All Chapters of บทพิสูจน์รักฉบับท่านประธาน: Chapter 351 - Chapter 360

เวินหนี่นิ่งอึ้งเย่หนานโจวมีเวลาว่างไปดูหนังกับเธอตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?เธอแต่งงานกับเขามานานแล้ว และเขาก็ไม่เคยสนใจที่จะทานอาหารเย็นหรือดูหนังร่วมกับเธอสองต่อสองมาก่อนสิ่งเหล่านี้เป็นสิ่งที่คู่รักควรทำเมื่อเห็นว่าเธอเงียบ เย่หนานโจวจึงถามขึ้นอีกครั้ง “ทำไมไม่ตอบ? ฉันสั่งให้เผยชิงจองร้านอาหารเอาไว้แล้ว ทานข้าวเสร็จก็ไปดูหนังกันแล้วค่อยกลับบ้าน”เวินหนี่ถามด้วยความสงสัย “ทำไมจู่ ๆ ถึงอยากทานอาหารเย็นและดูหนังกับฉันล่ะคะ? เนื่องในโอกาสอะไร?”สำหรับเธอ สงสัยทุกเรื่องที่ผิดปกติโดยเฉพาะระหว่างเธอกับเย่หนานโจวช่วงนี้เธอเอาแต่พูดเรื่องหย่ากับเขา แถมยังเย็นชากับเขามาก เย่หนานโจวแค่อยากทำอะไรสักอย่างเพื่อชดเชยให้กับเธอ บางทีเธออาจจะไม่มีความคิดนี้อีกต่อไปแล้วก็ได้ เขาพูดขึ้นว่า “ฉันแค่อยากกินข้าวเย็นกับเธอ ไว้เมื่อถึงเวลาแล้วไปกับฉัน”พูดจบเขาก็ยกกาแฟที่เวินหนี่ชงขึ้นจิบ ก่อนจะรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ “เปลี่ยนยี่ห้อเหรอ?”เวินหนี่ยังไม่ทันได้อธิบาย “ยี่ห้อที่คุณชอบดื่มหมดแล้ว ฉันเลยเปลี่ยนยี่ห้อใหม่ให้คุณ ไว้ยี่ห้อเดิมส่งมาถึงเมื่อไหร่ฉันจะเปลี่ยนกลับคืนให้ค่ะ คุณดื่มแก้ขัดไปก่อ

ลู่ม่านเซิงยิ้มอีกครั้งและพูดขึ้นว่า “จริง ๆ แล้วมันก็ไม่ใช่ความลับอะไร หนานโจวเคยยอมรับว่าเขาแต่งงานแล้ว เพียงแค่เขาไม่ต้องการบอกทุกคนว่าภรรยาของเขาคือใคร”“แล้วคุณรู้หรือเปล่าคะ?”ลู่ม่านเซิงตอบ “ฉันรู้ค่ะ แต่หนานโจวไม่ให้ฉันพูด เพราะมันเป็นการแต่งงานแบบลับ ๆ หลังจากแต่งงานกันมานาน แน่นอนว่าเขาไม่อยากให้ทุกคนรู้ว่าผู้หญิงคนนี้เป็นใคร”“เอาล่ะ ฉันมีงานต้องทำ ดังนั้นขอไม่คุยกับคุณแล้วนะคะ ไว้รอฉันว่าง ค่อยเชิญคุณเจียงมาดื่มชาด้วยกัน” พูดจบ ลู่ม่านเซิงก็ขึ้นรถของเธอไป เจียงซิงถงยืนงงอยู่คนเดียวที่นั่นลู่ม่านเซิงเหลือบมองเจียงซิงถงก่อนขึ้นรถพร้อมกับยิ้มเยาะที่มุมปาก“พี่ม่านเซิง ทำไมพี่ไม่ประกาศตัวตนของพี่ไปเลยล่ะคะ ให้คนอื่นรู้ว่าพี่เป็นคนรักของประธานเย่ พวกเธอจะได้รู้สึกกดดันและล่าถอย!” เสี่ยวหยวนผู้ช่วยของเธอไม่เข้าใจว่าทำไมเธอถึงทำเช่นนี้หากเป็นในอดีต ลู่ม่านเซิงคงไม่ได้พูดเหมือนในวันนี้อย่างแน่นอนแต่เธอสังเกตเห็นว่าเจียงซิงถงดูสนใจเกี่ยวกับเย่หนานโจวมาก ดังนั้นจึงแตกต่างออกไปแถมเธอยังบอกด้วยว่าเคยอยู่โรงเรียนเดียวกันกับเย่หนานโจว เธอไม่ได้ใช้เวลาอยู่ที่โรงเรียนนานมากนั

