Ang katahimikan ay nanatili, isang mahigpit na sinulid na nag-uugnay sa kanila sa kabuuan ng madilim na kusina. Si Cali, ang kanyang paunang pagkagulat ay napalitan ng kumukulo na pagkamausisa, ay naghintay na magsalita ang lalaki. Nakatayo siya roon, ang kanyang mga kamay ay nakakapit pa rin sa kalahating nakain na sandwich, ang kanyang mga mata ay malawak na puno ng pag-aalala at isang kakaibang uri ng kahinaan.Sa wakas, nagsalita siya, ang kanyang boses ay isang mababang dagundong, may bahid ng isang Italian accent. "Ako si Lewis," sabi niya, ang kanyang mga salita ay nag-aalangan, na parang hindi sigurado kung paano siya mag-react. "Lewis Rossi."Humakbang siya palapit, ang kanyang tingin ay nakasalubong sa kanya. "Italyano ako," paliwanag niya, na parang binabasa ang kanyang mga iniisip. "Half-Filipino, actually." Tinuro niya ang kanyang mukha, isang banayad na ngiti ang naglalaro sa kanyang mga labi. "Ang aking ina ay mula sa Maynila."Humakbang siya muli, isinasara ang distans
Ang mga sumunod na linggo ay isang kakaibang halo ng normal at hindi pangkaraniwan. Si Cali, ang kanyang paunang takot ay napalitan ng umuusbong na pagkamausisa, ay natagpuan ang kanyang sarili na naaakit kay Lewis, ang lalaking naging isang multo sa kanyang bahay. Siya ay isang nakakaakit na palaisipan, isang lalaking may nakaraan na nababalot ng misteryo, isang lalaking nakahanap ng kaaliwan sa abandonadong mansyon, isang lalaking naging kanyang hindi inaasahang kaibigan.Magkasama nilang ginugugol ang kanilang mga gabi, nagkukuwentuhan, tumatawa, at ang tahimik na kaginhawahan ng pagsasamahan. Ikwento niya sa kanya ang tungkol sa kanyang buhay sa Italya, ang kanyang pamilya, ang kanyang mga pangarap, ang kanyang pagkabigo sa pag-ibig. Pag-uusapan niya ang scam, ang pagtataksil, ang pagkawala, ang sakit na nagtulak sa kanya na maghanap ng kanlungan sa kanyang bahay.Sa kabilang banda, ibabahagi niya ang kanyang sariling mga kwento, ang kanyang mga pakikibaka, ang kanyang mga hangari
Ang amoy ng bagong lutong tinapay ay pumuno sa hangin, isang nakakaaliw na amoy na dumadaloy sa bahay na parang mainit na yakap. Si Cali, ang kanyang puso ay magaan sa pag-asam ng isa pang gabi kasama si Lewis, ay humuhum ng isang himig habang inaayos niya ang mesa, ang kanyang mga daliri ay sumusunod sa masalimuot na disenyo ng tablecloth.Ang bahay ay puno ng tahimik na ugong ng kasiyahan, isang simponya ng malambot na tawa, ibinahaging mga kwento, at ang mahinang pag-ingay ng mga kubyertos. Si Lewis, ang kanyang mga kasanayan sa pagluluto ay isang patotoo sa kanyang Italian heritage, ay naghanda ng isang piging, isang pagkalat ng pasta, salad, at tinapay na nangangako ng masarap at nakakaaliw na pagkain.Kakatapos lang niyang ayusin ang mesa nang tumunog ang doorbell, isang nakakagulat na tunog na nagwasak sa mapayapang katahimikan ng gabi.Kumunot ang kanyang noo, ang kanyang puso ay tumalon. Wala siyang inaasahan.Naglakad siya patungo sa pinto, ang kanyang kamay ay nakatutok sa
