All Chapters of หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ: Chapter 421 - Chapter 430

หลินเซียงชะงัก มองสวี่ซิงเย่ด้วยความสับสนเธออยากพูด แต่ในปากมีองุ่นอยู่ จึงได้แต่กินองุ่นก่อน แล้วค่อยพูดและในตอนนี้เอง ก็มีร่างสูงโปร่งคนหนึ่งเดินเข้ามาหลินเซียงหรี่ตา เห็นว่าเป็นลู่สือเยี่ยนโดยไม่รู้ตัว เธอนั่งตัวตรงทันที รีบเคี้ยวองุ่นแล้วกลืนลงคอ ทำไมเขามาอยู่ที่นี่ได้?อ้อ จริงสิ ฟู่จิ่นซิ่วก็อยู่ที่นี่ ลู่สือเยี่ยนตามมาก็ไม่แปลกรอบตัวของลู่สือเยี่ยนเต็มไปด้วยความเย็นชา ดวงตาเรียวจ้องมองหลินเซียงเขม็ง แล้วนั่งลงบนโซฟา“หวานไหม?”หลินเซียงชะงัก เธอดื่มเหล้าเข้าไป สมองมึนงง คิดคำตอบไม่ทัน จึงพยักหน้าโดยไม่รู้ตัว “หวาน”สีหน้าของลู่สือเยี่ยนเคร่งขรึมลงทันที มีเพียงมุมปากที่เผยรอยยิ้มแปลก ๆ “งั้นก็ดี นายก็เลือกให้ฉันลูกหนึ่งสิ”เขามองสวี่ซิงเย่สวี่ซิงเย่ชะงัก วางจานองุ่นไว้ตรงหน้าเขาโดยตรง “องุ่นพวกนี้รสชาติใช้ได้หมดครับ”สวี่ซิงเย่รู้สึกกดดัน สายตาที่ลู่สือเยี่ยนมองเขานั้นเต็มไปด้วยเจตนาฆ่า แต่ก็ไม่ได้ลงมือ ทำให้เขาค่อนข้างกระอักกระอ่วนในที่สุดหลินเซียงก็กลืนองุ่นลงคอ ถามว่า “ทำไมคุณมาที่นี่ล่ะ?”ลู่สือเยี่ยนหยิบองุ่นขึ้นมาลูกหนึ่ง มองอย่างไม่ใส่ใจ “ผมมาไม่ได้หรื

เสื้อโค้ตสูทถูกคลุมอยู่บนตัวเธอ กลิ่นหอมที่เข้มข้นและสดชื่นปกคลุมเธอไว้ทั้งหมด“หลินเซียง นี่จะเป็นครั้งแรกและครั้งสุดท้าย ถ้าผมเจอเรื่องแบบนี้อีก อย่าหวังเลยว่าผมจะปล่อยไปง่าย ๆ”ลู่สือเยี่ยนลุกขึ้นยืน มองลงมาที่เธอ ดวงตาของเขาเย็นชาไร้ความอบอุ่นหลินเซียงถูกกลิ่นของเขาปกคลุมไว้ จึงยังไม่พูดอะไรลู่สือเยี่ยนหันหลังเดินออกไปเขาไม่สนใจคำตอบของเธอสิ่งที่เขาพูด เธอต้องทำ มิฉะนั้นเขาจะไม่ปล่อยเธอไว้ส่วนผู้ชายคนนั้น ไม่ควรอยู่ในเมืองอวิ๋นเฉิงอีก!หลินเซียงเดินตามเขาออกจากห้องส่วนตัวอย่างเงียบ ๆ เมื่อเดินเข้าลิฟต์ เธอก็นึกถึงซ่งซ่งขึ้นมาได้ รีบกดปุ่มเปิดประตู“ทำอะไร?”ลู่สือเยี่ยนมองเธออย่างเย็นชาหลินเซียงพูดว่า “ฉันจะไปตามหาซ่งซ่ง”ลู่สือเยี่ยนพูดว่า “เหล่าฟู่ไปส่งเธอกลับบ้านได้”แต่หลินเซียงไม่เชื่อใจฟู่จิ่นซิ่ว เธอจึงดื้อดึงที่จะออกไปหาคนในขณะนั้น โทรศัพท์ของเธอดังขึ้น เธอหยิบขึ้นมาดู เป็นสายจากซ่งซ่ง“ฮัลโหล ซ่งซ่ง?”“เพื่อนรัก กลับบ้านก่อนเถอะ ฉันติดปัญหานิดหน่อย เลยกลับไปที่ห้องไม่ได้” เสียงของซ่งซ่งฟังดูไม่ค่อยดี เหมือนกับกำลังอดทนต่ออะไรบางอย่างหลินเซียงเริ่มก

