บททั้งหมดของ ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี: บทที่ 871 - บทที่ 880

เขารู้สึกเหมือนจิตใจถูกทำลายอย่างรุนแรงถึงแม้หน้าตาของเขาจะเทียบไม่ได้กับจิ่งโม่เยี่ยและปู๋เยี่ยโหว แต่สมัยหนุ่มๆ เขาก็เคยถูกชมว่าเป็นหนุ่มรูปงามถึงแม้ตอนนี้เขาจะมีอายุมากขึ้น มีริ้วรอยบนใบหน้ามากขึ้น แต่เขาก็ยังรู้สึกว่าตัวเองยังดูดีอยู่การที่ภรรยาผู้ล่วงลับของเขามาบอกว่าเขาหน้าตาขี้เหร่ ทำให้เขารู้สึกเหมือนโดนตบหน้าอย่างจังเพราะตอนที่ภรรยาของเขายังมีชีวิตอยู่ นางมักจะชมเขาว่าหน้าตาดีอยู่หลายครั้งแม้ว่าเสนาบดีฝ่ายซ้ายจะรู้มาก่อนแล้วว่า คนที่เกิดใหม่นั้นไม่อาจถือว่าเป็นคนเดียวกันกับชาติที่แล้วได้แต่ในใจของเขา เขาก็ยังเผลอคิดว่านางคือภรรยาผู้ล่วงลับของเขาแต่คำพูดของเด็กสาวคนนี้ทำให้เขาตระหนักได้อย่างชัดเจนว่า นางไม่ใช่ภรรยาของเขาแล้วจริงๆสิ่งที่กั้นกลางระหว่างคนทั้งสอง ไม่ใช่แค่ความเป็นและความตายเท่านั้น แต่ยังรวมถึงความทรงจำในอดีตชาติและความเข้าใจในปัจจุบันด้วยเฟิ่งชูอิ่งเห็นเสนาบดีฝ่ายซ้ายนั่งทำหน้าเหมือนคนสิ้นหวัง นางจึงถามว่า "ท่านเป็นอะไรไปอีกแล้ว?"ตั้งแต่เสนาบดีฝ่ายซ้ายรู้ว่าพวกเขารับเด็กสาวคนนี้กลับมา เขาก็ชอบมาที่จวนปู๋เยี่ยโหวอยู่บ่อยๆ และพยายามแสดงตัวต่อหน้

ดังนั้นเขาจึงกำหนดขอบเขตของความเป็นไปได้เอาไว้ล่วงหน้าแต่หลังจากที่ฮ่องเต้เจาหยวนประทับอยู่ที่นี่มาหลายปี การทำอะไรบางอย่างลับๆ ไว้ในวังถือเป็นเรื่องปกติปู๋เยี่ยโหวถามเขาว่า “เจ้ากำลังยอมรับว่าข้าฉลาดกว่าเจ้าหรือ?”จิ่งโม่เยี่ยคร้านจะสนใจเขาการจะยืนยันว่าในตำหนักบรรทมของฮ่องเต้เจาหยวนมีทางลับหรือไม่นั้นไม่ใช่เรื่องยากบ่ายวันนั้น จิ่งโม่เยี่ยนำคนไปตรวจสอบที่ตำหนักบรรทมของฮ่องเต้เจาหยวนด้วยตัวเอง และก็พบทางลับจริงๆในตอนนี้ ฮ่องเต้เจาหยวนอยู่ในสภาพลมหายใจรวยริน เขาจ้องมองไปที่จิ่งโม่เยี่ยแล้วพูดว่า “เจ้าเพิ่งจะมาค้นพบเอาตอนนี้ เจ้าช่างโง่เขลาจริงๆ!”จิ่งโม่เยี่ยพูดด้วยน้ำเสียงเรียบเฉยว่า “หากเป็นเรื่องไก่ขันหมาขโมย แบบนี้ ข้ายอมรับว่าสู้เจ้าไม่ได้จริงๆ นั่นแหละ”“เจ้าทำเรื่องชั่วช้าสามานย์มามาก พอเป็นเรื่องบิดเบี้ยวไร้มโนธรรมก็เลยทำได้ถนัดมือ”เมื่อฮ่องเต้เจาหยวนได้ยินคำพูดนี้ก็รู้สึกเจ็บแปลบในอกอาการป่วยของเขาก็รุนแรงมากแล้ว ตามปกติเขาไม่น่าจะทนไหวแต่ตอนนี้ฮ่องเต้เจาหยวนยังคงสามารถนั่งคุยกับจิ่งโม่เยี่ยได้ แม้แต่หมอหลวงก็คิดว่านี่เป็นปาฏิหาริย์เขามองไปที่จิ่งโม่เยี่ยแ