Ang mga araw ay naging linggo, ang mga linggo ay naging buwan, at ang mga buwan ay naging isang ritmo ng magkakasamang gawain at hindi sinasabing pag-unawa. Ang bahay, na dating isang santuwaryo ng pag-iisa, ay naging isang kanlungan ng ibinahaging tawa, tahimik na pag-uusap, at ang nakakaaliw na amoy ng mga lutong bahay na pagkain.Si Cali, ang kanyang paunang pag-aalangan ay napalitan ng lumalaking pakiramdam ng kaginhawahan, ay natagpuan ang kanyang sarili na nahuhulog sa isang ritmo kasama si Lewis. Siya ay isang patuloy na presensya sa kanyang buhay, isang tahimik na tagamasid, isang kumpidensyal, isang kaibigan na naging isang mahalagang bahagi ng kanyang pang-araw-araw na gawain.Sasalubungin niya siya sa pintuan tuwing gabi, ang kanyang ngiti ay isang tanglaw ng init sa papalubog na liwanag. Ihahanda niya ang kanyang mga paboritong pagkain, ang kanyang mga kasanayan sa pagluluto ay isang patotoo sa kanyang Italian heritage, ang kanyang paghawak ay isang nakakaaliw na presensya
Ang ulan ay bumubuhos sa mga bintana, isang walang humpay na simponya ng galit ng kalikasan. Sa loob, ang bahay ay isang kanlungan ng init at kaginhawahan, ang amoy ng bagong timplang kape ay naghahalo sa amoy ng kanela at cloves. Si Cali, nakaupo sa sopa na may hawak na libro, ang kanyang tingin ay nakatuon sa kumikislap na apoy sa fireplace, ay nakaramdam ng isang pakiramdam ng kasiyahan na bumalot sa kanya.Si Lewis, ang kanyang presensya ay isang nakakaaliw na presensya sa silid, ay nakaupo sa tabi niya, ang kanyang kamay ay mahinahong nakapatong sa kanya. Sila ay isang kakaibang pares, dalawang kaluluwa mula sa magkaibang mundo, na pinagsama-sama ng isang serye ng mga kakaibang pangyayari, ang kanilang mga buhay ay magkakaugnay sa isang paraan na sumasalungat sa lohika at dahilan.Siya ay isang multo, isang lihim, isang nakatagong presensya sa kanyang buhay, ngunit siya ay naging isang mahalagang bahagi ng kanyang pang-araw-araw na gawain. Siya ang kanyang kaibigan, ang kanyang k
Ang hangin ay mabigat sa mga hindi sinasabi na salita at ang nananatili pang amoy ng jasmine, ang buwan ay naghahagis ng mahabang anino sa buong sala kung saan nakaupo sina Cali at Lewis. Tahimik sila nang ilang sandali, ang komportableng ritmo ng kanilang mga gabi ay nasira ng hindi inaasahang pagdating ni Calvin. Si Lewis, ang kanyang tingin ay nakatuon sa kumikislap na apoy sa fireplace, ay nakaramdam ng isang buhol ng pagkabalisa na humihigpit sa kanyang tiyan.Narinig niya ito sa kanyang boses, isang banayad na pagbabago sa kanyang tono, isang pahiwatig ng pananabik, isang kislap ng isang bagay na hindi niya maipaliwanag, ngunit nagpaluktot sa kanyang puso. Nang magsalita siya tungkol kay Calvin, ang kanyang boses ay may bahid ng nostalgia na hindi niya lubos na maunawaan. Napag-usapan niya ang kanilang ibinahaging nakaraan, ang kanilang mga pangarap noong bata pa sila, ang kanilang unang pag-ibig, at nakaramdam si Lewis ng isang kurot ng selos na hindi niya inaasahan.Alam niyan
Ang liwanag ng umaga, na sumisilip sa manipis na kurtina, ay nagpinta sa silid ng isang malambot at mahiwagang sinag. Si Cali, ang katawan niya ay mainit pa rin mula sa init ng nakaraang gabi, ay nakahiga sa kama, ang kanyang mga mata ay nakatitig sa kisame, ang kanyang isipan ay naglalaro sa mga pangyayari ng nakaraang gabi.Ang halik, ang pagnanasa, ang lakas ng kanilang damdamin, ay nag-iwan sa kanya ng pakiramdam na parehong masaya at nalilito. Naging malinaw siya kay Calvin, sinabi niya sa kanya na hindi na siya babalik sa kanya, na nagpatuloy na siya, na nakahanap na siya ng kaligayahan sa kanyang buhay.Ngunit siya ay patuloy, ang kanyang tingin ay hindi nagbabago, ang kanyang paghawak ay isang pamilyar na sensasyon na nagpadala ng isang alon ng init sa kanya. Hinalikan niya siya, isang halik na nagising sa isang natutulog na bahagi ng kanyang pagkatao, isang bahagi na nabaon nang malalim sa kanyang puso.Tumugon siya, ang kanyang katawan ay sumuko sa kanyang paghawak, ang kany
