To Keep a Homeless Mafia Boss

6 YEARS AGO…“I CAN’T BELIEVE THIS. YOU JUST HUMILIATED ME, MS. SY. YOU HUMILIATED US.”Kusang nabura ang mga ngiti ko nang sabihin iyon ni Mr. Saavedra sa seryosong tono.Hindi pa man ako tapos sa pagpapaliwanag ng presentation na inihanda ko ay may ganoong komento na akong natanggap agad. And yes, I am already taking it as a negative comment. A sign na maaaring hindi maganda ang kahinatnan ng ginagawa kong ito.“W-What do you mean by that, S-Sir? Hindi niyo na po ba ako… papatapusin muna before you make your decision?” kinakabahang tanong ko.“No, no. Hindi na kailangan. I… Together with my constituents right here, already made our decision,” diretsang sagot nito.Nanghina ako. “I-Is that a no? Ibig po bang sabihin noon na hindi kayo mag-iinvest sa amin six months from now?”Hindi agad sumagot si Mr. Saavedra. Tiningnan niya lang ako ng mataman, tsaka siya tumingin sa dalawang kasama niya na tumango naman.“Maupo ka muna, hija,” utos niya na sinunod ko naman.Sa pagkakataong ito ay

“Y-YOU’RE GOING TO DISOWN ME JUST BECAUSE… I-I FAILED TO BE YOUR PERFECT DAUGHTER? JUST BECAUSE I COULDN’T MARRY THE ONE YOU CHOSE FOR ME?”Hindi ko maiwasang makaramdam ng hinanakit dahil sa mga nasabi ni Daddy. Naiyak na lang din ako dahil sa bigat ng mga sinabi niya.“You don’t understand, Calista. You should’ve just told me the truth instead of telling lies after lies. Nasubukan ko pa sanang intindihin ka---”“No, Dad. You’ll try, yes. Pero hanggang doon lang. You never really got to understand me. Dahil para sa iyo, lahat ng gustuhin ko ay makakasira sa akin. While you, I have to do everything you want because that is what’s right.”Hindi ko alam kung saan ako humugot ng lakas ng loob na sabihin iyon sa mismong harapan ni Daddy. I could see how he transitioned from being furious to being shocked. Even Monica’s face showed disbelief. Hindi ko naman sila masisisi dahil sa tanang buhay ko ay ngayon lang ako naglakas ng loob na sagutin at kontrahin si Daddy. I was always “Miss Well-Be

NANG ARAW NA UMALIS AKO SA BUILDING NG MGA SY AY IYON NA RIN ANG HULING BESES NA TUMUNTONG PA AKO SA KAHIT ANONG PAG AARI NILA. Hindi na rin ako kumontak pa o nakibalita sa kahit sino sa kanila. Kahit kay Ayi Hana. I already got rid of my phone and bought something cheaper. Ngayon, ang contacts ko na lang ay sina Tatay Tirso, Nanay Belen, at Pamela. They all offered me their home as my temporary shelter, pero ako na lang din ang kusang tumanggi. Ayoko rin kasing ma-attach pa sa kahit na kanino, especially that I knew how kind-hearted they all were. Tsaka paalis na rin ako pa-France in a few days now.Dalawang araw mula ngayon ay gaganapin na ang graduation ceremony sa Contessa Fashion School. And yes, I still continued taking my studies there. Bagay na hindi at never kong pagsisisihan dahil bukod sa mahal ko talaga ang fashion designing, ay dahil din sa CFS kung bakit nakatakda na akong makapasok sa pinto na pwedeng maging daan para maabot ko ang mga bagay na pinapangarap ko para sa c

MY FLIGHT WAS SCHEDULED AT EIGHT P.M., PERO ALAS SINGKO PA LANG NG HAPON AY NASA AIRPORT NA AKO. Pagkatapos ng ginawa naming pagsasalu-salo nina Pamela at ng mga magulang niya ay nagpaalam na agad ako. Doon na rin ako nagpaabot ng pasasalamat at iyon na rin ang naging huling pagsasama-sama namin dahil hindi na ako pumayag na magpahatid pa sa kanila sa airport. One reason is that, I don’t want to get involve in such dramatic goodbyes.“Cali? May I take a little bit of your time please before you go on board?”Napalingon ako sa nagsalita. It was Zyco Sefarano. He was a famous fashion designer who used to work abroad; pero mas nakilala siya nang kuning exclusive designer for five consecutive years ng pinakasikat at pinakamataas na antas ng event sa buong international pageantry. Sa ngayon ay turning sixty years old na siya at naka-base na lang sa Pilipinas. May sarili na siyang fashion brand na nagtatampok ng iba’t-ibang world class na styles ng damit, sapatos, at kung anu-ano pa. Siya

7 YEARS LATER…"LADIES AND GENTLEMEN, THE PACIFIC AIRLINE WELCOMES YOU TO MANILA. THE LOCAL TIME IS 12:04 P.M., PLEASE REMAIN SEATED WITH YOUR SEAT BELT FASTENED AND KEEP THE AISLE CLEAR UNTIL WE PARKED AT THE GATE. THANK YOU.” This is it. Totoo nga 'yung sinasabi nila na ibang-iba ang pakiramdam nang pag-alis sa lugar na pinagmulan mo sa pakiramdam nang pagbabalik mo rito. Now, I can finally conclude that that was indeed true. Paano ko nalaman? Simple. Damang-dama ko na kasi. Right here, right now.I couldn't say that I don't miss a bit of my life here in the Philippines. In fact, maraming bagay akong na-miss na gustung-gusto ko nang balikan at gawin ulit. But that doesn't include my past stupidity and dumb behavior.Bahagya akong napakunot ng noo nang maramdaman ko ang isang kamay na biglang humawi sa buhok ko. When I look at who was it, I saw Jelai. Siya ang bigla na lang humawak sa buhok ko at walang sabi-sabing binawi-hawi iyon. So basically, yes, she's still my "assistant". At