Umiwas tingin ako. “Basta,” singhal ko at tinalikuran siya ngunit bigla niyang hinuli ang bewang ko at hinarap sa kanya.Sinalubong ko ang berde niyang mata na seryosong nakatitig sa akin. “Marry me,” kalmadong usal niya kaya naman tinitigan ko siya.“If you didn’t change your mind in a month. Fine, I’ll marry you. Okay na?” tugon ko na ikinangisi niya.“I won’t change my mind. Even if we took it for a year,” mayabang na sabi niya kaya ngumisi na lang ako.“Gege.”Dahil sa usapan namin ay araw-araw niya akong kinukulit. Mapasaan, bago matulog, at pagkagising.Masasabi kong desidido talaga siya. Habang ang buhay namin ay gumaan dahil sa pag-aari ni Piere ang isla at may perang ipinapadala ang mommy niya sa akin.Na buong akala ni Piere ay galing sa online bank ko, dahil ayaw rin ipaalam sa kanya ay minabuti kong manahimik.“Piere, kailangan mo pa ba mangisda?” seryosong sabi ko na ikinatigil niya.“Of course babe, hindi naman porket stable ang income natin sa isla ay ititigil ko na ‘di
Dahil sa pagsagot ko ng oo sa kanyang proposal ay maganda ang ngiti niya at halos lahat ng bumati sa kanya ay ngingitian niya ng maganda. Marami naman ang mga dalagitang nanlumo dahil ikakasal na sa akin si Piere. Ito ang mahirap kapag sobrang gwapo ng nobyo. Maraming kaagaw at mang-aagaw pa. “Piere—” “Yes babe?” Binat na binat kaagad ang kanyang mapupulang labi sa pagkakangiti. Pinigilan ko ngumisi. “Punit na ang labi mo kakangiti, Piere.” “Ah hahahaha! I’m sorry babe. You can’t explain how happy I am right now,” paliwanag niya at habang hawak ang kamay ko ay idinikit niya pa iyon sa kanyang dibdib dahilan para maramdaman ko ang bilis ng tibok ng puso no’n. ‘Hindi naman siya ganito noon. Paano kaya kapag naalala niya kung ano talaga ako sa buhay niya? Na sa iba pala talaga siya ikakasal?’ Iwinaglit ko sa isip ang kung ano man. Hindi ko na dapat iniisip ‘yon. Dahil kung ano ang nararamdaman niya ngayon ay siya ‘yon. Masaya kaming naglalakad at iniikot ang night market
Two weeks.. Hindi ako makapaniwalang suot-suot ko ang puting dress na maganda. Kahit simple lang ang kasal ay grabe ang kaba ko, dahil kahit maliit na simbahan lamang ang mayroon dito ay lahat ng tao ay nakasubaybay. Payapa at tila mga huni ng ibon ang naririnig, ang karaniwang tugtugan dito ay gitara lamang dahil hindi masyadong advance ang teknolohiya. Pagbukas ng malaking pinto ay natanaw ko kaagad si Piere sa hindi kalayuang dulo ng pasilyo sa altar. Maganda ang ngiti, at ang berde niyang mata ay kumikislap habang pinanonood ako sa bawat hakbang. Hawak ko ang bungkos ng bulaklak, habang ang manipis na telang nakaharang sa aking mukha ay bahagyang pinalalabo ang aking mata, ngunit hindi ko sigurado kung dahil dito o dahil sa namumuong luha sa aking mga mata. ‘Hindi ko maipaliwanag kung gaano ako kasaya..’ Nang makalapit sa kanya ay inilahad niya ang malambot na palad na aking tinanggap. “Damn, you’re beautiful. I promise to marry you in a big church someday, babe..” ma
“B-Babe..”“Look, Piere. Ano ba ‘yon? You’re making me worry.” Iritable ko siyang tinignan ngunit lumabi siya at mabilis na pinahid ang luha.“Y-You g-got m-molested i-in my home? And I didn’t b-believe you, Lumi. P-Paano mo ako nagawang hanapin kung ganoon kalala ang ginawa ko sa’yo?” Napatulala ako sa mukha niya sa sinabi. Sunod-Sunod na tumulo ang luha niya sa mata dahilan para umiwas tingin ako.“A-Ang tanga ko.. Damn it. Ang sakit, h-hindi ako makapaniwala sa ginawa ko babe. P-Paano mo ‘ko nagawang patawarin. Y-You should have left me when I told you, you wanted that thing— fuck!” Tinalikuran niya ako at mabilis na pumasok sa kwarto namin dahilan para bumuntong hininga ako.‘H-He didn’t know what happened after that.. I should tell him.’Sumunod ako kaagad sa kwarto namin ngunit nakita ko siyang nakaupo sa dulo ng kama habang sapo-sapo ang mukha at umaayog ang kanyang balikat.Naupo ako sa tabi niya dahilan para pahirin niya ang lahat ng luha at tumulala sa kung saan. “It’s not y
