บททั้งหมดของ บทพิสูจน์รักฉบับท่านประธาน: บทที่ 441 - บทที่ 450

464

บทที่ 441

“ลู่เซิน…”“ปัง!” ประตูถูกกระแทกเปิดออกเสียงดัง เย่หนานโจวเดินเข้ามาด้วยใบหน้าที่มืดมนเปี่ยมโทสะ“ลู่เซิน!” เย่หนานโจวคว้าคอเสื้อของลู่เซิน “นายใจกล้าจริง ๆ นะ ถึงได้กล้าพูดออกมาแบบนั้น!”เย่หนานโจวอยากจะต่อยเขามานานแล้ว!ลู่เซินคอยตามหลอกหลอนข้างกายเวินหนี่ไม่ยอมไปไหน ทำให้เขาหงุดหงิดมานานแล้วแต่วันนี้เขากลับพูดคำพูดแบบนั้นออกมามันยิ่งเป็นเหตุผลให้เขาจะต่อยลู่เซิน!เขาต่อยเข้าไปที่ใบหน้าของลู่เซินทันที!“เย่หนานโจว!” เมื่อเวินหนี่เห็นแบบนั้น ก็รีบดุเขาทันที “ที่นี่คือโรงพยาบาล อย่าทำอะไรโดยพลการนะ!”เย่หนานโจวพูดอย่างเย็นชา “ฉันจะต่อยมัน จะทำไม!”ลู่เซินถูกต่อย แต่กลับยิ้มแล้วพูดขึ้นว่า “เอาเลย ถือว่าฉันชดใช้สิ่งที่ติดค้างนาย แต่หลังจากต่อยจนหนำใจแล้วก็คืนเวินหนี่มาให้ฉันได้แล้ว”เมื่อเห็นรอยยิ้มที่ผ่อนคลายของเขา เย่หนานโจวก็กำหมัดแน่นแล้วพูดขึ้นว่า “ลู่เซิน นายมันไม่มีความละอายเลยสินะ!”“ขอแค่นายคืนเวินหนี่กลับมาให้ฉัน ฉันจะสนใจความละอายไปทำไม แม้แต่ชีวิตฉันก็ให้นายได้!” ลู่เซินแตะเลือดที่มุมปากโดยไม่สนใจว่าตัวเองจะถูกตีสักกี่ครั้ง “ก็ดี นายพูดเองนะ!” เย่หนานโจวต่อยลู
อ่านเพิ่มเติม

บทที่ 442

ลู่เซินเข้าใจเวินหนี่ได้อย่างง่ายดาย และเขาก็ชัดเจนทุกอย่าง“ดีนี่ พวกนายรวมหัวเป็นพวกเดียวกัน ส่วนฉันกลายเป็นคนนอก!” เย่หนานโจวรู้สึกสิ้นหวัง เขามองไปที่เวินหนี่และเยาะเย้ย “นี่คือสิ่งที่เธออยากจะบอกฉันสินะ เธอใกล้ชิดสนิทสนมกับลู่เซินมากที่สุด!”นับตั้งแต่นี้เป็นต้นไป เวินหนี่รู้ว่าพวกเขาจบกันแน่แล้วหัวใจของเธอยังคงเจ็บปวดแต่เมื่อเธอนึกถึงตอนที่เขาดูแลลู่ม่านเซิง แม้ว่าเขาจะแต่งงานกับเธออยู่ มันก็ยังคงเป็นอุปสรรคที่ไม่สามารถข้ามไปได้เขาไม่มีทางปล่อยลู่ม่านเซิงไปได้เลยสำหรับเธอแล้ว ลู่ม่านเซิงราวกับเม็ดทรายในดวงตาของเธอที่จะอยู่ตรงนั้นตลอดไป“คุณจะคิดยังไงก็เชิญ” เวินหนี่กล่าว “ฉันพูดออกไปหมดทุกอย่างแล้ว!”“เธอไม่ต้องพูดอะไรแล้ว” เย่หนานโจวกล่าวดวงตาของเขาเย็นชา เขาหยิบทะเบียนสมรสออกมาจากชุดสูทภายใต้สายตาจับจ้องของทั้งสองคนก่อนจะยกสมุดบันทึกสีแดงสองเล่มขึ้นมาและพูดกับเวินหนี่เสียงเย็น “ในเมื่อเธอไม่ต้องการการแต่งงานของเราแล้ว งั้นฉันก็ไม่ต้องการเช่นกัน!”เขาฉีกทะเบียนสมรสต่อหน้าพวกเขาทั้งสองเวินหนี่เฝ้ามองการกระทำของเขา รูปถ่ายทะเบียนสมรสของเธอและเย่หนานโจวถูกฉีกออกเ
อ่านเพิ่มเติม

