All Chapters of ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี: Chapter 211 - Chapter 220

พวกเขาเพิ่งจะทานอาหารเสร็จ หลินชูเจิ้งก็มารับตัวเฟิ่งชูอิ่งกลับจวนครั้งนี้เขาเตรียมความพร้อมมาอย่างดี พอมาถึงก็พูดคุยทักทายคนเฝ้าประตูอย่างเป็นมิตร ไม่แสดงท่าทางวางมาดขุนนางขั้นสามอีกต่อไปเฟิ่งชูอิ่งเดิมทีก็ไม่อยากอยู่ที่จวนอ๋องฉู่ ตอนที่คิดจะตอบตกลงกลับไปที่จวนสกุลหลินกับหลินชูเจิ้ง จิ่งโม่เยี่ยก็ถามขึ้นมา “เรื่องของฮวาซื่อจัดการเรียบร้อยแล้วหรือ?”หลินชูเจิ้งตอบว่า “ข้าลงโทษนางด้วยกฎตระกูลเรียบร้อยแล้ว หลังจากนี้นางจะไม่กล้ารังแกชูอิ่งอีกพ่ะย่ะค่ะ”เขากล่าวจบก็ใช้อุบายรำลึกความหลัง “ตอนที่น้องสาวพาชูอิ่งมาฝากฝังไว้กับข้า แปลว่านางไว้เนื้อเชื่อใจข้าอย่างมาก“เป็นข้าที่ไม่ดีเอง หลายปีที่ผ่านมามัวแต่ยุ่งกับงาน ข้าก็หลงคิดไปว่านางเป็นคนดี คิดไม่ถึงเลยว่านางจะกล้าทำเรื่องแบบนี้ลับหลังข้า ทำให้ชูอิ่งต้องเจ็บช้ำน้ำใจแล้ว”จิ่งโม่เยี่ยเอ่ยถามเสียงเย็นชา “กฎตระกูล? นางฆ่าคนตาย ไม่ควรจะติดคุกอย่างนั้นหรือ?”หลินชูเจิ้งสีหน้ากระอักกระอ่วน กระแอมไอเบาๆ แล้วกล่าวว่า “แม้นางจะวางอำนาจบาตรใหญ่ แต่เรื่องฆ่าคนไม่ใช่ฝีมือของนางจริงๆ พ่ะย่ะค่ะ“เมื่อวานนี้ศาลไต่สวนสืบสวนเรื่องราวอย่างละเอียดแล้ว นางม

ตอนที่อดีตฮ่องเต้สวรรคต แม้จิ่งโม่เยี่ยจะยังเด็ก แต่อดีตฮ่องเต้ก็วาดหวังกับจิ่งโม่เยี่ยเอาไว้มาก นอกจากจะมอบกองทัพหมาป่าหิมะให้แล้ว ยังมอบทหารกล้าให้อีกห้าหมื่นนายทหารกล้าทั้งห้าหมื่นนายเป็นคนที่อดีตฮ่องเต้ชุบเลี้ยงขึ้นมาด้วยตนเอง ตอนแรกพวกเขาจงรักภักดีถวายชีวิตแด่อดีตฮ่องเต้ ตอนหลังพวกเขาหันมาอุทิศชีวิตให้จิ่งโม่เยี่ยแทนฮ่องเต้เจาหยวนพยายามจะแย่งทหารกล้าทั้งห้าหมื่นนายไปจากเขาหลายครั้ง แต่ไม่เคยทำสำเร็จ ต่อมาเขาจึงพยายามทำทุกวิธีทางเพื่อลดทอนอำนาจของกองทัพหน่วยนี้ลง แต่ก็ยังไม่สำเร็จอยู่ดี เพราะมีกองทัพหน่วยนี้อยู่ ฮ่องเต้เจาหยวนถึงไม่กล้าลงมือกับจิ่งโม่เยี่ยแบบออกนอกหน้า กลัวว่าเขาถูกบีบคั้นหนักเข้าจะเอากองทัพบุกมาก่อกบฏและเพราะว่ามีกองทัพหน่วยนี้อยู่ด้วย ฮ่องเต้เจาหยวนถึงได้หวาดระแวงจิ่งโม่เยี่ยนักหนา จนอยากจะจัดการเขาให้สิ้นซากเพื่อความสบายใจจิ่งโม่เยี่ยถามว่า “ทางด้านนั้นเกิดอะไรขึ้น?”หลางซานรายงาน “คนในค่ายทหารในเมืองหลวง ช่วงนี้มักจะใช้สารพัดวิธีมายั่วยุพวกเรา“ช่วงสองสามวันก่อน พวกเขาทำร้ายคนของเราจนบาดเจ็บไปไม่น้อย”จิ่งโม่เยี่ยรู้ว่าพวกเขากำลังวางแผนอะไรอยู่ อีกฝ่ายคิดจ

