All Chapters of To Keep a Homeless Mafia Boss: Chapter 51 - Chapter 60

The courtroom erupted in chaos. Margaret, her face a mask of determination, her eyes gleaming with a desperate hope, had made a dash for the door, her movements swift and deliberate. The guards, their faces contorted in anger, their voices filled with a mixture of frustration and fear, gave chase. They were determined to catch her, to bring her back to the courtroom, to face justice.But Margaret, her adrenaline pumping, her mind focused on her escape, was too quick, too cunning, too determined. She dodged the guards, slipped through the crowd, and disappeared into the chaos of the courthouse. She had escaped, a testament to her cunning, her determination, her ability to outsmart her pursuers. She had evaded justice, at least for now. But the weight of her crimes, the gravity of her actions, would continue to haunt her, a constant reminder of the consequences of her choices.As she burst out of the courthouse doors, the world seemed to spin around her. The noise of the city, the honki

Ang grainy na imahe ay kumikislap sa screen ng kanyang telepono, isang matinding kaibahan sa malambot na velvet na kurtina at ang malambot na sinag ng lampara sa kanyang bedside. Siya ang salarin, ang taong nagkukubli sa mga anino ng kanyang tahanan sa loob ng ilang linggo. Ang kanyang mukha, natatakpan ng dilim, ay isang maskara ng pagiging hindi kilala, ngunit alam niya ito sa puso. Ang bawat linya, bawat kulubot, bawat pagkislap ng kanyang mga mata, ay naalala niya mula sa napakaraming gabi na ginugol niya sa pagmamasid sa kanya sa pamamagitan ng lente ng kanyang portable CCTV.Nandoon na naman siya, ang kanyang silweta ay isang pamilyar na multo laban sa maputlang sinag ng buwan na sumisilip sa bintana. Gumagalaw siya nang may tahimik na biyaya, isang mandaragit sa kanyang sariling teritoryo. Napakalapit niya, halos maramdaman niya ang kanyang presensya, isang nakakapangilabot na pakiramdam na nagkukurot sa kanyang balat. Nasa kanyang bahay siya, sa kanyang espasyo, nilalabag ang

Ang refrigerator ay bumubulong ng isang mababa, nakakaaliw na tunog, isang simponya ng malamig na hangin at ang pangako ng sustansya. Ito ay isang kuta ng pagkain, isang patotoo sa kanyang bagong obsesyon. Ang mga istante ay umaapaw, isang cornucopia ng maingat na napiling mga kagalakan: mga tumpok ng makulay na prutas, mga hilera ng maingat na nakaayos na gulay, isang bahaghari ng keso, isang simponya ng mga sarsa, isang koro ng mga pampalasa.Ito ay isang kapistahan para sa mga mata, isang culinary wonderland, isang patotoo sa kanyang bagong obsesyon. Hindi lang ito tungkol sa pagkain, ito ay tungkol sa kontrol. Kontrol sa kanyang sariling buhay, sa kanyang sariling espasyo, sa kanyang sariling emosyon.Nagsimula siya nang maliit, pinupuno ang mga istante ng mga pangunahing pangangailangan: gatas, itlog, tinapay. Ngunit pagkatapos, ang obsesyon ay nag-ugat. Natagpuan niya ang kanyang sarili na naaakit sa mga pasilyo ng supermarket, ang kanyang kariton ay umaapaw sa mga kakaibang pru

Ang katahimikan ay nanatili, isang mahigpit na sinulid na nag-uugnay sa kanila sa kabuuan ng madilim na kusina. Si Cali, ang kanyang paunang pagkagulat ay napalitan ng kumukulo na pagkamausisa, ay naghintay na magsalita ang lalaki. Nakatayo siya roon, ang kanyang mga kamay ay nakakapit pa rin sa kalahating nakain na sandwich, ang kanyang mga mata ay malawak na puno ng pag-aalala at isang kakaibang uri ng kahinaan.Sa wakas, nagsalita siya, ang kanyang boses ay isang mababang dagundong, may bahid ng isang Italian accent. "Ako si Lewis," sabi niya, ang kanyang mga salita ay nag-aalangan, na parang hindi sigurado kung paano siya mag-react. "Lewis Rossi."Humakbang siya palapit, ang kanyang tingin ay nakasalubong sa kanya. "Italyano ako," paliwanag niya, na parang binabasa ang kanyang mga iniisip. "Half-Filipino, actually." Tinuro niya ang kanyang mukha, isang banayad na ngiti ang naglalaro sa kanyang mga labi. "Ang aking ina ay mula sa Maynila."Humakbang siya muli, isinasara ang distans

Ang amoy ng bagong lutong tinapay ay pumuno sa hangin, isang nakakaaliw na amoy na dumadaloy sa bahay na parang mainit na yakap. Si Cali, ang kanyang puso ay magaan sa pag-asam ng isa pang gabi kasama si Lewis, ay humuhum ng isang himig habang inaayos niya ang mesa, ang kanyang mga daliri ay sumusunod sa masalimuot na disenyo ng tablecloth.Ang bahay ay puno ng tahimik na ugong ng kasiyahan, isang simponya ng malambot na tawa, ibinahaging mga kwento, at ang mahinang pag-ingay ng mga kubyertos. Si Lewis, ang kanyang mga kasanayan sa pagluluto ay isang patotoo sa kanyang Italian heritage, ay naghanda ng isang piging, isang pagkalat ng pasta, salad, at tinapay na nangangako ng masarap at nakakaaliw na pagkain.Kakatapos lang niyang ayusin ang mesa nang tumunog ang doorbell, isang nakakagulat na tunog na nagwasak sa mapayapang katahimikan ng gabi.Kumunot ang kanyang noo, ang kanyang puso ay tumalon. Wala siyang inaasahan.Naglakad siya patungo sa pinto, ang kanyang kamay ay nakatutok sa