“Nasa’n ka na ba, Knives? Nanggigigil na ‘ko sa ‘yo, huh!” nasabi ko na lang sa sarili ko. Halos maiyak na ako sa sobrang inis. Ngayon lang nangyari itong hindi nya ako nasundo. Kung kailan naman ako ginabi na ng uwi saka naman ako hindi sinundo. Nag-umpisa na akong mag-abang ng jeep na masasakyan pauwi. Lumakad ako nang kaunti patungo sa gilid ng kalsada kung saan mababasa ko ang mga karatula ng mga jeep na pwede kong sakyan pauwi. May kalahating oras na rin akong nag-aabang ng masasakyan—pero hindi ako makasakay. Napakadalang na ng daan ng mga pampasaherong jeep. May ilan-ilan ngang dumaraan, pero hindi naman ‘yung papunta sa mansyon. Napatakbo ako pabalik sa waiting shed nang bigla na lang bumuhos ang malakas na ulan. Lalo nang walang sasakyang dumaan, paano’y parang parang bumabagyo sa tindi ng biglaang buhos ng ulan. Kaya pala sobrang init kaninang tanghali, uulan pala ng gabi. Kahit may bubong naman itong waiting shed na sinisilungan ko, basa pa rin ako dahil kasabay ng mala-
Nakakatuwa naman si Seiji, hindi ko akalain na may lalakeng tatrato sa akin ng ganito kahit dalawang ulit ko na syang ni-reject at wala namang nangyayari sa amin. Ganito rin naman si Ahya ka-sweet at ka-caring, pero sa nangyari sa akin ngayon ay pakiramdam ko pinabayaan nya ako. Hindi talaga ako makapaniwalang nawaglit ako sa isip nya gayong alam kong deads na deads sya sa akin at halos ayaw nga nyang pakawalan. I'm sure may rason sya kung bakit hindi nya ako nasundo. Pero siguraduhin lang nyang makukumbinsi ako sa i-a-alibi nya kundi ligwak na sya sa akin agad-agad.+++++Nang bahagyang humupa ang ulan at luminaw ang tingin ko sa kalsada ay pinaandar na ng driver ang sasakyan at tinahak ang papunta sa mansyon. “Kapag bababa ka na, hindi ako bababa. Dito lang ako para walang makakita sa ‘kin. Promise ko ‘yan. Hihintayin lang kitang makapasok sa bahay ninyo. Sabihin mo na lang siguro na nagpahatid ka sa driver ni Rector,” nakangiti anas ni Seiji habang hinahaplos-haplos ang tuktok ng
[Seiji’s POV] “Binigyan ko ng isang libo, boss. Hindi na magsasalita ‘yun. Sinigurado ko na,” wika ng kaibigan ko pagkaupo nya sa driver’s seat. “Good,” sagot ko sa kanya habang nakatunghay kay Kataleia na naglalakad palayo. She’s so stubborn; I’ve realized that tonight. At binasted na naman nya ako. Pangalawang beses na akong ma-unggoy nya. But this time, I don’t feel any hurt. Slight disappointment, perhaps, pero hindi gano’n kasaklap sa pakiramdam hindi gaya noong una. Alam ko nang she’ll come to it soon. I just need to be more patient. We kissed. Yeah. Natutuwa talaga ako do’n. I wasn’t expecting it, pero ayun na nga, nangyari na. Pinigilan ko ang aking sarili na gumawa ng ibang bagay na maaaring makakapagpa-turn off sa kanya. Kung halik, halik lang. Kaya ‘yun lang talaga ang ginawa ko kahit gigil na gigil na ako sa kanya. Noong nag-insist sya na iwan ko na lang sya roon, hindi ako napalagay. Umalis nga ako pero pinasunod ko ang tao ko para bantayan sya at kung susunduin nga