Ang amoy ng inihaw na bawang at mga halamang gamot ay pumuno sa hangin, isang nakakaaliw na amoy na naglalakbay sa buong bahay, isang pamilyar na simponya ng lutong bahay na pagmamahal. Si Cali, ang kanyang puso ay magaan sa paghihintay ng isa pang gabi kasama si Lewis, ay humuhuni ng isang awit habang inaayos niya ang mesa, ang kanyang mga daliri ay sumusunod sa masalimuot na disenyo ng tablecloth.Kakatapos lang niyang ayusin ang mesa nang tumunog ang doorbell, isang nakakagulat na tunog na nagwasak sa payapang katahimikan ng gabi. Kumunot ang kanyang noo, ang kanyang puso ay tumalon. Wala siyang inaasahan.Naglakad siya patungo sa pinto, ang kanyang kamay ay nakalutang sa doorknob, ang kanyang isipan ay nagmamadali sa isang pakiramdam ng hindi mapakali. Huminga siya nang malalim, ang kanyang puso ay tumitibok sa kanyang dibdib, at binuksan ang pinto.Nakatayo sa beranda, ang kanyang mukha ay naiilawan ng mainit na sinag ng ilaw sa beranda, ay si Calvin. May hawak siyang isang palum
CALI'S P. O. VThe scent of freshly baked bread and cinnamon filled the air, a comforting aroma that mingled with the laughter of my son, Lewis, as he toddled around the kitchen, his chubby hands reaching for the colorful toys scattered on the floor. It was a scene of domestic bliss, a far cry from the sterile white walls of the Hong Kong hospital waiting room five years ago. Five years. Five years since Niccolo had walked back into my life, his eyes filled with regret and a desperate hope for a second chance. Five years since I had taken a leap of faith, a chance on a love that had once been shattered. Five years since we had built a life together, a life filled with laughter, love, and the sweet chaos of family.We were married now, our vows whispered under a canopy of blooming cherry blossoms, a symbol of new beginnings. Our wedding was small, intimate, a testament to the journey we had taken, the scars we had overcome. Hana was our maid of honor, her eyes sparkling with joy as sh
CALISTA'S P. O. VThe air in the hospital waiting room crackled with tension. Mabilis lang natapos ang operasyon kay Ayi Hana and it was successful. Mabilis lang at walang naging kahit anong aberya kaya hindi ko na kinailangang mamroblema. Kung may pinoproblema man ako ngayon, 'yun ay si Niccolo at si Calvin na bigla ring lumitaw dito sa ospital. I could have understand kung sa ospital sa Pilipinas lang sila biglang sumulpot nang halos sabay. But no! It was Hong Kong, for crying out loud!And since they met each other, I could already sense a silent storm brewing between them. I stood between them, a fragile bridge over a chasm of hurt and unspoken words. Niccolo, his face etched with regret and a desperate hope, looked at me, his eyes pleading for a chance, a second chance. But Calvin, his face a mask of icy resolve, stood firm, his gaze unwavering."Niccolo," Calvin said, his voice low and dangerous, "You think you can just waltz back into her life, after all this time and expect e