บทที่ 443

เย่หนานโจวไม่รู้ด้วยซ้ำ แต่ลู่เซินกลับรู้เธอไม่ได้บอกใครเลยจริง ๆคำพูดของลู่เซินแทงใจเธอ หากเขาให้ความสนใจกับเธอสักครึ่งหนึ่ง เขาก็จะรู้ว่าใครที่อยู่ในดวงตาของเธอเขาไม่เคยสนใจ ดังนั้นเขาก็เลยไม่รู้นอกจากนี้ยังอธิบายได้อีกว่าเย่หนานโจวไม่รู้ว่าเธอชอบเขา นั่นก็เป็นเพราะว่าเขาไม่เคยใส่ใจเธอเธอเจ็บปวดใจมันยังเจ็บปวดใจมากลู่เซินเองก็เจ็บปวดเช่นกัน เขาไม่เคยเห็นเวินหนี่ร้องไห้หนักขนาดนี้มาก่อน แถมยังเป็นเพราะว่าเย่หนานโจวฉีกทะเบียนสมรสของพวกเขาอีกไม่ต้องทำอะไรมากเพียงแค่ฉีกมันอย่างไร้หัวใจก็ทำให้เวินหนี่เต็มไปด้วยบาดแผลเขาเดินเข้าไปกอดเวินหนี่ และตบหลังเธอเบา ๆ “ฉันเข้าใจความเจ็บปวดของเธอ ฉันเข้าใจเธอดี เธอไม่ได้ทำอะไรผิด การชอบใครสักคนไม่ใช่เรื่องผิด”“ฉันผิด” เวินหนี่ส่ายหัว “ผิดมาตั้งแต่แรก ฉันนึกว่าตัวเองเป็นคนพิเศษ แต่ฉันเป็นเพียงหนึ่งในคนที่ผ่านไปมาในชีวิตของเขาเท่านั้น มันผิดมาตั้งแต่แรก!”เธอชอบเย่หนานโจวเพราะเขาช่วยชีวิตเธอเขาเอาเสี่ยงชีวิตช่วยเธอไว้ ดังนั้นเธอจึงคิดว่าเย่หนานโจวให้ความสำคัญกับเธออย่างแน่นอนแต่เขาก็ทำแบบนี้กับคนอื่นเหมือนกัน ไม่ใช่แค่กับเธอ แ
อ่านเพิ่มเติม