“วิ่งทำไม?”ฟู่จิ่นซิ่วมองเธออย่างมืดมน“คุณ คุณ คุณ… จับฉันทำไมเนี่ย?”ซ่งซ่งมองเขาด้วยความตกใจ “ปล่อยฉันนะ ไอ้พวกตัวเหม็นหึ่ง ฉันจะบอกให้ ฉันไม่ยอมทำเรื่องอย่างว่ากับคุณแน่ เลิกคิดไปได้เลย!”ฟู่จิ่นซิ่วหัวเราะออกมา “คิดอะไรน่ะ? คิดว่าผมจะสนใจคุณเหรอ?”ซ่งซ่งหยุดดิ้นเธอบกพร่องอะไร?ทำไมเขาไม่สนใจเธอ?ซ่งซ่งหันไปมองเขา “ถ้าไม่สนใจ งั้นไอ้นั่นมันตื่นทำไม?”ดวงตาของฟู่จิ่นซิ่วแสดงความประหลาดใจ ราวกับไม่คิดว่าเธอจะพูดแบบนั้น “คุณ…”“ฉันทำไม?” ซ่งซ่งยกมือขึ้น จิ้มไปที่อกเขา พูดทีละคำว่า “ฟู่จิ่นซิ่ว ยอมรับเถอะ จริง ๆ แล้วคุณชอบฉันมาตั้งนานแล้วใช่ไหม? ไม่งั้นคุณจะพยายามเข้าหาฉันทำไม? แค่ครั้งสองครั้งอาจเป็นเรื่องบังเอิญ แต่หลัง ๆ มันชักจะมากเกินไปแล้ว คุณไม่เคยคิดไตร่ตรองตัวเองบ้างเหรอ?”เธอคิดว่าตัวเองพูดถูก ดวงตาสว่างวาบ เชิดคางขึ้น แล้วหัวเราะเบา ๆ “ดูสภาพที่น่าอายของคุณสิ บอกว่าไม่ชอบฉัน ใครจะเชื่อ?”“ผู้หญิงคนนี้…” ฟู่จิ่นซิ่วมองรอยยิ้มที่มั่นใจของเธอเขาพูดไม่ออก!ชอบเธอเหรอ?เว้นแต่เขาจะตาบอดเท่านั้นแหละ!ฟู่จิ่นซิ่วเยาะเย้ย “ทำไมผมต้องพยายามเข้าหาคุณ คุณรู้ดีแก่ใจ ถ