Hindi nagtagal ang paghihintay ko, sinagot rin nya ako agad. “Let’s go home,” utos ko sa driver. Pahid-pahid ko ang aking labi para itago sa kanya ang sumisilay kong ngiti habang binabasa ang napakaiksing reply nya ngunit nakapagpuno ng nangungulila kong puso. +++++ “Ano’ng sabi mo kanina?” tanong ko kay Veronica pagpasok ko sa meeting room sa fourth floor ng aking bahay. Prenteng-prente syang nakaupo sa leather couch at nakikipagtawanan sa dalawang babaeng kasama nya kanina sa bar nang madatnan ko sya. Naroroon din ang ilan ko pang mga 'kaibigan' na nagtatagayan ng alak sa mini bar. Tumayo sila sa mga kinauupuan nila bilang respeto nang makita nila ako. Ngumiti si Veronica saka tumayo at lumapit sa akin. Actually, hindi ko talaga alam kung anong pangalan nya. She looks like a Veronica, kaya Veronica na lang ang ipinangalan ko sa kanya. Natunaw na rin nya yata pati ang utak nya sa pagkalulong nya sa bisyo noon kaya hanggang ngayon wala syang maalalang kahit na ano sa nakaraa
Dinukot ko sa aking bulsa ang medyo basang bra na napulot ko sa sasakyan. Inamoy-amoy ko ‘yun. Natuwa ako. Nag-levelup na ako. Hindi na painting lang ang pagnanasaan ko ngayon, mayroon na akong personal nyang gamit na dumikit mismo sa maselang bahagi ng kanyang katawan at ang nakakawala ng huwisyong intimacy namin kanina. Shit! This has been your lucky day, Seiji! “Punasan mo muna ‘yang labi mo, may dugo pa,” utos ko kay Veronica pagluhod nya sa harap ko. Hanggang ngayon ay nangingiyak-ngiyak pa rin sya sa nangyari sa kanya kanina. “Bakit umiiyak ka pa rin? Ayaw mo na sa ‘kin?” malambing na tudyo ko sa kanya habang nilalamas-lamas ang kanyang mga suso. “Hindi, boss. Gustung-gusto po kita, sorry… sorry talaga,” humihikbing yumakap sya sa hita ko. “Apology accepted. Tumahan ka na at baka matagalan ka d’yan kapag iyak ka pa rin nang iyak,” nakangising biro ko sa kanya. Pinunasan nya ng damit nya ang kanyang bibig at sinimulang i-unbutton ang aking pantalon. “Hm,” himas ko sa ul
[Knives’ POV]“Fuckin’ fuck!” anas ko habang hinihila ang aking sarili pabangon sa higaan. Ito na ang sumunod sa pinakamalalang hangover na naranasan ko sa buong buhay ko. Umiikot ang paligid at para pa rin akong maduduwal. Para akong binuhusan ng vomit sa buong katawan. Amoy suka ang damit ko. Pati ang buhok ko—napakatigas. “Fuck you, Yee!” bulalas ko nang mabasa ang ‘Good morning, how are you?’ message nya. “I changed my mind. I won’t sign in, fuck you!” inulit ko pa.Pasuray-suray akong pumasok sa bathroom at tumukod sa sink. Dinukot ko na ang lalamunan ko para lumabas ang kung anong nag-aaway-away sa tiyan ko na gustong kumawala. Hirap na hirap akong nagpapatuwad-tuwad sa lababo pero wala akong maisuka. Pakiramdam ko mamamatay na ako ngayon. Sana hindi na lang ako nagising kung ganito lang palang klaseng pahirap ang mangyayari sa akin sa pagbangon ko. Isusumpa ko na ngayon ang alak. Hinding-hindi na ako iinom kahit na kailan.Para akong nalason, isip-isip ko. I totally passed out
The Mass is already deep into the homily when I arrive. Unlike other Sundays na sumasasama ako kay Kataleia, maraming nagsisimba ngayon. Hanggang sa labas ng chapel ang mga tao. My heart is racing as I search for her among the crowd. There she is, ang aking magandang ibon, sitting between Atsi and Seiji. Seiji. That man could claim any seat in this chapel, yet he chooses to sit right beside her. A mix of annoyance and unease churns in my stomach. I make the sign of the cross and walk over to them. “Good morning, Mr. Tuazon,” ani Seiji pagkalapit ko sa kanila. “Dito ka na maupo,” tumayo sya at inalok sa akin ang kanyang upuan. “Good morning, thank you.” I smiled faintly and took the seat he was offering tapos bigla na lang syang nawala nang malingon ako ulit. “Hi,” bulong ko sa fresh na fresh na babaeng katabi ko ngayon sa upuan na seryosong nakatuon ang tingin sa harap. “Hi, Atsi,” Atsi smirks as I greet her, merely gesturing her hand to the priest giving his sermon. “Nakakuha ka