บทที่ 444

ความคิดของเวินหนี่คือจะตนเองส่งผลกระทบต่อผู้อื่นไม่ได้แม้ว่าเธอจะทำไม่ได้ทุกครั้ง แต่เธอก็พยายามทำตามขอบเขตความสามารถของเธอ“เธอไม่ใช่เขา แล้วรู้ได้ไงว่าเป็นการเสียเวลาหรือเปล่า?” ถังเยาพูดขึ้น “เราอยู่ในยุคไหนแล้ว มีอิสระทางความรู้สึก มีอิสระในการแต่งงาน อย่าจำกัดตัวเอง มีลูกแล้วทำไม ในอนาคตก็ต้องอยู่ด้วยกันสองคนอยู่ดี อีกอย่าง เขาเองก็ไม่ได้รังเกียจ แล้วเธอจะคิดมากไปทำไม เธอกังวลมากเกินไปแล้ว กลัวว่าคนอื่นจะเป็นทุกข์ แต่คนอื่นเขาคิดว่าความทุกข์นั้นคือความโชคดีต่างหากล่ะ!”เวินหนี่มองถังเยา เธอกับถังเยามีมุมมองเกี่ยวกับความสัมพันธ์ที่แตกต่างกันถังเยาเป็นพวกไม่มีกฎเกณฑ์ ปล่อยไปตามธรรมชาติ เลิกก็เลิก ไม่มีอะไรติดค้างกัน แต่เธอนั้นคิดต่างออกไป “ฉันไม่ชอบเขามากพอ” เวินหนี่พูดกับเธอถังเยาไม่คิดว่ามันจะเป็นปัญหา “เธอสองคนยังไม่ได้ลองคบกันเลย แล้วจะรู้ได้ยังไงว่าเธอไม่ชอบเขา? ความรักจะเติบโตขึ้นเมื่อเวลาผ่านไป”“ถ้าฉันทำให้เขาผิดหวังล่ะ?” เวินหนี่คิดมาก “ต้องให้ความสำคัญเรื่องของความรู้สึก จะทำให้คนอื่นเจ็บปวดไม่ได้ วันนี้ฉันยอมคบกับเขาเพราะรู้สึกขอบคุณเขา วันพรุ่งนี้ฉันก็จะสามา
อ่านเพิ่มเติม

บทที่ 445

เวินหนี่ได้สติทันที “เขารู้มานานแล้วสินะ”เธอไม่ต้องพูดอะไร แต่ลู่เซินก็รู้ทุกอย่างถังเยามองเธออีกครั้งก่อนจะยิ้ม “ดังนั้น ไม่ใช่ทุกคนที่จะรักษาความรู้สึกเดิมไปได้ตลอด เวินหนี่ เธอรู้จักพึงพอใจซะเถอะ”เวินหนี่ตกอยู่ในห้วงความคิดเธอไม่พอใจอะไรกันทั้งสองคุยกันเป็นเวลานาน ก่อนที่ถังเยาจะออกมาลู่เซินยังคงยืนอยู่ที่ประตู เมื่อเขาเห็นถังเยาออกมา จึงถามขึ้นว่า “เธอดีขึ้นบ้างไหม?”“ความคิดของคุณอยู่ที่เวินหนี่หมดเลยสินะ” ถังเยากล่าวต่อ “ดีขึ้นมากแล้วล่ะ คุณไม่ต้องเป็นกังวล เธอเข้าใจทุกอย่างดี เรื่องการแต่งงานของเธอกับเย่หนานโจว เธอคิดจุดจบของเรื่องนี้ไว้นานแล้ว เพียงแต่คิดว่าหากโชคดี เธอคงได้อยู่กับเย่หนานโจวไปจนแก่เฒ่า แต่สุดท้ายก็ต้องตื่นจากฝัน”ลู่เซินเงียบ แต่ใบหน้าของเขามีความโศกเศร้าหลายปีมานี้เวินหนี่คงผ่านความยากลำบากมามากสินะถังเยาเดินไปและคว้าราวทางเดิน “ฉันช่วยพูดเชียร์คุณไปแล้ว”เธอหายใจเข้าลึก แล้วมองออกไปนอกหน้าต่าง “แน่นอนว่าฉันอยากเห็นเธอมีความสุข คุณก็ชอบเธอมากและสามารถให้ความสุขแก่เธอได้ ฉันหวังว่าเธอจะคิดถึงคนรอบข้างมากขึ้น ชีวิตจะบอกว่ายืนยาวก็ไม่ยาว การจะห
อ่านเพิ่มเติม

