บทที่ 701

คนผู้นี้สวมชุดขาว ใบหน้าหล่อเหลา คิ้วกระบี่ดวงตาทอประกาย แบกทวนเงินไว้บนหลัง ท่วงท่าองอาจสง่างาม

เหล่านางคณิกาได้เห็น อุทานอย่างตกตะลึง “ก็คือชายหนุ่มหล่อเหลาคนหนึ่ง!”

“ใช่นักท่องยุทธภพหรือไม่?”

“หากไม่มีกลิ่นอายองอาจผ่าเผย ยังคิดว่าเป็นสตรีเสียอีกนะ!”

เหล่านางคณิกาเคยพบคนมานับไม่ถ้วน ชายหนุ่มรูปงามองอาจผ่าเผย พวกนางเคยพบเห็นมามากมาย

ยกตัวอย่างเช่นหนิงชิงโหวและหลี่หลงหลิน ทั้งคู่หล่อเหลามากนัก

แต่ ชายหนุ่มชุดขาวตรงหน้า มิใช่หล่อเหลา แต่มีเสน่ห์ชวนตกตะลึง!

หลี่หลงหลินและหนิงชิงโหวได้พบคนผู้นี้ ใบหน้าเขียวแล้ว

หนิงชิงโหวลุกขึ้นเดินหนีไปในทันที “ข้าไปเข้าห้องปลดทุกข์...”

หลี่หลงหลินได้เห็นชายหนุ่มตรงหน้า คล้ายถูกคนจับชู้ได้คาเตียง

ไม่!

ไม่ใช่คล้าย!

แต่เป็นถูกจับชู้ได้คาเตียงจริงๆ!

เพราะชายหนุ่มสวมชุดขาวสง่างามสะดุดตาคนนี้ ก็คือซูเฟิ่งหลิงแต่งกายเป็นชาย

ทันใดนั้น

บรรยากาศตึงเครียดอย่างถึงที่สุด อากาศคล้ายหยุดนิ่ง

แม่เล้าพาอันธพาลสองสามคน วิ่งเข้ามาพลางหอบหายใจ ทำลายความสงบนี้ “องค์ชาย! เขาจะบุกเข้ามาให้ได้ ข้าห้ามก็ห้ามไม่ไหว! ท่านรอสักครู่ ข้าจะไล่เขาออกไปเดี๋ยวนี้เลย...”