Semua Bab Seducing My Hot Ninong Everett: Bab 621 - Bab 630

Miro POVSa harap ng malawak na mansiyon ni Don Vito, napatigil ako nang makita ko ang isang nakatayong tao sa dilim. Sure akong isa itong babaeng nakabonnet habang punong-puno ng dugo ang katawan at damit. Kilala ko ang kilos niya, ang paraan ng paglalakad niya at ang buhok nito. Walang duda, si Samira iyon.“Damn it, Samira,” bulong ko sa sarili ko habang binabantayan ang bawat galaw niya.Sakto namang paalis na siya doon nang biglang may humintong dalawang malaking van sa harapan ng gate. Agad akong kumilos at itinaas ang kamay bilang hudyat sa mga tauhan ko.“Move!” sigaw ko at agad silang sumugod.Nagpalitan ng putok ang magkabilang panig. Ang mga bala, parang ulan sa gitna ng digmaan, pati ang mga kapitbahay ay nabulabog, ang ilan ay halos napadungaw sa bintana.Pero tila wala itong epekto kay Samira. Kahit mas marami ang kalaban, nagawa pa rin niyang mapatumba ang ilan. Agad na tuloy akong sumugod palapit sa kanya habang pilit siyang inilalayo sa labanan.“Samira! Let’s go!” s

Samira POVHindi ko akalain na ang unang araw ng parusa ko ay magiging ganito. Pagkagising ko pa lang, para na akong nagising sa isang bangungot. Nakaatang sa balikat ko ang pagiging personal assistant ni Miro. Ito na nga ang napala ko sa pagsugod kong mag-isa at sa pagpatay ko kay Lolo Lito.“Samira, I want my coffee. Black, no sugar. And don’t make me wait.” Ang mayabang niyang utos sa akin, habang nakaupo sa malaking sofa sa sala, hindi man lang lumingon sa akin dahil abala sa pagbubukas ng mga report. Mafia boss na mafia boss na talaga ang atake niya.Napangiwi ako pero agad ding naglakad papunta sa kusina para gawin ang inuutos niya.“Hindi naman ako barista dito,” pabulong kong reklamo habang hinahanap ang coffee beans. Alam kong may CCTV ang buong bahay kaya hindi ako puwedeng gumawa ng kahit anong milagro sa kape niya. Gusto ko pa naman sanang duraan o lagyan ng sili para makaganti manlang sa kaniya.Nang matapos ko itong gawin, dinala ko sa kaniya ang mug.Miro took a sip and

Samira POVPagkarating namin sa private island, agad akong napanganga. Para itong maliit na Boracay, isang magandang paraiso sa gitna ng dagat. Puti at pino ang buhangin, malinaw ang tubig at napapalibutan ito ng matatayog na puno ng niyog. Hindi ako makapaniwala na si Miro ang may-ari nito. Talaga namang grabeng yaman ang iniwan sa kaniya ng mama niyang mafia boss din dati.Sa gitna ng ganda ng isla, nakita ko kung paano abala ang mga tauhan ni Miro rito. May ilang nagbubuhat ng crates ng armas, may nag-aassemble ng baril, at may nagta-test fire ng mga bagong gawa nilang bala. Hindi ito ilegal, dahil may lisensya ang kumpanyang ito. Ganito kalakas ang koneksyon ng yumaong ina ni Miro. Isang underground empire na legal sa papel, pero alam mong may bahid ng peligro.“Impressive,” bulong ko sa sarili habang pinagmamasdan ang isang lalaking nagkakabit ng scope sa isang sniper rifle.“You like what you see?” tanong ni Miro habang nakatayo sa tabi ko, nakapamulsa habang nakangisi na parang

Samira POVSa wakas! Last day na ng pagiging alipin ko. Hindi ko akalain na makakaligtas ako nang buhay sa limang araw ng utos, utos, at utos ni Miro. Pero iba ang vibe niya ngayon. Wala ang usual niyang nakakatakot na aura na parang gusto akong gilingin at gawing sawdust. Medyo good mood siya. Kaya imbes na every five minutes siyang mag-utos, ngayon kada oras na lang. Aba, progress na rin ‘yon! At kahit pa paano rin ay nakakaupo at nakakapag-cellphone ako para kumustahin ang mga manang sa hacienda.“Samira, bring me some coffee.”“Samira, wipe the table.”“Samira, fix my hair.”“Samira, say Yes, boss after every command.”Napahinto ako. “Excuse me?!”Miro smirked. “You didn’t say Yes, boss.”Napairap na lang ako pero sumunod pa rin. Kasi hello? Huling araw ko na. Titiis-tiis na lang. “Yes, boss.”Pero nang matapos ang pang-anim na utos niya which was to make him a sandwich na hindi ko naman alam kung gusto niya ng peanut butter o tuna, bigla niya akong tinawag.“Let’s go.”“Saan?”“F

Samira POVMula nang dumating si Amara sa private island ni Miro, hindi ko na maiwasang mapansin kung paano siya tinutukan ng pansin nila Miro at ng mga tito namin. Hindi naman ako bulag. Alam kong maganda siya, may dugong Italiano, e, may matangkad at matipunong pangangatawan, at oo na, maganda rin ang postura niya kapag humawak ng baril. Pero kung sa pa-sexy-han lang din, hindi naman ako magpapatalo, ‘noh.Lalo akong naaasar kasi tuwing may meeting at may kinalaman sa laban, laging may suggestion si Amara. At ang nakakainis, palaging pinapakinggan nila Miro. Tipong lahat ng sinasabi niya ay parang ginto sa pandinig ng mga ito. Samantalang ako? Hindi naman sa nagmamayabang, pero ilang beses ko nang napatunayan ang sarili ko sa kanila. Ilang beses na akong nakipaglaban para kay Miro at sa organisasyon, pero parang biglang naging Amara show ang lahat.Kaya minsan, parang naaachupuwera na lang ako. Nawawala tuloy sa isip ko ang goal na dapat, focus lang kay Don Vito, sa paghihiganti, pe