คนของจิ่งโม่เยี่ยถมปิดช่องทางลับเรียบร้อยแล้ว เขาไม่สนใจฮ่องเต้เจาหยวนอีกต่อไป เดินออกไปจากตำหนักบรรทมทันทีพอออกไปก็เห็นพระสนมสวี่ยืนอยู่ตรงนั้น เขาจึงชะงักเล็กน้อยเพราะพระสนมสวี่ในตอนนี้ดูต่างจากพระสนมสวี่ในความทรงจำของเขาอยู่บ้างพระสนมสวี่ในความทรงจำของเขาถึงแม้จะใจคอโหดเหี้ยม ใจดำอำมหิต แต่ก็เป็นหญิงงามแห่งยุคแต่พระสนมสวี่ในตอนนี้กลับดูแก่กว่าเดิมมาก ริ้วรอยตามหว่างคิ้วและใบหน้าก็เห็นได้ชัดเดิมทีแววตาของนางเต็มไปด้วยความเกรี้ยวกราด แต่พอเห็นจิ่งโม่เยี่ย ความเกรี้ยวกราดนั้นก็หายไป แต่สีหน้ากลับดูแข็งทื่อดูเหมือนนางอยากจะยิ้มให้จิ่งโม่เยี่ย แต่ก็รู้สึกว่ารอยยิ้มนั้นมันดูไม่ถูกต้องเพราะในความทรงจำของนาง มันควรจะเป็นจิ่งโม่เยี่ยที่เข้ามาเอาอกเอาใจนาง ไม่ใช่นางไปเอาใจจิ่งโม่เยี่ยแล้วนางยังรังเกียจการสนิทสนมใกล้ชิดกับจิ่งโม่เยี่ยอีกด้วยแต่ช่วงนี้นางถูกเทียนซือย่ำยีรังแก ถูกฮ่องเต้เจาหยวนรังเกียจ นางก็พบว่านางไม่มีอะไรเหลืออยู่เลยครอบครัวร่วมสายเลือดของนางในโลกนี้ก็มีแค่จิ่งโม่เยี่ยคนเดียวจิ่งโม่เยี่ยเป็นลูกชายของนาง เดิมทีควรจะกตัญญูและเคารพนาง แต่ตอนนี้ความสัมพันธ์ร

เพียงแต่เขาไม่ได้รู้สึกดีกับนางแม้แต่น้อย เขาจึงไม่ได้สืบสาวเรื่องนี้ต่อเขารู้ว่ามีองครักษ์เกล็ดทองคอยคุ้มกัน หากพระสนมสวี่วางแผนจะออกจากวัง เขาก็คงห้ามไม่ได้ดังนั้นเขาจึงส่งคนไปเฝ้าดูพระสนมสวี่ หากมีความเคลื่อนไหวใดๆ ก็ให้รีบรายงานเขาทันทีจิ่งโม่เยี่ยแทบจะไม่คาดหวังอะไรในตัวของพระสนมสวี่เลยขอแค่นางอย่าก่อเรื่องก็พอตายไปได้ก็ยิ่งดีเขาได้ยินพระสนมสวี่บอกว่าตัวเองกำลังจะตาย เขารู้สึกว่านี่เป็นข่าวดีจริงๆ หวังว่านางจะไม่ได้โกหกเขาฮ่องเต้เจาหยวนรออยู่ในห้องเป็นเวลานาน เฝ้ารอพระสนมสวี่เข้ามาพบแท้จริงแล้ว เขาก็มีความรู้สึกกับพระสนมสวี่อยู่บ้าง กับเรือนร่างบอบบางน่าทะนุถนอม ที่ทำให้เขาหลงใหลในค่ำคืนนับไม่ถ้วนความรู้สึกแบบนั้น ผู้หญิงคนอื่นไม่สามารถมอบให้เขาได้เขายังคิดเตรียมเอาไว้ด้วยว่าเมื่อพระสนมสวี่เข้ามา เขาจะพูดอะไรกับนาง ทำอย่างไรถึงจะทำให้นางยอมเป็นเบี้ยล่างให้เขา และเอาคืนจิ่งโม่เยี่ยอีกครั้งหากใช้ประโยชน์จากนางได้ดี นางอาจจะมีประโยชน์ไม่น้อยแต่เขารอแล้วรอเล่า ก็ยังไม่เห็นพระสนมสวี่เข้ามาสักทีเขารู้สึกเสียดาย เขาคิดว่าพระสนมสวี่เข้าวังมาเพื่อพบเขา การที่นางเข

“พวกเจ้าต้องถามแน่ว่า ข้ากับฮ่องเต้เจาหยวนฆ่าฮ่องเต้พระองค์ก่อนได้อย่างไร มีหลักฐานหรือไม่”“ตอนนี้ข้าจะบอกพวกเจ้า ฮ่องเต้พระองค์ก่อนถูกข้ากับฮ่องเต้เจาหยวนวางยาพิษจนตาย”“ยาพิษฮ่องเต้เจาหยวนเป็นคนมอบให้ข้า ส่วนคนที่ให้ยาพิษกับเขาก็คือ ลั่วชิงเหอ หมอหลวงจากสำนักหมอหลวง”“หลังจากที่พวกเราวางยาพิษฮ่องเต้พระองค์ก่อน ฮ่องเต้เจาหยวนก็ให้ข้าหลบไป แล้วเขากับท่านมหาราชครูก็จัดการเรื่องที่เหลือกันต่อ”คำพูดเหล่านี้ ถือเป็นเรื่องอื้อฉาวของราชวงศ์อย่างแน่นอนตอนนี้ที่ด้านล่างหอลิ่วเจวี๋ย ไม่เพียงแต่มีขุนนางอาวุโสในราชสำนักเท่านั้น แต่ยังมีนักเล่าเรื่องชื่อดังในเมืองหลวง และชาวบ้านละแวกใกล้เคียงอีกจำนวนหนึ่งวันนี้เป็นวันเทศกาลหยวนเซียว[footnoteRef:1]พอดี หน้าหอลิ่วเจวี๋ยจึงประดับประดาด้วยโคมไฟหลากสีสัน [1: เทศกาลโคมไฟ] หอลิ่วเจวี๋ยเป็นสถานที่ที่ดีที่สุดสำหรับการชมโคมไฟ ถึงแม้ว่าท้องฟ้าจะยังไม่มืด แต่ก็มีผู้คนมารวมตัวกันมากมายแล้วคำพูดของพระสนมสวี่ถูกผู้คนมากมายได้ยิน ภายในเวลาไม่ถึงครึ่งชั่วยาม เรื่องนี้ก็จะแพร่กระจายไปทั่วเมืองหลวงจิ่งโม่เยี่ยได้ยินคำพูดเหล่านี้ก็รู้สึกประหลาดใจ เข