Sa video call?”I am stunned for a moment as I realize his wonder. Magkaiba kami ng ‘asawa’ na tinutukoy. “Yeah—no, I mean…” I shook my head. “My stepsister saw the marks. Regardless of who sees it, it doesn’t make it any less shameful, Yee!”“Come on, Tuazon! As long as it’s not your wife, that shouldn’t be such a deal! Lalake tayo, it’s normal to play a little from time to time. Lalo na sa part mo, you've been away from home for months now. Sa mga yapos mo sa babae mo kagabi, I could tell tigang na tigang ka na sa asawa mo, hahaha!”I grind my teeth, overwhelmed with anger and embarrassment as I cut the call. Tinuturan pa ako ni Yee kung paano mambabae. Anong yapos ang pinagsasabi nya, eh wala nga akong matandaan. Walang gano’ng nangyari. I clutch the steering wheel hard and lean on to it, trying to remember the incident last night. SHIT! Bakit gano’n?! Wala talaga akong maalala!“Ahya, tara na. Gutom na ‘ko talaga,” aya ni Kataleia nang balikan nya ako sa ko
Hinithit ko nang malalim ang sigarilyong hawak ko at sumilong sa ilalim ng nag-iisang puno sa gitna ng parking space ng pizza parlor bago ko sinagot ang pangatlong tawag ni Divine ngayong araw na ito. “Divine, kumusta?” “Ikaw ang kumusta?” ibinalik nya sa akin ang tanong. “I’m okay. I’m with Atsi and Shobe. We heard the Sunday Mass, we’re having brunch right now.” Nag-umpisa nang bumukal ang pawis sa aking katawan sa sumisilab na init dito sa labas, pero dahil ayokong may makarinig sa pagpapalitan namin ni Divine ng aming unique na ‘sweet nothings’ ay dito ko piniling makipag-usap sa kanya sa labas ng restaurant. “I saw your statements yesterday. You withdrew some money from your Swiss account, is this true?” napaka-professional at civilized ng pagkakatanong nya. “Yes, it is. I need the money." “For what?” “For my own reasons, since it is my money,” pabalagbag na sagot ko. “Maybe I have the right to hear a proper explanation, Knives, since it’s worth million dollars?