CALISTA'S P. O. VThe sterile white walls of the hospital waiting room seemed to amplify the silence between us, a silence thick with unspoken words and unresolved emotions. Niccolo stood before me, his face a canvas of regret and longing, his eyes pleading for a chance, a second chance. But the chasm between us, carved by years of silence and the bitter sting of betrayal, seemed insurmountable.Ilang beses ko na s'yang pinaalis pero mukhang wala s'yang balak na makinig. Lalabas at papasok na lang ulit ako sa hospital room ni Ayi Hana ay nandoon pa rin s'ya sa labas—naghihintay.Kaya para matigil na s'ya sa ginagawa n'ya, naisip ko nang harapin s'ya for once and for all."Cali," he began, his voice husky with emotion, "I know I messed up. I know I hurt you. But I've changed. I've spent years regretting my choices, wishing I could turn back time."His words washed over me, a tidal wave of regret and longing. I knew he was sincere, I could see it in his eyes, in the way his shoulders sl
CALISTA'S P. O. VThe whirring of the airplane engine was a constant hum, a lullaby against the backdrop of my anxiety. Beside me, Ayi Hana slept, her hand clutching my own. Her face was peaceful, oblivious to the turmoil swirling within me. It was a journey I’d never imagined taking, a pilgrimage fueled by guilt and a desperate hope. I was taking her to Hong Kong, not for a holiday, but for a miracle. I had arranged everything for Ayi Hana’s surgery, a chance for her to see the world again after years of darkness. Dahil oo, nabulag s'ya. It was an accident—pero aksidente na alam kong sinadya ni Margaret ng anak n'yang demonyita na si Monica.The flight was long, filled with a mix of anticipation and dread.Finally, Hong Kong. The air was thick with humidity, the city a symphony of honking taxis and bustling crowds. I felt a strange sense of displacement, a feeling of being both a stranger and a strong, independent woman who is willing to do everything for the woman who stood as her
CALISTA'S P. O. VThe air hung heavy with the scent of jasmine and the soft murmur of prayers. I stood at the threshold of Ayi Hana's room, my heart pounding against my ribs like a trapped bird. It had been months since I last saw her, years since the scandal that had ripped our family apart. Months since I had last called her "Ayi."She sat by the window, her frail hands clasped in her lap, her face etched with a weariness that spoke of years of sorrow. Her eyes, once bright and welcoming, were now clouded with a milky film, the light of life dimmed."Ayi Hana," I whispered, my voice trembling.She turned, her head moving slowly, her lips curving into a faint, sad smile. "Cali," she said, her voice a raspy whisper. "You've come."I stepped into the room, the worn, familiar scent of sandalwood and incense washing over me. I knelt beside her, my hand reaching out to touch hers. It was cold, frail, a stark contrast to the warmth I remembered."I'm so sorry, Ayi," I said, my voice choked
Ang hangin ay mabigat sa amoy ng basang aspalto at ang malayo at patuloy na ugong ng trapiko sa lungsod. Nakaupo si Cali sa tapat ni Calvin sa isang maliit, madilim na cafe, ang kanyang puso ay tumitibok sa kanyang dibdib, ang kanyang isipan ay nagmamadali sa isang pakiramdam ng takot. Pumayag siyang makipagkita sa kanya, ang kanyang pagkamausisa ay nanaig sa kanyang pagkabahala. Wala siyang ideya kung ano ang gusto niyang pag-usapan, ngunit alam niyang mahalaga ito.Kumilos siya nang kakaiba kamakailan, ang kanyang mga pagbisita ay mas madalas, ang kanyang tingin ay mas matindi, ang kanyang kilos ay mas nagmamadali. Sinisiyasat niya si Lewis, alam niya iyon, ngunit wala siyang ideya kung ano ang kanyang natagpuan. Sinubukan niyang huwag pansinin ito, itulak ito sa gilid, ituon ang pansin sa kaligayahan na natagpuan niya kasama si Lewis, ngunit ang totoo, natatakot siya.Tumingin siya sa kanya, ang kanyang mga mata ay puno ng isang halo ng galit at pag-aalala. Huminga siya nang malali