เฟิ่งชูอิ่งมองนางด้วยสีหน้าสับสนงุนงง “ข้าไปทำร้ายครอบครัวของเจ้าตอนไหนกัน?“ลูกชายคนโตของเจ้าออกไปทำธุระให้ท่านลุง เกิดอุบัติเหตุจนตาย“สารถีแซ่หลิวหลังจากเล่นชู้กับท่านป้า ตนเองไม่อาจทำใจยอมรับเรื่องที่เกิดขึ้นได้ ก็เลยกระโดดน้ำฆ่าตัวตาย เกี่ยวกับข้าตรงไหนหรือ?”หลินชูเจิ้งตะคอกด้วยสีหน้ามืดครึ้มอย่างยิ่ง “หุบปาก!”เฟิ่งชูอิ่งกล่าวอย่างน้อยอกน้อยใจ “จะบอกว่าข้าพูดผิดอย่างนั้นหรือ?”นางกล่าวจบก็หันไปมองฮว๋าซื่อ “ท่านป้า มีเรื่องหนึ่งที่ข้าติดใจสงสัยมาโดยตลอด“โดยปกติแล้วหากชายหญิงลอบคบชู้กัน ฝ่ายหญิงจะต้องถูกจับใส่กรงหมูถ่วงน้ำ ฝ่ายชายไม่ได้รับผลกระทบใดใดทั้งนั้น“ทำไมพอเป็นท่าน สารถีแซ่หลิวถึงเป็นฝ่ายต้องตาย ส่วนท่านอยู่รอดปลอดภัย แล้วยังเดินอวดโฉมไปทั่วเมืองได้แบบนี้ล่ะเจ้าคะ?”ฮว๋าซื่อ “......”ฮว๋าซื่อ “!!!!!!”คำพูดของนางนอกจากจะแทงใจดำนางเต็มๆ แล้ว ยังจี้จุดจนนางหายใจแทบไม่ออกหลินชูเจิ้งตวาดนางว่า “เฟิ่งชูอิ่ง เรื่องของผู้ใหญ่ใช่สิ่งที่เจ้าสอดปากได้อย่างนั้นหรือ!”เฟิ่งชูอิ่งเอ่ยอย่างน้อยใจ “ข้าก็แค่รู้สึกเสียดายแทนท่านลุงเท่านั้นเอง“ท่านป้ามีมลทินติดตัวก็แล้วไปเถอะ แต่นี้แม้แ