บทที่ 446

"ฉันไม่เสียใจหรอก""ฉันรู้" เวินหนี่ตอบกลับ "แต่ลู่เซิน ฉันต้องบอกนายไว้นะ ว่าฉันยังไม่พร้อมที่จะเริ่มต้นความสัมพันธ์ใหม่"ลู่เซินหัวเราะ "ฉันก็ไม่ได้คิดอะไรขนาดนั้น อย่าดูถูกฉันเลย ฉันยอมรับว่าฉันมีความรู้สึกส่วนตัวอยู่บ้าง แต่ที่สำคัญกว่านั้น ฉันอยากช่วยเธอจริง ๆ นะ ถ้าวางเรื่องความรู้สึกออกไป ฉันยังมองว่าเธอคือเพื่อนที่ดีที่สุดของฉัน""ฉันมีอะไรดีเหรอ?" เวินหนี่ไม่เข้าใจว่าทำไมลู่เซินถึงเฝ้าคิดถึงเธอมานานหลายปีลู่เซินเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนตอบเบา ๆ "เธอดีมากอยู่แล้ว"เวินหนี่ได้ยินคำตอบนั้นก็ยิ้มออกมาลู่เซินนั่งอยู่ข้าง ๆ เธอ จนกระทั่งเวินหนี่หลับไปเขามองดูเธอใกล้ ๆ และยื่นมือออกไปอยากจะสัมผัสใบหน้าของเธอแต่ถึงแม้เธอจะหลับไปแล้ว คิ้วของเธอก็ยังขมวดอยู่อย่างกังวล เขาจึงเลื่อนมือไปแตะที่หว่างคิ้วของเธอเบา ๆ เพื่อคลายความตึงเครียดนั้นออกเขาขยับเข้าไปใกล้และกระซิบที่ข้างหูของเธอด้วยเสียงทุ้มต่ำ "เวินหนี่ ฉันไม่เคยคาดหวังว่าเธอจะต้องรู้สึกอะไรกับฉัน เพราะทุกอย่างที่ฉันมีในตอนนี้ เป็นเพราะเธอทั้งนั้น"หลังจากพูดจบ เขาห่มผ้าให้เธอ หวังว่าเธอจะได้นอนหลับอย่างสบายและที่สำคัญที
อ่านเพิ่มเติม

บทที่ 447

เวินหนี่ไม่สามารถสงบใจได้ จึงรีบใส่เสื้อผ้าเตรียมตัวออกไปหาเย่จื่อแต่ยังไม่ทันได้ไป เย่จื่อก็เดินเข้ามาพอดีอย่างปลอดภัย “เวินหนี่ ดูสิ อาเอาอะไรมาให้เธอ ฉันเห็นช่วงนี้เธอมีอาการคลื่นไส้ ก็เลยเอาผักดองรสเปรี้ยวหวานที่ช่วยให้เจริญอาหารมาให้ แล้วก็นี่ ซุปปลาช่อนที่เธอชอบดื่ม”“คุณอา!”เวินหนี่ที่ใจเต้นแรงด้วยความกังวล ตอนนี้โล่งใจอย่างมาก เธอรีบวิ่งเข้าไปกอดเย่จื่อทันทีเย่จื่อที่เห็นเธอตื่นเต้นเกินไปวางของลงแล้วพูด “เกิดอะไรขึ้น? โตจนป่านนี้แล้วยังรีบร้อนเป็นลิงไปได้”เวินหนี่คลายกอดแล้วมองเธออย่างละเอียด “ไม่มีใครทำร้ายใช่ไหมคะ? มีคนปาหินใส่หรือเปล่า?”เย่จื่อจับมือเธอลงแล้วพูด “อะไรนะ? ใครจะมาทำร้ายฉันได้ เธอลืมไปแล้วหรือไงว่าฉันทำอาชีพอะไร ไม่มีใครกล้ารังแกฉันได้หรอก!”เย่จื่อกลอกตาอย่างขำ ๆ“ไม่ได้ดูข่าวเหรอคะ? ร้านเสริมความงามถูกทุบจนเละแล้ว ฉันจะไม่ห่วงได้ยังไง” เวินหนี่พูดอย่างกังวลเย่จื่อนั่งลง ไขว่ห้างอย่างไม่ใส่ใจ แล้วหยิบเมล็ดแตงโมออกจากกระเป๋า ก่อนจะเริ่มแกะเมล็ดกิน “ก็ให้พวกเขาทุบไปสิ ทุบแล้วก็ต้องชดใช้เงิน ถ้าไม่มีเงินจ่ายก็ต้องเข้าคุก ฉันก็แค่เสียเงินไปนิดหน่อย
อ่านเพิ่มเติม

