All Chapters of Sold To The Billionaire Series 1: Piere Monecidad: Chapter 51 - Chapter 60

Tumaas ang kanyang halik papunta sa likod ng tainga ko na mas magbigay init at kakaibang sensasyon sa katawan ko. Nakagat ko ang ibabang labi at hinayaan siyang gawin ang nais. “Mmm? Don’t resist me, babe..” maharot niyang bulong hanggang sa inis ko kuno siyang lingunin. “Naalala mo na ba kung gaano ka kamànyak ha?” Nanlaki ang mata niya sa aking sinabi dahilan para pigilan kong matawa. “What the fúck? M-Manyàk ba ako noon? This is mànyak for you huh?” Gulat niyang saad na ikinangisi ko. “Hindi ba?” bulong ko. “No, babe. No,” umiling-iling pa siya bago hinawakan ng kanyang palad ang pisngi ko at titigan ang labi ko bago niya ito sunggaban ng mainit na halik. Napapikit ako nang saglit kong maramdaman ang pagpasok ng kanyang dila sa bibig ko, hinahanap ang ka-espadahan nito dahilan para tugunan ko siya. “Hmm..” Ang tunog ng halikan namin ay mas nagpainit ng halikan na iginagawad niya sa akin, bawat lapat ng mga labi namin ay iyong mga tunog kaagad ang maririnig. “Uhmm

Umiwas tingin ako. “Basta,” singhal ko at tinalikuran siya ngunit bigla niyang hinuli ang bewang ko at hinarap sa kanya.Sinalubong ko ang berde niyang mata na seryosong nakatitig sa akin. “Marry me,” kalmadong usal niya kaya naman tinitigan ko siya.“If you didn’t change your mind in a month. Fine, I’ll marry you. Okay na?” tugon ko na ikinangisi niya.“I won’t change my mind. Even if we took it for a year,” mayabang na sabi niya kaya ngumisi na lang ako.“Gege.”Dahil sa usapan namin ay araw-araw niya akong kinukulit. Mapasaan, bago matulog, at pagkagising.Masasabi kong desidido talaga siya. Habang ang buhay namin ay gumaan dahil sa pag-aari ni Piere ang isla at may perang ipinapadala ang mommy niya sa akin.Na buong akala ni Piere ay galing sa online bank ko, dahil ayaw rin ipaalam sa kanya ay minabuti kong manahimik.“Piere, kailangan mo pa ba mangisda?” seryosong sabi ko na ikinatigil niya.“Of course babe, hindi naman porket stable ang income natin sa isla ay ititigil ko na ‘di

Two weeks.. Hindi ako makapaniwalang suot-suot ko ang puting dress na maganda. Kahit simple lang ang kasal ay grabe ang kaba ko, dahil kahit maliit na simbahan lamang ang mayroon dito ay lahat ng tao ay nakasubaybay. Payapa at tila mga huni ng ibon ang naririnig, ang karaniwang tugtugan dito ay gitara lamang dahil hindi masyadong advance ang teknolohiya. Pagbukas ng malaking pinto ay natanaw ko kaagad si Piere sa hindi kalayuang dulo ng pasilyo sa altar. Maganda ang ngiti, at ang berde niyang mata ay kumikislap habang pinanonood ako sa bawat hakbang. Hawak ko ang bungkos ng bulaklak, habang ang manipis na telang nakaharang sa aking mukha ay bahagyang pinalalabo ang aking mata, ngunit hindi ko sigurado kung dahil dito o dahil sa namumuong luha sa aking mga mata. ‘Hindi ko maipaliwanag kung gaano ako kasaya..’ Nang makalapit sa kanya ay inilahad niya ang malambot na palad na aking tinanggap. “Damn, you’re beautiful. I promise to marry you in a big church someday, babe..” ma

Namatay ang tawag dahil sa sirang baterya nito, napatulala ako kay Piere na hindi maipaliwanag ang emosyon na ipinapakita ng kanyang berdeng mata. “Your father? W-What happened to your father?” tanong niya ngunit umismid ako at umiwas tingin. “He’s sick,” matipid kong sagot. “Can you tell me who are you talking to, a while ago? Is it your mom?” paninigurado niya.. “Your mom.” Sa naging sagot ko ay umawang ang labi niya, umiwas tingin siya at hindi makapaniwala sa narinig. “M-My mom? K-Kailan p-pa kayo nagkakausap, Lumi?” naguguluhan niyang tanong, nang subukan ko siyang lapitan ay napatigil ako sa kanyang pag-atras. Napakurap ako at tinitigan siya. “K-Kailan pa?” “M-Matagal na—” “Damn it..” bulong niya sa sarili at nasapo ang mukha. “W-Without even telling me? A-Anong pinag-uusapan niyo?” madamdamin at naguguluhan niyang tanong. He even frustratedly combed his hair with his fingers. “M-My fathe—” “The truth!” malakas na sabi niya na ikinatahimik ko. Napayuko ako a

Dahil sa desisyon ko ay sumama sa akin si Piere, nag-iwan siya ng pera sa bahay at sinabing babalik rin siya. ‘Makakabalik pa ba talaga kami?’ Nagpadala ng ligtas na masasakyan ang mommy ni Piere na mas hindi niya ikinatuwa. Ngunit wala siyang magawa. Ilang oras ang byahe, inabor kami ng mahigit 20 hours bago makarating sa city. Ngunit dumeretso ako kaagad sa ama ko. Sa ospital kung nasaan siya ay natanaw ko kaagad siya sa labas ng private ward. May mga kasama siya at nandito rin ang ina ni Piere. Lumapit ako kaagad sa tatay ko at nakita ko kung gaano katindi ang ipinayat niya. May tubo rin siya ng oxygen sa ilong at may kung anong apparatus sa kanyang dibdib. “T-Tay..” naiiyak na tawag ko. Tulog ito ngayon dahilan para hindi ako nagkaroon ng pagkakataon na makausap siya. Ang nanay ni Piere ay nilapitan kaagad si Piere at niyakap na hindi man lang tumugon. “P-Piere! B-Buhay ka nga talaga.. God!” umiiyak ang mommy niya kaya naman iniiwas ko ang tingin. “B-Babalik ka na