All Chapters of องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น: Chapter 91 - Chapter 100

ลั่วอวี้จู๋คิดอ่านละเอียดรอบคอบ ครั้งนี้ตั้งใจให้หลี่หลงหลินมาแจกจ่ายเงินบำนาญข้อแรก เงินก้อนนี้หลี่หลงหลินเป็นคนหามาได้ เขาจัดการด้วยตนเองก็สมควรแล้วข้อสอง ต่อให้หลี่หลงหลินไม่ได้เรื่องเยี่ยงไร ก็คือองค์ชายเก้า ตัวแทนของฝ่าบาทหลี่หลงหลินพยักหน้า “ในเมื่อให้ข้ามาแจกจ่ายเงินบำนาญ เช่นนั้นรายละเอียดบางส่วน ข้าต้องถามให้ชัดเจน!”ลั่วอวี้จู๋รีบพูด “ย่อมเป็นเช่นนั้น”หลี่หลงหลินเอ่ยถาม “เงินบำนาญของทหารสกุลซูมากน้อยเพียงใด?”ลั่วอวี้จู๋คล่องแคล่วราวนับสมบัติในบ้านของตน เอ่ยตอบ “ยึดตามกฎหมายของต้าเซี่ย แม่ทัพคือแปดร้อยตำลึง! พลทหารหนึ่งร้อยตำลึง! ทหารม้าเจ็ดสิบตำลึง! ทหารราบห้าสิบตำลึง! หากสร้างความดีความชอบทางทหารแล้วล่ะก็ เงินบำนาญเพิ่มอีกต่างหากยี่สิบตำลึง”หลี่หลงหลินเลิกคิ้วขึ้น “ทหารสกุลซูทุกคนล้วนสร้างความดีความชอบ หากคือเจ็ดสิบตำลึงแล้วล่ะก็ นับว่าจำนวนไม่น้อย”ความยากจนมั่งคั่งในต้าเซี่ยแตกต่างกันมากนักตระกูลขุนนางสูงศักดิ์มากอำนาจ หาความสำราญในหอนางโลม ใช้จ่ายสุรุ่ยสุร่าย หนึ่งคืนก็สามารถจ่ายได้ถึงหมื่นตำลึงส่วนสามัญชนในเมืองหลวง หนึ่งครอบครัวห้าคน ค่าใช้จ่ายหนึ่งเดื

นางฉลาดมากเพียงใด บัดนี้เข้าใจแล้ว หลี่หลงหลินกำลังให้ตนเองเป็นผู้ขันอาสาหลิ่วหรูเยียนรีบก้าวออกมา “อย่างไรเสียข้าก็กำลังว่างงาน สามารถสอนพวกนางใช้เครื่องทอผ้าได้!”หลี่หลงหลินพยักหน้าแล้ว “ในเมื่อสะใภ้สี่กระตือรือร้นถึงเพียงนี้ เช่นนั้นเรื่องนี้ยกให้เจ้าแล้ว!”ฮูหยินผู้เฒ่าซูไม่ห้าม เห็นชัดว่าอนุญาตเงียบๆ แล้ว“ขอบพระทัยเพคะองค์ชาย...”หลิ่วหรูเยียนหน้าแดงก่ำ กล่าวขอบคุณหลี่หลงหลินเสียงแผ่วได้รับการช่วยเหลือจากหลี่หลงหลิน ความขุ่นเคืองระหว่างหลิ่วหรูเยียนและฮูหยินผู้เฒ่าซูค่อยๆ หายไป เริ่มกลมกลืนเข้ากับสกุลซูครอบครัวใหญ่นี้แล้วความกังวลของนางหมดไป ไม่ต้องหวั่นใจทั้งวี่ทั้งวัน กังวลว่าตนเองจะถูกขับไล่ออกจากบ้าน กลับไปอยู่ในหอคณิกาตกบ่อเพลิงนี้อีกครั้งไม่รู้เพราะเหตุใดหลิ่วหรูเยียนมองเห็นเงาของคุณชายสี่สกุลซูบนตัวหลี่หลงหลินครานั้นคุณชายสี่สกุลซู ช่วยตนเองออกจากบ่อเพลิง...ลั่วอวี้จู๋เริ่มแจกจ่ายเงินบำนาญของเดือนนี้ให้แม่ม่ายเด็กกำพร้าแม่ม่ายยินยอมทำงานให้สกุลซู หลังบันทึกชื่อแซ่เรียบร้อยแล้ว ก็มาพบหลิ่วหรูเยียนที่นั่น สังเกตวิธีทอผ้าของนาง เรียนวิธีใช้งานเครื่องทอผ

“ข่าวลือก่อนหน้า พริบตาก็ไม่มีคนสนใจแล้ว!”“คนอื่นไม่รู้ แต่บิดารู้จักลูกชายดีที่สุด นี่ต้องเป็นความตั้งใจของเจ้าแน่!”“นี่ไม่ใช่ความดีความชอบแล้วคืออันใดเล่า?”หลังฮ่องเต้หวู่ตรัสจบ สายพระเนตรก็จดจ้องไปที่หลี่หลงหลิน คาดหวังในคำตอบราวกับว่าเพียงหลี่หลงหลินพยักหน้า ยอมรับว่านี่คือความตั้งใจของตน ก็จะตกรางวัลอย่างงามหลี่หลงหลินกลับตกตะลึงเหงื่อเย็นผุดทั่วทั้งสรรพางค์กาย!ฮ่องเต้หวู่เจ้าเล่ห์เกินไปแล้ว!ตั้งใจขุดหลุม รอตนเองกระโดดลงไป!หากตนเองยอมรับว่าตั้งใจจริง เช่นนั้นรอตนเองอยู่ จะต้องเป็นเพลิงพิโรธสายอัสนีของฮ่องเต้หวู่เป็นแน่!หลี่หลงหลินตอบอย่างตรงไปตรงมา “เสด็จพ่อ ลูกมิได้ตั้งใจ เป็นเพียงเรื่องบังเอิญอย่างหนึ่ง! ต่อให้ลูกได้รับพระราชทานรางวัลเพราะความไม่ตั้งใจ แต่นั่นก็คือบังเอิญโชคดีดั่งแมวตาบอดพบหนูตาย! นี่มิใช่ความดีความชอบของลูก เสด็จพ่อมีคุณธรรมจริยธรรม พระมหากรุณาธิคุณล้นฟ้า!”ฮ่องเต้หวู่ตะลึงงัน สายพระเนตรมีความแปลกพระทัยยามจ้องมองหลี่หลงหลินทีแรกคิดว่าเจ้าเก้าจะใช้ข้ออ้างนี้หาประโยชน์เข้าตัว รับความดีความชอบนี้เป็นของตนเองเช่นนั้นเขาก็จบสิ้นแล้ว!ฮ่องเต้ห