จวบจนป่านนี้ ต่อให้ฮว๋าซื่อจะไม่อยากยอมรับ ก็ต้องจำใจยอมรับว่าเฟิ่งชูอิ่งไม่ใช่เด็กสาวอ่อนแอที่นางสามารถบีบคั้นได้ตามใจชอบแล้วนางรู้สึกว่าคนเราสามารถเปลี่ยนแปลงกันได้ แต่ไม่มีทางที่คนคนหนึ่งจะเปลี่ยนไปมากมายถึงเพียงนี้นางกัดฟันเอ่ยว่า “เฟิ่งชูอิ่งนางผิดปกติ นางจะต้องถูกผีร้ายสิงสถิตอย่างแน่นอน!”หลินหว่านถิงขมวดคิ้วเล็กน้อย อันที่จริงนางกับฮว๋าซื่อคิดไปในทางเดียวกันเพราะว่าก่อนหน้านี้เฟิ่งชูอิ่งทำตัวสนิทสนมกับนางตลอด เรียกได้ว่าแทบจะเชื่อฟังคำสั่งของนางทุกอย่างเลยแต่หลังจากเกิดเรื่องในอารามวันนั้น เฟิ่งชูอิ่งก็เว้นระยะและเฉยชาต่อนางอย่างมาก ไม่ว่าจะพบเจอเรื่องอะไรมาก็ไม่เล่าให้นางฟังแม้แต่คำเดียวนางจึงเอ่ยว่า “ในเมื่อเป็นเช่นนั้น พวกเราก็ต้องหาคนมาจัดการนาง”ฮว๋าซื่อหันมองนาง นางจึงกระซิบว่า “ไม่ว่าเฟิ่งชูอิ่งจะถูกผีร้ายเข้าสิงจริงหรือไม่ เราก็ต้องทำให้นางเหมือนคนถูกผีร้ายเข้าสิงให้ได้”ฮว๋าซื่อนัยน์ตาล้ำลึก “เจ้ากล่าวได้ถูกต้องแล้ว เรื่องนี้ข้าจะเป็นคนจัดการเอง”ไม่ว่าอย่างไร นางก็ไม่มีทางมอบกิจการที่บิดามารดาของเฟิ่งชูอิ่งทิ้งเอาไว้ คืนกลับไปให้เฟิ่งชูอิ่งแน่นอนช่วงหลายปีที่ผ่า

ระหว่างที่นางด่าทออยู่นั้น หลินหว่านถิงที่อยู่ห้องข้างๆ ก็ส่งเสียงกรีดร้องบาดแก้วหูออกมาพอเฟิ่งชูอิ่งได้ยินเสียงดังกล่าว ก็เข้าใจทันทีว่าคืนนี้เฉี่ยวหลิงคงจะสร้างเรื่องให้หลินหว่านถิงหวาดผวาจนเกินจะรับไหวในช่วงเวลาเดียวกัน ทางฝั่งของฮว๋าซื่อก็มีเสียงโหยหวนดังลั่นออกมาเพียงพริบตาเดียว จวนสกุลหลินก็เต็มไปด้วยความโกลาหลตอนแรกเฟิ่งชูอิ่งตั้งใจว่าจะนอนหลังจากมอบความประหลาดใจให้พวกเขาเสร็จ แต่เพราะแผนการของนางถูกหลินอีฉุนทำพัง จึงตัดสินใจสร้างความโกลาหลขึ้นเสียเลยผู้คุ้มกันของจวนสกุลหลินได้ยินเสียงเอะอะโวยวายจากฝั่งของเฟิ่งชูอิ่งเป็นที่แรก แต่พวกเขาถูกสั่งเอาไว้ล่วงหน้า จึงแสร้งทำเป็นไม่รู้เรื่องจากนั้นทางด้านหลินหว่านถิงกับฮว๋าซื่อก็เกิดความวุ่นวายตามมา พวกเขาจึงสับสนไปหมด จับต้นชนปลายไม่ถูกเลยว่ามันเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่พวกเขาถึงกับตัดสินใจไม่ถูกเลยว่าควรจะเข้าไปตรวจสอบสถานการณ์หรือไม่วันนี้หลังจากหลินชูเจิ้งถูกบ่าวหญิงแซ่จูใช้มีดแทงแขน เขาก็หงุดหงิดเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว หลังจากเขาทำแผลเรียบร้อยจึงหนีไปนอนพักที่ห้องของอนุภรรยาคนหนึ่งปัญหาหลายอย่างที่เกิดขึ้นในระยะหลังมานี้ทำให้เขา