All Chapters of องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น: Chapter 701 - Chapter 710

คนผู้นี้สวมชุดขาว ใบหน้าหล่อเหลา คิ้วกระบี่ดวงตาทอประกาย แบกทวนเงินไว้บนหลัง ท่วงท่าองอาจสง่างามเหล่านางคณิกาได้เห็น อุทานอย่างตกตะลึง “ก็คือชายหนุ่มหล่อเหลาคนหนึ่ง!”“ใช่นักท่องยุทธภพหรือไม่?”“หากไม่มีกลิ่นอายองอาจผ่าเผย ยังคิดว่าเป็นสตรีเสียอีกนะ!”เหล่านางคณิกาเคยพบคนมานับไม่ถ้วน ชายหนุ่มรูปงามองอาจผ่าเผย พวกนางเคยพบเห็นมามากมายยกตัวอย่างเช่นหนิงชิงโหวและหลี่หลงหลิน ทั้งคู่หล่อเหลามากนักแต่ ชายหนุ่มชุดขาวตรงหน้า มิใช่หล่อเหลา แต่มีเสน่ห์ชวนตกตะลึง!หลี่หลงหลินและหนิงชิงโหวได้พบคนผู้นี้ ใบหน้าเขียวแล้วหนิงชิงโหวลุกขึ้นเดินหนีไปในทันที “ข้าไปเข้าห้องปลดทุกข์...”หลี่หลงหลินได้เห็นชายหนุ่มตรงหน้า คล้ายถูกคนจับชู้ได้คาเตียงไม่!ไม่ใช่คล้าย!แต่เป็นถูกจับชู้ได้คาเตียงจริงๆ!เพราะชายหนุ่มสวมชุดขาวสง่างามสะดุดตาคนนี้ ก็คือซูเฟิ่งหลิงแต่งกายเป็นชายทันใดนั้นบรรยากาศตึงเครียดอย่างถึงที่สุด อากาศคล้ายหยุดนิ่งแม่เล้าพาอันธพาลสองสามคน วิ่งเข้ามาพลางหอบหายใจ ทำลายความสงบนี้ “องค์ชาย! เขาจะบุกเข้ามาให้ได้ ข้าห้ามก็ห้ามไม่ไหว! ท่านรอสักครู่ ข้าจะไล่เขาออกไปเดี๋ยวนี้เลย...”

แรงเกินไป ร้อนเกินไป!ดื่มเพียงอึกเดียว ก็รู้สึกได้ว่าโลหิตทั่วทั้งสรรพางค์กายกำลังพลุ่งพล่าน กำลังเผาไหม้!ตกลงนี่คือสุราอะไร?หลี่หลงหลินยิ้มน้อยๆ เอ่ยปากว่า “นี่คือสุราเหินเวหาที่ภูเขาทิศประจิมกลั่นเอง! พวกแม่นางล้วนรู้จักสุราเป็นอย่างดี ข้าตั้งใจนำมา ให้พวกเจ้าลิ้มลอง! ใช่หรือไม่ว่าสามารถเทียบกับสุราเทพเมามายของพวกเจ้าได้!”นางคณิกาคนแรกพูดยิ้มๆ “องค์ชายเก้า ท่านล้อเล่นแล้ว! สุราเทพเมามาย เป็นสุราหายากในใต้หล้า!”นางคณิกาอีกท่าน “กลิ่นของสุราเหินเวลาของท่านนี้ก็ไม่เลว แต่น่าจะเทียบกับสุราเทพเมามายไม่ได้!”หลี่หลงหลินยิ้มน้อยๆ พูดว่า “พวกเจ้าลองดูก่อนแล้วค่อยวิจารณ์เถอะ!”เหล่านางคณิกาเองก็แปลกใจมาก ตกลงเป็นสุราอะไร ทำให้คุณชายซูพูดว่าแสบร้อนได้พวกนางสั่งสาวใช้ให้รินสุราลงถ้วยของตน เม้มปากเบาๆ ดื่มลงไป“สุราดี!”ดวงตาของเหล่านางคณิกาทอประกายระยับ ต่างพากันอุทานออกมาอย่างตกตะลึงผู้เชี่ยวชาญลงมือเอง ย่อมรู้ว่าดีหรือไม่!พวกนางดื่มสุราเป็นเพื่อนลูกค้าทุกวัน เคยดื่มสุรามีชื่อเสียงทั้งหมดในใต้หล้า เชี่ยวชาญในด้านนี้ตั้งนานแล้วทว่าพวกนางไม่เคยดื่ม สุราหอมถึงเพียงนี้ แรงถ