บทที่ 448

สิ่งที่กลัวที่สุดก็เกิดขึ้นจนได้เรื่องนี้ไม่เพียงส่งผลกระทบต่อเย่จื่อ แต่ยังส่งผลถึงบริษัทด้วยเย่หนานโจวดูคลิปวิดีโอ มุมที่ถ่ายนั้นอยู่ตรงประตูมันน่าจะเป็นการแอบถ่ายโดยมีเจตนา หรือไม่ก็เป็นคนที่อยู่ในเหตุการณ์วันนั้นในตอนนั้นคนที่อยู่ด้วยกันหลายคนคงไม่ได้ถ่ายวิดีโอ แต่เขากลับมองข้ามอีกคนไปซึ่งเรื่องนี้เป็นประโยชน์กับพวกเธอ"หาทางกดกระแสข่าวในโซเชียลลง" เย่หนานโจวบอก "พยายามลดความเสียหายให้เหลือน้อยที่สุด"เย่จื่อในฐานะคนนอกวงการบันเทิงที่ใช้ชีวิตอิสระมาตลอด คงยากที่จะรับมือกับความวุ่นวายบนโลกออนไลน์พลังของโซเชียลมีเดียนั้นยิ่งใหญ่เขาไม่ต้องการให้ใครมาทำร้ายเธอได้"ทราบแล้วครับ ประธานเย่"ทีมงานต้องทำงานล่วงเวลาเพื่อจัดการกดกระแสข่าวลงเย่หนานโจวจัดการธุระเล็กน้อยในบริษัทบันเทิงแล้วจึงออกมาเขามุ่งหน้าไปโรงพยาบาลทันทีที่นั่น เย่จื่อกับเวินหนี่กำลังพูดคุยกัน พวกเธอยังไม่ได้ออกไป แต่สังเกตเห็นกลุ่มนักข่าวมารวมตัวกันอยู่ที่หน้าประตู พวกเขาตั้งกล้องพร้อมเพื่อสัมภาษณ์ลู่ม่านเซิงพวกเขาต้องการทราบอาการและความเป็นอยู่ของเธอเวินหนี่รู้ว่าลู่ม่านเซิงยังไม่ฟื้นตัว แต่ไม่มี
อ่านเพิ่มเติม