Naglaho ang mga ilaw ng lungsod sa isang kaleidoscope ng kulay habang minamaneho ni Calvin ang mga pamilyar na kalye, ang kanyang sasakyan ay isang maliit na isla ng init sa malamig na hangin ng gabi. Ang kanyang isipan ay isang magulong gulo ng mga numero, mga ulat, at ang palaging naroroon na bigat ng responsibilidad. Ngunit ngayong gabi, isang ibang uri ng presyon ang kumakagat sa kanya, isang walang humpay na sakit na lumalaki sa bawat lumilipas na araw.Sinisiyasat niya si Lewis, hinuhukay ang kanyang nakaraan, sinusubukang maghanap ng isang bagay, anumang bagay, na magpapahiya sa kanya, na magpapaalinlangan kay Cali sa kanyang damdamin para sa kanya. Pinatatakbo siya ng isang halo ng paninibugho at pagiging mapag-angkin, isang pangangailangan na kontrolin siya, upang maangkin siya, upang maibalik siya sa kanyang buhay. Siya ay isang lalaking nahuhumaling, isang lalaking nabulag ng kanyang sariling mga pagnanasa, isang lalaking handang gawin ang anumang bagay upang makuha ang gus
Ang amoy ng inihaw na bawang at mga halamang gamot ay pumuno sa hangin, isang nakakaaliw na amoy na naglalakbay sa buong bahay, isang pamilyar na simponya ng lutong bahay na pagmamahal. Si Cali, ang kanyang puso ay magaan sa paghihintay ng isa pang gabi kasama si Lewis, ay humuhuni ng isang awit habang inaayos niya ang mesa, ang kanyang mga daliri ay sumusunod sa masalimuot na disenyo ng tablecloth.Kakatapos lang niyang ayusin ang mesa nang tumunog ang doorbell, isang nakakagulat na tunog na nagwasak sa payapang katahimikan ng gabi. Kumunot ang kanyang noo, ang kanyang puso ay tumalon. Wala siyang inaasahan.Naglakad siya patungo sa pinto, ang kanyang kamay ay nakalutang sa doorknob, ang kanyang isipan ay nagmamadali sa isang pakiramdam ng hindi mapakali. Huminga siya nang malalim, ang kanyang puso ay tumitibok sa kanyang dibdib, at binuksan ang pinto.Nakatayo sa beranda, ang kanyang mukha ay naiilawan ng mainit na sinag ng ilaw sa beranda, ay si Calvin. May hawak siyang isang palum
Ang liwanag ng umaga, na sumisilip sa manipis na kurtina, ay nagpinta sa silid ng isang malambot at mahiwagang sinag. Si Cali, ang katawan niya ay mainit pa rin mula sa init ng nakaraang gabi, ay nakahiga sa kama, ang kanyang mga mata ay nakatitig sa kisame, ang kanyang isipan ay naglalaro sa mga pangyayari ng nakaraang gabi.Ang halik, ang pagnanasa, ang lakas ng kanilang damdamin, ay nag-iwan sa kanya ng pakiramdam na parehong masaya at nalilito. Naging malinaw siya kay Calvin, sinabi niya sa kanya na hindi na siya babalik sa kanya, na nagpatuloy na siya, na nakahanap na siya ng kaligayahan sa kanyang buhay.Ngunit siya ay patuloy, ang kanyang tingin ay hindi nagbabago, ang kanyang paghawak ay isang pamilyar na sensasyon na nagpadala ng isang alon ng init sa kanya. Hinalikan niya siya, isang halik na nagising sa isang natutulog na bahagi ng kanyang pagkatao, isang bahagi na nabaon nang malalim sa kanyang puso.Tumugon siya, ang kanyang katawan ay sumuko sa kanyang paghawak, ang kany