“Shoti… Smoke inside your car. Nasa loob tayo ng eskwelahan.” I frown nang sawayin na naman ako ni Atsi nang akma akong magbubukas ng sigarilyo, ibinalik ko na lang ito sa kaha at naupo sa driver’s seat. Umaga palang pero akala mong tanghali na sa tindi ng init. I put on my sunglasses and lean back against the leather seat. Hinihintay namin si Kataleia na dumating mula sa pakikipag-usap nya sa kanyang Master Teacher. Ayoko pa sanang umalis sa chapel dahil gusto kong pagmasdan kung paano silang mag-usap pero nag-aya na lumabas si Atsi na medyo iritable ngayong araw na ito sa akin kaya sumunod na lang ako. Hindi rin naman nagtagal I saw her striding toward the parking lot. May dala-dala syang paper bag. Medyo hinihingal na nga sa tingin ko, paano’y nasa dulo pa ng malawak na school grounds ang chapel kaya pinaandar ko na ang makina ng aking SUV para salubungin sya. Hingal na hingal sya na medyo namumutla pa pagsakay nya sa oto ko. Nilukot nya ang dala nyang paper bag at ipinaso
“Hindi po, nasobrahan lang ako sa tulog. Masakit kasi ang ulo ko kagabi,” sagot ko na napapakamot sa gilid ng aking sintido. Naagaw ang pansin nya ng mga kalat sa kwarto ko. “Ang gulo ng kwarto mo, Kataleia! Tingnan mo, inaagiw ka na!” turo nya sa mga nagkalat na damit at sa mga burol ng papel na nakalatag sa lapag. OA rin talaga si Mama; makalat lang naman kasi hindi pa ako nakakapaglinis, pero wala namang agiw. “‘Eto ang mga pasalubong ko sa ‘yo, magaganda ‘yan, imported. Sana kasya sa ‘yo.”“Naku, salamat po, ‘Ma!” Nagpasalamat ako kahit bahagya akong napapangiwi sa nakita ko nang iangat ko ang mga napamili nyang gamit at sapatos para sa akin. Wala talagang ka-taste-taste si Mama sa pagpili ng mga damit. Akala nya siguro kasing-edad ko na sya kaya parang puro pangmatanda ang kulay at style ng mga napili nya. “Akala ko anak nagalit ka sa ‘kin kasi pinauwi ko si Seiji kagabi, sorry ha. Nahiya kasi ako kay Knives eh, baka hindi nya gustong may natutulog na ibang tao rito, lalo na’
“Atsi! Bakit gising ka pa? Hindi na ako nakapagpaalam kasi sumakit bigla ang ulo ko.” At iyon na ang magiging opisyal na dahilan ko kung sakaling may magtatanong sa akin kung bakit ako biglang nawala sa inuman kagabi. “Hindi ako makatulog, sabi ni bestie darating daw sya ng madaling araw eh. Hihintayin ko na lang,” kahit madilim ang kwarto ko ay kitang-kita ko ang mapuputi nyang ngipin sa kanyang pagngiti pati na ang nangingitim na paligid ng kanyang mga mata sa pagkakalat ng eyeliner nyang hindi pa nya natanggal. “Nakita kitang lumabas ng kwarto kaya naisip ko lang na silipin ka. Kaso, matagal kang bumalik.”“Nagkwentuhan pa kasi kami ni Nanay Myrna,” sagot ko naman habang pinupungas-pungas ang mabibigat kong mga mata. Inilapag ko ang dala kong pitsel at baso sa side drawer ng kama at naupo patalikod sa kanya, sinuot ko ang salamin ko at nagkunwaring may kinakalikot ako roon para hindi nya mapansin na nag-iiyak ako mula pa kagabi. “I’m pregnant, Shobe,” mahinang sambit nya. “Huh?