Namatay ang tawag dahil sa sirang baterya nito, napatulala ako kay Piere na hindi maipaliwanag ang emosyon na ipinapakita ng kanyang berdeng mata. “Your father? W-What happened to your father?” tanong niya ngunit umismid ako at umiwas tingin. “He’s sick,” matipid kong sagot. “Can you tell me who are you talking to, a while ago? Is it your mom?” paninigurado niya.. “Your mom.” Sa naging sagot ko ay umawang ang labi niya, umiwas tingin siya at hindi makapaniwala sa narinig. “M-My mom? K-Kailan p-pa kayo nagkakausap, Lumi?” naguguluhan niyang tanong, nang subukan ko siyang lapitan ay napatigil ako sa kanyang pag-atras. Napakurap ako at tinitigan siya. “K-Kailan pa?” “M-Matagal na—” “Damn it..” bulong niya sa sarili at nasapo ang mukha. “W-Without even telling me? A-Anong pinag-uusapan niyo?” madamdamin at naguguluhan niyang tanong. He even frustratedly combed his hair with his fingers. “M-My fathe—” “The truth!” malakas na sabi niya na ikinatahimik ko. Napayuko ako a
Pagkapasok ko sa kwarto ay halos umawang ang labi ko nang makita siyang nakahiga sa lapag habang may nakalatag doon. Umirap na lang ako at hinayaan siyang mahiga sa sahig. ‘Hindi sapat na rason ang ikinagagalit niya. Nanay niya ‘yon at hindi naman ganoon kasama ang mommy niya.’ Kinaumagahan ay nagising akong wala na siya sa kwarto, at sa labas. Mukhang dumaong sila para mangisda. Bago pa man tuluyang sumakit ang sikat ng araw ay nakabalik na sila ngunit nagtaka ako nang basa si Piere at inaalalayan ni amang. “A-Anong nangyari amang?” kwestyon ko at sinubukang hawakan si Piere ngunit iniiwas niya ang pulsuhan at naunang pumasok sa kwarto. “Ah eh l-lumakas yung alon nang umaga, nalaglag siya pero hindi naman siya napano,” kwento ni amang kaya bumuntong hininga ako at nagpasalamat. Sunod kong pinasok ang kwarto namin ngunit nasa loob na siya ng banyo at naliligo. Makalipas ang sampung minuto ay nagtutuyo na siya ng buhok nang lumabas sa banyo. “Ano?” kwestyon niya nang mah
Dahil sa desisyon ko ay sumama sa akin si Piere, nag-iwan siya ng pera sa bahay at sinabing babalik rin siya. ‘Makakabalik pa ba talaga kami?’ Nagpadala ng ligtas na masasakyan ang mommy ni Piere na mas hindi niya ikinatuwa. Ngunit wala siyang magawa. Ilang oras ang byahe, inabor kami ng mahigit 20 hours bago makarating sa city. Ngunit dumeretso ako kaagad sa ama ko. Sa ospital kung nasaan siya ay natanaw ko kaagad siya sa labas ng private ward. May mga kasama siya at nandito rin ang ina ni Piere. Lumapit ako kaagad sa tatay ko at nakita ko kung gaano katindi ang ipinayat niya. May tubo rin siya ng oxygen sa ilong at may kung anong apparatus sa kanyang dibdib. “T-Tay..” naiiyak na tawag ko. Tulog ito ngayon dahilan para hindi ako nagkaroon ng pagkakataon na makausap siya. Ang nanay ni Piere ay nilapitan kaagad si Piere at niyakap na hindi man lang tumugon. “P-Piere! B-Buhay ka nga talaga.. God!” umiiyak ang mommy niya kaya naman iniiwas ko ang tingin. “B-Babalik ka na
Matapos siya i-check ay sumunod agad na sumugod ang mommy ni Piere sa ospital. Marami silang tests na ginawa kay Piere hanggang sa harapin kami ng doctor. “D-Doc ano po nangyari sa kanya?” nag-aalala kong tanong. “It was a neurological problems, it also affected his psychological. As his memories comes back, he will need a full time therapy. His brain is damaged and it is getting more damaged than it is as memories return—” Napapikit ako ng mariin. That was why he’s having headaches everytime he remembers.. “This type of problems can also result to psychological problem. That was why he can’t recognize the time, the memory loss and the sudden surge of it coming back all in one to his mind severely damaged his mental health.. It may lead to depression since all the memories that will return first is the painful one..” Mahabang paliwanag ng doctor. “Is he changing emotions drastically?” Tumango ako bilang sagot. “May oras po na sobrang saya niya pero nitong nakaraan parang