All Chapters of To Keep a Homeless Mafia Boss: Chapter 61 - Chapter 70

Ang ulan ay bumubuhos sa mga bintana, isang walang humpay na simponya ng galit ng kalikasan. Sa loob, ang bahay ay isang kanlungan ng init at kaginhawahan, ang amoy ng bagong timplang kape ay naghahalo sa amoy ng kanela at cloves. Si Cali, nakaupo sa sopa na may hawak na libro, ang kanyang tingin ay nakatuon sa kumikislap na apoy sa fireplace, ay nakaramdam ng isang pakiramdam ng kasiyahan na bumalot sa kanya.Si Lewis, ang kanyang presensya ay isang nakakaaliw na presensya sa silid, ay nakaupo sa tabi niya, ang kanyang kamay ay mahinahong nakapatong sa kanya. Sila ay isang kakaibang pares, dalawang kaluluwa mula sa magkaibang mundo, na pinagsama-sama ng isang serye ng mga kakaibang pangyayari, ang kanilang mga buhay ay magkakaugnay sa isang paraan na sumasalungat sa lohika at dahilan.Siya ay isang multo, isang lihim, isang nakatagong presensya sa kanyang buhay, ngunit siya ay naging isang mahalagang bahagi ng kanyang pang-araw-araw na gawain. Siya ang kanyang kaibigan, ang kanyang k

Ang liwanag ng umaga, na sumisilip sa manipis na kurtina, ay nagpinta sa silid ng isang malambot at mahiwagang sinag. Si Cali, ang katawan niya ay mainit pa rin mula sa init ng nakaraang gabi, ay nakahiga sa kama, ang kanyang mga mata ay nakatitig sa kisame, ang kanyang isipan ay naglalaro sa mga pangyayari ng nakaraang gabi.Ang halik, ang pagnanasa, ang lakas ng kanilang damdamin, ay nag-iwan sa kanya ng pakiramdam na parehong masaya at nalilito. Naging malinaw siya kay Calvin, sinabi niya sa kanya na hindi na siya babalik sa kanya, na nagpatuloy na siya, na nakahanap na siya ng kaligayahan sa kanyang buhay.Ngunit siya ay patuloy, ang kanyang tingin ay hindi nagbabago, ang kanyang paghawak ay isang pamilyar na sensasyon na nagpadala ng isang alon ng init sa kanya. Hinalikan niya siya, isang halik na nagising sa isang natutulog na bahagi ng kanyang pagkatao, isang bahagi na nabaon nang malalim sa kanyang puso.Tumugon siya, ang kanyang katawan ay sumuko sa kanyang paghawak, ang kany

Naglaho ang mga ilaw ng lungsod sa isang kaleidoscope ng kulay habang minamaneho ni Calvin ang mga pamilyar na kalye, ang kanyang sasakyan ay isang maliit na isla ng init sa malamig na hangin ng gabi. Ang kanyang isipan ay isang magulong gulo ng mga numero, mga ulat, at ang palaging naroroon na bigat ng responsibilidad. Ngunit ngayong gabi, isang ibang uri ng presyon ang kumakagat sa kanya, isang walang humpay na sakit na lumalaki sa bawat lumilipas na araw.Sinisiyasat niya si Lewis, hinuhukay ang kanyang nakaraan, sinusubukang maghanap ng isang bagay, anumang bagay, na magpapahiya sa kanya, na magpapaalinlangan kay Cali sa kanyang damdamin para sa kanya. Pinatatakbo siya ng isang halo ng paninibugho at pagiging mapag-angkin, isang pangangailangan na kontrolin siya, upang maangkin siya, upang maibalik siya sa kanyang buhay. Siya ay isang lalaking nahuhumaling, isang lalaking nabulag ng kanyang sariling mga pagnanasa, isang lalaking handang gawin ang anumang bagay upang makuha ang gus

CALISTA'S P. O. VThe air hung heavy with the scent of jasmine and the soft murmur of prayers. I stood at the threshold of Ayi Hana's room, my heart pounding against my ribs like a trapped bird. It had been months since I last saw her, years since the scandal that had ripped our family apart. Months since I had last called her "Ayi."She sat by the window, her frail hands clasped in her lap, her face etched with a weariness that spoke of years of sorrow. Her eyes, once bright and welcoming, were now clouded with a milky film, the light of life dimmed."Ayi Hana," I whispered, my voice trembling.She turned, her head moving slowly, her lips curving into a faint, sad smile. "Cali," she said, her voice a raspy whisper. "You've come."I stepped into the room, the worn, familiar scent of sandalwood and incense washing over me. I knelt beside her, my hand reaching out to touch hers. It was cold, frail, a stark contrast to the warmth I remembered."I'm so sorry, Ayi," I said, my voice choked

CALISTA'S P. O. VThe sterile white walls of the hospital waiting room seemed to amplify the silence between us, a silence thick with unspoken words and unresolved emotions. Niccolo stood before me, his face a canvas of regret and longing, his eyes pleading for a chance, a second chance. But the chasm between us, carved by years of silence and the bitter sting of betrayal, seemed insurmountable.Ilang beses ko na s'yang pinaalis pero mukhang wala s'yang balak na makinig. Lalabas at papasok na lang ulit ako sa hospital room ni Ayi Hana ay nandoon pa rin s'ya sa labas—naghihintay.Kaya para matigil na s'ya sa ginagawa n'ya, naisip ko nang harapin s'ya for once and for all."Cali," he began, his voice husky with emotion, "I know I messed up. I know I hurt you. But I've changed. I've spent years regretting my choices, wishing I could turn back time."His words washed over me, a tidal wave of regret and longing. I knew he was sincere, I could see it in his eyes, in the way his shoulders sl