Hatinggabi na nang bumangon ako sa kama ko. Kinurap-kurap ko ang namamaga at pagod na mga mata at tinungo ang banyo para maghilamos at magpalit ng damit. Binuksan ko ang pinto ko. Tahimik na ang buong mansyon. Wala na ang malakas na tugtog ni Atsi Olivia sa living room. Tapos na ang welcome home party nina Tito Miguel. Minasdan ko ang siwang sa ibaba ng nakapinid na pinto ng kwarto ni Knives, ngayong gabi lang madilim ang kwarto nya sa lahat ng mga gabi na naaaninag ang liwanag mula sa desk lamp nyang iniiwan lang nyang bukas magdamag. Nanariwang muli sa akin ng hapdi ng pagtatalo namin kanina at ang ginawa kong pakikipaghiwalay, nabasa na na naman ng luha ang paligid ng mga mata kong saglit lang na napreskuhan nang basain ko ang aking mukha. Bumaba ako sa hagdan, kanina pa tuyot na tuyot ang lalamunan ko kaya kukuha ako ng maiinom. Napaatras ako nang madatnan ko si Nanay Myrna sa comedor na nakaupo at nagkakape. Ngumiti ako pero iniwas ko ang aking tingin at dumiretso sa kusina. Na
Atubiling sumunod sila sa utos ni Knives. Nadama nila siguro ang tensyong namumuo sa amin kahit na ngiting-ngiti ako. Binilin ni Nanay Myrna ang karneng malapit nang maluto at lumakad palayo nang pasimpleng nagbubulungan. “Hindi ka na nahihiya talaga, ano?!” marahas ko syang tinulak nang tuluyan nang makapasok sina Pearl sa likurang pintuan kung saan kami nanggaling. Tumalikod ako sa kanya at akma na ring babalik sa loob pero pinigilan nya ako, pagalit na hinatak nya ako sa isang braso. “Don’t walk away from me! Mag-uusap tayo ngayon!” “Ano ba, Knives!” inis na pumiksi ako nang may ilang metro sa kanya. “Lasing ka, baka may makakita sa ‘tin, and’yan lang ang mama ko sa loob. Sa susunod na lang tayo mag-usap,” tumalikod ako ulit sa kanya sabay lakad ko nang mabilis palayo. “Mag-uusap lang naman tayo ah! Why do you always wanna get away from arguments, Kataleia, huh?! You’re not walking away from me again. We’ll talk. Now!” hinatak nya akong muli sa braso sabay yakap nya sa
Natigilan si Mama saglit, nangusap ang mga mata nyang tiningnan ako. Nagtataka sya siguro o nahiya sya bigla. Nang makahuma sya ay wari naman syang nabalisa na paalisin na agad si Seiji.“Ahh… Gawin mo na ‘yung fruits ni Ahya mo, ‘nak, ako na lang ang maghahatid kay Seiji sa labas. Naku! Gabing-gabi na pala, ano? Hindi ko na napansin ang oras! Si Miguel kasi parang ano, ang daldal! Dyusme, gusto ko na nga rin magpahinga eh. ‘Kamo may novena sa school n’yo bukas? Pwede ba ang outsider do’n? Kung pwede ang outsider, makikipag-novena ako. Para mapasyalan ko na rin ang pinagtuturuan ni Kataleia. Tara na, ihahatid na kita,” tuluy-tuloy na salita ni Mama. Nadidismayang tiningnan na lang ni Seiji ang hawak nyang baso na may laman pa sabay tungga. “Mag-magte-text ako kapag nakauwi na ‘ko,” Iyon na lang ang nasabi ni Seiji sa akin kasi hawak na ni Mama ang braso nya at iginigiya na sya palabas ng kusina at iniwan kami ni Knives.“Wow! Ang ganda ng suot mo. Bagay na bagay sa ‘yo. Sino’ng bumil