ชื่อเสียงของพวกเขาเองก็เหมือนกันต่อให้ผ่านไปอีกหลายพันปี ก็ยังได้รับการจดจำจากคนรุ่นหลัง ได้รับการยกย่องจากคนรุ่นหลัง!นี่คือชื่อเสียงโด่งดังตลอดกาล!มีฮ่องเต้มากน้อยเพียงใดร้องขอแต่กลับไม่ได้รับมา!มีบัณฑิตมากน้อยเพียงใดใฝ่ฝันถึงแม้กระทั่งในยามหลับฝัน!หนิงชิงโหวตื่นเต้นมากเกินไป น้ำตาคลอหน่วยแม้เขาได้ชื่อว่าบัณฑิตหยิ่งยโสอันดับหนึ่งของใต้หล้า มีชื่อเสียงอยู่บ้างในต้าเซี่ยแต่หนิงชิงโหวรู้ตนเองเป็นเพียงคนตัวเล็กๆ คนหนึ่งภายในสายธารแห่งประวัติศาสตร์ ไม่นับว่ามีความสำคัญอะไร!เขาเองก็เป็นบัณฑิต หวังจะฝากชื่อไว้ในหน้าประวัติศาสตร์ ให้คนรุ่นหลังยกย่อง! ทว่า ไฉนเลยจะง่ายดายถึงเพียงนั้น!ฝากชื่อไว้ในหน้าประวัติศาสตร์ มีเพียงฮ่องเต้ประทานให้คนใหญ่คนโตตนเองเป็นเพียงคนมดปลวกเท่านั้น!จากนั้นหลี่หลงหลินกลับใช้วิธีเช่นนี้ เขียนชื่อของตนลงในบทกวีนับตั้งแต่นี้ไป ชื่อของตน จะอยู่เป็นอมตะไปกับบทกวี!นี่คือเกียรติยิ่งใหญ่เพียงใด!หนิงชิงโหวลุกขึ้น คารวะหลี่หลงหลินอย่างลึกซึ้งบุญคุณเช่นนี้ ไม่สามารถสะท้อนออกมาผ่านวาจาได้ทางฝั่งซูเฟิ่งหลิง รู้สึกตื้นตันสะเทือนอารมณ์เฉกเดีย

ตัวอย่างมีมากมายนักสำหรับการแสดงของตนนี้ หลี่หลงหลินสามารถให้ได้ถึงเก้าคะแนนหักหนึ่งคะแนน เพราะกลัวตนเองโอหังมากเกินไปหากไม่ผิดไปจากที่คาด พรุ่งนี้บทกวี ‘เชิญดื่มสุรา’ นี้จะเผยแพร่ไปทั่วทั้งเมืองหลวง ชนิดที่ว่าโด่งดังตั้งแต่เหนือจรดใต้ที่จะโด่งดังไปพร้อมกัน ยังมีสุราเหินเวหาอีกด้วยไปจนถึงประโยคนี้ “สุราดี กวีดียิ่งขึ้น” หนิงชิงโหวได้ยินก็ดีใจมาก รีบลงจากหอไป อยู่ใต้รถม้าไม่ผิดไปดังคาด หาสุราไหสุดท้ายพบแล้ว วิ่งอุ้มกลับมาอย่างระมัดระวังและหยุดต่อหน้าหลี่หลงหลินหลี่หลงหลินเปิดฝาไหสุรา ดื่มด่ำรสชาติหอมหวานอย่างเต็มที่“ม้าห้าดอก”“เสื้อขนสัตว์ทองพันชั่ง”“เรียกลูกเจ้านำไปแลกสุราเลิศรส”“ร่วมดื่มลืมเศร้าทั้งมวลเถิด”หลังพูดจบ หลี่หลงหลินกอดไหสุรา นอนหลับไปครั้งนี้ เขาเอาชนะฤทธิ์สุราไม่ได้ เมาล้มลงไปแล้วจริงๆ!ทุกคนล้วนตกตะลึง อ้าปากกว้าง พูดไม่ออกอยู่นานประโยคสุดท้าย เติมเต็มได้อย่างสมบูรณ์งดงาม!ร่วมดื่มลืมเศร้าทั้งมวลเถิด!หลุดพ้นมากเพียงใด กล้าหาญมากเพียงใด เด็ดเดี่ยวมากเพียงใด!กวีบทนี้อยู่เหนือขอบเขตของมนุษย์ ทะยานสู่แดนเซียนแล้ว!องค์ชายเก้าสมเป็นจอมกวีแห่

“หาไม่แล้ว จะต้องขายดีแน่!”แม่เล้ามองกลุ่มคนหัวดำทะมึน สลดใจภายในใจทว่า นี่เป็นเรื่องช่วยไม่ได้ของดีย่อมคุ้มค่าต่อการรอคอย!สุราต้องหมักนานถึงจะหอม!ภูเขาทิศประจิมหมักออกมาไม่ได้ ก็ทำได้เพียงรออีกสองสามวันขณะเดียวกันภูเขาทิศประจิมเองก็ครึกครื้นมากรถม้าหรูหราแต่ละคัน แล่นเข้าภูเขาทิศประจิมเจ้าของร้านและเถ้าแก่ร้านอาหารมีหน้ามีตาภายในเมืองหลวง ล้วนมาทั้งหมดแล้วพวกเขาเองก็ได้ยินเรื่องที่สำนักการสังคีตเมื่อวานนี้แล้ว นอกจากความตกใจต่อบทกวีของหลี่หลงหลิน ยังมีไหวพริบพบช่องทางทำการค้าอีกด้วยไม่ว่าเป็นใคร ได้อ่าน ‘เชิญดื่มสุรา’ แล้ว นอกจากตกตะลึงต่อพรสวรรค์ขององค์ชายเก้า จะต้องแปลกใจมากแน่ เชิญดื่มสุรานี้ ดื่มสุราอะไรเล่า?ฟังให้ดีอีกครั้ง!สุราเหินเวหา!สุราดี กวีดียิ่งขึ้น!ประโยคโฆษณานี้ ยอดเยี่ยมเกินไปแล้ว!สุราเหินเวหา จะต้องโด่งดังแน่!ดังนั้น เถ้าแก่ร้านเจ้าของร้านเหล่านี้ รีบเดินทางมายังภูเขาทิศประจิม ต้องการเจรจาทำความร่วมมือหลี่หลงหลินย่อมไม่ออกหน้าด้วยตนเอง พบเถ้าแก่เหล่านี้ลั่วอวี้จู๋พบพวกเขา ยิ่งไปกว่านั้นยังลงนามในสัญญาแล้วอีกสองสามวันสุราเหินเว