บทที่ 449

"จริงเหรอ? ข้อมูลเชื่อถือได้ไหม?"นักข่าวคนอื่นที่ได้ยินเจียงเมิ่งเหยาพูดก็ถามขึ้น"จริงสิ ฉันจะรอที่นี่ทั้งคืน โรงพยาบาลนี้ถูกเฝ้าทั้งหน้าและหลังแล้ว ถ้าลู่ม่านเซิงออกมา ต่อให้ได้แค่เงาของเธอก็คุ้ม!" เจียงเมิ่งเหยาตอบอย่างมั่นใจ"งั้นพวกเราก็ต้องรอเหมือนกัน ฉันไม่เชื่อว่าพวกเขาจะไม่ออกมา!"นักข่าวทุกคนต่างเฝ้าติดตามข่าวของลู่ม่านเซิงมาทั้งวัน และคิดว่าไม่มีทางพลาดลูกน้องของเจียงเมิ่งเหยากลับถามด้วยความกังวล "พี่เมิ่งเหยา พวกเราต้องรอที่นี่จริง ๆ เหรอ?"เจียงเมิ่งเหยากำลังคิดหาวิธีจะเจอลู่ม่านเซิงให้ได้ แม้แต่การได้แค่ภาพเล็ก ๆ น้อย ๆ ก็ถือว่าคุ้มค่า "เรานั่งรอเฉย ๆ ไม่ได้หรอก"เธอสังเกตเห็นพยาบาลที่อยู่ด้านหน้า และทันใดนั้นก็คิดแผนบางอย่างขึ้นมาเธอส่งของทั้งหมดให้ลูกน้องแล้วพูดว่า "พวกเธอเฝ้าอยู่ที่นี่ ฉันจะลองเข้าไปดู"ลูกน้องของเธอถามอย่างสงสัย "พี่เมิ่งเหยา โรงพยาบาลมีคนคอยเฝ้าทุกจุด พี่จะเข้าไปได้ยังไง?"เจียงเมิ่งเหยาไม่ยอมแพ้ เธอตั้งใจจะเอาข่าวล่าสุดให้ได้ เพื่อรักษาตำแหน่งของเธอในสถานีการสัมภาษณ์เย่หนานโจวล้มเหลว ทำให้เธอโดนเพื่อนร่วมงานเยาะเย้ย และครั้งนี้เธอต้
อ่านเพิ่มเติม

บทที่ 450

ลู่ม่านเซิงมองไปที่ผู้ช่วยด้วยท่าทีงุนงง "คุณ... คุณเป็นใคร? ฉันไม่รู้จักคุณ พี่หนานโจว นี่เธอเป็นใครกัน? พวกเขาเป็นใครกัน..."ทุกคนต่างนิ่งงันไปชั่วขณะผู้ช่วยทำหน้าเลิ่กลั่ก "พี่เซิง จำฉันไม่ได้เหรอ? ฉันคือผู้ช่วยของพี่ไง เสี่ยวหยวนไง"ลู่ม่านเซิงผลักเธอออกไป "ออกไป! พี่หนานโจว ฉันเป็นอะไรไป ฉันได้ยินทุกคนพูดไม่ชัด มาหาฉันเร็ว ๆ ฉันกลัว!"เย่จื่อเองก็ตกใจเมื่อเห็นปฏิกิริยาของเธอ จึงพูดว่า "หูหนวกไปแล้ว ตอนนี้ยังจะความจำเสื่อมอีก ถ้าเป็นละครของฉิงเหยา คงจะเศร้าน่าดู!"เย่หนานโจวเดินเข้าไปหาลู่ม่านเซิงลู่ม่านเซิงคว้าแขนเสื้อของเขาไว้ราวกับเขาเป็นที่พึ่งสุดท้าย เธอซ่อนตัวอยู่ข้างหลังเขาและมองไปที่คนอื่น ๆ อย่างหวาดกลัว "หนานโจว พวกเขาเป็นใครกัน ทำไมถึงมองฉันด้วยสายตาน่ากลัวแบบนั้น คุณไล่พวกเขาออกไปที ฉันกลัว""ทุกคนออกไปก่อน" เย่หนานโจวพูดเย่จื่อเห็นท่าทีของเขาแล้วโกรธจนทนไม่ไหว "เย่หนานโจว แค่เธอเป็นแบบนี้ แกก็โดนเธอหลอกแล้วเหรอ? ไม่มีสมองหรือไง!""ออกไป!" เย่หนานโจวย้ำคำพูดเวินหนี่เห็นว่าเขาปกป้องลู่ม่านเซิงขนาดนี้ อีกทั้งเย่จื่อก็โกรธจนแทบระเบิดออกมา เธอกำหมัดแน่นเธอไม่
อ่านเพิ่มเติม
ก่อนหน้า
1
...
424344454647
DMCA.com Protection Status