ลู่สือเยี่ยนเอื้อมมือไปดึงเทปที่ปิดปากของเธอออก“อื้อ!”หลินเซียงร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด หายใจเข้าลึก จากนั้นก็พูดว่า “ลู่สือเยี่ยน ฉันคิดดูแล้ว เรื่องที่คุณเสนอ ฉันตกลง”ลู่สือเยี่ยนเลิกคิ้วขึ้นด้วยความประหลาดใจ และถามว่า “ทำไมถึงคิดได้กะทันหันล่ะ?”หลินเซียงเม้มปาก กำลังจะพูดอะไรบางอย่างก็มีเสียงตะโกนดังมาจากระยะไกล“นี่!”“อย่าเพิ่งคุยกันตรงนั้นได้ไหม!”“น้ำกำลังขึ้นนะ เฮ้ย!”“…”หลินเซียงชะงัก และพูดว่า “เราไปจากที่นี่กันก่อนเถอะ”ลู่สือเยี่ยนก้าวขายาว ๆ อุ้มเธอเดินไปเข้าฝั่งเพิ่งวางเธอลงบนรถ ซ่งซ่งก็พุ่งเข้ามากอดเธอ ร้องไห้เสียงดัง “ฮือฮือฮือ เซียงเซียง เธอทำให้ฉันตกใจแทบตาย! ฉันนึกว่าจะไม่ได้เจอเธออีกแล้ว!”หลินเซียงถูกกอดจนเซไปด้านหลัง ไอสองสามครั้งพูดว่า “แค่ก ๆ อย่าทำแบบนี้ ฉันไม่เป็นอะไรแล้ว”เสียงเย็นของฟู่จิ่นซิ่วดังขึ้น “ถ้าเอาแต่กอดเธอแบบนี้ อาจจะไม่ได้เจอเธอแล้วจริง ๆ ก็ได้”พูดจบเขาก็ขมวดคิ้ว เขาพูดกับเธอแบบนั้นได้ยังไงนะ?แต่ผู้หญิงคนนี้มักจะลืมคิดเสมอว่าอะไรควรไม่ควร…ซ่งซ่งไม่มีอารมณ์สนใจฟู่จิ่นซิ่ว รีบปล่อยหลินเซียงออกพลางสะอื้นไห้ “ขอโทษ ขอโทษ ฉัน
Last Updated : 2024-12-30 Read more