“Thank you for driving her home safe, Seiji. Pero sana nagpaalam kayo para hindi ako naghanap kay Kataleia, but anyways, thank you,” saad nya saka ipinagpatuloy ang pagkain. Nabalutan ako ng tensyon sa pasaring nyang iyon. Siguradong makakarinig na naman ako ng dramatic na litanya ni Knives once na makapag-solo kami.Inip na inip na ako sa paghuhuntahan nila sa dining table pero mukhang wala pang balak tapusin ni Tito Miguel ang gabing ito, ganyak na ganyak pa rin sya sa pagkukwento nya roon. Nakipag-shot pa sya ng isang whiskey sa mga lalake, kami namang mga babae, wine ang tinitira. Wala rin ni isa ang tumayo sa lamesa, nagpatuloy lang ang paghahain nina Nanay Myrna ng pika-pika at kung anu-ano pang pinapaluto ni Tito Miguel sa kanya.Parang hindi napagod si Tito Miguel sa biyahe nila. Samantalang ako, parang sinisilihan ang pwet ko sa pagkakaupo sa harap ng hapag. Nag-excuse na nga ako na pupunta na sa kwarto ko pero pinigilan ako ni Mama kasi mayroon pang bisita. +++++“Kukuha l
“Welcome back, Mrs. Tuazon! So nice to finally meet you,” bati ni Seiji na ngiting-ngiti. Kinuha nya ang kanang kamay ni Mama at humalik sa likod ng palad nya. Pinagmamasdan ko ang blankong expression ng mukha ni Mama na nakatitig kay Seiji. Inaasahan kong babawiin nya ang kamay nya at magsusungit, pero hindi, hinayaan lang nyang madampian ito ni Seiji ng halik. “Uhm, ‘Ma? Si Seiji po, ka-work ko,” pakilala ko kay Seiji. “Ka-work?” blanko rin ang expression ni Mama pagsulyap nya sa akin tapos ibinalik nya ulit ang tingin kay Seiji. “‘Kala ko boyfriend mo na itong matangkad at poging lalakeng ‘to.” Napaismid ako. Kung hindi rin ako nagkakamali ng hula ay kasalukuyang name-mesmerize si Mama ng lalakeng nasa harapan nya ngayon. Sa edad kong ito ngayon ko lang nakitang namangha si Mama sa lalakeng pinakikilala ko. Literal na galit kasi sya sa lahat ng lalakeng dumadalaw sa bahay namin noon kaya nga nasanay na akong sa mga relasyong lihim lang sa kaalaman nya. “Kataleia, I missed yo
“Papasok tayo,” buntung-hininga ni Seiji pagsakay nya ulit ng kotse at naghanda sa pagpasok sa loob ng mansyon. “Bakit daw?” maang na tanong ko sa kabila ng pagtatambol ng dibdib ko na isang kibit lang ng balikat ang isinagot nya. Ipinarada ni Seiji ang kotse nya sa mismong tapat ng malaking pinto ng main living room samantalang ang SUV ni Tito Miguel ay dumiretso sa garahe sa likuran. “Hindi mo nabanggit na darating ngayon sina Mama mo, wala tuloy akong brief,” ngisi nya. “At wala rin akong panty. Bulshit talaga!” hindi ko maiwasang hindi makapagmura. Kinuyumos ko ang mga namamasa kong kamay at ipinahid iyon sa laylayan ng aking bestidang amoy na amoy patahian pa. “‘Edi bagay talaga tayo?” sabay bunghalit nya ng tawa. “Oh, seryoso ka na naman,” untag nya nang hindi ko makuhang tumawa sa walang kwentang joke nya. “Ngitian mo naman ako, love. Kahit konti lang?” Nanunudyong pakiusap nya sa akin na naglulumagkit na irap lang ang isinagot ko. Nilingon ko ang loob ng livin
Pinaling ko ang aking ulo sa kanan nang maramdaman ko ang mainit na buga ng hinga nya sa likuran ng balikat ko habang banayad at dahan-dahan na inilalapat nya ang bra sa ilalim ng susø ko hanggang sa makarating sya sa likod ko at pagsugpungin ang magkabilaang dulo nito. “Hmmm, Kat,” malambing na usal nya ng pangalan ko na punumpuno ng pagnanasa. Inayos nyang maigi ang pagkakapakat ng strap at hinalikan ako sa balikat. ‘Yung halik na hindi lang basta dampi— nagtagal ng ilang segundo ang labi nya na nakadikit at nagpapasinghot-singhot sa mabango at makinis kong balat buhat sa spa. Pumikit ako at dinama kung may kuryente bang tumutulay papunta sa akin sa pagkakadama ko ng hininga nya sa leeg ko na tulad noong una kaming nagkadikit at naghalikan. Pero wala. Wala akong madama. Namanhid ako siguro ng sakit ng keps ko at sa matalim na tumusok sa puso ko sa tinuran ni Divine kanina. “Kung gaano kalaki ang pagkagusto ko sa ‘yo, gano’n din kita nirerespeto. Ayokong gumawa ng bagay na wa