All Chapters of The CEO's Cold Ex-Wife: Chapter 31 - Chapter 40

Pero mas magiging masaya siyang lilisan sa mundong ibabaw kung makakatagpo si Jace ng babaeng tunay na magmamahal dito. Magaling kumilatis si Don Ricardo ng tao, alam niyang mabuting babae ang napili nito para sa anak.Sabay na silang pumasok sa Love Café. Hindi pa sila bukas ay may pila na agad sa labas. Masigla lahat ng employee niya sa trabaho. Iba din kasi ang energy na dala ni Jace. Nakakahawa ang good vibes nito. Ito din ang nakaisip ng post it section kung saan pwede mag-post ng messages o pictures ang mga costumer nila. May proposal pa ito na mag-extend daw sila ng area para sa may mga bata at magpatayo ng playground para pwedeng magrelax at magkape ang mga nanay.As usual, madaming nagpapa-picture kay Jace. Gwapo kasi talaga ito. Noon at ngayon. Masaya na siya na nakalapit niya ito. Akala niya ay makakamatayan na lamang niya ang galit nito. Bakit nga ba hindi niya i-enjoy ang nalalabing panahon na kasama niya ang binata? Para ano? Para masaktan si Jace kung sakaling mapalapit

“Huwag ninyong sasabihin kay Bella na alam ko na. Irespeto natin ang kagustuhan niya kung gusto niyang magpanggap na may boyfriend. Ayoko siyang mapahiya.”Tumango ang magkasintahan.Bumalik siya sa loob ng theme park. Sinabihan niya si Juliana na umuwi na para makapagsolo sila ni Bella.“Tara, sakay tayo ng rides.” Hinawakan niya ang kamay ng dalaga.“Ayaw ko. Wala akong hilig sa rides. Nakakatakot. Si Juliana ang yayain mo.”“Kasama mo ako, bakit ka matatakot?”Hindi lang siya sa rides takot kundi pati sa pagkakasama nilang dalawa. Kaso ay wala na siyang nagawa ng hilahin nito. Sumakay sila sa Ferris Wheel. Kumakabog ang dibdib niya sa kaba. Takot siya sa heights.“Huwag kang matakot,” anitong mahigpit ang hawak sa kamay niya. Umupo na sila sa loob at unti-unti silang tumataas.“Close your eyes habang pataas tayo para hindi ka matakot,” anang binata na sinunod naman niya. Umusod ito sa kanyang tabi.“Buksan mo na ang mga mata mo.” Namangha siya sa ganda ng ilaw ng buong kabayanan nil

Hinawakan ni Jace ang kanyang kamay na nanlalamig. Tila nais niyang maluha ng makita ito. Pinigil niya ang sarili. Hindi nito dapat malaman ang tunay niyang kalagayan. Hindi muna siya lalayo. Bibigyan niya ang sarili ng ilang araw para makasama ang binata.“Wala, nanghingi lang ako ng reseta kay Crissy, alam mo naman na duktor siya.”“Bukas ay pupunta tayo sa ospital. Dapat ay matignan kang mabuti.”“Tara, umuwi na tayo.”“Umuwi na tayo? Ibig sabihin ay uuwi tayo sa bahay mo?”“Kung ayaw mo ay hindi kita pinipilit.”“Gusto ko. Tara, pero kumain muna tayo bago umuwi.”Tumango siya. Hanggat maaari ay gusto niya itong makasama bago pa siya tuluyang igupo ng sakit.“Naalala mo ‘yun lugawan noong nasa kolehiyo tayo? Bukas pa pala, tara kain tayo.”“Bakit bigla mong naisipang kumain ng lugaw?”“Kasi gusto kong ibalik ang mga araw na sinayang ko noon na dapat sana ay kasama kita. Naalala mo madalas akong mag-almusal doon tapos pinupuntahan mo ako para ibigay ang assignment na ipinagawa ko.”

Huminga ng malalim si Crissy bago sumagot. “Tatlo hanggang limang buwan ang pinakamatagal. Hindi ko masabi. Kumalat na ang cancer cells sa ibang parte ng katawan mo. Pero susubukan natin ang lahat para madugtungan ang buhay mo.”Tumango si Bella. “Tulungan mo ako. Pero ayoko munang ipagsabi ang kalagayan ko lalo kay Jace.”“Bella, mas mainam na may karamay ka sa paglaban mo sa sakit. Kailangan mo ng suporta.”“Sasabihin ko din pero hindi pa ngayon.”Nadinig niya ang usapan ng magkaibigan. Nanatili siyang nakakubli sa pinto ng clinic.Nang madinig niyang nagpaalam na ito kay Crissy ay nagmamadali siyang bumalik sa sasakyan.Hindi siya nagpakita sa dalaga. Bumalik siya kay Dra. Crissy. Parehas silang hindi makapagsalita.“Ngayong alam mo na, tulungan mo ang kaibigan ko.”“Ano ang pwede nating gawin para gumaling si Bella? Handa akong magbayad ng kahit magkano,” desperadong sabi niya.“Susubukan kong kumbinsihin siyang magpagamot sa ibang bansa. May modern technology din tayo dito ngunit

Nanlamig ang katawan ni Bella. Kailan nalaman ni Jace na may sakit siya? Paano nito nalaman? Ayaw niyang masaktan ito. Pumasok si Jace at nakitang hawak niya ang tablet.“Kailan mo pa nalaman na may sakit ako? Kaya ka ba naging mabait sa akin ay dahil mamamatay na ako? Naawa ka lang ba sa akin?” naghihisteryang sigaw niya.“Bakit hindi ka makasagot! Sumagot ka!” aniyang lumuluha.Niyakap siya ni Jace. “Hindi. Nalaman ko lang noong nagpunta ka kay Dra. Crissy, hindi ko sinasadyang madinig ang lahat.”Pinahid nito ang luha niya. “Lalaban tayo sa sakit mo. Tutulungan kita. Maghanap tayo ng best doctors at hospitals na pwedeng makatulong.”“Jace, I’m dying. Mamamatay na ako. Iiwan lang kita. Habang maaga pa at hindi pa ganoon kalalim ang pinagsamahan natin. Lumayo ka na.”Nakita niya ang luhang pumatak mula sa mga mata ng binata. “I’m sorry. Hindi kita susundin. I’ll be here for you. Hindi ako lalayo o aalis. Mananatili ako.”Nagyakap sila ng mahigpit. Napuno ng pag-asa ang puso niya. Napa