หลินเซียงเงียบไปครู่หนึ่ง แล้วพูดว่า “แต่ฉันว่าเรื่องนี้อาจจะจบไม่สวยนักหรอก”ซ่งซ่งสงสัย “เขาจะมาตอแยฉัน ขอให้ฉันรับผิดชอบเขาเหรอ? งี่เง่าเกินไปแล้ว เราสองคนต่างก็เป็นผู้ใหญ่ นอนด้วยกันเล่น ๆ แล้วเลิกกัน ไม่ใช่เรื่องปกติหรือไง?”หลินเซียงพูดว่า “ยังไงเธอก็ระวังตัวหน่อย เธอพรากพรหมจรรย์ของเขานะ”ซ่งซ่ง “แหวะ”หลินเซียงพูดว่า “เธอพักผ่อนให้สบาย ๆ เถอะ เดี๋ยวฉันจะไปหา”ซ่งซ่ง “ได้ ฉันจะรอให้เธอทำอาหารอร่อย ๆ ให้นะ อยากกินฝีมือเธอประทังชีวิตมากเลย”หลินเซียงยิ้มอย่างจนใจ “โอเค รอนะ”หลังวางสาย หลินเซียงก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจโชคชะตาช่างเป็นสิ่งที่มหัศจรรย์ นำคนสองคนที่แทบไม่เกี่ยวข้องกันมาเจอกันได้เธอทาครีมต่อ ตอนออกจากห้องนอน ก็เห็นลู่สือเยี่ยนเดินออกมาจากห้องทำงานพอดีเมื่อคืนหลังจากที่ทั้งสองกลับมาก็แยกห้องนอนกันลู่สือเยี่ยนอยู่ในห้องทำงานตลอด ตอนนี้หว่างคิ้วของเขามีแววเหนื่อยล้า สีหน้าดูแย่กว่าเมื่อคืนหลินเซียงเหลือบมอง แล้วก็ละสายตาเดินลงไปชั้นล่างลู่สือเยี่ยนจ้องมองเธอ พูดว่า “อีกสามวันเคลียร์ตัวเองให้ว่างด้วย งานวันเกิดคุณย่า คุณต้องไปกับผม”หลินเซียงชะงัก “เท่าไ

เขามีคนที่ชอบอยู่แล้วแต่เมื่อนึกถึงว่าตัวเองมีความสัมพันธ์กับซ่งซ่ง เซวี่ยเซวี่ยรู้แล้วจะเสียใจไหม? จะอกหัก? หรือโกรธ?ทันใดนั้นอารมณ์ของฟู่จิ่นซิ่วก็ย่ำแย่อยู่ดี ๆ จะไปมีความสัมพันธ์กับซ่งซ่งทำไมกันนะ?ลู่สือเยี่ยนเห็นสีหน้าของฟู่จิ่นซิ่วดูแย่ลง ก็เลิกคิ้วถามว่า “เป็นอะไรไป?”ฟู่จิ่นซิ่วหงุดหงิดมาก “ฉันมีคนที่ชอบแล้ว ตอนนี้ฉันอธิบายไม่ถูก”ลู่สือเยี่ยน “นายไม่ได้ชอบซ่งซ่งเหรอ?”ฟู่จิ่นซิ่วมองเขาด้วยความตกใจ “พูดบ้าอะไร? ฉันเนี่ยนะชอบซ่งซ่ง? นายตาบอดตั้งแต่เมื่อไหร่? ฉันจะไปชอบเธอได้ยังไง?”ลู่สือเยี่ยนพูดอย่างเคร่งขรึม “นายไม่ชอบเธอ แล้วจะไปป้วนเปี้ยนอยู่ใกล้ ๆ เธอทำไม?”ฟู่จิ่นซิ่วพูดอย่างไม่ยอมรับ “ไม่ใช่นายเหรอที่สั่งให้ฉันไปใกล้ชิดเธอ? เพราะเธอคอยยุยงให้หลินเซียงหย่ากับนาย ลู่สือเยี่ยน นายอย่ามาเนียนนะ!”ลู่สือเยี่ยน “แล้วนายใกล้ชิดเธอแล้วหรือยัง?”ฟู่จิ่นซิ่ว “...”เขาเงียบไปทันทีดูเหมือนไม่ว่าเขาจะใช้วิธีใด ซ่งซ่งก็จะยุยงให้หลินเซียงหย่ากับลู่สือเยี่ยนอยู่ดีซ่งซ่งน่ะเกลียดลู่สือเยี่ยนเข้าไส้ฟู่จิ่นซิ่วกล่าว “ดูนายสิ ว่าแล้วทำไมถึงไม่มีใครชอบ?”ลู่สือเยี่ยนมอ