หลี่หลงหลินค้อมตัว “ลูกกราบทูลลา!”ฮ่องเต้หวู่ทอดพระเนตรมองเงาหลังของหลี่หลงหลิน ทรงโสมนัสเป็นเท่าทวีคูณ “ลูกชายเราคนนี้ ยิ่งมายิ่งคล้ายแล้ว!”ตอนนี้เอง เว่ยซวินขยับขึ้นมาข้างหน้าในทันใด “ฝ่าบาท องค์ชายสี่หลี่จือ กำลังคุกเข่าอยู่ที่นอกตำหนัก ขอเข้าเฝ้าพระองค์! พูดว่ามีเรื่องอยุติธรรมใหญ่หลวง...”“อยุติธรรม?”ฮ่องเต้หวู่ขมวดคิ้วแน่น อารมณ์ชื่นชมโสมนัสพลันมลายหายไปราวกับหมอกผ่านตา ตรัสอย่างไม่พอพระทัย “เจ้าสี่คนนี้ ไม่สามารถปล่อยให้เราหยุดพักสักครู่ได้เลยหรือ!”เว่ยซวินลดเสียงต่ำพูดว่า “เช่นนั้นไม่พบ?”ฮ่องเต้หวู่สบถเสียงเย็น “เขาชอบคุกเข่ามิใช่หรือ? ให้เขาคุกเข่ามากอีกพักหนึ่ง! เรากินมื้อดึกสักหน่อย ค่อยพบเขา!”ณ ภายนอกตำหนักหลี่จือคุกเข่าสองข้างบนพื้น สีหน้าไม่สบอารมณ์ถึงขีดสุดระยะอันใกล้หลายวันนี้ เขาค้นหาทุกหนแห่งภายในเรือนองค์ชายหก ค้นหาพลิกฟ้าพลิกดิน!ยังไม่ต้องพูดว่าหนึ่งล้านตำลึงเงิน!แม้แต่หนึ่งตำลึงเงินก็ล้วนหาไม่พบหลี่จือยิ่งคิดยิ่งรู้สึกไม่ชอบมาพากล ดังนั้นภายใต้การจัดการของอัครเสนาบดีตู้เหวินหยวน ลอบเข้าคุกหลวง พบองค์ชายหกหลี่เซวียน สืบถามเรื่องเงินของเขาฮ่

หากเว่ยซวินยืนอยู่ฝั่งเจ้าเก้าจริง เช่นนั้นเหตุใดเขาจึงขับไล่พระชายาโหรวออกจากตำหนักฉางเล่อเล่า?อุบายแสร้งทำร้ายตนเองให้อีกฝ่ายตายใจ?เจ้าเก้าช่วยเราระดมเบี้ยเลี้ยงกองทัพ หลอกเอาเงินเว่ยซวินก้อนใหญ่ นี่จะพูดอย่างไร?นี่ก็คือเงินทองจริงอย่างแท้จริง!ก็สามารถพูดได้ว่าเจ้าเก้าและเว่ยซวิน ไม่เพียงไม่ได้สมรู้ร่วมคิดกัน แต่ยังเป็นศัตรูกัน!องค์ชายสี่พูดว่าพวกเขาร่วมมือกัน เห็นชัดว่ากำลังปรักปรำ!ฮ่องเต้หวู่พยักหน้าเบาๆ “สหาย เจ้าลุกขึ้นเถอะ! เราเชื่อเจ้า! กระนั้น ไม่มีลมไหนเลยจะมีคลื่นไม่มีเรื่องใดเกิดขึ้นโดยไร้เหตุผล ภายภาคหน้าเจ้าต้องระวัง! ไม่เพียงแค่เจ้าเก้า เราไม่หวัง ให้เจ้าใกล้ชิดกับองค์ชายคนใดเกินไปนัก!”“เจ้าเข้าใจกระมัง?”เว่ยซวินลอบถอนหายใจเฮือกหนึ่ง ตอบเสียงแผ่ว “บ่าวเข้าใจแล้ว...”ฮ่องเต้หวู่ทอดพระเนตรองค์ชายสี่แวบหนึ่ง สีพระพักตร์กระเลียดเกลียดชัง “ตนเองโง่งม ยังปรักปรำผู้อื่น! ยังไม่รีบไสหัวไป ปิดประตูสำนึกผิด!”หลี่จือก้มหน้า สีหน้ามิอาจหักใจอย่างยิ่งยวดไม่รู้เกิดข้อผิดพลาดที่ใด เสด็จพ่อถึงปกป้องเจ้าเก้าไปทุกจุด!ครั้งนี้ ต้องการจัดการเจ้าเก้าให้ตาย เห็นชัดว่าเป