"เป็นอะไรไป?"ถังเยาเห็นเวินหนี่ดึงมือกลับไป ก็หยุดล้อเล่นกับเธอ เมื่อเห็นเวินหนี่ใบหน้าซีดเซียวแบบนี้ เธอจึงถามด้วยความเป็นห่วงเธอลุกขึ้นแล้วพบว่าเย่หนานโจวยืนอยู่ตรงนั้นเธอตกใจไม่น้อยที่จู่ ๆ เย่หนานโจวก็โผล่มาแต่ไม่มีใครตกใจเท่าเวินหนี่อีกแล้วตอนแรกเธอแค่อยากจะมาคุยกับถังเยาเพื่อรำลึกความหลังกัน แต่ยังไม่ทันไร เย่หนานโจวก็มาปรากฏตัวเวินหนี่จัดเสื้อผ้าเพื่อปกปิดความรู้สึกของตัวเองโดยสัญชาตญาณเย่หนานโจวยังคงไม่พอใจ ใบหน้าของเขาเคร่งเครียดและเย็นชาอย่างที่สุดเมื่อเห็นพวกเธอยิ้มอย่างมีความสุข เวินหนี่ดูเหมือนจะลืมเขาไปแล้ว เขายิ่งรู้สึกไม่พอใจมากขึ้น เขาเดินช้า ๆ เข้ามา สายตามองพวกเธอขึ้นลง รู้สึกได้ถึงความไม่เป็นธรรมชาติบางอย่าง จึงถามด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำว่า "มีเรื่องอะไรถึงได้สนุกกันขนาดนี้?"สายตาของเขาหยุดอยู่ที่โต๊ะ เขาเห็นน้ำชา ขนม และกล่องพัสดุที่ไม่น่าจะอยู่ตรงนั้น รวมถึงหนังสือสองสามเล่มที่ถูกซ่อนไว้ด้านล่างเวินหนี่รีบหยิบหนังสือและกล่องพัสดุลงมา แล้วซ่อนไว้ด้านหลัง "ไม่มีอะไร ฉันแค่คุยเล่นกับถังเยานิดหน่อยเท่านั้นเอง""ใช่ ๆ" ถังเยาช่วยตอบรับ "ไม่คิดว่า ประธา

พอดีเจอเวินหนี่ เผยชิงจึงหยุดแล้วพูดว่า "คุณผู้หญิง ประธานเย่นัดคุณไปทานข้าวนะครับ..."เขาเห็นประกายของน้ำตาในดวงตาของเวินหนี่ ก็รู้ทันทีว่าพวกเขาคงทะเลาะกัน เขาจึงพูดกับเวินหนี่ว่า "ไม่ว่าครั้งนี้คุณกับประธานเย่จะมีปัญหาอะไรกัน ประธานเย่ก็รู้แล้วว่าเขาผิด ดูสิครับ นี่คือดอกไม้ที่ประธานเย่ซื้อให้คุณ เป็นของขวัญสำหรับคุณ"เผยชิงพยายามประสานความสัมพันธ์ของพวกเขาเขาอยู่ข้างเย่หนานโจวมาหลายปี ไม่เคยคิดว่าเย่หนานโจวจะซื้อดอกไม้ให้ใครเรื่องที่คนรักกันควรทำ เย่หนานโจวไม่เข้าใจเลยไม่ใช่ว่าเขาไม่เข้าใจ แต่เขาคิดว่าไม่มีผู้หญิงคนไหนที่ควรได้รับการดูแลแบบนี้จากเขาการที่เย่หนานโจวลงทุนซื้อดอกไม้ให้เวินหนี่ แสดงว่าในใจเขายังมีความใส่ใจต่อเธอเวินหนี่มองไปที่ดอกไม้ในมือของเผยชิง แล้วยิ้มออกมาอย่างเย็นชา "ฉันบอกแล้วไงว่าให้เรียกฉันว่าเลขาเวิน ทำไมยังเรียกว่าคุณผู้หญิงอีกล่ะ ต่อไปนี้ฉันจะไม่ใช่คุณผู้หญิงแล้วนะ เป็นแค่เพื่อนร่วมงาน ส่วนดอกไม้นี่ให้ประธานเย่เก็บไว้ให้คนสำคัญของเขาดีกว่า""ไม่ใช่นะ...คุณผู้หญิง คุณก็เป็นคนสำคัญที่สุดของประธานเย่นี่ครับ" เผยชิงพูดอย่างหวังดี แต่เวินหนี่กลับเดิ

เวินหนี่จ้องมองรอยลิปสติกบนเสื้อเชิ้ตอยู่นาน สีหน้าของเธอไม่แสดงอารมณ์อะไรมากเธอแค่คิดว่า เมื่อเย่หนานโจวออกไปสังสรรค์ ย่อมต้องเจอกับสาว ๆ มากมาย ซึ่งเธอก็เข้าใจแต่เธอยังไม่เคยเห็นใครทิ้งรอยลิปสติกไว้บนเสื้อของเขามือของเวินหนี่กำเสื้อเชิ้ตแน่นโดยไม่รู้ตัว ทำให้เสื้อเกิดรอยยับขึ้นในมือของเธอเมื่อประตูห้องน้ำเปิดออก เวินหนี่ก็รู้สึกตัวเย่หนานโจวออกมาจากในห้องน้ำ และเห็นเวินหนี่ยืนอยู่นิ่ง ๆ จึงถามว่า "ทำไมเธอยืนอยู่ตรงนั้น?"เขาไม่ได้สังเกตถึงอารมณ์ของเวินหนี่ พลางมองนาฬิกาแล้วพูดต่อว่า "ดึกขนาดนี้แล้ว ปกติเธอก็นอนแล้วไม่ใช่เหรอ? วันนี้นอนไม่หลับเหรอ?"ช่วงนี้ เวินหนี่ไม่เคยรอเขาเข้านอนอีกเลยเมื่อก่อน เธอจะหลับสบายได้ก็ต่อเมื่อเขากลับบ้านแล้วแต่ตอนนี้ บางครั้งเมื่อเขากลับบ้านดึก เวินหนี่ก็หลับสนิทไปแล้ว เธอไม่รอเขาอีกต่อไปแม้ว่าเวลานอนของเวินหนี่จะเป็นเรื่องที่เขาควบคุมไม่ได้แต่เมื่อบางอย่างไม่เหมือนเดิม มันก็ทำให้เขารู้สึกถึงความเปลี่ยนแปลงเวินหนี่ไม่ได้ถามอะไรมาก เธอคิดว่าเขาไปดื่มเหล้าข้างนอกและอาจมีเรื่องพัวพันกับผู้หญิงคนไหน มันก็ไม่เกี่ยวกับเธอเรื่องพวกนี้คว